Ik wist dat er een vermoeden was. Maar dat werd dus duidelijk vandaag. Vandaar ook mijn bloedverlies. Na de echo verloor ik weer een hoop bloed dus denk dat m'n lichaam het aan het afstoten is.
Voel me er wel naar onder eigenlijk. Vooral ook weer dat bloed en ons guppie dat verstoppertje speelde werkt ook niet mee. Maar moet me er maar aan vasthouden dat er een kloppend hartje was. Kindje lag ook heel hoog in mijn baarmoeder, dat was ook niet gunstig voor een echo.
Dit was de eerste echo, maar ik vroeg om extra te kijken omdat ik vorige week van een tweeling heb gedroomd.
Let the games begin ik ga voor 31 Oktober, mijn schoonmoeder denkt 29 Oktober ben echt reuze benieuwd
@Dubbeltje82 ah ik had dat bij de 2e zwangerschap. Bij mij zaten ze samen in 1 vruchtzak. Bij de geboorte heb ik de placenta nog kunnen zien. Was wel beetje gek.
@Zuri volgende echo zullen we meer weten waarschijnlijk. Het kan ook zijn dat het eerder wordt afgestoten en dat dat gepaard gaat met bloedverlies zoals bij @Noralie87
Jaaaa, spannend hè? Kijk je er naar uit of tegenop? Ik kijk niet op tegen de bevalling, maar wel een beetje tegen de tijd erna. Ik weet dat het zwaar en vermoeiend kan worden, maar ik ben nu al zo verschrikkelijk moe. En mijn oudste is helemaal van het padje. Ze voelt dat er iets gaat komen en heeft zichzelf niet echt in de had. Ze is ook ineens niet meer zindelijk en plast nu overal. Het is zo zielig om te zien.
@Dubbeltje82 @Noralie87 Fijn dat de echo’s goed waren, maar ook wel heel dubbel door de vanishing twin, lijkt me.
Ik kijk er juist heel erg naar uit. Ook de tijd erna. De meiden zijn er ook al druk mee bezig en ze zijn al aan het discuseren wie er voor de baby gaat zorgen ik hoorde al zeggen dat ze naar de winkel gaan om eten voor de baby te halen Geen vertrouwen in hun ouders denk ik. Dat bedplassen hoort er ook een beetje bij. Bij de 2de expres gewacht tot na de geboorte met zindelijk worden omdat ik de verhalen overal hoorde.
Ik had wel iets van bloedverlies met 7w. Niet super veel, maar wel paar dagen last van. Ik weet nog steeds niet of dat echt samenhangt met het verlies, want ze zaten immers samen in een vruchtzak. Hier was het trouwens pas na de bevalling hoor dat ik het echt wist. Er was 1 vruchtzak en 1 kloppens hartje. Dus die 2e is bij mij niet opgemerkt en ook later niet meer. Maar gek genoeg had ik héél sterk het gevoel dat het er 2 waren. Oók dat er maar 1 geboren ging worden.... Was wel heel naar eigenlijk hoor, toen de verloskundige ineens vroeg of ik de resten van het andere kindje nog wilde zien... Ze was zelf ook wat geschrokken omdat ik het dus blijkbaar nog 'niet wist'. Ze zei anders had ik het wel wat tactischer gebracht... Maar vond het toch al met al wel meevallen, je hebt dan een gezond kind in je armen dus dan ben je niet echt meer verdrietig ofzo. Kan me goed voorstellen dat als je er echt bewust van bent, het toch een beetje voelt als een verlies, ondanks dat je nog een kindje draagt.
Jeetje, twee dezelfde verhalen. Heftig! @Dubbeltje82 ik snap heel goed dat je je zegeningen telt bij 1 plakkertje. @Noralie87 ook jouw gevoel snap ik heel goed. @Zuri jouwe klinkt ook heftig