Of als ze slaapt naast haar in bed Nee hoor @Iertje81 nu pest ik je. Als C. Zegt dat hij dat niet doet dan doet hij dat niet. Hij heeft er ook geen reden voor want jullie hebben een super seksleven zoals je dat hier omschrijft.
Trouwens eens met @GossipGirlxoxo, vind het ook helemaal niet respectloos richting jou als hij dat wel zou doen moet ik zeggen.
Onder andere een zenuwziekte (een neuropathie) waardoor ik pijnprikkels ervaar in alle ledematen zonder aanraking maar bij aanraking wordt dat dus nog versterkt. Chronische buikklachten (ook na verwijdering baarmoeder helaas), een door zeldzame botziekte aangetast been en behoorlijke osteoporose etc.... Je buigt mij dus niet zomaar alle kanten op
Dat is een flinke optelsom. Ik heb zelf ook zenuwpijn maar dan door beknelde zenuwen. Is het bij neuropatie ook zo dat de zenuwen pijnprikkels doorgeven aan de hersenen als er eigenlijk geen "echte" pijn is waardoor jij dat wel zo ervaart? En zijn er in jouw situatie geen medicijnen mogelijk tegen zenuwpijn zoals bijv. Amytriptiline? Heb je voor alle klachten samen al iets van revalidatie therapie gehad of overwogen om te leren hiermee om te gaan? Om te leren wat je nog wel kunt en om te leren hoe je activiteiten (zoals ook seks) kunt doseren icm andere bezigheden, beste houdingen om dit te doen enz. Eigenlijk weer opnieuw leren je leven in te richten met pijn maar er nog wel het beste uit te halen. Edit. Kom je in aanmerking voor een neurostimulator of zenuwblokkades bij de pijnpoli? Hier goede ervaring met zenuwblokkades. Dmv stroom en hitte worden mijn zenuwen even in de war gebracht waardoor ze een bepaalde tijd geen pijnprikkels meer door kunnen geven aan de hersenen. De zenuwen herstellen zich daarna langzaam weer waardoor de pijnoverdracht terug komt. Bij mij is dit vaak na een week of 9 a 10 maar er zijn ook mensen die wel 6 maanden profijt hiervan hebben.
Mwah, best een pittige bevalling gehad. Eer ik daar van hersteld was begon baby al wat meer wakker te zijn. Vanwege verborgen reflux moeten we hem nog lang omhoog houden en hij drinkt op verzoek (nog zeker 9x per 24 uur). Inmiddels lukt het wel om hem naast me te laten slapen i.p.v. op mijn borst, maar het grootste deel van de tijd is hij nog op/bij/naast me. Oh, en hij kan nog steeds niet uit de fles drinken . Ik heb vaginisme en vluggertjes zijn normaal ook al niet mogelijk. We moeten er echt de tijd voor nemen en die is er nu gewoon even niet. Dus als een stel pubers tussendoor stiekem een keer friemelen en elkaar snel helpen, sure. Ik denk zo'n 3x de afgelopen 5 mnd, haha. Maar dat noem ik niet bestaand .
Dat klopt echt. Had ik weleens gelezen en getest met een speeltje (satisfyer) ipv mijn man en dat scheelde enorm. Voor mijn gevoel had het ook invloed op de hoeveelheid bloeding nadien en de duur van de menstruatie, dat die korter word. Een orgasme schijnt ook te helpen bij pijn van weeen. Het schijnt een natuurlijk stofje in de hersenen aan te maken wat een natuurlijke pijnstiller is. Al moet ik persoonlijk niet denken aan seks of mastruberen tijdens een bevalling.
Ik zou er dus echt geen probleem mee hebben. Ik zou het eerlijk gezegd heel ‘normaal’ vinden als hij het wel zou doen. En dat respectloos begrijp ik ook geen bal van.
Ja dat is dus ook zoiets. Elke werkdag staan we gelijk op en terwijl de één doucht, kleed de ander of zichzelf aan of helpt de kinderen met aankleden. En de deur staat altijd open als wij douchen zodat die stomme spiegel niet beslaat. En in het weekend slaapt de één uit op zaterdag en de ander op zondag. Degene die niet uitslaapt is met de kinderen beneden. De enige die vrij lang onder de douche en ik de badkamer bezig is, ben ik. Ook qua tijd alleen zeg maar.
Dit is erg herkenbaar met een ex van mij. Ik heb er jarenlang alles aan gedaan om het te veranderen, maar dit lukte niet. Gesprekken gevoerd, samen en met een proffesional, maar het is niet veranderd. Nu is het niet de reden dat we uit elkaar zijn gegaan. Maar jeetje wat was het een verademing om gewoon echte seks te hebben daarna Met zo'n bericht schiet jij natuurlijk niks op, sorry daarvoor. Ik hoop voor je dat er voor jou een andere uitkomst zal zijn! Met de tips die gegeven zijn, zou het misschien best kans van slagen hebben.
Precies, door de neuropathie krijgen mijn hersenen vanuit de zenuwen signalen dat ik pijn heb terwijl er niet daadwerkelijk een pijn is. Hierdoor heb je dus de hele dag pijn (of ervaar je de hele dag pijn, niet ik eigenlijk zeggen). Door vermoeidheid en stress verergert het. Ik zou antidepressiva kunnen proberen wat de zenuwprikkels misschien onderdrukt, maar er zijn veel bijwerkingen en ik durf dat nog niet goed aan. Een neurostimulator of zenuwblokkade gaat niets doen helaas omdat het in alle ledematen zit en het de dunne vezels betreft bij mij (dus direct in/onder de huid). Dat is te veel voor een simulator of blok, helaas. Ik mag inderdaad naar een revalidatie-programma.... Maar voel me daar vaak nog niet 'slecht genoeg' voor.... Ben bang dat als ik dat ga doen dat de koek dan op is daarna, ik ben nog niet zo oud en denk vaak dat ik dat beter kan doen wanneer het nog slechter met me gaat en ik meer recht heb op zo'n traject.
En standje lepeltje? Dus achter elkaar liggen en jij zou vrij kunnen bewegen. Ik kan in die standje de boel zo kantelen of doen dat ik het goed voel. En hem nog steeds aanraken en hij mij.
Hahaha ik woon niet samen en we slapen ook niet vaak samen. Dus ja, das dan wat lastiger. Daarnaast zou ik dat denk ik ook niet doen, iemand wakker maken voor mijn behoeften. Betwijfel trouwens ook of ik t zelf zou doen met hem ernaast.. dat dan ook weer niet. Tis gewoon een raar soort van ontlading waardoor ik daarna wel uitgeblust genoeg ben om in slaap te vallen hoewel ik denk dat het ook deels te maken heeft met dat mn hoofd dan even wat anders te doen heeft dan nadenken, daardoor lig ik vaak wakker.
Wat betreft de medicatie, hier hielp de amytriptiline (ook antidepressiva) goed tegen zenuwpijn. Het beperkt het doorgeven van die valse pijnprikkel naar de hersenen. Het was wel een zoektocht naar de juiste dosis. Ik moest stoppen tijdens mijn zwangerschap en ben daarna niet meer begonnen omdat de blokkades meer doen, namelijk ook de wel echte pijnprikkel blokkeren. Wbt revalidatie. Ik was 25 toen ik het trajact in ging. Eerst 12 weken dit werden bijna 9 maanden. Mijn advies wacht juist niet tot het slechter word. Ze kunnen zoveel goede handvaten geven om je leven, NU JUIST NU JE NOG JONG BENT EN IN DE BLOEI VAN JE LEVEN HOORT TE STAAN, zoveel fijner en makkelijker te maken. Hoe verder jij in dat spiraal door je klachten naar beneden gaat hoe moeilijker en zwaarder het is om weer eruit omhoog te komen. Maar ook tips om het niet erger te laten worden. En ik zeg eerlijk zo een revalidatie is intensief. En die periode zal je koek op zijn. Maar voor het grote geheel, namelijk de rest van je leven, zal het je uiteindelijk zoveel goeds brengen. Het is ook een stukje acceptatie. Leren accepteren wat je niet meer kunt, en dat doet pijn als je jong bent. Maar dat niet accepteren en er tegen blijven vechten kost je zoveel energie. Energie die je beter kunt steken in leren wat je allemaal nog WEL kunt. En als je dat leert te accepteren zul je zien dat je die dingen die je wel kunt zo vreselijk gaat waarderen en daar zo ontzettend veel energie uit haalt omdat ze als overwinningen gaan voelen. Een klein voorbeeld, het topic onderwerp, seks. Ben je tevreden met je seksleven zo? Of baal je ervan dat het zo weinig maar kan? Als dat laatste het geval is kost dat jou energie die je beter kunt steken in wat je wel kan. Bij die revalidatie kun je leren hoe je wel op een fijne manier gemeenschap kunt hebben met minder pijn. Dmv wat aanpassingen en een andere mindset. Je gaat daardoor echt leren wat je allemaal WEL kunt (wel met aanpassingen en hulpmiddelen) en geloof me, je zult versteld staan hoeveel je wel blijkt te kunnen waarvan je nu denkt dat je ze niet kan. Je zult niet veranderen in een wild beest in bed maar ik weet zeker dat je wel leert weer van seks te genieten. En dat gun je jezelf nu toch? En niet pas als je oud bent? Dus ik wil je echt op het hart drukken, geef revalidatie een kans. Als je wacht tot het slechter gaat of je ouder bent krijg je spijt als haar op je hoofd en denk je had ik dit maar jaren eerder gedaan.
Kun je niet even vragen wat hij daarmee bedoelt Ik probeer een reden te bedenken waarom het respectloos zou zijn richting een partner, maar ik kan echt geen enkel argument verzinnen Ben nu wel benieuwd! Of wellicht een dame hier die het ook zo ziet?
Gevraagd Hij zegt dat hij mij niet het gevoel wil geven dat hij niet aan z’n trekken (mooie woordspeling ) komt en dus de hand aan zichzelf slaat. Ik snap het in die zin wel omdat hij het altijd zo associeerde met zijn ex die nooit wilde en die ene keer per 2 maanden zei: ‘goed dan, het moet maar even’ Maar van mij hoeft hij niet zo te denken want ik zie het totaal niet als respectloos. Maar ja, om hem nou te gaan dwingen