Oh ik vind het heerlijk! Heb er bij de 2e ook alleen voor gekozen met een donor oh wat doet je vriend dan voor werk als ik vragen mag? Ik heb een gastric bypass gehad
Hij is vrachtwagenchauffeur. Hij ziet de kinderen regelmatig de hele dag niet. En dan werkt hij nog op een plek met relatief weinig uren. Op veel plekken is het al snel zo dat je zelf geen tijd meer hebt. Hoe bevalt het en wat maakte dat je hiervoor gekozen hebt? Het is een beetje offtopic. Maar ik ga een traject in waarbij een operatie een uitkomst kan zijn. Ze gaan oa onderzoeken of er een medische reden is voor mijn gewicht.
Ah ja dat zijn inderdaad vaak lange diensten enzo! Maar dat is dan natuurlijk ook heel anders als wanneer je er zelf voor kiest denk ik.. Ik ben nog niet super lang geleden geopereerd hoor nu 5 weken maar tot nu toe bevalt het goed! Ik heb er voor "gekozen" omdat wat ik ook deed of probeerde het hielp gewoon echt niet.. ik viel alleen af als ik zwanger was.. uiteindelijk met advies van de huisarts en diëtiste me aan te melden voor dit traject.. ik was er eerst best bang voor maar tot nu toe ben ik al heel blij!
Dat schiet dan ook niet op. Ik ben de baby spullen die telkens even in bakken zijn gedaan aan het uitzoeken. Een deel gaat in grote bakken in een kast, deels naar de kledingbank en deels weg. Het gaat mij weer veel te snel.
Ohhh dat vind ik altijd zo moeilijk!! Ik heb bijna alles nog bewaard ik kan het zo moeilijk weg doen, ik zou het eigenlijk ook gewoon moeten weg geven ofzo maar kan het gewoon niet erg he haha
Lastige momenten zijn dat he. Had hier een paar weken terug het ledikant opgeruimd, deze was stuk, maar het matras maar bewaard net als de dekentjes, maar ook dit kan nu weg. Het ligt ook in de weg,dus zal maar even met mijn man overleggen die zal het wel goed vinden. Hij gaat binnenkort waarschijnlijk ook voor een sterrelisatie en dan is het definitief . Hij durft niet dus ik hoop dat hij het nog even uitstelt.
Ah ja zodra er een sterilisatie is is het inderdaad helemaal definitief snap dat je hoopt dat hij nog even wacht vooral omdat je zelf de wens nog wel hebt..
Ik doe lang niet alles weg hoor. Ik stel hoge eisen aan de dingen die ik bewaar. Kleding en beddengoed moet als nieuw zijn. Ze moeten de ruimte waard zijn. Grotere dingen die relatief goedkoop waren gaan sowieso weg. Ik heb nu zo'n 450 liter aan te kleine kleding, beddengoed en verzorging doeken die in de blijvende bakken liggen. Daar kan ik maximaal stapelen tot 800 liter. Dat is nog naast dingen als baby servies, kolf, wieg, kinderwagens ed
Ik stopte alles steeds weer in dozen als het te klein werd en zet het naar zolder.. Ik moet het toch ook wel een keer uitzoeken en dingentjes weg doen.. maar als ik er alleen al aan denk zakt mn hart in mn schoenen hahaha ik kan het gewoon niet
Dat is weer zo'n overleg moment hè. Ipv de vraag wil je echt geen kindje meer? Wat lastig dat hij het definitief wil gaan maken. Staat er al een afspraak?
Haha dat snap ik. Bij kleding beslis ik gelijk of het leuk genoeg was om te dragen en er nog goed uit ziet. En bij de kleding van de jongens kijk ik of het unisex is en bij de bouw van mijn dochter past (dan gaat het in haar te grote kleding dozen). Dat scheelt later weer uitzoeken. Het enige wat ik zou hoeven doen als er nog een kindje komt is alles in de maatzakken doen en kijken wat voor het juiste geslacht is. Mocht het er nog van komen dan hoef ik ook niet te weten wat het word ik heb al zo veel
Ik kan ook nog niets wegdoen... man t liefst gister al. Hielp niet mee dat hij zei: als je fysiek het prima aankon had ik er anders over gedacht. Voelt toch als extra straf (Maar ik begrijp hem zeker, ik ben thuis maar komt heel veel op hem neer)
Nope. Bekken blijvende schade opgelopen (ben volledig afgekeurd, dagelijks tramadol ervoor), overige gewrichtsproblemen en longaandoening die niet onder controle is te krijgen: bij een verkoudheid ben ik direct erg ziek en aan de kuren (tijdens de zwangerschap van de jongste ben ik ook lang ziek geweest en zo benauwd. Was heel naar, de gyn en longarts hadden het druk ermee) k heb 9 soorten medicatie en nog mantelzorg nodig. Mijn man kan niet eens zomaar overwerken bv. Dan moet er eerst worden gezorgd voor hulp bij mij. T is een wonder dat hij een tweede wou. (De babytijd duurt wel extra lang aangezien de kleine nu 9 maanden is maar elke 2 a 3 uur wakker is.)
Wat gaat het hier ineens hard! Moet er even inkomen hoor! maar wel gezellig haha. @Somita op jou reageer ik alvast, ik zit met jou in een fb groep van jouw jongste (mijn een na jongste) en heb je verhaal dus meegekregen, ik vind het zo verdrietig voor je
Hahah wel heel slim! Ik nam het me telkens voor dat te doen maar toch ging alles steeds naar zolder, behalve als de vlekken er echt niet uitgingen enzo.. Oh wat een heftige situatie voor jou/jullie! Heb je dan als je man er niet is constante zorg erbij? Die ook helpt met je kids of?
Wat heftig zeg. Dat is dan ook niet te doen met een derde. Wat een lieve man heb je dat hij opvangt wat hij kan.
Tijdens de zwangerschap van de tweeling besloten om gesteriliseerd te worden.. Vlak voor de bevalling toch maar terug gekrabbeld. Niet omdat ik nog een kindje wilde.. Integendeel we zijn/waren klaar. Maar ik was nog maar 27 en dus veel te jong voor z'n definitieve keuze. Nu bijna 2jr later... Het ene moment ben ik helemaal klaar met baby's en is het onze tijd en vind ik het prima zo.. Geniet van mijn 4 kindjes wat al druk genoeg is... En soms twijfel ik, of we toch niet nog een kindje willen... Nu wil ik niet nu direct.. De meiden worden de 13e twee jaar.. Wil ze eerst sowieso naar de basisschool hebben... En nog verhuizen. Haha maar de twijfel is er zeker!
@Somita heel veel sterkte! Vanaf je en positieve test hebt begin je te dromen en te verlangen naar het babytje. Ik snap je heel goed