Ik ben vandaag gewoon boos op haar, morgen denk ik er vast weer anders over. Ik zag dat ze van de week lekker met vriendinnen een avondje had zitten drinken en dansen op haar kamer. Als je enorm depressief bent heb je daar toch geen zin in?
Emdr kan heel effectief zijn, maar wel voor iets traumatisch. Onze dochter heeft eenmaal emdr gehad omdat ze met loopfiets was gevallen met als gevolg tand eruit. Hier nachtmerries van. Hoe vergoedingen zijn weet ik niet.
Waren ze maar makkelijk te begrijpen hè.... maar een avondje feestje zegt niet dat er niks aan de hand is. Heb jezelf een idee?
Ik heb serieus geen idee, dat had ik 4 jaar geleden ook niet. De behandelaars toen ook niet echt. Die zaagde ons compleet door maar echt verder kwamen we niet. Wel duidelijk gemaakt gekregen dat ik meer begrenzing moest geven, meer moeder moest zijn ipv vriendin, zulke dingen. Ik had een zware zwangerschap met een late miskraam als gevolg tijdens die periode en ze waren compleet verbaasd dat ik daar geen therapie voor wilde. Ik ben echt het typje, niet lullen maar poetsen. Rond mijn scheiding heb ik wel therapie gehad, maar dat waren meer tips en lekker klagen over dingen dan dat ik echt geestelijk geholpen werd.
Maar waarvoor zegt ze zelf dan EMDR nodig te hebben? Wat is het trauma precies? Of wil ze daar niet met jou over praten maar wel met een buitenstaander zoals daar bij de GGD? Ik vind nog steeds dat het gedrag en de klachten het meest lijken op een kwetsbare jongedame (zoals hierboven ook geopperd misschien heeft ze nog iets extra's "lastig" zoals een tikje ASS ofzo) die niet geleerd heeft om door te zetten als het niet zo makkelijk is. Dat is niet perse verwend gedrag ofzo, maar meer een gebrek aan zelfvertrouwen en daarbij ook de luxe/mogelijkheden/vangnet om dan dus ook daadwerkelijk op te kunnen geven en de uitdagingen uit de weg te gaan. Maar zo komt ze geen steek verder en zal ze eerder nog onzekerder worden, want ze leert niet dat doorbijten iets goeds kan opleveren (zoals succeservaringen). Dan kun je wel een "gouden lepel in je mond" hebben maar daar heb je niet zoveel aan als er in het echte leven iets van je gevraagd word. Sterker nog, die gouden lepel kan gewoon in de weg zitten, want je moet zelf je handjes laten wapperen. Ik zeg dus met nadruk ook echt niet dat je dochter niet een serieus probleem kan hebben, al ziet het er op het eerste oog uit alsof ze zich aanstelt. Het lijkt erop dat het haar in deze levensfase niet lukt om de volgende stap richting volwassenheid en op eigen benen staan te maken. Klopt het dat haar eerste periode van mentale problemen ook viel een moeilijke levensfase, dus van basisschool naar middelbare school/puberteit? Ik zou het gesprek met haar aangaan over wat er onderliggend bij haar speelt. Hoe komt het dat ze weer vastloopt? Herkent ze patronen die eerder speelden nu ook? En wil ze daar dan ook mee aan de slag, wellicht met een professional. In jouw situatie zou ik er mogelijk wel op staan dat zij ofwel hulp zoekt ofwel de draad qua school/stage weer oppakt want de keuzes daar tussenin die ze nu maakt leiden echt tot niets. Misschien iemand zoeken die gespecialiseerd is in het coachen van jongeren, decaan/maatschappelijk werker oid op school? Of via POH-GGZ van de huisarts laten verwijzen naar passende hulp?
Ik sluit me helemaal aan bij wat @Zweden zegt. Voor haar kan het aanvoelen als een hele moeilijke periode, een overgang van kind naar volwassenheid en zelfstandig worden. Helaas komt ze hier niet onderuit en moet ze het toch leren. Wat ik mis: heeft ze geen werk? Ze is 20 dus lijkt me niet raar als ze een bijbaantje heeft waarmee ze zelf de emdr kan bekostigen?
Ik begrijp inmiddels uit meerdere PB’s dat het voor mij geen probleem hoeft te zijn, maar dat het voor haar wel moeilijk is om volwassen te worden. Ze werkt inderdaad niet, dat heeft ze niet nodig zegt ze en geeft haar te veel stress. Ik heb haar wel een zak met geld meegegeven toen ze 18 werd en gezegd dat ze dat evt kan gebruiken om haar therapieën van te betalen. Ze zit enorm op haar geld, dus als ze het echt gaat gebruiken, geeft dat mij aan dat ze serieus is in beter worden. Ze weet gewoon niet om te gaan met moeilijke situaties, dan slaat ze volledig lam. Haar oplossing is dan zichzelf direct uit de situatie verwijderen. Zo werkt het alleen niet inderdaad, daar krijgt ze geen zelfvertrouwen van zoals @Zweden zegt. Plus ze leert er niet van voor de volgende keer denk ik? Nog steeds iedereen bedankt voor de goede input, ik schrijf alles op, kauw erop in mijn hoofd en bespreek het.