Ik merk dat ik door het hele corona gebeuren echt een beetje hypochonder aan t worden ben ofzo. Elke keer vraag ik me af of ik verkouden ga worden waardoor ik een paar uur later weer van overtuigd ben van niet. Ben ook vooral bang het onder de leden te hebben zonder het te weten en zo mijn moeder, zwaar risico patiënt, te besmetten. Als de besmettingen weer minder worden Word de angst bij mij ook minder maar op dit moment steekt het echt de kop op. Herkenbaar voor anderen?
Vervelend. Helemaal alles voorkomen kan je nooit, maar als je alle voorzorgsmaatregelen treft, dan ben je al een heel eind. Waarom ben je bang je moeder te besmetten? Als je voldoende afstand houdt en goed de hygiëneregels naleeft, dan is die kans toch niet zo groot? Hoe is jouw moeder eronder? Is zij bang besmet te raken?
Ja herkenbaar Ik ben zelf hoog risico patient en vind dat best spannend. Doordat ik iets aan mijn hart heb, moet ik worden opgenomen bij positieve test. Lijkt mij verschrikkelijk om daar dan alleen te liggen. Ik let ook op elk dingetje, laat mij laagdrempelig testen en hopen maar op het beste.
Ik herken het deel dat je heel erg bang bent om een naaste te besmetten. Mijn vader is hart- en copd-patient en ik ben doodsbang om hem te besmetten. We houden ruim afstand, maar ik ben zijn mantelzorger; ik doe zn boodschappen, zn was, administratie en ik ben dus ook echt wel een paar uur bij hem in huis iedere week. Ik zet dan wel de keukendeur open voor de ventilatie... maar ik vind het toch eng, het blijft bij mij ook steeds malen in mijn hoofd. Vooral ook omdat er nu echt veel mensen in onze omgeving besmet zijn. Maar ik zou het niet hypochondrie willen noemen, daarmee doe je jezelf geen recht. Hypochondrie is toch de irreële angst voor ziektes en in dit geval is het heel reeel. Ik bedoel je noemt iemand die drager is van het borstkankergen en uit voorzorg scans laat maken ook geen hypochonder.