Hier is hij destijds wel mee begonnen inderdaad, nu het al vroeg donker is merk ik dat hij niet meer zo gemotiveerd is. Voor zijn werk moest hij wel. Daarom probeert hij het overdag te doen tijdens zijn pauze.
Helaas is zijn werk echt ontzettend voorzichtig. Maar ik zei ook al dat hij misschien toch eens moet proberen of hij niet 1-2 keer per week naar kantoor mag.
Kamer zelf is wel een mooie en lichte werkkamer er zit namelijk wel een dakraam in maar heel hoog dus geen zicht naar buiten. Maar hij mist dus vooral het sociale stukje. En we proberen natuurlijk het beste ervan te maken en kijken naar wat nu wel kan. Zoals met elkaar lunchen en hij ziet de kinderen meer etc. Maar hij mist het gewoon heel erg. Daarom hoop ik niet dat volledig thuiswerken ook het nieuwe normaal wordt 1-2 dagen zou hij prima vinden.
Sommigen hebben idd makkelijk praten. Niet voor iedereen is thuiswerken even simpel. Mijn man is van 9 maart tot eind augustus volledig thuis geweest. Maar ik ben gastouder en na een half jaar werden we echt gillend gek. Dat heeft hij bij zn baas aangegeven, werken thuis gaat nu echt niet meer. Hij is wel de enige maar gaat vanaf september dus op mijn werkdagen (3) naar kantoor.
Ik snap echt wel dat het niet zo vanzelfsprekend is he, thuiswerken, en dat mensen sociaal contact missen. Maar, en nu ga ik zeker veel commentaar krijgen, ergens heb ik ook wel een beetje zoiets van, komaan mensen... Verman je een beetje en zoek oplossingen voor de zaken die je storen. Mis je beweging en frisse lucht? Ga lekker buiten en neem beweging en frisse lucht - voor en na het werk, tijdens je pauze... Mis je sociaal contact? Spreek in het weekend of na werktijd af met mensen, bij voorkeur buiten, maar in Nederland mag je gewoon zelfs nog iemand binnen uitnodigen. Mis je structuur en rust en reden om je aan te kleden, breng dan zelf structuur aan en zorg dat je je elke dag aan kleedt. Er zijn ook gewoon mensen die normaalgezien nooit met collega's werken, of moeders die elke dag alleen thuis zitten met de kinderen. Dat is natuurlijk deels een eigen keuze en voelt dus minder opgelegd, maar het is ook niet onmenselijk wat er gevraagd wordt. Wij zijn alleen maar blij dat mijn man weer een aantal maanden thuis kan werken. Normaal is hij heel vaak weg van huis, op normale werkdagen vroeg weg en vaak laat thuis. Regelmatig weken of zelfs maanden weg. De quality time die wij nu als gezin krijgen, die wij normaal niet kennen, daar weegt weinig tegenop. En sjah, dat ie niet mee mag naar echo's en afspraken, ik weet niet anders dan dat ik dat altijd alleen doe
De vals positieven lijken toch echt veel hoger te liggen dan tot nu toe werd aangenomen, echt stukken hoger dan de 1 a 2% die ons werd voorgehouden. Maar de klachten die jij benoemd zoals kwijtraken van geur en smaak en benauwdheid zijn natuurlijk wel echt klachten die aan het virus worden gerelateerd.
Helemaal mee eens. @Snoopy1983 Als je man het van en naar zijn werk fietsen zo mist. Waarom gaat hij dan niet voor en na zijn werk een stukje fietsen? Ik doe meestal ook eerst een wandelingetje voor ik begin. Behalve als het mijn beurt is om de kinderen naar school te brengen. Gemis aan echt contact met de collega's kan ik wel goed begrijpen. Het geklets bij de koffieautomaat of zomaar tussendoor. De kantoorhumor. Het wordt deels wel vervangen door de team-app. Maar is het ook niet helemaal. Én een rustige werkplek in huis is ook wel echt nodig om het goed vol te houden. Ik verwacht voor de toekomst wel meer thuiswerken en vaker online vergaderen (geen gedoe meer met foute vergaderzaal boekingen etc). Maar wel minimaal 1 contactdag per week.
Mentale gezondheid is net zo belangrijk, dus gewoon lekker gaan wandelen en die kennis laten kletsen.
Wat ik eerder schreef dat heeft hij ook een tijdje gedaan en nu gaat hij tijdens de lunch naar buiten. Maar hij mist dus vooral het sociale stuk. En hij heeft zich er lang bij neergelegd en klaagt niet. Zegt ook vaak ik ben blij dat ik nog een baan heb. Maar sinds hij thuiswerkt heeft hij gewoon veel vaker migraine en dat maakt het wel vervelend. Op de dagen dat ik niet werk lopen er ook 3 kinderen rond. En ze weten dat ze boven rustig aan moeten doen bv maar ze moeten thuis ook zichzelf kunnen zijn, vriendjes meenemen om te spelen etc. En daarom zeg ik dat thuiswerken gewoon niet voor iedereen zo ideaal is...
Ik heb even getwijfeld of ik wilde reageren op karige reacties op goedbedoelde post van mij. Maar doe het toch. Ik wordt aangevallen omdat mijn masker echt heel slechts etc. Eh ja sorry dat ik afgelopen zomer (voor de test) deze had besteld. En dat ik daarna niet ben gaan zoeken naar testresultaten. Ik heb die test opgezocht. Heel duidelijke uitslagen heb ik niet kunnen vinden alleen een algemene eindconclusie. Daarin staat idd dat dubbellaags katoen met filter redelijk is en de rest in feite onvoldoende. Dan vraag ik mij af, en die van mij met filter? Want dat staat er dan niet bij. Maar goed. Dat terzijde. Intussen ben ik ook alweer gaan googelen naar katoenen maskers met dezelfde pasvorm. Wat betreft jouw punt over de duur van dragen. Ik had 3 afspraken. Om 12.00, 12.30 en 13.00. De verwachting was dus dat ik ongeveerc1,5 uur binnen zou zijn. Dat tijdens het gesprek met de arts werd besloten om nog even een scan te doen, waarop ik nog een uurtje mocht wachten, waarna ik terug mocht naar de arts, waar bleek dat de scan niet goed gelukt was, waarna ik nog een scan mocht, en daarna weer terug naar de arts.... Tja... daar had ik allemaal geen rekening mee gehouden.
Dat jullie het prettig vinden dat hij nu thuis is en jij niets anders weet dan alleen naar afspraken en echo's te gaan betekent nog niet dat de mentale problemen die anderen ervaren door de maatregelen altijd op te lossen zijn door zichzelf te vermannen en naar oplossingen te zoeken. Misschien heeft iemand dat al maanden gedaan en is de rek er nu echt uit. En wat is het verschil, een paar mensen die het niet meer trekken op kantoor laten werken met inachtneming van afstand en dergelijke of iedere dag 2 mensen thuis ontvangen? Is dit gewoon hardnekkig vast willen houden aan maatregelen die in sommige gevallen onmenselijk en onzinnig en zelfs soms schadelijk voor mensen blijken te zijn? Of dient het werkelijk een doel?
Snap ik ook helemaal. Probeer mee te denken hier. Volledig thuis is ook gewoon niet ideaal voor de meesten.
Inderdaad, maar dat is ook waarom ze kijken naar ziekenhuisbezetting en niet enkel naar aantal positieve testen. Bij mijn man zijn ze erg het sociale aspect aan het stimuleren nu, in het begin was dat wat ongemakkelijk, maar nu is het echt wel een succes. Gewoon iets sufs als even 10 minuten met een paar collega’s tegelijk koffie drinken via Zoom. En bv op donderdag doen ze soms een borrel samen. Niet iedereen heeft dat nodig, en ook niet iedereen doet altijd mee, maar het is echt wel heel erg leuk om toch eens te proberen. Mijn man was super sceptisch, had er geen zin in etc, en nu doet hij ook niet mee aan ieder initiatief, maar wel iedere week een paar keer zo’n kort moment. Hij doet mee aan meer ‘inhoudelijke’ contactmomenten, waarin collega’s even vertellen over waar ze aan werken, op welk vlak ze bv even vast zitten, en dat gaat soms van heel eenvoudige praktische dingen tot heel inhoudelijk specialistisch - gewoon even zo’n gesprek geeft vaak al weer fijne motivatie én is ook gewoon leuk. Mijn man mag wel weer naar zijn kantoor een paar uur per week, maar zit er op momenten dat het gebouw verder helemaal uitgestorven is (hij geeft op afstand les in een land met een groot tijdsverschil), dus voor het sociale aspect heeft dat geen nut.
Mooi dat ze dat doen en die ruimte er is. En idd je hoeft dan niet deel te nemen maar dat de mogelijkheid er is is al fijn. Bij mijn man hebben ze wel iedere maandagochtend een teams moment volgens mij, soort kringgesprek zoals op de basisschool. En verder is er gelukkig genoeg contact via teams maar dat is natuurlijk toch anders. Zo'n borrel is wel een super leuk idee dat heb ik vaker voorbij zien komen.
Ik beweer ook niet dat het voor sommigen niet moeilijk kan zijn, en ik kan me voorstellen dat het voor de ene persoon moeilijker is dan de andere, en dat je het kotsbeu bent na maanden. Absoluut. En ik spreek me ook niet uit over de noodzakelijkheid van de maatregelen in specifieke gevallen, en de ruimt die er is in kantoorplekken. Het enige wat ik wil zeggen, is dat het ook niet het einde van de wereld is, en dat er voor veel problemen een (gedeeltelijke) oplossing is. Een beetje relativeren en in perspectief plaatsen is vaak echt wel een goed idee. @Roosje35 wat is het werkproces? Als je daarmee bedoelt dat je denkt dat ik niet werk: ik werk fulltime, heb van maart tot mei thuis gewerkt en werk nu op kantoor (als de scholen open zijn is mijn werk onmogelijk van thuis uit).
Ik bedoel met mijn post ook helemaal niet dat het bvb voor jouw man niet heel erg vervelend is he, ik kan me voorstellen dat die migraine aanvallen een serieuze impact op jullie leven hebben. Maar ik denk wel dat je, in overleg met de dokter, ook op zoek kan gaan naar oplossingen binnen de huidige context. Ik neem aan dat stress een trigger is? Misschien zijn er dan ook wel andere mogelijkheden om met die stress om te gaan, om tegemoet te komen aan de behoeften die hij heeft. Dus eigenlijk vind ik dat jouw man wel moet klagen, en zeggen hoe hij zich voelt. En tegelijkertijd op zoek gaan naar oplossingen binnen de huidige context, juist niet bij de pakken blijven zitten.
Maar blijkbaar lees je dan alleen maar wat je wil lezen want in mijn stukje stond toch duidelijk dat mijn man inderdaad probeert op andere momenten naar buiten te gaan, we ook de fijne dingen ervan proberen in te zien zoals samen met elkaar lunchen etc. En ook dat hij niet klaagt en blij is dat hij nog een baan heeft. Maar verder is het gewoon verre van ideaal. Zeker nu er gezondheidsklachten bijkomen. En ik vind wanneer het in het nieuws over thuiswerken gaat daar verder nooit over gesproken wordt. Alleen maar dat mensen efficiënter werken, geen last hebben van file's etc.
Hier zorgde dat dus voor serieuze slapeloze nachten en zelfs hyperventilatie. Dus zou er niet te lacherig over doen. lekker makkelijk zo oordelen van achter een scherm
Lees even mijn reactie op jouw post Niet zo slecht opvatten allemaal mensen, ik ben wel menselijk en heb veel begrip voor veel situaties hoor. Maar ik vind ook dat er veel bij mensen bij de pakken blijven zitten.