Ik heb niet alles gelezen (maar wel veel), maar het lijkt me heel lastig als dit in je familie speelt. Vooral omdat ze over jouw grenzen gaan door meer mensen uit te nodigen en je te omhelzen. Heb je kunnen benoemen dat dit over jouw grenzen ging. Dat je je familie graag zou zien en dat je wilt zoeken naar een manier die voor jullie allemaal oké is? Ik moet wel eerlijk zeggen dat mijn eerste gedachte was: onee ga iedereen uit de weg, maar dat lijkt me ook heel pijnlijk als je daardoor geïsoleerd raakt van je hele familie.
Dankjewel voor jouw reactie (en vele anderen, ik had niet verwacht zoveel reacties te krijgen en zal niet op alles reageren, excuses). Ik denk niet dat de door jou beschreven manier van denken altijd de reden is waarom mensen zich niet aan de regels houden. Mijn zusje bijvoorbeeld, die zegt: ik weet niet wat nu precies de bedoeling is. Maar ik ken haar, ik weet dat ze het moeilijk vindt om nog érgens op te vertrouwen en haar tactiek voor problemen die ze niet kan overzien is om haar ogen ervoor te sluiten. Als iemand bij een winkel tegen haar zou zeggen dat ze een mondkapje opdoet, zal ze het doen. Maar verder zal ze haar best doen om er zo min mogelijk aan te denken. Niet omdat ze schijt heeft, het is echt een hele lieve meid zonder kwaaiigheid in de zin, maar omdat ze met angst omgaat door te doen alsof er niets aan de hand is. Ze gamed online, spreekt daar ook veel mensen die zich isoleren en het liefst niet praten over de buitenwereld et voilà. Prima zoals het is. Ze gaat met haar kinderen overal naartoe en viert een feestje waarbij ze heel haar vriendenkring uitnodigt. Mijn vader is godsvrezend. Die denkt al jaren dat de apocalyps eraan komt en dat dit er simpelweg onderdeel van is. Die heeft maar weinig op met westerse geneeskunde, die gaat nu extra naar de kerk. Zegt bij alles: "Als god het zo wil!" en accepteert zijn lot omdat hij toch naar de here gaat. Mijn moeder is op haar beurt ontzettend wantrouwend, achterdochtig zelfs, jegens overheid. Je kunt over QAnon-aanhangers niet beweren dat ze zich niet laten informeren, dat ze schijt hebben of laks zijn, ze laten zich juist overdreven veel informeren, door hele dubieuze bronnen. Ze zijn constant op zoek naar informatie die past in het wereldbeeld. Op zoek naar bewijzen om de theorie kloppend te maken. Dat is helaas geen wetenschap. Wetenschap probeert om de eigen theorie onderuit te halen, en als dat op geen enkele manier lukt, dan pas neemt men een theorie aan. QAnon en viruswaanzin doen het tegenovergestelde en beweren daarbij kritisch te zijn. Ik heb een hele tijd geprobeerd inhoudelijk te blijven praten met mijn moeder, maar ze bleef me overladen met de meest waanzinnige artikelen, podcasts, interviews. Ik heb daar uuuuuuren ingestoken, om maar met haar in gesprek te blijven. Maar de bronnen zijn niet te achterhalen, de schrijvers bedelen zichzelf academische titels toe terwijl ze niet bekend zijn bij universiteiten. En zodra ik dat aankaartte, kreeg ik terug te horen: "Ja, dat doen die universiteitsbesturen, die proberen die mensen weg te moffelen omdat ze de waarheid spreken." Er is geen speld tussen te krijgen. Alles is zelfbevestigend. Lang verhaal kort: stuk voor stuk angstige mensen. Die volgens mij behoorlijk los zijn van de realiteit, maar het is wel hún realiteit waar ze in leven. Dat ze elk in een bel van gelijkgezinden leven houdt het in stand. De groep gelijkgezinden van mijn moeder groeit enorm en is ook nog eens veelvuldig in het nieuws. Dat sterkt de denkbeelden alleen maar. Maar goed. Wie weet heb ik het ook wel helemaal mis. Ik berust me ook maar op bronnen. Ik maak overwegingen en landt op theorieën die mij het meest aannemelijk lijken. Het is wat mij betreft ook geen eindstation, maar een manier om met de realiteit om te gaan met de gebrekkige kennis die er nu is. Daarom laat ik mij ook niet graag een 'volgzaam schaap' noemen Ik vind het vervelend dat de andersdenkenden wappies en covidioten genoemd worden, want het zijn gewone mensen, zoals mijn familie. En hoewel ik begrijp dat het excessen zijn (al groeit de groep, dacht ik te lezen op de NOS-site), snap ik wel hoe het zo gekomen is. Angst en wantrouwen omdat ze niet het gevoel hebben dat de overheid er voor hen is. Dat is in de jaren hiervoor al zo gegroeid. Ik vind het vreselijk dat ze zo angstig zijn en juist nu, in de isolatie, hun bedrijven ten onder zien gaan (sport, kleding en horeca) en geen steun krijgen. De grond was al onder de voeten vandaan... En nu blijf ik ook nog eens weg, wat ze ervaren als een afwijzing terwijl ik dat niet zo bedoel. Maar ik wil zelf graag veilig blijven. Mijn man en ik zorgen ook voor mijn zieke schoonmoeder en ons kind dat afhankelijk is van zorg. Ik vind het zo ingewikkeld allemaal. Ik zie dat het steeds slechter met iedereen gaat en ik kan niets voor ze doen Ik ben er echt verdrietig van.
Ik vind het stiekem wel moeilijk om met andersdenkenden (over corona) om te gaan. Als ik weet dat mensen zich niet aan de maatregelen houden dan ga ik er het liefste niet heen. Het zijn in mijn kringen op fb dezelfde mensen die nu anti-mondkapje zijn als die in deze tijd weer die domme ‘pro zwarte piet‘ plaatjes zouden gaan delen. Vaderland gevoelige mensen zeg maar die niet echt mijn type zijn. Ik zeg niet dat dat bij iedereen is (voordat iemand zich aangesproken voelt) maar bij mijn fb valt het op.
Oei lastig TS, ik zou in jouw geval ook niet langs gaan. Dat is niet omdat ik bang ben om ziek te worden, maar wel om eventueel andersen te besmetten en omdat ik hoop dat we snel weer het normale leven kunnen oppakken dus hou mij netjes aan de maatregelen. Mijn schoonvader vind het allemaal onzin en klaagt tegen iedereen over dat corona niet bestaat en dergelijke, heel irritant maar hier gaat dat het ene oor in en het andere oor uit.
Helemaal mee eens. Angst doet veel met mensen. En natuurlijke reacties op angst zijn vluchten en bevriezen. De ontkening is ook een bekende vorm van vluchtgedrag. Heel veel mensen doen dat in heel veel verschillende situaties, ook met mogelijke ziektes. Ik ken helaas ook mensen met verschillende ziekteverschijnselen die deze negeren en vooral niet naar een dokter willen gaan. Zolang ze het niet onder de ogen zien bestaat het ook niet.
https://repub.eur.nl/pub/102423 Misschien staat hier nog wat bruikbaars tussen? Het zijn wel 378 pagina's
Ik wilde eigenlijk helemaal niet reageren maar vind het toch bijzonder om te lezen dat mensen die anders dan de regering tov corona staat blijkbaar angstig zijn. Dat vind ik juist van degenen die hun post 5 dagen in de brievenbus laten liggen en boodschappen ontsmetten. Maar ieder zijn ding. TS, probeer corona niet tussen jou en jouw ouders te laten komen dat is het niet waard. Wellicht kan je met ze afspraken maken en kunnen jullie elkaar op een voor jullie allemaal prettige manier blijven zien.
Als men zo achterdochtig is dat men overtuigd is van een deep state die gerund wordt door een pedofielennetwerk (ik heb ook hele omvolkingstheorieën gehoord, schijnt ermee te maken te hebben?) of bang is voor de toorn gods, dan is dat toch angst? Ik zou niet weten hoe ik het anders moet noemen? En natuurlijk zijn mensen die hun boodschappen ontsmetten bang. Ik ben ook bang om ziek te worden, dat is toch de hele reden dat we voorzichtig zijn? Ik begrijp niet waarom het een het ander zou uitsluiten? Bedankt voor het advies, ik zag het hier al een paar keer eerder langskomen. Dat ik afspraken moest maken over een manier waarop we er ons allemaal gerust bij voelen, maar dat is helaas geen optie. Zoals ik al schreef: men raakt me aan, blijft niet op afstand, zit aan mijn eten, drinken, en dat terwijl ze vlak daarvoor zijn protesteren of op een verjaardag zijn geweest. Als ik het ter sprake breng krijg ik weer een hele preek over de 'waarheid'. En hoewel ik ruimte wil laten voor hun wereldvisie en al heel lang geleden heb opgegeven om er nog een inhoudelijk gesprek over te voeren, zou ik het ook graag een keer 'gewoon' over mijn werk willen hebben, of iets anders dat over ons persoonlijk gaat. Ik vroeg me af of er mensen in een soortgelijke situatie waren, maar het lijkt erop dat mensen toch vaak enigszins hetzelfde denken of doen als hun directe familie.
Ik denk zelf dat dergelijke gedachten behoorlijk ver doorslaan. Die complotten zijn natuurlijk niet van de laatste paar maanden, maar worden nu wel handig aangewend om Corona critici in een bepaalde hoek te manipuleren. Ik vind het heel zorgelijk dat jouw ouders blijkbaar niet meer op één lijn staan qua gedachten en als gevolg daarvan niet meer de basis kunnen vormen waar alle kinderen zich thuisvoelen. Bij mij persoonlijk (en mijn vriend) viel de familie pas als een kaartenhuis in elkaar toen aan beide zijden de ouder die de boel bij elkaar hield overleed. Wat dan wel weer als voordeel heeft dat we ons nu geen zorgen meer hoef te maken over andersdenkenden in onze omgeving. We trekken gewoon ons eigen plan.
Zag jij toevallig die aflevering van Zembla over 'klimaatwetenschappers'? Deed me denken aan wat er nu gebeurt. Kijk, ik heb ook zo mijn vraagtekens bij wat er allemaal voltrokken is de afgelopen maanden. Maar dat corona voor sommige mensen hele nare gevolgen kan hebben, dat lijkt me evident. Neurologische schade en chronische vermoeidheid, longproblemen, vergelijkbaar met de Q-koorts destijds. Dat hoef ik er persoonlijk niet bij te hebben. Dan blijf ik nog wel een heel jaar binnen als het moet hoor. Maar zo'n noodwet, daar kan ik heel kritisch op zijn. Sommige dingen gaan tegen de grondwet in, daar moeten we niet lichtzinnig over denken. Er zijn zoveel verschillende visies, dat is logisch toch? Juist dat generaliseren lijkt me problematisch (zoals het dat bijna altijd is wanneer het over mensen gaat). Elkaar idioot of schaap of wappie noemen lijkt me in geen enkel geval productief. Ik zal me daar zeker wel eens schuldig aan gemaakt hebben, zeker toen ik het fenomeen Willem Engel ontdekte, maar goed. Een mens leert. Vind je het niet jammer dat je familie zo uit elkaar is gevallen? Ik heb het idee dat dit bij ons nu ook gebeurt en het breekt echt mijn hart.
Ik heb mensen in mijn directe familie die altijd al complottheorieën hebben en zwaar achterdochtig zijn. Ik herken daarvan wel wat je zegt dat het nu lukte om afspraken te maken. Inmiddels al heel lang geen contact meer, dus geen idee hoe die ten op zichte van corona staan. Heel verdrietig als zulke dingen in je familie spelen. Ik vind het ergens wel mooi hoe je het omschrijft. Je lijkt heel goed te zien waar hun kwetsbaarheden liggen. Aan de andere kant extra pijnlijk als je dan machteloos moet toe zien hoe ze het er steeds moeilijker hebben. De enige tip die ik voor je heb is praat er over met de mensen om je heen waar je wel echt mee kan praten, zoek daar steun en probeer bij jezelf te blijven en na te gaan wat jij in deze ingewikkelde situatie nodig hebt.
Dankjewel voor je reactie. Bij ons speelt het ook al langer. Dus jij kent dit? Dat je van elkaar wegdrijft omdat er zo'n uiteenlopende opvattingen zijn? Hoe is dat voor jou? Hoe verliep dat proces? Wanneer wist je dat het niet meer te redden was? En heb je ook broers of zussen die je om deze reden niet meer ziet?
Maar ik denk door het zo te benoemen dat mensen die kritisch zijn zich wel als idioot weggezet voelen worden. Want pro zwarte piet zijn en anti mondkapjes heeft natuurlijk niks met elkaar te maken. En ondanks dat je zegt dat vast niet iedereen zo is worden dit soort linken wel vaak gelegd. Net als de term covidioten, waarom zijn de mensen die hun boodschappen wassen niet de covidioten, dat vind ik pas extreem gedrag nl.