Had er nog niet over gehoord maar klinkt als iets wat ik wel graag wil zien als niet echt werkende vrouw.
Ik ben na mijn hbo diploma ook meteen voor het moederschap gegaan. Zijn direct gaan samenwonen, heb toen 1 jaar lang 32 uur per week gewerkt, zo hield ik 1 dag over voor het huishouden en was weekend echt weekend. Na dat jaar kreeg ik zoon en heb ik nog een kleine 3 jaar 30 uur gewerkt waarvan 12 uur over 3 dagen op kantoor en de rest thuis als zoon sliep en daarna besloten toch liever full time thuis moeder te worden. Nooit spijt van gehad.
Mijn man zit in een typisch mannen beroep bij de overheid. Hij wilde een papadag waar hij volgens zijn cao ook gewoon recht op heb. Maar hij werd echt uitgelachen door zijn collega’s en zijn leidinggevende probeerde hem er vanaf te praten omdat hij het maar lastig vond. Man heeft voet bij stuk gehouden en heeft zijn papa dag en vind het geweldig. nog een voorbeeld , als dochter ziek is, en gelukkig gebeurd dat niet zo vaak dan vind zijn leidinggevende het maar lastig als mijn man dan voor onze dochter zorgt, hij vind dat de vrouw dat moet doen. Ook zo iets.
OMG daar zou ik wurgneigingen van krijgen “hij vind dat de vrouw dat moet doen” waarom? En waarom zou zijn baan belangrijker zijn dan jouw baan? Haha dit zijn uitspraken waarbij ik zin heb om op een podium te springen en met mijn bh te gaan zwaaien
Ik ben blij dat er carrière vrouwen zijn en vrouwen die thuis willen zijn. Ik vind het zelf heel belangrijk dat er vrouwen zijn die onderdeel zijn van het bestuur binnen een grote (internationale) organisatie. En nee, dat kan meestal niet met parttime werken, maar sommige vrouwen worden heel ongelukkig van parttime werken. De grootste boodschap voor nu was wel dat het helemaal niet erg is om parttime of niet te werken, maar realiseer wel wat de consequenties kunnen zijn. Ik vind de vanzelfsprekendheid dat vrouwen minder gaan werken en mannen niet in NL nog wel heel erg tenenkrommend, net als dat de vrouw maar naar huis moet als een van de kinderen ziek is (wordt vaak aangenomen). Komt ook omdat ik in een internationale omgeving werk waarbij bijna niemand van mijn vrouwelijke collega’s parttime werkt. Ook hoe vaak mannen zeggen dat ze niet parttime kunnen werken... waarom niet?! Ok, directie/ bestuursfuncties buiten gelaten, maar verder zou het wel moeten kunnen. Ik ben in mijn functie een van de weinige die parttime werkt, maar het kan wel.
Ja, dat de vrouw er altijd voor op zou moeten draaien als kind ziek is vind ik ook raar. Bij ons heeft mijn man dat tot nu toe altijd opgevangen, op één keer na. Hij werkt op kantoor op een financiële afdeling en kan dat ook vanuit huis doen, eventueel 's avonds inhalen als het zieke kind teveel aandacht vergt. Ik werk op een basisschool en kan niets vanuit huis. Toch veel logischer om zo te kijken naar wat de mogelijkheden zijn ipv puur naar geslacht.
Bij mijn man op z'n werk wordt volgens mij ook wat lacherig gedaan over een zogenaamde papadag (wat een stom woord!). Nu heeft mijn man daar niet echt behoefte aan en moet ik ook wel fors meer gaan werken om het salarisverlies van hem in die ene dag recht te trekken, dus is dat ook totaal niet aantrekkelijk. Ik ben wel doordat ik parttime werk en hij fulltime, automatisch degene die zeg maar de overall eindverantwoordelijkheid heeft, al weet ik niet of ik het zo goed uitdruk. Ik bedoel, doordat ik school / afspraken / dokter / tandarts ed automatisch doe omdat ik die tijd daarvoor heb, ligt het ook wel op mijn schouders en vind ik dat soms wel vermoeiend en vervelend.
Mijn man moet ook steeds harder vechten voor zijn tijd met de kinderen. Hij heeft een management-functie en is de jongste uit het team, de enige met kinderen. Die ouwe kerels doen niets liever dan alle avonden vergaderen. En mijn man heeft nu echt keihard zn agenda 2 avonden geblokt omdat hij dan de kinderen wil ophalen uit de bso en samen eten en naar bed brengen, zodat niet alles altijd bij mij ligt... dat kunnen ze echt heel moeilijk accepteren op zn werk, ze proberen het echt iedere week weer om hem om te praten, echt heel vervelend. Maar hij staat er zelf wel heel richtlijnig in: ze kunnen me krijgen met papadag en 2 avonden voor mezelf en anders ga ik wat anders zoeken. Tot nu toe houdt hij dat vol, maar ik ben benieuwd hoe lang nog.
Mijn nekharen gaan vaak overeind staan van dit soort suggestieve en pusherige programma's. Vrouwen die werken: lekker doen. Parttimen: lekker doen. Thuiszitten: lekker doen. Doe wat de f*** je nodig acht om gelukkig te zijn. Ik ken zat mannen die staan te kokhalzen bij een poepluier. Slechte vader? Nee hoor. Het mannenbrein werkt anders waardoor ie eerder over zijn gier gaat. Mijn man en ik werken allebei ongeveer evenveel uren, gewoon om geld binnen te harken. Punt. That's it. En toch denken mensen dat we "het gemaakt hebben". En dat vind ik vervelend en ik denk dat programma's als deze hierin bijdragen. Het "kijk ons eens" gehalte. Lekker loeren bij anderen en er wat van vinden of jezelf tekort voelen komen. Ik hou er niet van.
Mijn vader had ook een functie waarbij hij heel veel weg was, hij zegt nu dat hij veel te veel heeft gemist, maar hij durfde de grens ook niet te trekken. Zijn leidinggevende had ik een gegeven moment elke vrijdagmiddag een groot belangrijk overleg ingepland. Waardoor iedereen elke vrijdag pas tegen 20.00 thuis was. Iedereen klaagde erover, niemand zei er iets van. Tot een collega (net nieuw op dat kantoor) om 17.00uur opstond en zei dat hij naar huis moest om het gras te maaien. Dat deed hij 4 weken achter elkaar en toen werd het overleg 's ochtends gepland. Mijn vader zegt nu dat het systeem waarbij zowel moeder als vader 4 dagen werken met enige flexibiliteit van beide kanten (werkgever en werknemer) helemaal geen probleem zou moeten zijn bij bijna alle functies qua management. Je moet misschien meer bereikbaar zijn, maar niet per se altijd aanwezig zijn, daar zit een verschil in.
Ik vind zo’n serie wel een beetje ergerlijk. Ten eerste te beginnen met een verkeerde woordkeuze qua titel van het programma. De meeste vrouwen werken allemaal wel namelijk! Maar goed ik snap wel dat ze kijkers willen trekken hiermee. Dan worden verschillende mensen aan het woord gelaten die ieder hun eigen situatie hebben en mening hierover. Valt allemaal totaal niet met elkaar te vergelijken in mijn optiek en moet je denk ik ook niet willen. Wat is precies de invalshoek van het programma? Wat willen ze nou écht duidelijk maken? Het is makkelijk om mensen aan het woord te laten die ergens voor gekozen hebben en dat te laten beargumenteren maar wat moet ik daar als kijker mee? Ik weet het niet... Ze zouden eens moeten belichten hoe wii achterlopen in NL wat betreft regelgeving, verlof. Nergens in Europa kom je er zo bezopen uit als hier met de magere 16 weken bevallingsverlof om maar mee te beginnen. Nog niet te spreken dat tot kort de man maar 2 dagen verlof had! 2 dagen mensen! We leven niet meer 70 jaar geleden waarbij de vrouw voor de kinderen en het huishouden zorgde en dan man werkte. Tegenwoordig werkt het over grote deel van de vrouwen en prima als dat fulltime of parttime is wat mij betreft. Je weet nooit hoe het leven loopt en vaak leef je in het hier en nu. En ja, sommige dingen gaan mis. Dat is het leven. In veel gevallen valt overal een mouw aan te passen. Sommige mensen die het woord hebben doen het overkomen alsof je een domme koe bent als je niet 10 stappen vooruit in de toekomst denkt. Ook vind ik dat er nog steeds veel te conservatief wordt gedacht over het algemeen wat ook verweven is in het parttime werken. Voor zover mijn mening
Nou, vooral dat laatste deel. Waarom wordt er tegen vrouwen gezegd: zoveel? Als ze meer dan 3 dagen werken, en tegen een man niet? Een man is toch ook een ouder geworden? Was hier echt een voorwaarde voor aan kinderen beginnen, vriend ook een doordeweekse dag vrij. Gelukkig was dat te regelen op werk. Nou was zn baas in het begin ook zo van: dan neemt Angeliek toch vrij? Die dacht dat ik 'een baantje voor erbij' had. Al had ik dat inderdaad, wie ben jij om dat minderwaardig te vinden? En tuurlijk kunnen die mannen prima parttime werken, of ze dat willen is een tweede. Die vinden het vaak maar lekker makkelijk dat de vrouw thuis is heb ik het idee. Van hun wordt wel geaccepteerd dat ze veel missen omdat ze alleen in het weekend vrij zijn. En dan maakt het mij ook niet uit dat vriend meer verdient dan ik en ik dus minder zou moeten gaan werken. Dan maar een minder groot huis en wat dan ook. Ik vind dat echt een kulreden. Ik wil huishouden en kind samen doen, niet alleen.
Als werkgever in een mannenwereld (bouw) kan ik daar wel antwoord op geven in onze situatie. Het is gewoon op heel veel projecten niet mogelijk om niet elke dag door te gaan tot de klus af is. Dit kost veels te veel geld. Dus een maand lang elke week de dakdekker er 1 dag tussen uit. Dat heeft gevolgen voor iedereen daarna, de schilder kan niet door, de timmerman kan niet verder. Dat word een domino effect. En wij zijn niet zo groot dat we meerdere dakdekkers (of timmermannen of schilders) aan kunnen nemen omdat er 1 part time wil werken. En zo geld dat voor alle onderdelen. Als duo banen zou het nog te doen zijn maar dat is uiteindelijk voor ons duurder (moet er ook overlap zijn voor overdracht) dus wij geven bij de sollicitaties al aan dat bij ons in het bedrijf part time geen optie is. Ouderschapsverlof valt op te vangen met zzp'ers maar structureel voor altijd nee dat zit er niet in.
Volgens mij is de titel expres zo triggerend, maar dekt zeker niet de lading. De programmamaker opent met een stelling uit een artikel waar ze vervolgens onderzoek naar doet door met meerdere mensen in gesprek te gaan. Je hoort heel wat vrouwen aan het woord die overduidelijk meer doen dan hun man: parttime werken én zich waanzinnig verantwoordelijk voelen voor de kinderen en dat het thuis allemaal goed verloopt. Veel vrouwen doen meer dan hun man (in de heterorelaties zoals je die hier ziet). Als ze fulltime thuis zijn, is hun werk nooit klaar. En als ze parttime werken zijn zij nog steeds degenen die de tandartsafspraken doen, thuiskomen wanneer de kinderen ziek zijn enz. Kortom: de vrouwen zijn allemaal hard aan het werk, thuis én elders. Ze staan er ook bij stil bij hoe sterk die 'ouderwetse' rollen weer terug naar voren komen ten tijden van corona, wanneer beide partners van de koppels in beeld, thuis werken. Er wordt gevraagd hoe dat komt. Niet vertelt hoe dat komt, er wordt aan die stellen een vraag gesteld, die ze zelf proberen uit te leggen. Ze tonen ook een paar moderne, 'geëmancipeerde' stellen die voorafgaand aan de komst van de kinderen afspraken maken over de eerlijke verdeling. Maar de verdeling verloopt in de praktijk toch niet zo eerlijk als men zich ooit voornam. Het programma is echt een stuk genuanceerder dan de titel doet vermoeden, in ieder geval. Vond ik tenminste. PS// ik heb die aflevering van gisteren gekeken.
Net aflevering 1&2 teruggekeken nav dit topic hier. Ik ben er nog niet echt over uit wat ik van het programma vind, en ben wel benieuwd naar die van volgende week, waarin ze ook gaan kijken naar andere landen. Bij aflevering 1 stoorde ik me er aan dat het zo zwart-wit werd neergezet; óf je werkt full-time en bent financieel onafhankelijk óf je werkt part-time maar zit in de knel als je partner buiten beeld verdwijnt. Hoezo is het óf-óf? Ik verdien met 28 uur werken ongeveer even veel als mijn man full-time, samen werkend hebben we het financieel goed en kunnen we flink sparen/hypotheek aflossen. Maar ook alleen zou ik het prima redden. Ik kies er voor om én een leuke baan te hebben én om ook rustmomenten in mijn week te kunnen bouwen voor tijd voor mezelf of een relaxt opgeruimd huis en gezonde maaltijden. Zelf werk ik in een internationaal bedrijf met bijna alleen maar buitenlandse collega’s. Hoor inderdaad vaak dat de NLse situatie met part-time mogelijkheden uitzonderlijk is en hoor persoonlijk ook vaak dat deze collega’s ook niet aan mijn werkresultaten merken dat ik niet full-time werk. Dat bevestigd mij er weer in dat part-timers (op een full-time positie), vaak efficiënter werken en strategische keuzes maken. Zo ben ik bijvoorbeeld duidelijk naar mijn collega’s dat ik niet ga ‘vergaderen om te vergaderen’, daarvoor is mijn werktijd mij te kostbaar.
In mijn vak is het ondertussen (een ontwikkeling die de laatste 10-15 jaar ofzo enorm hard gegaan is) heel gebruikelijk om 4 of soms zelfs 3 dagen te werken. En dan heb je het over postacademisch, eindverantwoordelijk, top 1% inkomen. Mensen, de vrouwen voorop, zijn het gewoon gaan doen, en het bleek dat de mannen maar wat graag volgden.
En toch denk ik dat je hiermee uiteindelijk de boot gaat missen. Voorzover ik weet zijn goede vaklui schaars. En ook onder die vaak misschien wat traditioneler ingestelden zal er uiteindelijk een wens tot verandering komen, vanuit die jongens zelf of onder druk van thuis. En als ze dan bij de concurrent wel kunnen parttimen, komen ze niet bij jou werken. "Kan niet" is in dit geval denk ik toch "wil niet". Een poppetje, een kunstje, een fte. Dat kan natuurlijk ook anders. Ik snap heel goed dat er een beetje druk of hitte nodig is om dingen vloeibaar te maken Maar let op mijn voorspelling: binnen 5 jaar gaan jullie hierop terugkomen.
Dat zou kunnen het gaat al heel wat jaren goed zo. En er is op dit moment een overschot aan zzp'ers in ons gebied (zal misschien regio gebonden zijn maar hier alles behalve schaarste). Dus op dit moment is het voor iedereen die niet mee wil op deze manier nog 10 anderen die wel willen. De tijd zal het leren. En op het moment dat we verder groeien zal het geen probleem zijn. Op dit moment, zeker met de onzekere financiele tijden die na corona nog volgen hebben we geen behoefte aan groei en is het nu de kunst klein te blijven.
Niet nodig. Ik heb hem gekeken en het gaat er niet om dat het niet goed zou zijn als je parttime zou werken of thuis zou zijn. Ze vragen stellen gewoon hoe het bij hen is en benoemen met wetenschappers etc voors en tegens. Dus ik denk niet dat je boos wordt. De titel is gewoon nogal specifiek gekozen om te triggeren denk ik. Ik herkende heel veel en ben gelijk weer eens met mijn man in gesprek gegaan haha