Wat vreselijk zeg. Wil je delen wat er met je dochter is gebeurd? Een volwassene die een klein kind bezeerd? Heel verdrietig dit.
Ik twijfelde of ik moest reageren want ik lees zoveel nare verhalen. Ik ben zelf gelukkig nooit gepest hoewel ik alle ingrediënten had: mollig, een bril, een beugel en donker van huidskleur. (Als die ingrediënten al bestaan maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel). Ik ben altijd heel populair geweest op school en nu nog steeds bij elke baan die ik heb gehad. Voelt toch naar om dit te zeggen nu in dit topic
Zeker is dat pesten. Misselijk gedrag van mensen bah. Dat kinderen het vragen, nou oke dat kan nog maar volwassenen die zo kinderachtig doen is niet oke!
zeker. Het komt regelmatig ter sprake.. de kinderen kunnen dan vragen stellen en als het klasgenootje het wilt mag die ook vertellen hoe die zich voelt en kan die herinneringen delen. En zoals op de verjaardag van zijn vader mag die dus trakteren, vorig jaar leefde zijn vader nog en toen hebben ze een feestje gevierd in de klas samen met de vader. De kinderen waren ook op de hoogte dat de vader ernstig ziek was en zou komen te overlijden. Ik vind dat de juffen dat erg goed hebben opgepakt, zeker in een kleuterklas lijkt me dat een flinke uitdaging.
Oh wauw dat is idd echt super goed. Wat enorm fijn dat het nu beter begeleid wordt. Dat doet me echt goed weet je dat. Never nooit dat een kind zo gepest mag worden omdat je volgens hun anders bent.
Populair zijn kan helaas ook de trigger zijn om gepest te worden. Je moet maar 1 gekkie lopen hebben, die denkt dat ze de baas is van de boel en je kan prijs hebben. Ik heb er niets aan overgehouden maar ik besef wel dat het niet uitmaakt wat of hoe. Als je in het vizier valt van zo een sukkel heb je het vlaggen. Zelfs als je mondig genoeg bent of vrienden hebt, kan je prijs hebben. Degene die het bij mij deed had achteraf gezien een duidelijk strategie en dat was nieuwe leerlingen uitzoeken die wel eens wat meer aandacht konden krijgen dan haar.
Ja op de middelbare school. Ik werd gepest omdat ik voor een meisje opkwam die gepest werd. Ik ben destijds bedreigd met een mes en de halve school is toen om mij heen gaan staan zodat ik niet weg kon en de leraren draaide om en liepen weg. Blijkbaar hadden die er geen zin in. Het is mijn ergste schooljaar geweest en na dat jaar ben ik naar een andere school gegaan. Vreselijk was het elke dag, alleen maar omdat ik niet wilde dat een ander meisje gepest werd.
Ik heb m'n eigen verhaal niet in de openingspost gezet (bewust), anders werd het zo'n lap tekst Maar ik kan natuurlijk niet achterblijven Ik ben sinds de puberteit gepest vanwege mijn overgewicht. Ik groeide explosief door de hormonen en dit was natuurlijk een trigger. Er was een hele groep die overal waar ik liep, mij uitmaakten voor vette sl*t. Ik spijbelde minstens 4 van de 5 dagen in de week. Ik heb mede door het pesten m'n eerste examenjaar van de Havo niet gehaald. Daarna gelukkig wel doorgezet; diploma gehaald, gestudeerd. Daar leerde ik andere vrienden kennen en kwam ik er achter dat ik toch wel ergens goed in was (m'n werk). Dat was zo'n verademing! Overgewicht is altijd gebleven, toen een maagverkleining gehad en ruim 55kg afgevallen, maar toch stevige benen/billen en armen gehouden. Helaas door de 1e zs weer een explosieve groei door de hormonen. Ik bleek lipoedeem te hebben (huidziekte, verkeerde vet opslag waarbij het vet niet verminderd door gezond eten/dieet/sport). Wat was dat een eye opener! Ik zal altijd stevig blijven en lelijke benen houden, maar het heeft een oorzaak. Ik ben blij dat jullie zo open en eerlijk reageren, heel fijn om te lezen ❤
Helaas wel ja. Op de basisschool gelukkig niet, maar op de middelbare begon de ellende. Waarom? Met name vanwege m'n ogen (ik had nogal gauw wallen) en m'n verdere uiterlijk (ik had vroeger last van roos en daarnaast was ik geen meeloper, dus droeg kleding die anderen niet droegen). Vanwege eventuele herkenbaarheid ga ik hier niet openbaar neerzetten waar ik allemaal voor uitgescholden werd, maar gut wat kan ik me tot op de dag van vandaag nog helaas maar al te goed herinneren wat deze scheldwoorden waren. M'n ogen zijn nogsteeds m'n zwakke plek. Een heel enkele keer maakt m'n man nog wel eens een opmerking over m'n ogen. Een goedbedoelde hoor, maar dat raakt zó'n gevoelige snaar dat ik me echt instant dat kleine meisje van vroeger voel en dat vind ik echt the worst feeling ever Voor wat betreft dat ik geen meeloper was en kleding droeg die anderen niet droegen, kan ik dat nu als volwassene gelukkig wel koppelen aan een positieve associatie: namelijk dat het alleen maar sterk van mezelf was om niet mee te doen met groepsdruk/erbij horen. Als moeder hoop ik dan ook dat onze kinderen dit "trekje" overnemen. Maar hoop uiteraard wel dat het pesten ze bespaard blijft. Wat ik trouwens ook erg vond was dat ik een vriendin had die op haar beurt weer een andere vriendin had. Laatstgenoemde was niet bepaald aardig en stookte mijn vriendin op om mij te gaan pesten. Helaas deed m'n "vriendin" dat soms dan ook. Eén op één was m'n "vriendin" heel aardig, maar met die feeks ernaast was ze geen haar beter. Van mij een digi-hug voor eenieder die ooit gepest is.
Ja, op de basisschool vanaf groep 3 tot groep 8. Waarom? Ik was mollig, had een bril, buitenboord beugel. Het pesten gebeurde veel met woorden, links laten liggen etc.. voornamelijk de jongens in de groep. Halverwege groep 8 was ik er helemaal klaar mee en ging er een knop om en heb ik één van de pesters flink geslagen. Ik was heel bang dat het op de middelbare verder zou gaan namelijk, dus er moest iets gebeuren. De pesters gingen ook naar de zelfde school. Nadat de knop bij mij is omgegaan heb ik een houding aangenomen, met een uitstraling dat ze me niet lastig moesten vallen, anders zou ik ze krijgen. En dat heeft geholpen, ik hoorde bij de “normale” kinderen die niet werden gepest. En uit eindelijk zelfs bij de wat populairdere groep.
Ik zit nu de andere reacties te lezen, ben denk ik pas bij reactie #5 en het valt me gewoon op hoe bizar veel dingen ik herken maar dus kennelijk al verdrongen had Vreselijke "redenen" bij anderen ook: gepest worden omdat je moeder is overleden, gepest worden omdat je moeder lesbisch is of omdat je niet blond met blauwe ogen bent. Pfff wat zijn kinderen toch hard soms! En zelfs volwassenen zo te lezen
In de havo, klas 4 en 5. Daarvoor nooit gepest. Bovenbouw, nieuwe samengestelde klas, er zaten 3 van die meiden bij, die vonden zichzelf zo interessant... Duurste kleding, hoogblond haar, hipper dan hip. Ik was te zwaar en had een lelijke bril. Een makkelijke prooi. Achteraf kon ik wel bedenken wat ik allemaal terug had kunnen zeggen maar ik klapte altijd dicht op het moment zelf. Gelukkig had ik 2 zeer bijdehante vriendinnetjes die regelmatig voor mij in de bres sprongen (lees: een grote bek terug gaven). Maar deze periode was heel slecht voor mijn zelfvertrouwen en zelfrespect. Het gekke is dat ik daarna door ging naar het vwo (het trutten-trio ging naar het hbo) en daar, samen met de 2 vriendinnetjes, juist zelf in de “populaire “ groep terecht kwam. Waar iedereen bij wou horen.. En ik uiteindelijk een waanzinnig gave tijd heb gehad, met mensen die nu nog steeds mijn vrienden zijn. Kinderen kunnen echt meedogenloos zijn..
Ja van groep 8 tot eind middelbare door dezelfde groep, met wat uitbreiding vanaf de middelbare. We gingen allemaal naar de middelbare in het dorp. Waarom weet ik niet. Gewoon omdat ik klein was, beetje nerdy misschien (betameisje), introvert, gevoelig. Gelukkig had ik wel een vriendengroep die ik nu nog steeds heb. Maar het werd erger toen een groot deel in de 3e naar de stad moest voor havo/vwo. De enige reden dat ik me er doorheen wist te slaan was dat ik een vriendin kreeg die compleet t tegenovergestelde was (uitgesproken, stoer, rokend, gerespecteerd). Zolang zij in de buurt was ging t wel, we waren t vreemdste stel ooit haha. En natuurlijk de lerares van mm lievelingsvak waarbij ik in mn tussenuur bij de vwo klas mee mocht doen. Maar ik heb mezelf wel eens liever dood gewenst ja... Nu heb ik er vooral last van dat ik erg verlegen was geworden en niet makkelijk voor mezelf op kwam. Wat ook een prooi is voor slechte managers. Gelukkig ben ik ook daaruit ontsnapt en heb ik eindelijk geleerd meer voor mezelf op te komen. Hetgeen me altijd gered heeft is denk wel dat ik geen volger ben, dus ook niet met vanalles meeloop en mn eigen plan trek. Dat maakt me voor sommigen een beetje raar en onnavolgbaar, maar ik ben van binnen sterk en eigenlijk vrolijk en best soms een gangmaker zoals mn echt vrienden me kennen. Ik weet dat steeds weer terug te vinden als ik bedenk dat er mensen zijn die om me geven. Het blijft wel in alles meespelen en hoewel ik graag naar een reünie zou gaan, heb ik geen behoefte om de pesters tegen te komen. Lastig, want ik woon nog in hetzelfde dorp. Dit betekent wel dat ik bv niet naar een bepaalde kapsalon ga.
Nee ik ben niet echt zelf structureel gepest zoals in deze verhalen maar in de brugklas werd mijn vriendinnetje wel erg gepest door twee jongens. Ik daardoor ook een beetje en we zijn toen overgeplaatst samen naar een andere brugklas. En vanaf toen ging het goed. Ik heb alleen echt een hekel aan dat middelbare school gedoe. Was altijd zo duidelijk de populaire mensen de middenmoot en de “kneuzen” zoals men dat dan noemde. Ik wil nog steeds niet naar een reünie van de middelbare school en ik vond het niet echt leuk qua tijd. We gewoon leuke tijd gehad met vriendinnen maar ik vond de basisschool of het HBO vele malen leuker. Middelbare school was echt zo’n mijnenveld...
Ik ben nooit gepest gelukkig, maar hoorde ook nooit bij de populaire figuren, ik ging een beetje mijn eigen gang. Ik vind het echt vreselijk om te lezen wat mensen/kinderen elkaar aandoen En @Lisa280887 ik val ook onder strenggelovig denk ik. Ik schaam me diep als ik jouw ervaringen zo lees.. Dat had echt nooit mogen gebeuren! Ik probeer het sowieso al wel, maar dit topic maakt me weer extra bewust van hoe belangrijk het is dat ik mijn kinderen onbevooroordeeld probeer te laten kijken naar anderen, spelen met kinderen die niet zoveel vriendjes hebben etc.
Wat een heftige verhalen allemaal. Gelukkig ben ik zelf nooit structureel gepest. Weleens uitgescholden voor dikzak want ik was toen al mollig en ook vanwege mijn broer werd ik uitgescholden. Door zijn ziekte en medicatie liep die mank en hield die veel vocht vast in het gezicht ( prednison) Gelukkig had ik goede vriendinnen en die scholden samen met mij mee terug. Ik heb er verder geen trauma’s aan overgehouden mede omdat ik een goede achterban had en me nooit alleen heb gevoeld en ik was daardoor aardig assertief. Zo was er eens een jongen die steeds mijn fietsbanden leeg liet lopen. Die heb ik toen eens zo’n harde klap met een fietspomp op zijn kop gegeven dat die het nooit meer heeft gedaan. Maar jeetje als ik al die verhalen hier lees, wat een verdriet zeg.
Vast weleens gepest. Is iedereen dat niet weleens? Maar nooit stelselmatig, met vaste regelmatig of door dezelfde groep of persoon/personen. In ieder geval nooit verdrtiet erom gehad of bang ervoor geweest of me onveilig gevoeld. Ben weleens brilsmurf genoemd door buurtgenoten. En nerd door klasgenoten op de middelbare omdat ik zo fanatiek was dat ik om een 7 in discussie kon gaan met de docent voor een hoger cijfer. En 1x een paar dagen op de middelbare omdat ik luizen had. En wat jongens/meisjes pesterijen als grapjes "zou je sokken dragen als je geen voeten had, nee? Waarom draag je dan wel een bh" of op het schoolbord krijten toen ze er achter kwamen dat ik ongesteld was "oh jee oh jee oh jee, wie heeft er een OB, voor Gossipgirl". Of mijn broer die me een zomer lang Pamela (Anderson) noemde toen ik borsten kreeg. Ook waar vrienden en vriendinnen bij waren. Dit alles heeft misschien invloed gehad dat ik al jong contactlenzen wilde. Maar voor de rest heeft het niets met me gedaan of me gevormt oid. Kan niet zeggen wanneer het gestopt is omdat het een enkele keer is voorgekomen. En heb ook geen nare herinneringen eraan. Misschien was het wel meer plagen dan pesten. Maar waar de grens daartussen ligt vind ik lastig.