Dochter is niet de schuwste, maar die had net zowat een podium opkomst in dr nieuwe klas. (eerste wendag) Juf wist niet wat dr overkwam en die heeft er toch al veel gezien. Nou zelfvertrouwen zit er in elk geval in. Ik was ook niet zo heel verlegen, maar zij spant werkelijk de kroon. Kreeg nog net een kus en een hele snelle daaaaaaag! En zoeeeeff ze zat alweer op de eerste verdieping de was te doen. Maffe griet, de wereld is een grote ontdekkingsreis en zij geniet met volle teugen!
Nee zo doen wij het ook hoor. Bij pasta oid wat handiger is met een lepel en vork, dan doen we dat. Maar bij sommige gerechten, inderdaad wat jij zegt dat je moet snijden, dan een mes en vork. Maar ik denk dat je nu precies benoemt wat ik bedoel. Verschillenden gerechten: verschillend bestek. En niet standaard bij alles een lepel gebruiken en als het écht geprikt moet worden, een vork. Maar als je bijvoorbeeld een gehaktbal met een vork en lepel eet en je moet er een stukje vanaf snijden en je gebruikt daar een lepel voor (terwijl je met je andere arm over je bord gebogen zit), dan vind ik dat op z’n zachtst gezegd een tikje vreemd. Of vla met een vork: ook zoiets. Dat bedoelde ik meer met áltijd álles met een vork en lepel eten.
Fijn dat het zo ging! Ik zette Luc net af op het kdv en hij liep zo naar binnen, keek geeneens meer naar me en ik kreeg geen zoentje. De juf zei nog: ‘een zoentje als afscheid is toch wel fijn hè?’ Ja dat vind ik ook, maar liever wat Luc nu deed dan dat hij moet huilen en schreeuwen en aan m’n been blijft hangen terwijl ik hem lospeuter en snel snel snel weg ga en hem nog hoor snikken als ik al beneden ben
Ah, oke! Dan snap ik het. Ik dacht even dat ik wat gemist had in mijn opvoeding (en mijn kinderen nu dus ook)
Ja dit dus. Wij eten eigenlijk nooit avg, over het algemeen dingen als mamita/pasta/rijst/couscous etc. Dan valt er m.i weinig te prikken. Messen gebruiken we eigenlijk alleen om te smeren (hoewel ik erachter ben gekomen dat ook dat iets typisch Europees is: hier smeren ze liever met een lepel). En een vork gebruiken we alleen bij spaghetti/lingiune etc. En verder ook totaal niet onbeleefd m.i, wat ik persoonlijk eerder onbeleefd vind is snel eten en smakken. Maargoed, zo heeft iedereen denk ik wel z'n eigen opvattingen over tafelmanieren. Bij ons wordt er absoluut niet met linkerhanden gegeten en volgens mij heeft de gemiddelde mes-en-vork eter daar weer geen probleem mee. Met de hand eten hebben we weer geen probleem mee (dat is voor de gemiddelde Nederlander/west Europeaan ook redelijk not done dacht ik). Vooral dingen die met brood worden gegeten (marmita etc) maar mijn schoonmoeder eet zelfs couscous met haar handen en een Pakistaanse vriendin van me eet rijst ook gewoon met haar handen. Zolang je je handen wast voor en na het eten is daar m.i niks mis mee en ook niets onbeleefds aan.
Wij eten heel veel met eetstokjes. Eetstokjes dienen ook vaak als mes (ipv snijden doe je uit elkaar trekken.). soep-achtige gerechten eten we met lepel.. en stokjes. De messen komen eigenlijk alleen uit de la voor brood of Hollandse/Franse gva.
Leuk! Kook jij veel Aziatische gerechten? (Sorry, ik wilde de afkomst van je vriend noemen eigenlijk, maar weet niet of je dat op prijs stelt ivm privacy ) Heb je trouwens bij R. gemerkt dat hij met mes en vork eten lastig vindt? Ik hoor dat nl vaker van mede-ASS'ers.
Ik eet dingen zonder prikken ook met vork. Met een mes erbij, maar dat is om het laatste hapje op mn vork te schuiven, verder dient ie dan nergens voor. Dochter eet dat soort dingen liever met een lepel, ook prima. En dingen als agv met dr handen nog steeds het liefst. Zo lang we thuis zijn, vind ik dat wel best ook. Ze kan met vork eten, ze kan dr vlees snijden met een mes. Maar als ze liever met dr handen eet, zie niet in waarom niet. In een restautant vind ik het wel netter zonder handen, ze is inmiddels bijna 6, haha.
Heb je dan ook andere "problemen" rond eten. Bijvoorbeeld gevoelig voor kruiding, alles afzonderlijk willen, gevoelig voor wartle, net heel snel of heel traag eten, smakken,...
Precies, hier gebruiken de kinderen ook vaak een lepel. Ik enkel met soep, omdat ik een lepel niet prettig eten vind, maar verder pakt iedereen lekker wat die wil. En ik laat ze met een gerust hart bij anderen eten zo.
Hier hetzelfde, een lepel vinden ze vaak makkelijker. Sowieso mOETen eten met een bepaald soort bestek vind ik nogal overdreven. Eten is een basisbehoefte, daarvan vind ik dat je geen problemen moet creëren omdat iets zogenaamd hoort.
Ik niet, ik kook bijna nooit, haha. Ik kook alleen smiddags voor de kinderen, en dat is altijd heel simpel. ja hij vindt het erg lastig. Sowieso is eten moeilijk, hij eet heel weinig verschillend eten. Hij kan wel prikken (niet van harte) en hij kan enigszins scheppen. Maar lastig dus. Ik voer hem vaak want hij heeft ook niet echt interesse in het eten van eten. Eten bereiden en de groente en fruitsoorten ondekken vindt hij dan wel weer heel leuk.
Nee, dat vreemd genoeg weer niet. Ik heb eerder het idee dat ik wat eten betreft onderprikkeld word Probeer vaak nieuwe dingen uit en kook ook regelmatig met "rare" ingrediënten. Maar ik ken inderdaad wel mensen die om deze reden een selectieve eetstoornis hebben.
Mijn jongste is ook heel apart met eten. Zeg bewust "apart" want moeilijk is ze niet. Ze eet (bijna) alles, maar qua tempo... Die schildpadden van ons zijn sneller Als zij in de ochtend naar school moet staan we dus ook veel eerder op dan wanneer alleen H naar school moet. En steeds maar blijven kauwen, figuurtjes "tekenen" met haar vingers op tafel etc Boos worden als H vraagt of het wat sneller kan want die gaat zich dan weer ergeren etc. Afleiding tijdens eten helpt ook niet want dan stopt ze gewoon ermee.
Mijn moeder moest dus altijd even laten weten hoe erg ze zich schaamde voor mij, wanneer we bij anderen aten... Want ik kon niet eten, was onbeleefd etc. En dan zat mijn vader erbij te schransen en te smakken.
Hahaha met dat eten moet ik denken aan van de week. Op mijn vrijwilligers werk word nog wel eens gekookt door heel veel mensen met verschillende achtergronden. Er was dus een iratrese vrouw zij had een soort van pannenkoek met rijst knoflook vlees in saté en salade er boven op gemaakt. Wij kregen dus geen mes en vork kan natuurlijk maar ik als nler gebruik ik dat wel. Ben ik klaar zie ik hun het afscheuren en zo dus de pannenkoek gebruiken om te eten leuk die verschillen. Was wel lekker hoor.
Hier duurt het ook gerust 2 uur als ik hem laat.. hopeloos, haha. Eten gaat hier voor hem sowieso anders hoor. Hij mag tussendoor gewoon van tafel, krijgt boekje/tv/tablet erbij, mag spelen met zijn eten, en we voeren hem dus veel. Hij probeert zeer zelden iets nieuws en wat hij eet beperkt zich tot 3 of 4 gerechten. Het moet ook allemaal van een bepaald merk zijn, op een bepaalde manier gekookt. Verwend nest is het nee hoor, haha.
Lekker, injera Lijkt een beetje op baghrir, maar hier eten ze dat dus echt als "gewone" pannenkoek. Met honing of jam oid. Maar wel met hun handen hoor.
Ik vind het wel belangrijk dat mijn kinderen leren eten met mes en vork. Dat is in Nederland (en veel andere landen) gangbaar en in restaurants of bij vrienden eten mensen ook met mes en vork. Dus verwacht ik van mijn kinderen dat ze dat leren omdat het hier netjes is. Net als dat ze leren om met mond dicht te eten, aan tafel te blijven zitten tijdens het eten, niet te luid te praten, niet te tikken op tafel, enz. En daarbij houd ik echt wel rekening met hun leeftijd of issues. Midi heeft echt veel moeite gehad met goed zindelijk worden, dus die mocht altijd van tafel om naar de wc te gaan, bij mini is dat ook nog wel eens lastig, maar ik vind het wel belangrijk dat ze leren dat het niet netjes is om van tafel op te staan tijdens de maaltijd. En daarom leer ik ze ook om met mes en vork te eten. Sowieso is netjes leren eten lastig, daarom begin ik daar jong mee. Dan heb je de tijd om te oefenen.