Hier komen ook nog steeds veel Duitsers hoor en ik kan aan het kenteken zien dat ze van net over de grens komen.
Dat heb ik andersom. Het idee dat de scholen maar door blijven gaan. Ik vind het bizar. In de klas van mijn dochter een besmetting. Op mijn werk doe ik zo mijn best, maar het lukt niet om afstand te houden, uit elkaars buurt te blijven. Mondkapje op.. het voelt als russische roulette. Ik voel me allerminst comfortabel in de hele situatie. En het is allemaal heel veel en heftig in en volgens de media en ondertussen zie ik om me heen de een na de ander lekker doen waar hij zin in heeft. De berichten komen niet overeen met wat ik zie. Alles lijkt normaal net als altijd.
Hoe gaan jullie trouwens om met andersdenkenden? Ik zie hier een bericht voorbij komen op mijn whatsapp voor een demonstratie morgen. En dan staat er in het profiel “ ik ga nog liever dood dan dat ik mijn vrijheid opgeef”. Ik vind dat nogal heftig... dat gaat toch een keer fout zo.
Voor mij persoonlijk veranderd er nog weinig.. ik hoef niet thuis te werken en mijn man ook niet.. waardoor je toch iedere dag uit huis bent.. Daarnaast vieren wij Sinterklaas zo ie zo met ons gezin, en heb ik vreselijke hekel aan kerst en oud en nieuw.. Dus daar doen we nooit veel aan.. wij zitten vaak met een ander stel in het weekend samen, en dat mag.. mijn man gaat vaak op zaterdagmiddag paar uurtjes naar mijn vader, potje kaarten en biertje drinken.. voor de rest kunnen wij er goed tegen om samen te zijn met ons gezin.. dus verveel me niet echt.. Mis wel een gezellig feestje.. maar van onze vrienden hebben wij volgend jaar feestjes staan (50jaar 3x, 40jaar en 12,5jarige bruiloft 2x). allemaal pas vanaf september.. goede hoop dat dat allemaal door kan gaan..
Politie heeft mijn werk gebeld en de bewaking staat paraat. Schijnbaar hebben ze dit aangekondigd op hun social media.
Ik heb nog niet alles gelezen, maar ik wil hier toch al even op reageren. Ik merk bij mezelf dat ik enorm beïnvloed wordt door alle media en de heel paniekerige, negatieve berichtgeving die er nu weer is. En ik snap dat hé, enerzijds is het natuurlijk ook super ernstig en anderzijds is het ook nodig dat een heel groot deel van de bevolking beseft hoe ernstig het is. Daarenboven verandert er elke dag vanalles, is het super hectisch op mijn werk (ik werk in een middelbare school) en blijft die 'begin schooljaar alles is anders' stress bij iedereen hangen omdat alles continu verandert. Er komt geen rust en regelmaat zeg maar. Daarnaast moet ik nu al twee weken dagen op m'n werk missen omdat dan weer het ene kind hoest en dan weer de andere wat koorts maakt. Deze week was de crèche ook plots gesloten door besmettingen. Maar wat mij helpt, is rationeel naar mijn eigen situatie kijken. Er is veel stress en ik vind de hele situatie beangstigend, maar voor ons gezin valt de directe impact eigenlijk wel mee. Ik kan voorlopig mijn familie nog zien (mss niet in een grote groep allemaal samen, maar tijdens de lockdown in het voorjaar heb ik mijn ouders en broers en zussen drie maanden niet gezien), er is niemand in mijn omgeving (ernstig) ziek, ik kan nog werken en betekenisvolle dingen voor 'mijn' jongeren doen, de speeltuintjes zijn nog open, we kunnen nog 'ergens' naartoe met de kinderen (in maart mocht je hier niet meer in de auto stappen zonder bewijs van noodzakelijkheid, dus zelfs het bos in de buurt was geen optie),... Ik probeer mezelf nu even bewust weg te houden van alle al te negatieve berichtgeving. Ik volg de feiten en de maatregelen, en probeer me voor de rest vooral onder te dompelen in ons gezin.
En Belgen niet te vergeten. Hier bij de Intratuin een hel. Maar die lijken het sowieso niet te snappen kregen dit over hun kerstmarkt in de bus.
Én zijn dat Duitsers die hier boodschappen komen doen? Of Nederlanders die over de grens zijn gaan wonen maar waarvan werken school nog wel in Nederland is? Die laatste categorie zie je bij ons vrij veel namelijk.