Lacherig? Ik ben midden in de nacht alleen naar spoed gereden, ik heb alleen pilletjes gekregen en ik heb alleen een miskraam gekregen met 12 weken. Ik heb 2 keer een lijst nummers gehad die ik moest bellen als ik weeën kreeg in de hoop dat mijn man op tijd terug van terrein was om de bevalling mee te maken. Ik doe niet lacherig over dingen alleen moeten doen, ik doe lacherig over het feit dat een echo alleen voor mij persoonlijk echt het minste van mijn zorgen is.
Mijn werk kan ik heel goed virtueel doen. Ik bel erg veel en veel van de mensen waarmee ik spreek zitten überhaupt niet bij mij op kantoor, als ik op kantoor ben. Ik werkte dan ook al veel vanuit huis voor Covid. Zeker wel 3-4 dagen per week. Dan dus 1 à 2 dagen op kantoor, een uur reizen van mijn huis. Ik ben het dus grotendeels gewend. Hoefde niet enorm om te schakelen op allerlei vlakken. Maar ik heb het mentaal nu inmiddels ook een stuk zwaarder. Ik mis mijn collega’s, het onbevangen even kletsen, samen lunchen, een borrel met elkaar drinken af en toe, team meetings met elkaar (met het kleine team maar ook met het volledige team), weer even in een zakelijke omgeving zijn en niet zoveel thuis. Ik heb de mensen waarmee ik werk nodig. Gewoon, als mens en niet als bewegend poppetje in Microsoft Teams. Ik spreek mijn favoriete collega’s regelmatig. Plannen koffiemomentjes in, ouwehoeren raak, sturen elkaar bemoedigende berichten, sparren, steunen waar we kunnen en we hebben ook die borrels waarbij we niet over werk mogen praten. Dit is leuk maar dit vervangt absoluut niet het fysieke contact. Ik mis mijn werk, mijn collega’s. Zelfs ondanks dat ik toch al vaak op afstand werk. Nee, het “kom op, bekijk het in perspectief” werkt niet meer. Ja, we houden vol, zetten de schouders eronder. Maar soms is het gewoon niet leuk.
Jij kunt niet in de psyche van andere mensen kijken. En jij kent niet ieders thuissituatie. Ik vind het werkelijk getuigen van een gebrek aan inlevingsvermogen als je niet begrijpt dat het na zo'n lange tijd bij sommige mensen gewoon op is en zij hier aan onderdoor blijken te gaan. Niet iedereen heeft dezelfde flexibiliteit en draagkracht. Het is niet alsof mensen pas een maand met de maatregelen te maken hebben.
Maar dat schrijf je er hier bij... je reactie gaat alleen over dat mensen zelf maar eens hun schouders eronder moeten zetten en vervolgens letterlijk haha ik ga altijd alleen naar een echo . Misschien moet je je tekst dan even aanpassen want in deze context komt het heel neerbuigend over. Er moet dus wel respect zijn voor jouw situatie maar die van een ander lach je weg
Als jij dat zo wil begrijpen dan is dat zo, ik weet wat ik bedoel, en dat is gewoon mijn mening, punt.
Jij weet wat je bedoeld maar degene die je tekst lezen dus duidelijk niet. Wat is dan het nut van die tekst? Andere raken omdat jij zo nodig iets moet schrijven waarvan alleen jij weet dat je het anders moet interpreteren dan hoe het er staat? Beetje wegschuiven dit.. heeft trouwens niks met je mening te maken want die begrijp ik nog wel maar dus wel met andermans gevoelen die jij blijkbaar niet zo goed begrijpt
Bij ons hebben we het thuiswerken wat teruggebracht, ons werk leent zich er ook niet geheel voor. T virus leek ons huisje op het werk altijd voorbij te rijden. Maar nu toch een positief geval en door de aard van de werkzaamheden direct 8 collega’s verplicht in quarantaine. Dat geeft in de roosters een enorme knauw en soms ook problemen. Dus ik predik echt voor thuiswerken waar dat kan! Overigens hebben wij wel 1 collega die vanuit functie prima thuis kan werken maar die wel welkom is. Ze is alleen en alle sociale activiteiten zijn gestopt waardoor ze erg er tegen opzag ivm vereenzamen. Vanuit goed werkgeverschap hebben we ook daar een verantwoordelijkheid in
Tja pinkie heeft geen enkel probleem met alle corona maatregelen, dat is allang duidelijk. En snapt er ook weinig van dat anderen het er wel heel moeilijk mee kunnen hebben. Maar o wee als de bakker chocolade op de toonbank heeft liggen (Ja flauw, maar ik ben een beetje klaar met dat neerbuigende gedoe)
Dat niet iedereen dezelfde draagkracht en flexibiliteit heeft, dat is zeker waar. Maar juist daarom mijn punt - als het niet meer gaat, handel dan - binnen de gegeven context, voor het te laat is en je moet gaan dealen met serieuze mentale issues zoals een depressie of een burn-out. Naar mijn mening (en dat is dus mijn mening) hangt hier echt vaak een heel erg fatalistische sfeer. Alles is iemand of iets zijn 'schuld' en alles kan alleen maar beter gaan als alles terug wordt zoals het was. Dat is een houding die op geen enkele manier helpend is. 'Het is wat het is' als uitgangspunt nemen is niet hetzelfde als verslagen gaan neerliggen. Het is aanvaarden dat de gegeven situatie is wat ze is, en van daaruit op zoek gaan naar mogelijkheden. Dit uitspreken maakt mij geenszins ongevoelig, zoals hier weer zo makkelijk geroepen wordt zonder even in gesprek te gaan. Ik ben zelf zeer vertrouwd met snel wisselende contexten, snel schakelen, slikken, even keihard janken en er weer het beste van maken. En ja, misschien heb ik daardoor meer draagkracht dan sommigen - of misschien heb ik geleerd dat je een situatie waaraan je niets kan veranderen moet nemen en van daaruit op zoek gaan naar mogelijkheden.
@Roosje35 wat is het werkproces? Als je daarmee bedoelt dat je denkt dat ik niet werk: ik werk fulltime, heb van maart tot mei thuis gewerkt en werk nu op kantoor (als de scholen open zijn is mijn werk onmogelijk van thuis uit).[/QUOTE] wat bedoel je met ? Dat je niet weet wat ik ermee bedoel..? Ik zocht een aardige manier om te vragen of je wel enig idee hebt waar je het over hebt, omdat het niet zo over komt. misschien niet het juist woord inderdaad. En fijn dat jij slechts 2-2,5 maand thuis hebt hoeven werken en dat je nu weer naar de werkplek kan! Dat is een korte afgebakende periode, niet zo uitzichtloos als nu voor sommige. En voor mij een bevestiging dat je niet weet waar je het over hebt.
Nee, de bedoeling van mijn smiley was totaal niet lacherig doen over hoe anderen bepaalde zaken ervaren. De emotie erachter was een persoonlijke 'voor mij is dat het minste'. Ik kan niet op voorhand weten dat jij dat gaat interpreteren als kwetsend naar jou toe. Dat is het nadeel van geschreven woord en emoticons.
Nou heel eerlijk las ik het gewoon zoals @Pinkie88 het schetst. Ze laat een alinea over en doet een persoonlijke grappige toevoeging. Beetje zelfspot dat ze dat altijd doet.
wat bedoel je met ? Dat je niet weet wat ik ermee bedoel..? Ik zocht een aardige manier om te vragen of je wel enig idee hebt waar je het over hebt, omdat het niet zo over komt. misschien niet het juist woord inderdaad. En fijn dat jij slechts 2-2,5 maand thuis hebt hoeven werken en dat je nu weer naar de werkplek kan! Dat is een korte afgebakende periode, niet zo uitzichtloos als nu voor sommige. En voor mij een bevestiging dat je niet weet waar je het over hebt.[/QUOTE] Dan zijn hier wel meer mensen die gewoon hun mond moeten houden me dunkt, als je geen mening mag hebben over dingen waarvan je niet weet hoe ze precies zijn. In tegenstelling tot Nederlanders, heb ik geen enkel lid van mijn familie gezien van half maart tot 10 mei (op dat moment terug mijn moeder, pas in juni iemand anders). Niet een keertje zwaaien, niet een wandelingetje doen. Ze wonen immers een stukje rijden en je mocht hier je auto niet in als het niet (te bewijzen) strikt noodzakelijk was. Onze kinderen hebben 3 maanden geen speeltuin van dichtbij gezien, want die waren gesloten. Op een zitbank zitten of überhaupt even stoppen tijdens het wandelen was verboden. Winkelen? Vergeet het hé, van half maart tot half mei en van begin november tot nu was zo goed als alles hier gesloten. Er mag hier momenteel, sinds begin november en nog minstens tot half januari 1 persoon binnen in je huis. We mogen nu gelukkig wel rijden, dus ik kan al een keer gaan zwaaien naar familie. Naar een pretpark of bioscoop gaan met de kindjes? Vergeet het. Dus bespaar me alsjeblieft 'je weet niet waarover je spreekt', want dan kaats in de bal terug. Jullie Nederlanders hebben geen flauw idee waarover je spreekt als je het over een lockdown hebt.
Hier ook zo hoor. Het enige wat ik fijn vind is dat we nu elke avond samen kunnen eten, hij heeft immers geen uur reistijd. Maar verder vind ik het erg vervelend dat hij zoveel thuis is, helemaal als ik vrij ben. Hij mag gelukkig wel 2dagen naar kantoor, maar op vaste dagen. Hij is er ook niet altijd even blij mee. Hij mist het sparren met collega’s, het praatje bij het koffiezetapparaat. Helemaal nu zn sport ook niet door gaat.
Dat is pittig wat je alleen hebt moeten doorstaan en dan is alleen naar een echo gaan misschien in jouw geval wel het laatste waar je je druk om kan maken. Maar voor een ander kan dat juist weer heel moeilijk zijn. Mijn zoontje is overleden tijdens de zwangerschap en echt iedere echo daarna vond ik vreselijk spannend en ik was blij dat mijn man erbij was als dat kon. Het raakt iedereen op zn eigen manier, wat voor de een misschien niet uitmaakt is voor de ander juist wel heel vervelend. Dus een beetje inlevingsvermogen is soms wel fijn.
Ik snap wel dat mensen naar kantoor willen. Heel goed zelfs. Ik wil ook heel graag weer. Mijn werk doet enorm veel, ik heb echt een fantastische werkgever! We hebben allerlei leuke teamdingen, we maken digitale ommetjes, we doen virtuele barista cafés en borrels, spelletjes, cadeau pakketten, drive thru’s, liedjes en dansjes. Ik heb ook best veel contact en gewoon ook druk. Ik was altijd wel gewend om 1 a 2 dagen thuis te werken maar ik begin het ook mentaal wel zwaarder te vinden hoor. Alleen maar thuis, niet in een reurige werksituatie, steeds dat beeldscherm, constant het hoofd van m’n man, geen collega’s om even mee te lachen en te brainstormen maar dan echt: niet bewegend op een schermpje. Zo na 8 maanden dit ben ik het ook wel goed zat en moet ik echt wel mezelf blijven motiveren. Het is gewoon heel lang en uitzichtloos. Bij ons mag je sinds oktober niet meer naar kantoor (daarvoor wel van de zomer met inschrijving) behalve als er redenen voor zijn. En tja, er zit niemand dus voor mij heeft het geen zin. Ik zou vooral gaan voor de reuring en mijn collega’s maar als die er niet zijn heeft het voor mij weinig zin. Maar mijn collega die niet thuis kan werken omdat ze geen werkplek heeft zit er wel gewoon. En dat vind ik prima.
In mijn ogen spreek je veel te veel vanuit uw eigen situatie en krijg je daarom reactie Dan zijn hier wel meer mensen die gewoon hun mond moeten houden me dunkt, als je geen mening mag hebben over dingen waarvan je niet weet hoe ze precies zijn. In tegenstelling tot Nederlanders, heb ik geen enkel lid van mijn familie gezien van half maart tot 10 mei (op dat moment terug mijn moeder, pas in juni iemand anders). Niet een keertje zwaaien, niet een wandelingetje doen. Ze wonen immers een stukje rijden en je mocht hier je auto niet in als het niet (te bewijzen) strikt noodzakelijk was. Onze kinderen hebben 3 maanden geen speeltuin van dichtbij gezien, want die waren gesloten. Op een zitbank zitten of überhaupt even stoppen tijdens het wandelen was verboden. Winkelen? Vergeet het hé, van half maart tot half mei en van begin november tot nu was zo goed als alles hier gesloten. Er mag hier momenteel, sinds begin november en nog minstens tot half januari 1 persoon binnen in je huis. We mogen nu gelukkig wel rijden, dus ik kan al een keer gaan zwaaien naar familie. Naar een pretpark of bioscoop gaan met de kindjes? Vergeet het. Dus bespaar me alsjeblieft 'je weet niet waarover je spreekt', want dan kaats in de bal terug. Jullie Nederlanders hebben geen flauw idee waarover je spreekt als je het over een lockdown hebt.[/QUOTE] Oke dat klopt mss wel allemaal. Ik denk hier ook wel eens, oeioei gelukkig wonen jullie niet in België of als ik iets lees over eventjes een mondmasker opzetten, denk ik ook aan mijn eigen situatie waarbij ik ziek onder een pet scan lig met een mondmasker op. MAAR dat wil nog niet zeggen dat een ander niets mag zeggen natuurlijk. Jij schrijft nu over de echo en oké dat stelt voor u mss niet veel voor. Voor anderen dan mss weer wel. En die maatregel heeft natuurlijk op andere afdelingen wel een grote impact.
Oke dat klopt mss wel allemaal. Ik denk hier ook wel eens, oeioei gelukkig wonen jullie niet in België of als ik iets lees over eventjes een mondmasker opzetten, denk ik ook aan mijn eigen situatie waarbij ik ziek onder een pet scan lig met een mondmasker op. MAAR dat wil nog niet zeggen dat een ander niets mag zeggen natuurlijk. Jij schrijft nu over de echo en oké dat stelt voor u mss niet veel voor. Voor anderen dan mss weer wel. En die maatregel heeft natuurlijk op andere afdelingen wel een grote impact.[/QUOTE] Dr gaat iets helemaal mis met het quoten, dus hopelijk kan je nog volgen Ik probeerde aanvankelijk juist helemaal niet vanuit mijn persoonlijke situatie te spreken. Ik heb wel verteld dat wij persoonlijk blij zijn, maar dat stond op zich los van mijn punt. En ik vind helemaal niet dat mensen geen recht van spreken hebben als ze niet in dezelfde situatie zitten! Alleen is dat precies wat mij onmiddellijk verweten wordt, dat ik geen recht van spreken heb, dat ik het vast wel makkelijk zal hebben en geen idee heb hoe zwaar mensen het hebben. Dan voel ik de nood om een tipje van mijn sluier op te lichten om toe te lichten dat ik echt wel weet wat het is om het 'allemaal maar weer te moeten doen'. Maar op zich doet mijn persoonlijk verhaal er niet toe als het gaat om mijn mening. En mijn mening is ook absoluut niet dat mensen niet mogen klagen of hun mond niet mogen open doen. Maar wel, zoals ik hierboven al eens verduidelijkte, dat mensen niks opschieten met de fatalistische neiging om alles buiten zichzelf te leggen en de 'schuld' bij het virus/de overheid/... te leggen. Dat kan eens deugd doen hé, eens goed vertellen hoe kut het is en wat een onrecht je wordt aangedaan. Maar daarna moet je verder, en niet je oplossingen gaan zoeken. En zoals @Madelie daarnet aanhaalde, niet iedereen heeft dezelfde draagkracht, maar ook daarin kan je oplossingen zoeken. Als je er zelf niet meer uitmaakt, zoek dan alsjeblieft professionele hulp. Maar doe iets, iets anders dan je erbij neerleggen en zuchten dat de wereld om zeep is. En voor ik dat weer naar m'n hoofd gegooid krijg: neen, het is niet allemaal zo zwart-wit, ja, er zijn ook mensen die er ondanks alle inspanningen aan onderdoor gaan. En ja, dat is schrijnend. Maar een groot deel van de mensen kan een veel grotere vechtlust en draagkracht in zichzelf vinden dan de ooit hadden gedacht.
@Pinkie88 (op deze manier want quoten gaat niet). Ik zeg ook niet dat ik u niet begrijp maar ik vind het niet echt begripvol overkomen. Mij gaat het ook vooral over het lachertje achter uw bericht over de echo . Voor iemand die in een situatie zit waarbij zoiets wel belangrijk is, is het onzin om zaken te lezen als draagkracht en ah is het dat maar of ik heb wel wat erger . Uw draagkracht is niet persé groter e. Uw situatie is mss gewoon anders. Ik kijk nu mss ook te veel naar mijn eigen situatie maar de maatregel, waarbij jij lacht met de gevolgen, zorgt er bijvoorbeeld bij mij wel voor, dat ik alleen zat toen ik te horen kreeg dat ik een 2de tumor had en uitzaaiingen. Bedoelde je het dat de maatregel om te lachen is? Mss niet maar ik vond het wel zo overkomen.
Tja ik zeg niet dat ik het niet eens ben maar ik vind het te veel IK IK IK. Mijn gaat het ook vooral over het lachertje achter uw bericht over de echo . Voor iemand die in een situatie zit waarbij zoiets wel belangrijk is, is het onzin om zaken te lezen als draagkracht en ah is het dat maar of ik heb wel wat erger . Uw draagkracht is niet persé groter e. Uw situatie is mss gewoon anders. Ik kijk nu mss ook te veel naar mijn eigen situatie maar de maatregel, waarbij jij lacht met de gevolgen, zorgt er bijvoorbeeld bij mij wel voor, dat ik alleen zat toen ik te horen kreeg dat ik een 2de tumor had en uitzaaiingen. Bedoelde je het dat de maatregel om te lachen is? Mss niet maar ik vond het wel zo overkomen.[/QUOTE] Neen, dat heb ik toch al uitgelegd? Die smiley was puur zelfspot, niks te maken met lachen met een maatregel of lachen met andere mensen. En ik uit hier ook gewoon een algemene mening hé, geen persoonlijke visie op 1 persoon zijn situatie. Dit is voor mij nog steeds een 'algemeen' topic waarin algemene visies over bepaalde zaken gedeeld worden.