Ja zo ben ik ook, ben ook niet lang boos, maar laat me niet slecht behandelen, omdat iemand anders niet lekker in zijn vel zit/jaloers is of wat dan ook.
Ik sta er wel voor open, maar ik kan het niet zo goed, oppervlakkig met onbekenden kletsen. Stel jij zou naast me staan op het schoolplein en je zou vriendelijk naar me lachen... dan zou ik in de stress kunnen schieten van wat ik tegen je moet zeggen... iets over het weer? Over je kind ? Misschien zeg ik wel iets stoms? Misschien lachte je helemaal niet naar mij maar naar iemand achter me? Maar als er echt een reden is om met je in gesprek te gaan dan heb ik er geen moeite mee. Ik heb er op mijn werk ook maar zelden last van. Maar op het schoolplein ben ik gewoon meteen weer het meisje dat gepest werd.
Dat niet lang boos zijn is wel iets wat ik met de jaren heb geleerd. Vroeger bleef ik lang boos. Soms zo lang dat ik niet eens meer wist waarom ik eigenlijk boos was. Nu besef ik me dat boos zijn mij energie kost die ik veel beter kan gebruiken.
Ik ben dus het tegenover gestelde en klets nog tegen de lantarenpaal bij wijze van spreken. Ik zeg op school ook iedereen goedemorgen, goedemiddag. Mijn man vraagt weleens wie is dat? Bij welk kind hoort die? Maar dat weet ik soms niet ik zeg gewoon tegen iedereen waar ik oogcontact mee maak goededag. Dat vind hij raar van me. Bij nieuwe ouders maak ik ook altijd een praatje en stel me voor. Ik beheer de klassen whatsapp groep dus vraag altijd meteen of ik iemand toe mag voegen. Dan vraag ik altijd hoe het kindje het vind in de klas en maak een klein kletspraatje. Dan "voel" je wel snel of zo een ouder de volgende keer nog op een praatje zit te wachten. En voel ik dat ze daar voor open staat zal ik met regelmaat ook wel een praatje beginnen als iemand er al staat als ik aan kom lopen. Het moment dat ik stop met praatjes maken is pas als mensen een paar keer geen goededag terug zeggen. Dat is voor mij dan een duidelijk teken dat ze er echt niet op zitten te wachten. Sommige mensen zullen mij vast vreselijk irritant vinden met mijn klets praatjes maar heb in de 8 jaar hier op school nog nooit meegemaakt dat iemand dat zo tegen me heeft gezegt.
Oh ik wil juist soms wat langer boos blijven ... ben soms echt te snel het weer vergeten. Je moet het heel bont maken wil ik zo boos worden, maar dan is het idd wel wat je zegt, kan mijn energie wel beter gebruiken, dan ga je op de negeerstand.
Haha zo herkenbaar. Ik maak ook altijd met iedereen een praatje hoor. Ook wildvreemden soms, echt grappig hoe je dan mensen kunt leren kennen. Man vraagt wel eens hoe ik die mensen ken, nou niet..
Mijn man zegt altijd dat ik echt het ideale type ben voor op een camping omdat ik tegen iedereen altijd maar goedemorgen, goedemiddag zeg. Of langs een terras als ik toevallig oogcontact maak eet smakelijk. Vreselijk vervelend vind hij dat van mij dat ik met vreemden praat. Ik denk altijd maar als ik daarmee 1 iemand in de week een lach op zijn gezicht kan toveren dan ben ik gelukkig. Zal maar net een eenzaam iemand zijn waar ik in de supermarkt rij een praatje mee begin omdat ik andijvi op de band zie liggen en zeg oh wat lekker eet smakelijk straks. Je weet het niet. Misschien zijn het er wel 50 die me heel irritant vinden maar die ene die er wel blij van word, dat is voldoende.
Ha ik denk dat jij wel onder de “populaire moeders” valt dan Ik ben vaak erg in mijn hoofd bezig met dingen, waardoor ik vaak niet eens doorheb dat er een bekende langsloopt. Ik “vergeet” daarom heel vaak om bekenden te groeten... Dat helpt niet echt bij het contact maken Dus als ik jou was zou ik me niet meteen af laten schrikken door mensen die je geen goedemorgen wensen.
Nee dat doe ik ook zeker niet na 1 of 2x. Ik snap best dat mensen soms met hun gedachten er niet bij zijn, me niet horen of gewoon hun dag niet hebben. Maar gebeurt dit in niet al te lange tijd een keer of 5 dan zal ik nog steeds gedag blijven zeggen (ook omdat dat een gewoonte is) maar niet snel nog een praatje aanknopen. Ik weet niet of je er veel tijd (en behoefte) voor hebt maar op school helpen met dingen is ook een goede manier om contact met andere ouders te maken. En geeft je ook weer gelegenheid om zelf een praatje aan te gaan met andere ouders.
Ja dat heb ik ook ontdekt! Dan ben ik samen met 1 of 2 andere moeders en je hebt een concrete taak (33 ontbijtbordjes afwassen bijvoorbeeld, of 4 gare kunstkerstbomen inelkaar puzzelen ) dus ook concreet gespreksmateriaal! Alleen sinds maart zijn er geen hulpouders meer gevraagd hier... ik hoop dat het weer een keer gaat komen.
Ja precies! Ik mis het helpen op school ook wel. Wij doen nog wel wat. Buiten schooltijd nu. Maar lang niet zoveel als voorheen en met een veel kleinere ploeg. Veel dingen zijn komen te vervallen door corona.
Wat goed dat ze daar bij jullie op school zo actief mee bezig zijn. Dat vind ik echt een goede zaak! Ik denk alleen dat je mij berichtje verkeerd heb geïnterpreteerd. Ik zei ‘Ik denk ook dat dit alleen speelt bij mensen die zelf niet lekker in hun vel zitten of ontevreden zijn met zichzelf. Waarin de ene slachtoffer wordt en de ander dader.’ Er zit dus iets bij het slachtoffer en bij de dader. Beiden staan op het moment niet stevig in hun schoenen, waarbij de dader het verbloemd door pestgedrag te vertonen en het slachtoffer zich nog meer uit balans laat trekken door het pestgedrag. Beide partijen zullen baad hebben als ze stappen zetten om beter in hun vel te komen zitten, dichterbij zichzelf komen en de cirkel proberen te doorbreken. De onzekerheid van de pester vergoelijkt zijn gedrag absoluut niet! Al is het voor het slachtoffer wel nuttig denk ik om in te zien en begrip te kunnen krijgen voor de onzekerheid van de pester (niet voor het pestgedrag - wel voor de onzekerheid) Ik denk dat beide partijen van binnen weinig van elkaar verschillen, het verschil zit juist in de manier van uiten: de pester maakt zichzelf groot en probeert zijn kwetsbaarheid te maskeren, het slachtoffer voelt zichzelf klein en verdrinkt haast in de kwetsbaarheid, waardoor hij niet in zijn kracht kan blijven en niet voor zichzelf op durft te komen. Ik doel met dit alles overigens wel op volwassenen, aangezien volwassenen indien ze écht willen en zelf stappen zetten eerder de mogelijkheid hebben om zichzelf onder controle te krijgen. Een kind kan zoiets niet alleen, die heeft steun nodig. En daardoor vind ik het erg belangrijk dat er zoals bij jullie school al gebeurd, meer ingezet wordt op het sociale vlak! Ik ben ook gepest in het verleden, ik kon ook snel uit balans raken als iemand lelijk deed, verwijten maakte of wat dan ook. Ondanks dat ik rationeel gezien wist dat ik een goed en vriendelijk mens ben, voelde ik me toch ergens minder en voelde ik me niet altijd oké met mezelf. Dat is gelukkig nu niet meer zo. Sinds ik inzie dat zo ongeveer elke onaardige uiting van een ander richting mij, te maken heeft met de ander en niet zo zeer met mij, kan ik veel beter in mijn kracht blijven en op een rustige manier aangeven als iemand mij onheus bejegend en durf ik mij evengoed kwetsbaar op te stellen. Ik voel mijzelf daardoor juist groter en sterker worden op de momenten dat ik me voorheen juist kleiner en zwakker voelde worden. Ik zie nu in dat degene die lelijk doet tegen mij of anderen mijn leven niet slechter maken, maar juist hun eigen leven slechter maken, want lelijk gedrag geeft hen geen gelukkig leven. Ik denk dat als er toen al vanaf de basisschool meer gehamerd was op hoe je met elkaar en met jezelf om hoort te gaan, dat mensen dan veel toleranter zouden zijn, elkaar en zichzelf meer zouden respecteren en er veel minder slachtoffers zouden zijn van het pesten
Ja hele basisschool en middelbare school gepest Waarom ? Omdat ik anders was dan anderen erg vaak ziek Heb ik er wat over aan gehouden ja Wantrouwen en angsten
In dit geval ging het over werk, dan heb je het met elkaar te doen. Als ik zou denken: zoek het even lekker uit, dan weet ik dat de sfeer op het werk er niet beter van gaat worden. Terwijl als ik op zo’n moment laat zien dat het oké is als ze niet lekker in hun vel zitten, maar dat de manier van uiten niet oké is en dat ik er ben als ze er over willen praten en dat de sfeer daar beter van wordt, dan wil ik me met alle liefde daarvoor inzetten. Dus als iemand hard doet, ik juist ipv hard terug doen, juist zacht doe, dan komt er vaak ook zachtheid terug. Je kan haat nooit met haat bestrijden. De enige manier om haat te bestrijden, is met liefde! En dat is vaak wat de mensen die hard overkomen te kort komen. Ik kom geen liefde te kort en wil dat (met alle liefde) inzetten om de wereld (werksfeer) te verbeteren. Maar goed, in mijn privé tijd investeer ik niet altijd hoor. Maar ik blijf wel bij mezelf, dus ik blijf wel beleefd, maar kap het wel af.
Tuurlijk begrijp ik het. Daarom zei ik ook dat ik niet eens weet of die ingrediënten überhaupt bestaan.
@Lafelife om jouw verhaal kan ik wel janken. Ik heb nog geluk gehad dan maar een vader als de jouwe zou ik nooit nooit meer willen zien!! Jezus. Hoe kan iemand dat zijn eigen kinderen aandoen Ik geef je geen like omdat ik het leuk vind maar respect hebt dat je er nog uitgekomen bent. Mijn pa heeft me gelukkig nooit mishandeld. Ik ben zo onzeker als wat,ook door autisme omdat ik online niet weet of iemand boos is of niet. Ik noem mezelf nog steeds stomkop. Heeft trouwens ook met mn vader te maken. Mijn opa stelde mijn vader altijd voor met: en dit is de stomste van mijn kinderen! Dus als pa me hielp met huiswerk of ik deed iets verkeerds dan begon hij altijd keihard tegen me te schreeuwen en ik ben echt heel bang geweest voor hem. Ik ben zsm het huis uit gevlucht. Mijn moeder praat hem nog goed ook. Alleen toen ik 16 was en weer een hele tirade achter de rug had,zo gemeen vroeg hij me of ik mee kouweschotel wilde maken. Toen zei ik: stop die kouweschotel maar in je reet! En toen ben ik alles gaan doen wat niet mocht en kwam bij de politie voor grafitti en werd van school gestuurd,geen idee waarom ik dat deed.
Ik ben niet gepest vroeger, maar wel heel onzeker geweest. En niet goed in koetjes en kalfjes met vreemden. Schoolplein vind ik ook maar niets. En het helpt mij heel erg om te accepteren dat het zo is. Ik heb ook geen behoefte aan een kletspraatje met mensen die ik niet goed ken. Ik hou ook niet van feestjes van werk en verkondig dat dan ook maar gewoon hard en dan weet iedereen dat ik zo ben. Ze vinden me verder gelukkig een leuke collega Het verschil zit hem dan waarschijnlijk in de vervolg gedachten. Want vanuit jouw omschrijving zou ik denken dat we sociaal wel op elkaar kunnen lijken. Volgens mij is het heel lastig om dat om te buigen als je zo gepest bent, maar ik gun het je wel ♡
We zijn het echt wel waard! En onze mannen zien dat gewoon goed Dat van het schoolplein is heel herkenbaar. Ik heb echt een vreselijke hekel aan kliekjes en sta altijd ergens apart. (Heel fijn dat de afstand nu verplicht is ). Ik kan ook niks met social talk die nergens over gaat. En roddelen heb ik een hekel aan. Als ik naar foto's van mezelf als tiener kijk dan zie ik een leuke meid. Niks te dik, aardig gezicht, sportief. Dus aan het uiterlijk heeft het niet gelegen. Wel aan mijn eigenwijsheid en weigeren me aan alles aan te passen. Is de mode roze jurkjes? Dan draag ik een spijkerbroek. Ooit had ik een groepje vriendinnen. Ik hoorde er maar half bij. Maar was maar wat blij dat ik er wel een beetje bij hoorde. Gingen die allemaal roken. Ik vond het vies. Dus ik zei dat ik niet meedeed. Stond dus nog verder van dat groepje. Zegt 2 van die meiden later tegen mij. Ik vond dat zo stoer dat je niet mee ging doen. Toen dacht ik. Had dat direct gezegd. Dan hoefde ik me daar niet zo onzeker over te voelen. Maar he. Die meiden waren ook pubers, met alle onzekerheden die daarbij horen natuurlijk.
Ik heb even de schoolplein discussie tussen oa @cowgirl80 en @GossipGirlxoxo gelezen. Ik denk (is in elk geval in mijn geval) dat het niet alleen sociale onhandigheid (oei wat moet ik dan zeggen) maar ook een stukje diepgang is wat ik mis. Want ook met mensen die ik goed ken en waar ik mij volkomen op mijn gemak voel kan ik niks met een praatje over het weer bijvoorbeeld. Tenzij we dat kunnen ombuigen naar klimaatverandering en wat voor gevolgen dat heeft, wat wij/de regering/ de wereld daar wel of niet aan zouden kunnen doen. Dan gaat het tenminste ergens over. Mijn schoonpa kan een kwartier praten over het feit dat het regent (of juist niet). Ja... daar kan ik niks mee dus. Maar als @GossipGirlxoxo achter mij in de rij staat en ieys zegt over mijn andijvi, dan kan dat zomaar uitmonden in het uitwisselen van lekkere recepten. Dat gaat ergens over én je hebt er wat aan Alleen zelf zo'n praatje beginnen. Daar ben ik dan weer te verlegen voor. Mijn man daarentegen is precies als @GossipGirlxoxo . Kletst iedereen de oren van de kop Daarom houd ik zo van hem. Kan hij het ijs voor me breken