Achtervolgen

Dat is dan wel fijn. Maar het blijft een soort stalking.
Ik zou persoonlijk even wel een soort dagboek bijhouden. De wijkagent kan je over een week ook nog bellen, maar dan heb je vast wat op papier. Persoonlijk zou ik ook proberen foto's te maken.
Maar ik weet uit ervaring dat als je geen foto's van iets heb dat het als andere niet als serieus gezien kan worden dus ik maak sowieso snel van dingen snel een foto.. (andere situatie dan jou maar wel met bewijzen)

 

Ik zou er ook proberen achter te komen of ze steeds langs school rijden als jouw kinderen buiten spelen in de pauze.

 

Dat deden die ouders het eerste jaar ook niet. Dat begon exact als jij omschrijft.

 

Was jij ook niet diegene waarbij er SM heeft plaatsgevonden dat niet gericht was op jezelf maar dat je daardoor een hele slechte band met je ouders hebt? Niet dat dat er iets mee te maken heeft, maar als het klopt wat je zegt (volgens mij heb je hier heel veel topics over geopend), dan zit er sowieso veel scheef bij jullie en On Topic: ik zou ze een brief schrijven en niet in de verwijtende toon maar op een toon dat je het bij jezelf houdt. Wat jíj lastig vindt en wat jóú stoort.

 

Dit zou ik ook doen.

Ik begrijp jouw keuze @Giraf1988v om te breken met je familie. Maar ik snap ook dat je ouders verdrietig zijn dat ze hun kleinkinderen niet meer mogen zien en dat hun dochter ze zo heeft afgewezen.

Het ging om een oom van je toch? Niet je ouders zelf die daarbij betrokken zijn geweest?

 

Wat wil jij dat er veranderd? En hoe denk je dat dat gebeurt als je niets doet? Je hebt 2 opties het ze aardig vragen (bijvoorbeeld brief, email, bellen) en uitleggen waarom je het vervelend vind. Of je gaat het melden en je wacht tot de wijkagent zich ermee bemoeid wat vast meer indruk zal maken. Maar misschien helpt vriendelijk verzoeken wel. Jij kent ze het beste.

 

Of ik het al stalking zou willen noemen weet ik niet, maar het is in ieder geval sterk grens overschrijdend gedrag.

Zij respecteren letterlijk jou grens niet. Mensen die ervoor kiezen om zo te leven (en dat vul ik behoorlijk in) en dus jou oom het hand boven het hoofd te houden en het gebeuren te bagataliseren, hebben echt een flinke plaat voor hun hoofd. Ze zijn vaak niet in staat om zich in te leven in anderen en denken vooral aan hun eigen leed.

ze zullen waarschijnlijk je keuze niet snappen omdat ze zelf het allemaal gewoon niet zo’n big deal vinden en jou en de kleinkinderen vreselijk missen.
MAAR, dit is op vele fronten heel onjuist, zij horen jou en je keuzes te respecteren.
Ik zou ze nog een keer een brief schrijven, kort maar krachtig, bij jezelf dat je wenst dat ze je ruimte geven omdat ze jou met hun gedrag alleen maar verder wegduwen.

Geven ze hier geen gehoor aan zet je de stap naar de wijk agent.

sterkte TS, ik heb gebroken met mijn moeder om een soort gelijk verhaal (echter ben ik zelf het slachtoffer) en dat heeft ook veel voeten in de aarde gehad. Blijf sterk en bij jezelf en je grenzen.

 

Maar waarom denk je dan dat dat beter is als je 1 van deze 2 uitkomsten verwacht van ze? Dat snap ik niet zo goed? Ik lees tussen de regels door toch wel een soort van angst van jouw dat je ze niet boos wilt maken of niet wilt teleurstellen. Of zit ik daar helemaal naast?