Dit is nu de zoveelste nacht achter elkaar aan dat ik hooguit maar 1 tot 4 uurtjes slaap krijg. Er is veel gebeurd het afgelopen jaar. We hebben vreselijk nieuws te horen gekregen en door dit nieuws zijn wij verhuisd. Het heeft een enorme impact op ons als familie en gezin. Mijn man kreeg een burn out, waarvan hij nog steeds herstellende is. Ik neem daardoor veel taken op mij. En ik loop nu al meer dan een jaar te prutsen met mijn rug ivm een eerdere hernia. Een tweede MRI is nu gemaakt waarvan ik binnenkort uitslag krijg. Ik herken mijzelf, en mijn man, soms niet meer (en nu biggelen de tranen over mijn wangen). Ik heb een kort lontje, ik kan daardoor soms echt uit mijn slof schieten. Ook naar de kinderen toe. Ik probeer zoveel mogelijk gewoon door te gaan en rust te nemen wanneer het kan. Regelmatig springen mijn ouders bij, ivm rug of wanneer mijn man of ik een slechte dag hebben, ondanks dat het onwijs fijn is, is het niet genoeg. Vaak gaat het dan even goed en vervolgens zijn we weer terug bij af. Dat gebeurt ook op mijn werk. Twee weken werken, paar dagen thuis. Zo gaat het al een paar maanden. Ook daar krijg ik enorme stress van. Alles lijdt eronder.. Ikzelf, ons gezin en werk.. Blegh
Klinkt heel heftig allemaal! Heb jij zelf ook wel eens met iemand gesproken? Huisarts of ondersteuner? Misschien wijs om anders te gaan doen, je bent ook maar een mens en het klinkt alsof jezelf ook wat hulp/ ondersteuning kan gebruiken. Heel veel sterkte!
Mijn man en ik zijn op advies van de huisarts samen naar een psycholoog geweest. Goed gesprek gehad. Ze zag toen geen reden om een vervolg afspraak te maken. En verwees ons terug naar een therapeut aan huis bij de huisarts. Hij gaf ons handvaten waar we toen wel wat aan hadden. Ik ga straks idd mijn huisarts bellen voor een afspraak. Dit kan zo echt niet..
Ik wou net zeggen... als je er zo doorheen zit en de psycholoog ziet geen reden voor een vervolg afspraak, dan heb je denk ik niet de juiste voor je gehad.. je zit er zo doorheen. Vandaag even bellen en dan misschien apart gaan van je man. Dan kun je net even wat vrijer praten... veel sterkte met alles..
Moet er wel bij zeggen dat de afspraak met de psycholoog een jaar geleden is. We stonden er toen ook wel beter voor dan nu. We zijn momenteel zo breekbaar.. Apart zou zeker wel eens goed zijn. Deden we bij de therapeut ook. Eerste keer samen daarna afzonderlijk van elkaar.
Een psycholoog die jullie niet wil helpen?Dan heb je echt de juiste nog niet getroffen hoor, redenen genoeg om jullie te helpen na zoveel heftige dingen!Goed dat je terug gaat naar de huisarts, mochten de wachttijden nu erg opgelopen zijn dan kun je inde tussentijd altijd naar de praktijkondersteuner om in ieder geval de scherpe randjes er af te halen dat kan ook iets lucht geven. Kan je je misschien volledig ziek melden in plaats van even wel ,dan weer niet werken?Gewoon om rust te krijgen en voor je herstel.Heb je al gesprekken gehad met de bedrijfarts hierover?Heb je misschien al medicatie tegen de pijn?Sterkte!
We kwamen idd niet in aanmerking toen die tijd. We hadden het best wel op een rijtje en konden er toen vrij goed mee om gaan. Therapeut ga ik sowieso inplannen. Psycholoog ga ik in overleg doen met de huisarts. Ik zit al een poos aan de medicatie. Paracetamol icm Ibuprofen (bruis600mg) en morfine. Haalt de scherpe randjes er af. Tsja.. Werk. Dat is een heel ander verhaal. Ze hebben geen arboarts.. Super slecht natuurlijk Toen vorig jaar er voor het eerst een hernia geconstateerd was kwam ik direct in een reïntegreer traject. Echt goed geregeld bij mijn oude werkgever. Bij mijn huidige werkgever zijn ze bijhoorlijk amateuristisch Ik bleef zeuren om een arboarts maar kreeg hem niet. Te duur Ik weet te belachelijk voor woorden. Als het dan weer goed ging, kwam ik weer werken (wel met aangepaste uren).
Terug naar de huisarts en hopelijk heeft hij snel een plek! Ik weet niet of jullie vrij zijn tijdens de kerstvakantie? Mocht het zo zijn maak een plan hoe je dit gaat doen. Wanneer je man tijd heeft voor zich zelf als jij. Voor een deel namelijk heel herkenbaar. Nu hebben we het zo dat wanneer zoon uit school komt we eerst samen drinken en dat we daarna even ons eigen ding doen. Geeft voor mij nu meer rust in de tent omdat ik altijd ren en vlieg voor iedereen. Is het ook mogelijk om af en toe echt even eigen tijd te hebben? Al is het een half uur lezen op de bank, even wat langer onder de douchr etc
Dit is meer dan superslecht, een bedrijf is verplicht vanuit de arbowet toegang tot een bedrijfsarts te regelen. Stel dat jij langdurig ziek zou worden dan is het al verplicht vanuit het uwv om naar de bedrijfsarts te gaan. Al binnen 6 weken. Voor nu zou ik met de huisarts bekijken wat verstandig is qua hoeveelheid werk. Maar in principe kan je je ook ziekmelden en zeggen dat je niet kan inschatten of en hoeveel je kan werken. Daar hoort de bedrijfsarts je namelijk bij te helpen.
Nee, helaas geen vakantie. Wel een aantal vrije dagen. We proberen al zo veel mogelijk momenten voor onszelf of voor ons samen te pakken. De ene keer slaapt mijn man uit en de andere keer slaap ik uit. Dat hebben we onderling goed geregeld. Heel fijn. Afgelopen tijd kwam er weer veel op de schouders van mijn man terecht ivm mijn rug. Wat hem dan ook weer opbreekt ivm de burnout. Wat uiteraard heel begrijpelijk is. Ik zie dat en dan zet ik vaak ook weer een tandje harder of zetten onze hulptroepen in. Maar dat is ook niet oneindig, voor ons gevoel.
Ben het volkomen met je eens. Ik heb zo vaak gezeurd om een Arboarts. Volgens hen handelen zij dat zelf altijd af met het personeel. Kon er bij niet in. Ik zei nog dat je niet iedereen over één kam moet scheren. Maar goed, ik ben dan ook weer te goed denk ik en ga dan toch maar aan het werk. Je voelt je dan toch schuldig
Hè gatverdamme wat naar zeg! Misschien snel een werkster inhuren voor de huishoudelijke taken en vragen of je ouders de kindjes soms een nachtje willen hebben. Psycholoog is al voorgesteld en vind ik ook een goed idee. Ik denk dat ik mezelf zou ziekmelding, de koek is overduidelijk op. Veel sterkte.
Volgende week krijg ik uitslag. Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat nu mogelijk is. Misschien nog sterkere medicatie innemen, maar ik heb ook kindjes. Kan hier ook niet als een zombie bij gaan lopen. Al heb ik nu ook wel een zombie look, door al dat slaaptekort
Ik ben iig afgemeld op het werk tot en met volgende week maandag. Straks om 11.00 naar de huisarts. Kijken wat we na die maandag gaan doen en of ik terecht kan bij een psycholoog.
Probeer het inderdaad voor jezelf zo prettig mogelijk te maken. Dus extra hulp in de huishouding zoals @Cindy1977 al heeft voorgesteld, boodschappen laten bezorgen, lat niet te hoog leggen, wat niet gaat dat gaat niet en wees aardig voor jezelf. Veel sterkte toegewenst, hier ook diepe dalen gehad, maar gelukkig komen er ook weer betere tijden.