Dat ik nogal de kluts kwijt ben sinds mijn man een maand of 3 geleden ineens zei dat hij niet zeker meer weet of hij wel een tweede wil Er schieten af en toe zelfs gedachten door mn hoofd als "ik weet dan niet wat ik moet kiezen, jou of de kans op een twee kind". Daar schrik ik dan weer van, want ik hou hartstikke veel van mn man! Ik hoop gewoon dat hij niet zo lekker in zn vel zat en moe was toen hij dat zei...
Oh shit. Dat is ook wel een heftige opmerking ineens, maar heb je dat niet meer besproken sindsdien dan?
Nee niet echt... Ik durf het onderwerp niet zo goed aan te snijden te snijden omdat ik bang ben voor wat er uit kan komen. Niet zo handig natuurlijk, maar ja...
Snap het wel, maar nu loop je al 3 maanden te piekeren om iets wat misschien helemaal niet meer speelt. Misschien had ie net een slechte nacht gehad of een rotdag op het werk, misschien wil hij echt niet meer, maar dan moet je het toch ook weten?
Dat ik zo'n enorm hooggevoelige, sensitieve en faalangstig kleuter heb die binnen no time overprikkeld is... Ze zit zichzelf zo in de weg. En het is zo zoeken naar wat helpt. We hebben geen idee.
Een DA heeft me ooit verteld dat een kat na een week de weg al weet. Of het waar is weet ik niet maar ik zou hem op amivedi zetten. Arm ding
Ik hoop het. Vanavond 200 flyers door de brievenbussen gedaan, gezocht met 7 mensen maar nog steeds geen spoor van hem te bekennen. Begin het gevoel te krijgen dat we hem nooit meer zullen zien. Amivedi is die aangemeld, op alle FB groepen, vermiste huisdieren op FB, aangemeld op mijn dier is zoek en op nog 1, weet de naam even niet meer. Hopelijk ziet iemand anders hem en belt ie naar ons toe. Vrijdag deel ik meer flyers uit.
Geef het niet op! Is hij wel gechipt? Sorry heb niet alles terug gelezen. Maar met chip heb je al meer kans. Vind het heel erg voor jullie
Dit is wel zo! Wij hadden onze poes pas 1 dag en toen ontsnapte ze terwijl ex beneden was en ik al sliep. Morgens ontdekte ik dat ze al de hele nacht weg was en heb geroepen en met een bakje gerammeld en gelukkig kwam ze aanrennen! Was ze gewoon in de buurt gebleven. Trouwens ik werk in het asiel in Brabant,ik krijg alle mailtjes van nieuwe katten. God weet staat ie er tussen
Dankjewel, we blijven ook zoeken en ik hou alle sites in de gaten uit de buurt. Hij is niet gechipt helaas. We hebben nog een kat, die krijgt binnenkort een halsbandje met GPS er in voor dat die naar buiten gaat. Dat is namelijk wel een buiten kat. Ik wil niet ook hem nog kwijtraken.
Ah gelukkig heb je haar terug gekregen! We rammelen sinds Maandag elke avond, lopen dan een grote ronde van ons oude tot ons nieuwe huis. Vannacht ook geprobeerd om 03.00 snachts maar geen enkel teken.. Mijn schoonmoeder gaat vanmiddag ook nog eens kijken. Ik denk inderdaad dat ie de weg kwijt is. Wij wonen in Drenthe, krijg je ook van daar alle nieuwe katten te zien?
Nee helaas niet. Alleen het asiel waar ik zelf werkte. Maar ik neem aan dat je al contact hebt met het asiel in Drenthe? Bij ons zetten ze de katten pas na 2 wk op de website en dan kan een ander hem dus adopteren dus ik zou zeggen: ga gewoon af en toe kijken! Ook bij de website 'mijn dier is zoek' . Ik hoop echt dat ie terugkomt. Mijn kat is jaren geleden ook weggelopen maar die was half wild. Het is wel goed dat je die flyers trouwens bij iedereen in de brievebus hebt gedaan! Hoe ziet hij er eigenlijk uit? Arm ding. Ik hou je posts in de gaten!
Dat ik na ruim 15 jaar alleen sportbh's en comfort-ondergoed eens een keer een spannend setje heb besteld Én dat ik niet kan wachten om het stiekem aan te trekken. En dan aan het eind van de dag .... de blik van mijn man. Als die het ziet natuurlijk. Blijven mannen
Zit ik jouw poets te lezen en vreselijk mee te leven. Klimt ondertussen een van onze katten over de schutting Gelukkig zag jongste zoon het gebeuren. Dus ik gelijk naar de achterburen om in hun tuin te kijken. Pfff. Hij is terug. Hoe gaat het met jullie?
Even een update: Vanmiddag toen hij uit zn werk kwam toch maar over begonnen. Hij geeft aan op dit moment het echt niet te zien zitten, en hij weet niet of dat ooit nog komt. Hij heeft een aantal jaar geleden een burnout gehad en worsteld hier soms nog mee. Hij is nooit helemaal de oude geworden zeg maar. Ik heb aangegeven best nog een aantal jaar te willen wachten, als ik maar weet dat die tweede er wel komt. Die zekerheid kan hij me dus niet geven. Ik voel me zo rot, zonder tweede kindje voelt het voor mij niet compleet. Voor mijn gevoel staat onze ralatie eigenlijk een beetje on holt sinds hij overspannen is geraakt. Het gaat echt wel stukken beter, maar hij is niet meer helemaal de man met wie ik jarem geleden trouwde. Dit helpt dan ook niet echt mee. Soms vraag ik me wel eens af of we het gaan redden. Dat maakt me zo intens verdrietig, omdat ik zoveel van hem hou en we al zoveel meegemaakt hebben samen. Maargoed, we hebben wel naar elkaar uitgesproken hoe en wat, en afgesloten met en dikke knuffel. Ik wilde alleen dat het anders was...
Oh dat meen je niet, gelukkig zag je zoon het gebeuren. Onze andere kat was ook ontsnapt vandaag. de kinderen hadden de deur open gelaten.. gelukkig kwam die na 1x roepen miauwend terug. Zoektocht van vanmiddag heeft niets opgeleverd. Ik denk dat die of heeeeel ver weg is, of misschien is ontsnapt om ergens anders te sterven? Of klinkt dat gek..