Ik heb 3 kinderen en sinds een jaar proberen we zwanger te raken. Bij #1 & #3 was ik snel zwanger, #2 liet op zich wachten dus ik weet dat het lang kan duren, daar had ik me op ingesteld maar de teleurstelling is elke maand groot. Om mezelf niet verder te pijnigen heb ik gezegd dat het met 40 klaar is, maar nu ik bijna 40 ben slaat de twijfel toe. Waar ligt voor jou de grens en waarom?
De dag dat ik 43 word. Omdat dan de ziekenhuizen niet meer behandelen. En we zijn afhankelijk van het ziekenhuis.
Ja ergens wel. Maar het is natuurlijk niet voor niks dat artsen die leeftijd hanteren. De kans op een (gezonde) zwangerschap wordt vanaf die leeftijd natuurlijk steeds kleiner. En de behandelingen zijn duur. Kan me er dus wel bij neerleggen dat het vanaf 43 gewoon afgelopen is.
Nee dat klopt wat betreft de risico's. Wel fijn dat je je er bij neer kunt leggen. Het is logisch dat ze dan ergens een grens moeten trekken. De risico's zijn voor mij ook een reden om na te denken over of het nog wel verstandig is op mijn leeftijd. Bij mij in de familie zijn de vrouwen vrij vroeg in de overgang, ik merk het zelf aan een steeds korter wordende cyclus en de opvliegers die steeds frequenter komen. Dan vraag ik me weer af of dat ook betekent dat mijn eitjes daardoor minder goed van kwaliteit zijn, en of de risico's voor mij met 39/40 jaar misschien al te groot zijn. Omdat we al drie kinderen zonder hulp hebben mogen krijgen, wil ik bewust niet voor behandeling of onderzoeken kiezen. Dat gun ik een ander liever voor wie het niet vanzelfsprekend is.
Ik merk wel dat ik het emotioneel nu echt zwaar begin te vinden. Telkens denk ik: nog twee rondes, nog twee kansen. En aan de andere kant heb ik er 3, dus waar zeur ik om?
Misschien moet je je eigen getrokken grens wat los proberen te laten. Een goed eitje kan een goede baby maken. Slechte eitjes worden vaak niet bevrucht of eindigen in een miskraam als het kindje niet goed is. Daarnaast bestaan er tegenwoordig testen zoals de nipt om te kijken of je zwangerschap geen trisomie zwangerschap is. Ik geloof dat zolang een vrouw vruchtbaar is, de natuur het zo bedoeld heeft dat er dus een kindje kan komen. En natuurlijk zijn er meer risico's op latere leeftijd, maar er zijn ook zat jongere mensen die een kindje krijgen met een aandoening. Je weet het nooit van tevoren.
Hoi, ik ben het eens met wat panter zegt. Waarom zo'n harde grens trekken als dat stress bij jezelf oplevert? En aan de andere kant, als het ook veel stress oplevert om elke maand teleurgesteld te worden kan het ook een reden zijn om te stoppen. Vervelend voor jou, panter, dat die grens al bepaald is, maar mooi hoe je er in staat. Voor mijzelf heb ik nog geen grens bepaald, maar ik ben dan ook net weer begonnen. Zolang het goed voelt gaan we door en kijken we wat de natuur voor ons in petto heeft..
Hoi hoi, hier 7 maanden geleden bevallen van een zoon op mijn 44e. En we vinden het zo leuk en gunnen hem een broertje of zusje, juist omdat we wat ouder zijn. We hebben er 3 jaar over gedaan. Aantal mk gehad, onderzocht waar het aan kon liggen en dat was idd wel de leeftijd. De eitjes raken nou eenmaal op. Toen ik me daarbij had neergelegd vorig jaar juni getrouwd en in juli was ik zwanger. Wij hebben er voor gekozen om zo min mogelijk te laten testen echo’s enz. Heel blij met die keuze en zou het op die manier weer doen. Omdat we in geen geval een zwangerschap zouden afbreken. Nu geven we het een jaar, lukt het dan niet. Zijn we heel blij met ons gezinnetje.
Dank je. Is helemaal waar natuurlijk wat jij zegt, maar ik wil wel de juiste dingen tegen elkaar afwegen. Helaas een huisarts die zegt "dat moet je op jouw leeftijd niet meer willen, wanneer ik in gesprek wil gaan over onze kinderwens. Zij is van mening dat na je 35e de risico's te groot worden.
Beide kanten al overdacht, de grens laten vervagen of toch stoppen maar ik kom er niet uit. Hoe oud ben jij Geriatertje? Wat zorgt er voor dat het goed voelt/blijft voelen? Vreemde vraag misschien...
Fijn dat het bij jullie alsnog is gelukt na 3 jaar. Hopelijk laat een broertje of zusje niet al te lang op zich wachten. Dank je voor je verhaal.
Lekkere huisarts. Gelukkig denkt de Nederlandse federatie van gynaecologen daar anders over. Anders had ik op mijn bijna 39ste geen kind gekregen.
En wat een stomme huisarts zeg. Wie is zij om daar over te beslissen. Zou echt overstappen hiervoor. Mijn huisarts heeft onlangs spiraaltje weer verwijderd nadat hij er net 3 maanden inzat Geen oordeel of mening. Hij zei vooral veel plezier haha. Moest er wel om lachen.
Och zo zijn er wel meer dingen, trek me er weinig van aan. Als ik naar de gyn wil voor controle (zware menstruatie, niche) dan krijg ik wel gewoon een doorverwijzing gelukkig.
Ten eerste vind ik dat ronduit een slechte arts, haar mening is niet relevant aangezien je zelf ook de risico's prima weet. Ja de kansen op mk of afwijkingen word ietsje groter per jaar een beetje meer maar dat je geen ruimte krijgt om jullie wens te bespreken is kolder. Overstappen zou ik zeker overwegen, is er misschien een maatschap? Hier heeft onze verloskundige praktijk ook spreekuur voor deze zaken. Pre-zwangerschap mag je juist voor deze zaken een afspraak maken.
Ja hoor, er zijn meerdere huisartsen in de praktijk en kan eventueel ook bij de VK op kinderwens spreekuur maar aangezien we voor de 4e gaan vind ik dat niet zo nodig.
Snap het, bedoelde meer voor omdat je niet gehoord word wij zijn gegaan toen we voor de 3e gingen. Bij de vk al al zaken zwart op wit laten zetten voordat we überhaupt gingen proberen.
Toen ze die opmerking maakte heb ik haar ook op haar plaats gezet, dat wij wél een kinderwens hebben op deze leeftijd en dat dat onze keuze is - bewust van de risico's die het met zich meebrengt.
Ik ben 40,5 jaar en zitten midden in een ivf traject. Nog max 2 ivf pogingen en dan houdt het op. Plan B is pleegzorg.