Ja klopt helemaal wat je zegt. Als je het niet gewend bent is het andere koek. Stomme vergelijking misschien maar ik ben ondertussen zo gewend dat m’n nek zeer doet, dat het een soort van gewoon is geworden. Maar een ander die dezelfde pijn als ik zou hebben, die vind het misschien verschrikkelijk ondraaglijk. Kinderen zijn hier eens per maand ja. Maar met moeder is niet goed te overleggen helaas. Echt heel jammer want ik zou graag zien dat ze gewoon hier binnen komt en dat we even kunnen kletsen over de dingen die hier en thuis gebeuren. Ze hoeft echt niet op verjaardagen te komen maar op een normale manier overleggen zou ik zo fijn vinden. De kinderen lijken er niet veel last van te hebben. Tenminste: niet zoals de kinderen die ik op m’n werk heb. Maar toch zou het voor iedereen fijn zijn als ze haar wrok even zou kunnen parkeren.
Een kind met adhd is ook niet zomaar iets natuurlijk. Dus als ze 1 keer per maand komen, kan er onmogelijk goed op ingespeeld worden. Voor zowel kind als jullie is dat onbegonnen werk. Net daarom zou de mama er over moeten nadenken. Eigenlijk zonde dat dit niet kan besproken worden allemaal e. Het belang van het kind zou voorop moeten staan.
Waar mijn mond van openviel vanmorgen was dat ik op een 50km weg werd ingehaald door een vrouw op een scooter zonder helm met haar kind achterop ook zonder helm. Ik reed net 50 dus die vrouw zal 60 hebben gereden? Ik snap dat dus echt niet, dat je met je eigen kind zo'n risico neemt!
Nee op deze manier is het heel lastig om erop in te spelen. Ik vind het voor hem ook zo naar dat we de hele tijd politie moeten spelen. En een weekendje gaat nog wel maar als ze, zoals in de zomer of kerstvakantie, een hele week komen is de overgang helemaal enorm tov eens per maand. Het is voor hem ook niet leuk en hij kan er niks aan doen. En als je geen medicatie mee krijgt dan valt er verder ook niks aan te doen behalve praten. Ik wilde zo graag dat zijn moeder inziet dat het qua gedrag van hem zo fijn zou zijn als ze hier binnen komt. Maar ze staat verderop in de straat of te toeteren of te app’en dat ze er is en dan loopt mijn man ernaar toe, blijft zij in de auto zitten voor een overdracht die je eigenlijk niet zo kunt noemen en racet snel weer weg.
Nou mijn schoonmoeder is wel realistischer haha, die belde gewoon bij de buren aan: joh mijn kind heeft adhd dus als je een hoop herrie hoort en hem met de deur hoort smijten: er wordt niemand mishandelt maar hij gaat dan ff los. Maar lastig hoor dat slopen en zijn vader geeft hem niet zijn medicatie? Of durft hij dat niet ivm ex?
Maar je gaat je kind toch geen medicatie geven als de andere ouder daar niet achter staat? Los van dat ik vind dat je dat samen beslist, is een gesprek dan op z’n plek. En aangeven waarom je wil dat je kind in de weekenden bij papa wel medicatie krijgt. Staat moeder echt nergens voor open en is totaal niet voor rede vatbaar wordt de situatie al iets anders, maar nog steeds heel erg moeilijk om dan als vader tegen de wens van moeder in medicatie te geven. Dat heeft niets met durven te maken, maar met wederzijds respect..
sowieso als je je kind maar 1x in de maand ziet heb je weinig te eisen is mijn mening. Misschien is het beter om eerst meer aanwezig te zijn in het leven van je eigen kind.
Nou ja die vind ik dan wel weer heftig. We weten niet waarom deze omgangsregeling er is. In de basis ben ik het wel met je eens hoor maar er zijn ook omstandigheden waarin het ofwel begrijpelijk is of ‘schuld’ niet direct bij de vader ligt. Er is een verschil tussen niet meer willen of niet meer mogen/kunnen
Ik bedoel ook geen schuld of de reden waarom er maar 1x per maand omgang is. Ik weet niet wat er aan de hand is en waarom het zo weinig is. Ik hang daar geen oordeel aan. Maar wel aan het feit dat omdat er maar 1x per maand omgang is ik vind dat iemand dan weinig te eisen heeft. Je kent je kind in die zin te weinig om te weten wat het beste is voor hem/haar. Als mijn vriend onze kinderen maar 1x per maand zou zien en mij dan zou vertellen dat 1 van de kinderen medicatie nodig heeft dan gaat dat ene oor in, andere oor uit hoor. Wat weet hij nou dan?
Hier valt mijn mond van open (niet veroordelend bedoelt), je kind maar 1 keer in de maand een weekend zien, dat lijkt me sowieso erg moeilijk!
Tja. Waarschijnlijk is het verhaal van de moeder dat het in het weekend altijd prima gaat zonder medicatie. Maar dat die slapjanus van een ex hem niet aankan. En dat die muts van een stiefmoeder gewoon geen energie in wil steken en hem het liefst volledig gedrogeerd binnen krijgt zodat ze een lekker rustig weekendje heeft. Of zoiets... Én misschien zijn de weekenden bij moeder ook prima te doen. Maar is een weekend bij vader, met een paar extra halfbroertjes/zusjes en alles een beetje andets dan normaal voor hem teveel prikkels. En wat doet een adhd-er die teveel prikkels krijgt .... slopen! Er is dan dus niemand 'fout', of 'schuldig', maar een gesprek met moeder wel nodig. En wellicht in dat weekend wel medicatie nodig.
Z’n moeder geeft het gewoon simpelweg niet mee dus dan valt er weinig te geven En hij wisselt nogal om de juiste dosis te slikken en ze zijn te weinig hier dus heeft geen zin om het zelf te hebben in huis.
Lijkt mij zeer moeilijk een moeder die totaal niet in het belang van haar zoon denkt Heb je al eens bachbloesem geprobeerd? Bij sommige kan dit de scherpe randjes er van afhalen.
Ook daar zijn 2 mensen voor nodig om dit te willen. Namelijk beide ouders. Je weet niet wat er bij ons speelt, behalve dan wat ik hier typ. Heel eerlijk gezegd vind ik je post vrij kort door de bocht. En ook al zou ik wat uitgebreider uitweiden hier (wat ik niet doe, want vind ik niet fair naar moeder), dan nog zou je verder kunnen kijken dan je neus lang is qua antwoorden die je geeft. Waar zeg ik trouwens dat mijn man zo weinig aanwezig wil zijn?