Ik discrimineer niets of niemand. Mij zal het een worst wezen wat iemand doet met wie en met welke reden. Ik vind alleen dat er schromelijk wordt overdreven over de mening van Citroenrasp. Maar dat is nog een impopulaire mening, dat mensen tegenwoordig zo snel overal een drama van moeten maken. De kaarten voor racisme, discriminatie samen met je snel beledigd voelen of gevoelens hier en daar worden erg snel getrokken tegenwoordig.
Of geboren worden met rood haar. Ik denk dat iedereen dan raar op kijkt als je dat een zonde noemt. Je bent ermee geboren en kunt er niks aan doen.
Maar bij mensen komt er toch ook vaak geen liefde bij kijken maar een gevoel van lust? Er zijn miljoenen mensen die dagelijks sex hebben zonder liefde met iemand van hetzelfde geslacht. Dat heet lust, de druk er af, geef het maar een naam. Ik denk niet dat het dierenrijk en de mensheid qua liefde/relatie/seks een heel goede vergelijking is.
Ik vind het allang best. Ik geloof niet maar grap wel altijd dat ALS er dan toch iets is ik wel naar beneden ga want ik ga dus niet dat hele pokke eind naar boven lopen en het lijkt me veel gezelliger die warmte.
Gelukkig wel ja. Ik ben blij dat de tijd waarin al dat beperkende gedachtengoed normaal gevonden werd, voorbij aan het gaan is. En dat mensen hun mond opentrekken wanneer ze onrecht zien en horen. Dat vind ik heel positief.
Wat fijn voor je dat jij het gevoel hebt dat mensen overal een drama van maken tegenwoordig. Dat betekent vast dat jij er dan niet mee te maken hebt
En jij gaat daar vanuit omdat? Ik heb een BMI van 40+ en sukkel mijn halve leven nu met mijn gewicht. Wat denk jij wat ik daarover al naar mijn kop heb gekregen wat betreft meningen en vooroordelen.
Ik denk het niet. De religieuze betekenis van het woord zonde is “goddelijke voorschriften of verboden schendend“. Dat is dus niet veroordelend. Op religieus gebied ís het zondig. En dat is wat zij gelooft. Ik heb hele goede vrienden die de islam aanhangen. De man van het gezin is heel hoog opgeleid bij de moskee (heeft een naam maar die ben ik even kwijt). Hij weet (dus niet vindt) dat homoseksuele handelingen zondig zijn. En zijn zoon, die homo is, is bij hem even welkom als zijn andere kinderen die niet homo zijn. Want zijn kinderen weten ook dat hij hen liefheeft. En zijn homoseksuele zoon is zelf ook moslim, maar ziet zichzelf niet als zondig omdat hij de Koran flexibeler uitlegt. Volgens mij zijn zij slimme, wijze mensen. Hij veroordeelt zijn zoon niet, want dat is niet aan hem. En dát is volgens mij nu precies het stukje dat jullie niet begrijpen van Citroenrasp.
Het gaat mij niet enkel om het geweld. Het was mijn reactie op iemand die zegt dat deze woorden niet ervoor zorgen dat mensen niet uit de kast durven komen. En ik denk dus dat dat wel zo is. Want het zijn niet enkel simpele woorden. Er zitten hele religie achter met heel veel mensen die er hetzelfde instaan. Een hele cultuur. Die dus uit dat homoseksualiteit zondig is. Vanuit een dergelijke cultuur kan makkelijk een stapje verder gegaan worden richting geweld. Want degenen die doen wat zondig is zijn slecht bezig. Als je met dat beeld opgroeit dan is de stap naar schelden en verder niet meer zo lastig.
Oh daar weet ik alles van, maar dan snap ik al helemaal niet waarom je er geen begrip voor hebt. Overigens vind ik dat dus toch nog wel van een iets andere orde dan wanneer het een aangeboren iets betreft.
En die zoon heeft een vriend die ook daar thuis komt? Of is hij getrouwd en is dat helemaal oké? En hebben zij kinderen? Helemaal te gek als deze zoon en zijn geaardheid volledig geaccepteerd wordt. Maar is dat ook volledig zo? Ik vraag het omdat ik wel voorbeelden ken waarbij het ‘geaccepteerd’ wordt zolang de zoon of dochter maar niet openlijk zijn geaardheid uit en er ook niet naar leeft. Dan wordt het met de mantel der liefde bedekt en verborgen gehouden voor de gemeenschap.
Natuurlijk heb ik begrip. Ik blijf er alleen niet hangen in die negatieve gevoelens en gedachten. Wat ik dus wel vind dat men tegenwoordig snel doet.
Zijn zoon kan zijn vriend gewoon mee naar huis nemen en zijn moeder maakt dan het lievelingseten van zijn vriend. Dat zit echt helemaal goed. Het gezin is wel “vrienden” kwijtgeraakt. Maar ook daar oordelen zij niet over. Ik vind het bewonderenswaardig.
Gelukkig zijn er heel veel mensen die dit niet vonden en vinden. Die opkomen voor hun ras, kleur, geslacht, geaardheid waardoor wij als mensen weer verder groeien, onze referentiekaders vergroten. Zorgen dat vrouwen mogen stemmen, dat zwarte en bruine mensen dezelfde rechten hebben als witte mensen, dat je open homo mag zijn, dat het oké is als je transgender bent. Al deze mensen hebben “drama” gemaakt om vooruit te komen.
Veel jongens (mannen ook) mogen graag een potje fappen. Of op berg op een krukje achter een ezel gaan staan. Dit laatste verzin ik niet, ik zag zoiets bij Metropolis. Nu heeft een olifant een slurf, maar twijfel ik of ie bij z'n leuter kan. Daarnaast weet ik ook niet of een olifant de link zou kunnen leggen tussen slurf en leuter en over zou gaan op fap-actie. De olifant kiest denk ik voor de makkelijke weg: oefenen op z'n beste maat. En vice versa. Die olifant moet wat. Doen olifanten, in tegenstelling tot de mens, niet moeilijk over.
Zoals ik al zei heeft het bij dieren in veel gevallen een evolutionaire functie. En in de meeste gevallen niet omdat er iemand lustgevoelens heeft. (Uitzonderingen daargelaten. Dolfijnen bijvoorbeeld steken hun piet in ieder gaatje als ze zin hebben)
Daar gaan we vanuit, maar er ligt geen enkel bewijs ten grondslag. Ook niet aan mijn getyp over de olifant, maar we weten niet hoe het zit bij dieren. Dus kan je niet stellen dat het evolutionair is, geen liefde inhoudt of een bewijsvoerende link mag leggen naar homoseksualiteit bij de mens.
Een kind mag verdriet hebben om iets wat het niet heeft. Dit jongetje mag absoluut verdriet hebben om het gegeven dat hij geen vader heeft. Maar ik ben het niet met je eens dat er niet aan het kind is gedacht. Waarschijnlijk hebben de ouders heel erg getwijfeld en nagedacht over wat goed is. En zij zijn tot de conclusie gekomen dat dit het beste is voor het kind. Hoewel het hem mogelijk ergens tekort doet, hebben zij besloten dat dit het beste was wat zij kunnen bieden. Iets waar we als ouders aan allemaal regelmatig tegenaan lopen. Mijn ouders zijn gescheiden, dat heeft mij veel verdriet gedaan, maar er is juist heel veel om mijn welzijn gedacht toen mijn ouders die keuze maakten. Dat maakt mijn verdriet niet direct minder, ik mis nog steeds bepaalde zaken, maar er is wel degelijk aan mij gedacht. En ik denk dat dat ook voor het jongetje geldt. Maar misschien ook niet, misschien zijn alle 4 de moeders egoïstische krengen die geen enkel moment rekening hebben gehouden met hun zoontje, maar ik ken op zich ook genoeg hetero-stellen waar dat voor geldt, dus dat is bepaald niet voorbehouden aan homoseksuele ouders. En dan vind ik een jongetje met 4 moeders en geen vader niet meer of minder hartverscheurend dan een jongetje met een afwezige vader om wat voor andere reden dan ook.
En of ik er nu mee akkoord ben of niet. Maar heeft iedereen geen recht op een mening. Waarom zou iemand geen homofoob mogen zijn. (Ik zeg niet dat iemand dat hier is of dat IK daar akkoord mee zou zijn) Maar dat is toch een mening van die persoon, ongeacht of je het er nu wel of niet mee eens ben. Iedereen heeft toch recht op een eigen mening. Is dat niet erg kleingeestig dat jij (of wie dan ook) wel de mening mag hebben dat iedereen homo's en regenbogen en noem maar op leuk moet vinden maar iemand die zich oprecht gekwetst voelt door iemand die homo is mag niet de mening hebben dat ze homo's liever niet zien.