Lief van je! Ik kan er me echt nog niks bij voorstellen. Als ik naar die testen kijk besef ik niet dat ze van mij zijn. Heel gek. Morgen gewoon weer testen en afwachten. het is heel onwerkelijk allemaal. Terwijl ik het toch echt allemaal al een keer eerder heb meegemaakt met een succesvol einde ook. Dus het moet gewoon kunnen.
Ik heb dat nu aan 13 weken nog steeds volgens mij heel normaal als je zo'n lange weg moet afleggen... Het zal langzaamaan wel groeien! <3 (samen met je buikje, hihi)
Super lijf dat je zo meeleeft! Ik snap wel wat je bedoeld dat het dan niet zo passend voelt om mee te schrijven over jezelf als je dan zelf zwanger bent geworden. Proficiat uiteraard. Ik vind het toch ook altijd wel echt een gek gevoel als je maanden lang in hetzelfde schuitje zit van ´niet zwanger worden en alle teleurstellingen delen´. en dat er dan opeens iemand zwanger is. Zo´n ontzettend schril contrast. Dat gaat niet over gunnen. Want gunnen doe ik het iedereen en zeker de vrouwen die al zo lang hopen en ploeteren. Maar het is toch pijnlijk om dan zelf nog ´aan de andere kant van de lijn te blijven staan´
Mee eens. Hetzelfde in real life, gun iedereen een zwangerschap en kindje, maar het is ook moeilijk om achter te blijven.
Dankjewel! Ik weet ook dat het afwachten is uiteindelijk tot de punctie, (en die duurt nog bijna een week). Maar de hormonen vallen zwaar de laatste dagen. Pff ja, we hadden zo gehoopt dat er bij de 4 cryo's een plakker zat. Zit je ineens in coronatijd vol in de hormonen spuiten en punctie spanning. Ik had bij de eerste punctie volgens mij 17 follikels aangeprikt, 15 eicellen, 11 bevruchtingen en 6 cryo's Bij de tweede punctie 11 follikels aangeprikt, 10 eicellen, aantal bevrichtingen weet ik niet, en ook 6 cryo's ( 1 verse , 5 diepvries). En nu denk ik dan zelf, ja 7 follikels, dan 6 eicellen, misschien dan 2 of 3 cryo's. Is natuurlijk beter dan niks.. en moet niet zeuren. Maar ja. je hoopt op meer.
Fijn dat er tochbwat meer meedoen. Maar snao ook je teleurstelling. Hopelijk zijn het wel ellemaal goeie eitjes die uitgroeien tot mooie embryo's/cryo's. Bij mij was vaak hoe meer eicellen hoe garder de afvalrace. Hoe minder eicellen hoe meer er over bleven. Hopelijk bij jou ook.
oh dat is wel fijn om te lezen! Ik dacht dat de afvalrace altijd ongeveer 2/3de was. Hoop dat bij mij ook zo is!!
Ik snap ook goed dat je hoopt op meer. Nu vooral straks maar hopen op gewoon hele goede kwaliteit en weinig afvallers. En dan gewoon snel raak!
dat er 2/3 afvalt? Serieus? Best veel. Ik dacht een beetje de helft gemiddeld. Maar heb me er niet echt in verdiept eigenlijk.
dit is heel herkenbaar, het is zo zuur. Ik zeg altijd maar ’je gunt het de ander zeker, maar je gunt het jezelf nog meer’. Lijkt me ook een vrij normale menselijke reactie. Zeker ten aanzien van een wens die zo ingrijpt op je leven.
Volgens mij had ik met mijn vorige zwangerschap dat na die periode het langzaam wat meer begon te wennen. Maar pas na de 20 weken echo de eerste dingen gaan kopen ook. Toen begon ik echt toe te leven naar de baby (zeg maar). Maar het blijft een heel angstig gebeuren in zijn geheel (zo heb ik het ervaren). heb met week 28 week in ziekenhuis gelegen (trombose been).. Daarna werd ik overal onzeker van. Tig keer in ziekenhuis aan Ctg gelegen. Ze vonden het dan ook prima om mij met 40 weken in te leiden. Was ik ook echt aan toe toen
Ligt enk ik gewoon erg aan de kwaliteit en veel cryo´s zegt ook echt niet alles. Ik heb uit beide IVF pogingen veel cryo´s gehad. Maar heb 1x gehad dat ik kwam voor een terugplaatsing en dat ze me moesten vertellen dat ze er 5 hadden ontdooid, om er 4 niet goed waren ontdooid. Dat was echt zo´n enorme schrik. In 1x van nog 6 cryo´s naar nog maar 1 cryo over.
jemig. Dan sta je echt te janken volgens mij. En ook als ze wel van goede kwaliteit lijken te zijn zegt het nog niks. Ik had van de 30 (ongeveer volgens mij) echt eicellen 15 cryo’s en allemaal van dag 5. Maar nu ook pas de 6e die echt iets lijkt te gaan doen. Alle radertjes moeten net de juiste kant op vallen. En als je dan eenmaal 2 streepjes hebt heb je weet allerlei andere kansen dat het mis gaat. Die kans is nog steeds best groot volgens mij. Toch?
Hier is de angst dat het nog misgaat echt torenhoog na het verlies van onze tweeling aan 23 weken, vorig jaar. Ik durf me gewoon nog niet hechten aan deze baby omdat ik denk ik finaal kapotga als ik weer veel te vroeg beval en 'm moet afgeven... Denk dat ik er pas echt een beetje in ga beginnen geloven als ik 26-28 weken ben. Maar goed, dat is weer een heel ander verhaal natuurlijk. Eigenlijk erg, als je al zo'n lange weg moet afleggen om zwanger te worden, het genieten van het zwanger zijn daardoor onmiddellijk ook zo beladen is en zoveel moeilijker wordt... Het besef hoe kostbaar een zwangerschap is, maakt de angst ook weer groter, denk ik. Anyways, ik laat jullie lekker verder babbelen maar weet dus dat ik stiekem meelees en meeleef, haha. Al het goeds!
Gemiddeld zeggen ze dat de helft niet bevrucht wordt en dat klopt bij ons wel redelijk, behalve dan de laaste poging (100% bevruchting). Het aantal wat nog afvalt voor een cryo weet ik niet.
jemig ja. Dat is nog weer echt een ander vertrekpunt dat je dan hebt. Heel heftig. heb zelf ook 2 vriendinnen die laat in de zwangerschap iets soortgelijks hebben meegemaakt (zal niet in details treden). Dat bleef bij mij ook hangen, daarom misschien ook wel mijn angst richting einde. En weet je, dat genieten kan me echt gestolen worden. Natuurlijk is het leuk. Maar je bent het later toch weer vergeten. Gezonde baby is het belangrijkste. heel veel sterkte nog voor jou richting je mijlpaal van de tweeling. En lekker blijven meelezen, doe ik ook op aantal andere topics, haha