3,5 jaar: alles is nog steeds ‘nee’

Hier is alles nog steeds nee. Hoe meer ik iets wil, hoe harder zij het niet wil. Door de keuze anders te stellen, krijg ik minder weerstand van haar kant. Dus niet ‘wil/ga je je aankleden?’, maar ‘welke kleren trek je aan?’ of ‘wil je dit of dat aan?’ en toen ze iets jonger was niet ‘zullen we tandenpoetsen?’ ofzo, maar ‘zal papa of mama je tanden (na)poetsen?’.

 

Onze dochters zijn 5 en 7 en daar is ook nog steeds alles nee en vaak strijd.
Bij anderen luisteren ze altijd perfect dus het zit er ergens wel in
Komt hopelijk ooit wel goed

 

Mijn man is 42 en als ik hem vraag iets doen is het nog steeds vaak nee.

Mijn zoon van 3,5 doet het ook nog steeds. Wel steeds minder gelukkig. Maar die heb ik zelf opgevoed

 

Hier is het ook nog steeds vooral ‘nee’, maar het is eigenlijk ook nooit ‘ja’ geweest Ik vraag niet of ze tanden willen poetsen, we gaan gewoon tanden poetsen. Ik vraag niet of ze voorgelezen willen worden - ik vraag welk boek ze willen lezen.

 

Ook mijn advies. Heb een dochter van 3,5. Besluit doorgaans op het moment dat we gaan eten dat zij niet hoeft te eten en ligt dan onder de tafel ipv eraan... Ik heb een hekel aan gedoe en strijd. Dus de bovenstaande manier gebruiken wij ook.
Bijv. kleding: ik leg 2 setjes neer. Welke wil je? Naar bed: wil je dit boek of dat boek. Is ze dwars zeg ik: dan doen we geen boek en loop ik weg.
Als ze dwars is, is mijn manier van dr weglopen. Dus als we naar de supermarkt gaan en ze wil mee maar vervolgens niet meewerkt, loop ik weg en zeg ik: oke ik ga alleen. Trek mijn jas aan en loop naar mijn fiets. Dan ineens komt ze als de wiedeweer in actie. En zeg ik je mag nog mee, maar alleen als je goed luistert.

 

Hier sluit ik me heel erg bij aan @TO @Suuzan.
Toevallig ook gister in een topic elders gezegd: sowieso niet vragen of ze iets willen want ja... dan kunnen ze nee als antwoord geven (en dat doen ze dan ook!)

En op deze leeftijd willen ze echt zelf de regie hebben.
Die kun jij hun natuurlijk niet compleet geven, maar je kunt wel doen alsof.
Dus wat @NiekeKris ook al zegt hierboven: geef ze 2 keuzes zodat zij het idee hebben dat ze de regie hebben, bijv. ''wil je vandaag je gele shirt aan, of je blauwe?''.

Verder is het echt heeeeeeeeeeel erg herkenbaar dat als je kind 3,5 is (in ons geval 4,5) en dat je vanaf de start van de (pre-)peuterpuberteit bezig bent met je kind vormen, (ruim) 1,5 jaar (of in ons geval dus 2,5) een heeeeeeeeeeeele lang zit is om uit te moeten zingen met een kind wat na al die tijd nogsteeds de logica niet inziet..

OOIT kom het goed. Echt.
Alleen zo balen dat we nooit precies weten wannEEr .....

 

De peuter puberteit kan tot 5 jaar duren.....

Ik geef de jongens altijd twee keuzen. Of A of B, kies maar.

Ombuigen helpt ook erg goed. En dan ook soms gewoon ouderwets negeren.

lees je maar eens de Gordon methode

 

Dit, waarom vragen als nee niet het antwoord is wat je wil horen. Ik zou alleen vragen wanneer ze zelf mogen bepalen en jij niet het gewenste antwoord wil horen

 

Hier peuter die net 3 geworden is. Het nee valt nog mee (bij eten wel vaak nee), het is meer alles zelf willen doen of bij haar zin niet krijgen of een nee van ons meteen dreinen/huilen en op de grond vallen. Vooral dat laatste kan soms vaak zijn op een dag, enorm vermoeiend. Ik vraag inderdaad ook niks, ze mag kiezen tussen 2 setjes kleding, boekjes en dingen die moeten kondig ik aan zoals tandenpoetsen. Kom we gaan tandenpoetsen. Daar is ook geen keuze in. Dat helpt wel. Het is een lastige fase

 

Ter aanvulling op het gevel van 2 keuzes zeg ik er erg vaak ook bij dat wanneer ze zelf niet kiest dat ik kies.

Ik las gister een artikel over kinderen die op jongere leeftijd al veel onderhandelen en koppig zijn later vaak succesvoller zijn. Er is dus hoop .

 

Haha nou dan wordt die van mij makelaar of beurshandelaar!!!

 

Same here.
En vaak laat ik ze dan ook al de keus weten en dat is niet de keuze die zij willen meestal