Ik deel je gevoel en vind het op het moment loodzwaar. Velen gaan gewoon lekker door met hun leventje en feestjes. Ik probeer mij echt aan de maatregelen te houden. Ziekenhuis bij m’n man stroomt vol en steeds meer collega’s krijgen Corona. Ze kunnen geen vakantie meer opnemen en de druk wordt steeds groter.
Hier exact hetzelfde. Mijn man werkt zich een ongeluk in het ziekenhuis en wij proberen ons echt goed aan de maatregelen te houden. En om mij heen hoor ik alleen maar mensen die zo snel mogelijk weer feestjes organiseren thuis omdat de horeca dicht zit. Je gaat toch geen maanden zonder feestjes thuiszitten? Ook voor Kerst worden er al grote feesten gepland. Ik vind het dodelijk vermoeiend om aan te horen allemaal.
Als ze de scholen gaan sluiten dan zal dat vast een hele goede reden hebben. Bij een volgende routelaag hoeft dat er ook nog niet in te staan. Ik denk ook dat er nu veel minder mensen voor het sluiten van de scholen zijn.
Ik vind het eig nog 2 keer zo deprimerend dat we het allemaal deprimerend vinden Ik had gehoopt dat ik het alleen ff niet zag zitten ofzoiets en we elkaar konden oppeppen. Doordat we het allemaal niet zien zitten, zegt eig voor mij dat het echt heel erg is. Ik kan het niet goed uitleggen
Ik heb ook echt diep respect voor alle ziekenhuismedewerkers. Je zou er maar weer voor moeten komen te staan. Is haast onmenselijk.
Ja misschien moeten we daar toch naar toe? Een positief corona topic? Voor al je positieve oppep-berichten?
Dat heb ik dus ook, vooral omdat er zoveel mensen ziin die zich gewoon niets aantrekken van de maatregels. Ik denk dat pretparken en winkels prima open kunnen blijven, als iedereen zich maar aan de regels houdt. Maar daar zit denk ik het grote probleem. Zelf ga ik bijna nergens naartoe, behalve als het echt moet. Zoals naar mijn werk, we kunnen helaas niet allemaal tegelijkertijd thuis werken en helaas houdt bijna niemand zich aan de regels (op kantoor wel redelijk maar daarbuiten niet). Kan daar echt verdrietig om worden, de besmettingen vliegen je bij ons om de oren. Qua werk is het echt wel fijner om op mijn werk te zitten, maar qua corona absoluut niet.
Nou ik ben ook niet vrolijk helaas. Het meest irritante is dat het helemaal niet duidelijk is hoe lang het allemaal nog moet gaan duren. Daarom proberen wij dus zelf zo normaal mogelijk te doen, ik laat mijn leven niet afpakken (want dat gevoel heb ik dus op het moment zeer geregeld).
Ook zonder massaal reizen verwacht ik niet dat we na een lockdown weer terug naar normaal kunnen. We zullen het nou eenmaal voorlopig hiermee moeten doen.
Nee ik ook niet maar ik bedoelde meer naar hoe het een paar maanden terug was. Met die maatregelen was het prima te doen Ik was niet helemaal duidelijk
Maar nu zitten we hier, na hoe het was met die maatregelen. Dus nee, dat is schijnbaar niet prima te doen. Niet met zoveel mensen die zich niet aan de regels houden.
Ik vond ook alles zo normaal....kopje koffie drinken in Antwerpen, zomervakantie in Spanje, wintersport in Oostenrijk, uit eten gaan, naar Armin van Buuren gaan, mijn vriendinnen knuffelen als ze een zware dag hadden, etc. Ik had nooit gedacht dat zoiets kleins als 1 vleermuis de hele wereld op zijn kop kon zetten. Ik vind het ook lang duren naar de volgende persconferentie eig.
Ik had er mentaal in maart en april veel meer last van. Nu begint het soort van te wennen ofzo. Ik voel vooral frustratie. Waarom is het voor zoveel mensen zo moeilijk geen feestjes te houden en bezoeken en minder hutjemutje op elkaar te zitten? En dan nu weer die ziekenhuizen vol en nog mensen die zeggen dat ze het niet eens zijn met de maatregelen. Maar niet kunnen zeggen hoe ze het dan voor zich zien. Feit is dat met teveel bemsmettingen de zorg overbelast raakt. En dat dat voorkomen moet worden. Makkelijker kunnen we het niet maken hoor.
Hier is 2020 sowieso verpest, want bij mijn schoonzus is kanker gevonden met uitzaaiingen, zij gaat starten met chemo een dag na haar verjaardag. Dus onze decembermaand staat in het teken van zorgen om haar, zorgen omdat ze dit mogelijk niet gaat verslaan, en het echt een lang en zwaar traject gaat worden. Kerstmis kan me gestolen worden, we gaan er heus wel het beste van maken, maar 100.000 keer liever op afstand van elkaar dan nooit meer met mijn schoonzus. Ik ervaar ook geen zorgen rondom corona-maatregelen, dan maar vooral thuis blijven, geen horeca etc - als het uiteindelijk helpt. Ik maak me wel zorgen om corona zelf, mijn schoonmoeder zou het niet overleven en een overbelaste zorg betekent mogelijk ook gevolgen voor de zorg van schoonzus - dus daarom hoop ik eigenlijk op een aanpak die iets ‘harder’ is dan noodzakelijk, gewoon om echt geen enkel risico te lopen. In Luik (vlakbij ons) wordt nu al opgeroepen niks te doen met kans op een ongeluk, dus bv niet gaan leren fietsen nu, niet je kozijnen verven op een hoge ladder etc - want als je spoedeisende hulp nodig hebt, is het er mogelijk niet... Dan maar een lockdown, dat lijkt me uiteindelijk minder heftig dan uitpuilende ziekenhuizen.
Wat rot van je schoonzus. En helaas herkenbaar, mijn schoonzusje is net begonnen met chemo wegens borstkanker, gelukkig geen uitzaiingen, dat scheelt. Mn sm is ook niet zo gezond en doet erg veel voor sz, dus idd, die mag ook echt niet uitvallen. En vriend ataat al een half jaar op de wachtlijst voor een hersteloperatie aan zn rug, nadat ie die op 4 plekken en nek op 2 plekken heeft gebroken vorig jaar. Dat gaat alleen maar langer duren nu, met elke dag pijn tot gevolg. Daarom frustreert me enorm van die mensen die blijven doen alsof er niks aan de hand is. Sterkte voor jullie! (Trouwens nooit geweten dat jij een belgische bent, haha)