Het gaat bij mij op en af. Ik ben blij dat we hulp krijgen na 2 jaar. Zodra ik ongesteld ben geworden heb ik weer hoop tot de 3e week van mijn cyclus en dan neemt de onzekerheid het weer over. De laatste wachtweek is echt een hell En ja, ik ben slaperig en lusteloos door de hormonen. Heb voor mezelf voorgenomen dat als ik het echt niet meer trek, een maand pauze neem. Dat geeft ook wel een soort rust. En verder veel afleiding zoeken. Ik ben heel oudwijverig begonnen aan schilderen op nummer. Het is een heel priegel werk maar wel ontspannend en ik kan mijn gedachten dan even verzetten.
Ahh dat is inderdaad een goed idee, ik moet gewoon iets vinden waar ik mee bezig kan zijn. Dan laat ik het misschien een beetje los.. thanks voor je reactie!
@romera Geen gekke vraag, ik vind het ook heel lastig om er mee om te gaan. Ik zoek veel afleiding en ik vertel mensen waar ik zit in mn cyclus. Ik vind de wachtweken ontzettend killing, zoals nu dan wil ik mezelf echt volvreten om de zenuwen te onderdrukken. Je gevoel is dus echt niet raar ofzo ik herken het wel, soms heb ik ook depri gedachten van dat het nooit meer gaat lukken en wat ik dan voor plan moet maken voor mn leven. Het heeft ook zoveel lagen en het is zo’n vurige wens waar je weinig invloed op hebt. Hopelijk heb je hier iets aan.
Ik heb er zeker wat aan, fijn dat ik herkenning terug kan vinden! Weetje wat het is, ik vertel het mensen niet graag.. puur om het feit dat ik niet constant wil horen : enn? Ben je al zwanger? Enn lukt het een beetje? Ahh heb zo met je te doen. Daar heb ik echt totaal geen zin in, van jullie vind ik het leuk, omdat jullie in het zelfde schuitje zitten als ik. En de andere bv niet qua collega’s etc.. maar ik moet gewoon iets vinden dat mijn afleiding bied.
Oeh spannend @ourbigdream! Houdt ons op de hoogte! Hier aan het wachten op een positieve ovulatietest zodat we voor 1e IUI kunnen... vorige 2 cyclussen meestal rond dag 13 positieve ovulatietest. Nu dag 14 en nog niks... frustreert me wel... ik wil zo graag.. en maak me dan druk of die positieve ovulatietest nog wel komt... hebben jullie dit ook wel eens mee gemaakt?
Ik ben hier heel open over naar iedereen maar er word nauwelijks wat gevraagd hoor. Mensen durven het niet, tenminste dat is mijn ervaring.
@ourbigdream Pff wat een rot situatie, die onzekerheid! Ik ben benieuwd of je bloed mag prikken en er toch nog positief nieuws uit komt...fingers crossed
Nee bij mij dus wel, een aantal weten het op werk en dan krijg ik constant en al positief getest? Het is allemaal goed bedoeld hoor, maar soms denk ik echt: even niet aub! Maar fijn dat dat bij jou niet gebeurt
He bah.. ben je al ongesteld of zegt de test negatief? Want geen bloed is moed! Sommige testen later pas positief.
Dat is vervelend maar ik zou dan in dat geval zeggen dat ze het vanzelf wel te horen krijgen of het positief is. Ze bedoelen het vast goed!
Heb het ziekenhuis gebeld en ze zeggen dat de kans dat je nu nog positief test nihil is.. vind het maar niks dit. Je houd je vast aan 14 dagen en weet dan nog niks eigenlijk. Ga de volgende keer niet eerder dan 18 dagen na IUI testen denk ik. Want dit schiet ook niet op
In mijn natuurlijke cyclus testte ik ook wel eens op dag 15 of 16. Nu met Gonal f precies 14 dagen. Ja het frustreert en je gaat aan je eigen lichaam twijfelen... Er komt vast een positieve test! Je spuit geen hormonen toch? Want ik moest als ik op dag 14 geen positieve test had Ovitrell zetten.. Komt vast goed!
Je bent niet de enige meid! Ik ging heel nuchter de IUI behandelingen tegemoet, maar ik verandererde in een paar weken tijd van een heel vrolijk, relaxed in een totaal hysterisch, vaak verdrietig en ook angstig persoon. Mijn leven draaide alleen maar om IUI. Had moeite met mijn werk uitvoeren, was vergeetachtig aan het worden en vaak als ik wakker werd dacht ik: Hoe kom ik deze wachtdag nou weer door??? Je leeft tussen hoop en vrees elke keer, verschrikkelijk. En dan is dit nog maar een IUI, wat zal een IVF met je doen?? Nu een verplichte maand rust, en ik ben mezelf weer. Functioneer weer normaal, en toch kan ik niet wachten om weer te beginnen omdat ik zo'n mega grote kinderwens hebt. Heel bizar! En misschien ga ik nu chiller de behandelingen tegemoet omdat ik meer heb geleerd; Het traject is geen rechte lijn omhoog, maar zit vol tegenslagen en onverwachte wendingen, en dat realiseer ik me nu pas + het feit dat een maandje overslaan geen kwaad kan lichamelijk en mentaal gezien.
Wat tot zeg.... Inderdaad kan je maar beter doen. In het ziekenhuis hebben ze mij dat ook geadviseerd... Maar het lijkt mij zo ontzettend moeilijk om zo lang te wachten ... Sterkte vandaag! Wees extra lief voor jezelf. Ik had gisteren zo'n baaldag... Ik ben gewoon gaan werken af en toe een break om even te janken en weer door.. Oja en s'avonds op de bank met een dikke reep chocolade en een wijntje!
Zolang je niet ongesteld bent kan er nog van alles gebeuren he!! Hou hoop! Ik ga voor je duimen in ieder geval
Nou precies dit! Hier heb ik niks aan toe te voegen. Ik was ook echt heel relaxed etc toen ik het traject iui begon, eenmaal begonnen raakte ik in de stress van de tegenslagen.. maar goed moet er nu een balans in vinden. Ben blij om dit te lezen, dat is niet de enige ben!