Een nieuw gezin is bij ons in de straat komen wonen, zo'n 4 weken geleden. Ik kwam er al snel achter dat het een moeder van school is, onze dochters zitten bij elkaar in de klas (groep 1/2). Deze moeder zit vaak om een praatje verlegen en vindt het contact met anderen fijn. Ze blijft op het schoolplein plakken, vertelt haar hele levensverhaal, enz. Nu ze weet dat wij een aantal huizen verderop wonen, 'hangt' ze heel erg aan mij. Ze wacht bewust op de hoek van de straat tot ik dochter weg breng, loopt mee naar school en weer terug en wil dan ook nog op de oprit uitgebreid verder praten. Gelukkig werk ik veel , maar als ik er niet ben is de oppas de klos. Precies hetzelfde gedrag. Ik vind het echt zwaar irritant Prima om even kort te kletsen, maar daarna wil ik weer verder. Ik heb er geen behoefte aan. Ik heb al een aantal keren een 'smoesje' gebruikt (boodschappen, andere afspraak, moet opschieten, enz), maar eigenlijk zoek ik een nette manier om duidelijk te maken dat dit voor mij echt niet hoeft. Oftewel; wat zouden jullie doen? Wat kan ik tegen haar zeggen, zodat het niet te hard als een afwijzing overkomt?
Ik ben vrij direct maar dit zou ik ook wel erg lastig vinden hoor, je wilt iemand natuurlijk niet kwetsen. Geen idee hoe ik het zou aanpakken. Kan je geen andere route nemen?
Ik zou het al kort afkappen, dus zodra ze een praatje start al;’Ik moet snel door, sorry! Daag!’ Hier om de hoek woont ook een beetje een plakmoeder en ik loop sindsdien achterom (via een andere straat), geen omweg voor mij, maar ik doe het wel puur om haar te vermijden... oeps! Iedere keer als ik met haar praat, klaagt ze zo vreselijk over álles; haar hele leven, de maatschappij in het algemeen, en nu met corona is het helemaal niet te doen. Ik heb daar geen zin in, en een ‘ik moet x en y doen, doei!’ werkte niet echt...
Zoiets inderdaad! En ook aangeven dat ze 's ochtends niet op je hoeft te wachten, dat je graag samen met je dochter naar school wilt lopen. Uitvluchten gaan denk ik niet werken als ik verhaal zo lees. Duidelijk is niet altijd leuk voor de andere partij, maar daar heeft de ander wel het meest aan. Misschien heeft ze zelfs niet eens door dat dit gedrag voor anderen niet fijn is. En als niemand haar dat recht in haar gezicht zegt, hoe moet ze er dan achter komen?
Oh wat lastig zeg, ik zou hiet ook niet tegen kunnen! Begrijpelijk dat ze op zoek is naar een praatje of aansluiting gezien het feit dat ze net verhuisd is maar het moet wel leuk blijven en dat is het niet als ze je staat "op te wachten". Kan je geen andere route nemen of eens met de fiets gaan? Ik zou haar verder zo kort mogelijk houden en gesprekken die ze aan wil gaan zo snel mogelijk afkappen. Dan moet ze toch wel doorkrijgen dat je er niet op zit te wachten?
Ik zou aangeven dat ik graag alleen een momentje met mijn kind wil omdat ik zoveel werk. Dus dat ik samen lopen niet fijn vind.
Dit ja en af en toe gewoon 10 minuten eerder vertrekken, zodat je al weg bent. Dan heeft ze gauw genoeg door dat ze niet op je hoeft te wachten
Zat nog eens te denken, wat zou harder aankomen. Eerlijk zeggen op een nette manier waarbij je vriendelijk blijft. Of omwegen gaan zoeken waarbij ze doorkrijgt dat je niet op haar zit te wachten? Vroeg ik me dus zo eens af. Zoals ik er nu tegenaan kijk geloof ik dat ik liever het eerste heb als mensen zo over mij zouden denken. Dan heb ik in elk geval de kans om m'n excuses aan te bieden (ik dan hè ) en kijken wat ik daar in zou kunnen veranderen. Denk dat als iedereen me zou gaan ontlopen ik daar erg verdrietig van zou worden en dat ik me dan pas echt afgewezen zou voelen
Mee eens. Ik zou het zeggen. Dat betekent dat je je misschien even naar voelt, maar lijkt me duidelijker en fijner voor de andere moeder.
Oh ik zou zoiets ook echt niet durven/kunnen zeggen Ik zou wel aangeven dat ze echt niet hoeft te wachten s ochtends. Ik zou ook zorgen dat ik een paar keer flink vroeg ben zodat ze kan wachten wat ze wil maar dat ik alweer terug loop als zij nog staat te wachten. Is jouw huis eerder? Dan zou ik gewoon 3meter voor de oprit mn sleutels pakken en iets roepen a la "fijne dag! Tot morgen!" En dan richting de voordeur en naar binnen Denk dat als je de "gewoonte" van nu even doorbreekt, de hint snel duidelijk is.
Ik zie allerlei uitvluchten genoemd worden. Hoe zohden jullie het vinden als je kind in de brugklas zit en klasgenootjes zo tegen hem/haar doen? Eerder vertrekken, omfietsen, smoezen verzinnen. En ts, wat is er zo vreselijk aan deze vrouw dat je haar wil ontlopen? Waarom niet gewoon een keer samen koffie drinken 's ochtends? Misschien heb je er wel een leuke vriendin aan in de toekomst. En bedenk je ook dat er heel veel mensen zijn die sinds de coronatijd nauwelijks een volwassene meer spreken, en eenzaam zijn. Ik werk al jaren als zelfstandige vanuit huis, en vaak zijn de enige andere mensen die ik zie de cassiere bij de de supermarkt en de moeders op school. Zeker nu etentjes en borrels met vriendinnen niet meer kunnen. Ik vind het gezellig om een praatje te maken op het schoolplein. (En nee ik ben niet je nieuwe buurvrouw want ik ga 's ochtends nooit naar school, dat doet mijn man ).
Ik vraag me altijd bij zulke verhalen af of die moeder niet hier ook op het forum zit, zou wel win-win zijn, want dan weet ze gelijk dat het irritant is.. Maar wat zou je zelf willen? Als je dus echt eerder moet vertrekken, of dan maar op de fiets gaan, dan ontwijk je de situatie. En wil je dat of wil je gewoon direct duidelijk maken: hey ik heb geen behoefte aan dit contact dus zullen we het kort houden? Ik zou het zelf echt irritant vinden als ik met zo'n externe factor ook nog eens rekening moet houden, je wil je gewoon vrij kunnen bewegen toch.
Zelf zou ik het rete-irritant en gênant vinden als ik erachter zou komen dat iemand me zou ontwijken en daarvoor smoesjes zou verzinnen. Ik snap ook dat je deze mevrouw niet wilt kwetsen. Toch zou ik zelf zo dicht mogelijk bij de waarheid willen blijven. 'Dorethea, lastig he om een 'nieuwe' moeder te zijn in de wijk in deze tijd. Ik merk dat je op zoek bent naar contacten. En ik vind het prima om af en toe even kort te kletsen, maar vaak heb ik het ook druk met andere zaken en komt het me niet uit om nog uitgebreid te kletsen.' Wellicht beaamt ze zelfs wat je zegt en kun je haar daarbij helpen. Of wellicht blijkt ze, bij ongeforceerd contact, wel een hele gezellige dame. Ik kan me in haar positie ook voorstellen dat het fijn is om bij iemand aan te kunnen haken. Grote kans dat wanneer ze ook andere moeders leert kennen ze niet meer zo afhankelijk is van jou. Dus misschien kun je haar betrekken in gesprekjes met andere moeders.
Ik zou zoiets zeggen als : Je hoeft niet op mij te wachten hoor ik moet toch gelijk door En dan moet de hint toch duidelijk genoeg zijn
@Jessi79 De tips die hier worden gegeven, zijn inderdaad veel in de trant van ontlopen. Dat wil ik absoluut niet, juist omdat ik dat andersom ook heel vervelend zou vinden. Ik ben nogal direct van mezelf , dus een voorstel voor een tactische manier om dit te brengen stel ik zeer op prijs Voor wat betreft je vraag wat er zo vreselijk aan haar is om geen koffie met haar te drinken; ze is niet vreselijk, ze is heel aardig maar niet mijn type mens. Ze ziet er onverzorgd uit (niet door de verhuizing overigens) en ruikt sterk. Anderen zullen daar misschien minder moeite mee hebben, maar ik vind het niet zo prettig. Dus even op het schoolplein kletsen is voor mij prima, maar meer contact liever niet.
Oei dan kan ik me wel voorstellen dat gezellig koffiedrinken geen optie is. Stiertje had hierboven een hele mooie tekst staan. Direct en eerlijk maar toch beleefd. Succes!
Ik ben nogal op mezelf, zou zo'n inbreuk op mn "mental space" ook niet plezierig vinden eerlijk gezegd. Mja kan me TS ook wel indenken, leg t maar netjes uit zonder iemand onnodig onzeker te maken. Ik heb een vriendin die nogal "plakt", super lieve meid werkelijk waar. Maar voor vertrek moet je 45 minuten uittrekken. Ik kan daar echt zelf echt niet tegen. Roep nu ook van te voren om 22:00 kieper ik je de deur uit, geen idee wat de nacht nog gaat brengen. (geen leugen, onze nachten zijn ronduit klote)