Ondanks dat het misschien niet zo voelt, ben jijzelf en zijn je kinderen het leven meer dan waard. Ik hoop dat je snel de juiste hulp krijgt zodat er weer wat lichtpuntjes in je leven komen. Sterkte.
Wat goed dat je al hulp hebt gezocht. Ik lees dat je werkzoekende bent. Betekent dit dat je in de WW zit. Ik zou beginnen net een ziekmelding. Zodat er niet nog druk vanuit de WW op je rust. Ik ben ook van mening per dag bekijken. Heel veel sterkte!
Dit wordt inderdaad mijn eerste maand WW, ziektewet weet niet of dat kan en of ik daar wat mee opschiet? Sowieso zal ik behoorlijk achteruit gaan op salaris aangezien ik niet meer fulltime kan en wil werken ivm de kinderen. Daarnaast moet en ben ik op zoek naar woonruimte. Woon nu bij iemand in waar ik niet kan blijven. Vanuit WW/ziektewet huren zal lastig worden.
Hele dikke virtuele knuffel voor jou. ❤ Je staat op voor je kinderen en dat is top! Dat maakt je sterk. Al voel je dat niet zo. Ik hoop dat de hulp die je gezocht hebt je uit die hel kan trekken.
Klinkt alsof er veel tegelijk samenvalt, dat is ook niet makkelijk. Bekijk het stap voor stap en dag voor dag, is de persoon bij wie je nu woont wel iemand die je vertrouwd en wonen je kinderen bij je?
Ik kon niet zomaar wegklikken. Uit de korte berichtjes die je schrijft krijg ik een heel verdrietig gevoel. Helaas herken ik het gevoel ook wel een beetje. Zelf en ik ben opgegroeid met een depressieve moeder. Ze speelde eigenlijk altijd mooi weer, dus niemand had (en heeft) het in de gaten. Het is zo belangrijk om je gevoelens te herkennen en te erkennen en er over te praten. Je bent niet alleen! Wat ontzettend knap dat je hulp hebt gezocht, dat is de eerste stap. En wat heb je een hoop op je bordje gekregen. Een huwelijk wat gestrand is, de zorg voor kindjes, werk zoeken, woonruimte. Dit is gewoon ook allemaal heel veel om tegelijk mee te moeten dealen. En dan ook nog in deze tijd. Iemand opperde al om je ziek te melden, zodat je in ieder geval niet de druk van het solliciteren hebt. Dat lijkt mij al een heel prettig iets. Misschien kan je huisarts of praktijkondersteuner daar ook meer over vertellen. Ik hoop dat je snel de hulp krijgt die je nodig hebt. Ik weet niet of je misschien in de buurt woont, hoe oud je kindjes zijn, of ik misschien op welke manier dan ook iets kan betekenen, maar je mag me altijd een pb sturen.
Ik heb niet alle reacties gelezen hoor, maar dit grijpt me wel aan. Ik herken je woorden, en heb zelf in een hele moeilijke situatie gezeten. Iemand zei, probeer niet verder te kijken dan vandaag, en daar zit echt wat in. Al is je enige doel voor het moment om te blijven ademen, hou het vol. Ik heb een aantal jaren geleden verschillende pogingen gedaan om niet meer te leven, maar ik ben mijzelf zo, zo dankbaar dat dat niet is gelukt en ik me heb laten opnemen. Keep climbing that mountain, even if you feel like dying, keep climbing that mountain!! The higher I go, the harder I fall. So I don't look down, I don't look back at all. And when I wish it all would turn to black, I try to see the light and push the darkness back. Hou vol, je bent niet alleen ♡ Ps. Je mag me altijd een pb sturen als je daar behoefte aan hebt.
Het doet me verdriet dat hier meerdere mensen deze problemen hebben. Ik ben mijn broertje hier aan verloren meer dan 10 jaar geleden. En ik heb een man thuis met een angststoornis. Zoals meerdere mensen hier zeggen zoek snel hulp. Maar je zit ondertussen ook in een situatie wat het allemaal nog erger maakt en begrijp heel goed dat je daar helemaal moedeloos van wordt. Na jarenlang bij instanties een praatje per week hebben gemaakt en uiteindelijk voor dit jaar volledig afgekeurd te zijn en ontslag te hebben gekregen ( ik vrees nu al de herkeuring in januari). Hebben ze eindelijk een goede manier gevonden. Vanuit de WMO hebben we nu 2x per week hulp wat bij ons thuis komt om mijn man (en mij) te ondersteunen en moet zeggen dat het erg helpt! Dus er zijn meer mogelijkheden dan je denkt! Het enige wat ik tegen je kan zeggen is: Hou vol! Je kinderen hebben je echt nodig en jij bent het zelf ook waard! Jij mag er ook zijn! Dikke knuffel!
Ach lieve vrouw, wat zit jij in een naar, heftig en lastig pakket. Werkelijk alle muren komen op je af! Maar je bent en staat er! Het feit dat je hulp zoekt en hier je hart lucht laat zien dat je énorm sterk bent. Nu is/lijkt het allemaal uitzichtloos en voelt het alsof het nooit meer zal stoppen maar er komt een eind aan. Op een dag zul je wakker worden en merken dat je wat makkelijker kan ademen en de dag lichter lijkt. Blijf volhouden, iedere stap is er een, zowel voor als achteruit. Minimaal of voluit. Probeer het noodzakelijke te doen en de rest komt later. Probeer sterk te zijn voor je kindjes maar durf ook kwetsbaarheid te tonen. Ik ben zelf bekend met depressies en een angsstoornis. Tijdens de zwangerschap van de eerste was het zo heftig dat het van mij zelfs niet meer hoefde met de kleine man in mijn buik. Nu ruim 3 jaar later kan ik me haast niet meer voorstellen dat ik me zo gevoeld heb. Ik weet niet in welke regio je woont maar ik kan het aanraden om eens te kijken of er een wijkteam in je gemeente is voor een Wijkcoach. Ook is het het énorm waard om te onderzoeken of Humanitas in he gemeente actief is om je aan te melden voor een steunouder. Wijkcoach, steunouder en thuisbegeleiding hebben mij hier echt ènorm geholpen! Naast specialistische hulp. Een hele dikke virtuele knuffel van mij, je doet het goed, je bent goed!
Een dikke digitale knuffel Ik herken je gevoel en deze donkere En nare tijd en ziekte van een familielid helpen niet mee Mij helpt het om te denken dat ik mijn geluk uit kleine dingen moet halen Opstaan er zijn voor de kids Vraag niet teveel van je zelf Geen idee hoe oud je kindjes zijn maar ik zet mijn kleine kindjes tussen de middag een half uur echter de iPad Dan kan ik een kopje thee pakken en beentjes omhoog Je zou dit een paar keer per dag kunnen doen zodat je zelf even kan uitrusten En afleiding werkt hier erg goed ik hoop dat je je gauw beter voelt Praat met kanend !!
Op mijn 35e verjaardag kwam ik erachter dat mijn man een verhouding met een vriendin had. Ik ben alles kwijt geraakt. Huis, werk, vrienden, spullen. Wij woonden boven de zaak. Hij werd agressief, dus ik ben ook echt gevlucht. Met vuilniszakken kleding, en wat speelgoed. Eerst ingetrokken bij me moeder, niet ideaal. Maar wel veilig, en kon ff lekker flink uithuilen. En toen heb ik me schouders eronder gezet. Totaal ander werk gezocht, huisje gezocht en een nieuw leven opgebouwd. Het is absoluut kut, maar dit is ook je kans om je leven om te gooien. Mijn tips: Verhuis naar de regio, waar je een vangnet hebt voor de kids. Zoek werk waar je blij van wordt. Als je minder werkt, verdien je minder. Maar dan heb je wel recht op toeslagen. Kwestie van proefberekeningen doen op de belastingsite. Je hebt een tijdje WW. Neem dan ook even de tijd. En ik ben echt niet de enige moeder, die helemaal opnieuw moet beginnen. Maar moeders zijn leeuwinnen, je kan veel meer dan je denkt.
Herkenbaar..zit een beetje in vergelijkbare situatie en met dezelfde gevoelens. Ik voel gewoon wat je schrijft. Je mag me altijd pb-en voor een beetje "lotgenoten contact"
Er zit wel een verschil tussen “het leven geen zin vinden hebben” of “alle heftige emoties die je nu voelt niet meer willen ervaren”. Ik denk dat als je in deze je gedachte om kan buigen naar dat je die heftige emoties niet meer wil ervaren dat de lading minder zwaar is, maar nog wel de lading dekt. Het leven kan heel zwaar en hard zijn. Maar probeer te beseffen dat alles tijdelijk is. Dat geldt voor vreugde, maar ook voor verdriet. Probeer niet te streven naar alles goed op een rijtje hebben, maar maak kleine doelen. Je wilt een huis, een baan, happy single worden of een nieuwe relatie. Maar niet alles is in een dag te bereiken. Wij zaten recentelijk in een heftige situatie en toen kreeg ik de wijze woorden: op een dag kijk je hier naar terug en is dit niet meer dan een herinnering. En hoe zwart het toen ook leek, inmiddels is het voor ons slechts een herinnering. En dat zal ook voor jou gelden. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is vandaag doorkomen, en de dag erna weer doorkomen. 1 dag per keer. En elke avond dat je in bed ligt kan je trots op jezelf zijn: weer een dag overleefd. Kop op meid! Je kan dit! Jij bent sterker dan dit
Mooi beschreven. Je noemt precies de dingen die ik zelf ook veel probeer in te zetten in donkere tijden. Crienatje heel veel strekte. Knap dat je toch de stap neemt en hulp zoekt. Ik hoop dat je hier op het forum iig voelt dat je niet de enige bent die met zulke nare gevoelens zit en dat je je gesteund voelt.
Heel veel kracht gewenst, en weet dat jij je hier gehoord voelt. Maak er gebruik van. Genoeg meiden die hetzelfde mee maken of hebben meegemaakt. Sterkte.
Ik kan je vertellen dat ik weet hoe die hel voelt. Ik denk vaak aan zelfmoord. Heb al zoveel hulp gehad en zoveel soorten medicijnen maar niets helpt. Ik heb wel iemand die 2x per week naar mij toekomt,psycholoog want ik kom ook nauwelijks mn huis uit. Ps ik zou eerder naar de ggz gaan dan naar de HA.
Wat ontzettend naar dat je je zo voelt ts. Waar woon je? Als je bij mij in de buurt woont wil ik best een keer oppassen zodat jij even iets leuks voor jezelf kunt doen of gewoon met je kletsen. Dat geldt ook voor jou Aliceblue.