Ooo wat ben ik blij om dit te horen. Dacht al dat mijn kind een beetje gek was hahaha. Hier hebben mijn ouders 2 hondjes en het is natuurlijk geweldig een van hun te zijn. Dus ze blaft ook met hun en rent met hun mee etc. En idd, ze geeft ook aan dat ze honden kan verstaan De juffen vonden altijd dat haar sterkste punt in de klas was: spelen! Ja, dat kan ze wel.. Haha
Erg dat je zo moet strijden voor ‘gerechtigheid’ voor je kindje waarvan je als moeder weet; er is íets! Vind ik echt zooooo erg. Zou veel serieuzer genomen moeten worden. En wat erg Neuzeke dat het zoveel geld heeft gekost en zo lastig te verkrijgen was. Zou toch niet mogen?? Hier door alle beperkingen al vroeg bij revalidatie-arts en kinderarts terecht gekomen. En dan rollen de balletjes vaak vanzelf. Toch heeft het ff geduurd voordat ik eraan toe wou geven. Ik wou mn kind van 2 niet met de taxi naar school laten gaan.. Wou hem zelf halen en brengen. Uiteindelijk ook keuzes gemaakt die ‘fout’ zijn geweest... Hij is 1,5 jaar naar een ontwikkelgroepje gegaan hier een dorp verder. Achteraf gezien had ik hem wél met het busje moeten laten gaan naar het ontwikkelgroepje van de mytylschool. Zorg is zoveel beter. Maar je weet niet alles van te voren..!
Trouwens nu hij in de WLZ zit is ook een hele zorg van me afgevallen. Ben zelf baas over zn budget. Mag zelf zorg inkopen. Ven zelf baas hoeveel zorg ik voor hem wil.. Echt machtig mooi! Wel een enorme administratieve klus, maar heb ik er graag voor over. Wil alleen het aller allerbeste... En gelukkig kan ik me op de momenten dat het moet, ook heel zakelijk opstellen naar de zorgverleners. Vooral die grote moet je mee oppassen; die denken soms in nummertjes ipv kinderen. En daar pas ik voor..
dit vind ik ook. Als moeder voel je (vaak) dat er iets is. artsen, leraren, psychiaters zouden dat veel serieuzer moeten nemen.
Gelukkig zijn ze er nu wel mee bezig, al is het wel een jaren plan ( gestart in 2018 en pas 2022 evaluatie) maar ook dan zal het niet voor alles en iedereen zijn . Eerder dit jaar kondigde minister van Volksgezondheid Maggie De Block aan dat consultaties bij een klinisch psycholoog zullen worden terugbetaald. De praktische kant is ondertussen uitgewerkt en de regeling zal hoogstwaarschijnlijk in maart 2019 in werking treden. Belangrijk om te weten: niet iedereen zal van deze terugbetaling kunnen genieten. En je kunt hiervoor niet bij eender welke psycholoog terecht … Het gaat om een experiment wat zal aflopen en geëvalueerd worden op 31.12.2022.
Dat mijn nichtje van 17 nog maar 27 kilo weegt. Ze heeft een zorgintensief broertje van 2 jaar jonger die geen 30 zal worden door progressieve spierziekte (vanaf peutertijd bekend). Haar ouders zijn nu doodsbang om niet 1 maar 2 kinderen te verliezen
Wij hebben sinds kort een driewieler voor onze zoon '6' hij is er zo super trots op. Helaas vonden de buurtkinderen het nodig hem uit te lachen. Sta er zo van te kijken dat ouders hun kinderen niet aanleren dat anders ook normaal is. Zelf hebben mijn ouders dit vroeger wel gedaan waar door voor mij iedereen gelijk is beperkt of niet beperkt.
Van mensen die bij de Lidl rustig hun boodschappen gaan inpakken zodat de caissière de spullen niet meer op het plankje kwijt kan... schiet toch op muts. En dan nog zeggen “ik heb t toch aardig bijgehouden”
Dat, maar soms is het ook gewoon een hoop bureaucratische onzin. Gisteren las ik een nieuwsbericht dat een advocaat bij het hof van de rechten van de mens hoogbegaafdheid als officiële handicap wil laten benoemen. Hoewel ik ontzettend veel moeite heb met dat idee, snap ik wel heel goed waarom. Ik heb niet de illusie dat het dan opeens wel serieus wordt genomen, maar ergens op terug kunnen vallen zou soms ook handig zijn. Mijn oudste had op een gegeven moment een juf die ook remedial teaching deed op dezelfde school. En zij gaf als suggestie om hem in die tijd extra te begeleiden. Fantastisch idee, vonden wij, vond de juf, vond in eerste instantie ook de ib-er. Maar het mag niet want zijn noodzaak tot begeleiding staat niet in het goede lijstje. En dat is gewoon wel vaak een probleem, als je kind niet in het juiste stramien past, niet de juiste kaders heeft of niet het juiste stempeltje, dan zoek je je te pletter naar de juiste begeleiding. Ik hoor het eigenlijk van bijna elke ouder die begeleiding nodig heeft voor hun kind, het is bijna een dagtaak om bij alle instanties, regels, financieringsmogelijkheden, enz, de juiste weg te vinden. En dan krijg je dus de noodzaak om iets een handicap te willen laten noemen.
Van mijzelf en hoe nerveus ik ben. Stuiter, stuiter, glas laten vallen, stuiter, stuiter, hartslag te hoog, stuiter stuiter rond stappen, stuiter stuiter maagpijn,... We hebben in België een online platform waarop medische info, verslagen en resultaten opkomen. Nu kan je daar dus ook op zien of er in mijn dossier gekeken word. Ik weet dat er vandaag MOC is en ik heb dus al zeker 50 keer op refresh geduuwd om te kijken of ze al bezig zijn. En het onnozele is, dat ik daar niet eens iets mee ben, want ze bellen mij toch pas morgen. Lang leven dit forum. Zo kan ik hier eens zagen en wat afleiding zoeken.
Nu is het wel bij de Lidl zo dat je ook amper wat kwijt kan op de band. Ik doe het ook op mijn gemak want heb heb weinig zin in geplette boodschappen. Kom amper bij de Lidl en als mensen dan zo nodig moeten gaan zuchten en steunen dan ga ik nog en versnelling omlaag met doorpakken.
Ik oordeel niet? Ik heb geprobeerd moeder en kind te helpen omdat ik zag dat niemand daar gelukkig van werd. Toen ik merkte dat ze daar echt niet voor openstond, ben ik daar mee gestopt.
Ik bedoelde niet perse jou qua oordelen uit de omgeving. Maar meer in het algemeen, ik hoor regelmatig verhalen van moeders (die worden meestal een stuk harder beoordeeld wanneer het over de kinderen gaat) van ontzettend lompe opmerkingen. En ook ikzelf heb een aantal opmerkingen gekregen waardoor ik wel uitkijk om nog iets te vertellen over de moeite die het hier thuis soms kost.