Ik ging er gewoon vanuit dat die er niet was (dacht ik gelezen te hebben, maar was dus een alleen de conclusie in mijn hoofd ) my bad. Maar dan is het helemaal erg, dat ze dus met z’n 3en zo bezig waren . En dan nog vind ik het geen verzekeringsverhaal, het is geen ‘per ongeluk’-schade. Vind niet dat de maatschappij er dan weer voor op dient te draaien zeg maar. Maar misschien denkt de verzekeraar er anders over.
Snap ik, vind ik eigenlijk ook maar gezien de situatie die TS van haar kennis schetst (bijstand, diverse leningen etc) vrees ik dat zakgeld/spaargeld bij deze kinderen niet aan de orde is.. Maar dat is uiteraard een aanname.
Even de situatie zoals ik die lees. Ts heeft een vriendin die haar zaken slecht voor elkaar heeft: schulden, depressief en een stel pubers die het respect voor hun moeder verloren hebben. Vriendin van ts maakt positieve plannen voor Sinterklaas, maar die kunnen niet doorgaan want de benodigde spullen zijn uitverkocht. Ts wil vriendin ondersteunen in positieve plannen en leent haar geheel tegen beter weten in haar pizzarette uit. Vriendin haar kinderen ruïneren de pizzarette. Vriendin schaamt zich kapot en hoopt eerst nog de zaak te kunnen fixen, zodat ts er niet achter komt. Waarheid komt boven tafel, ts is terecht boos en teleurgesteld. En nu? Mocht er al een pizzarette vergoed worden, dan is dat weer een extra schuld voor de vriendin. Aan de andere kant, ts heeft er gewoon recht op dat ze haar pizzarette terug krijgt. En ik kan niet in de portemonnee van ts kijken.
Heel erg vaak. Haar hele familie wil haar helpen, maar ze accepteert geen hulp of advies, helaas. Ze is met 2 kinderen al bij hulpinstanties voor opvoedproblemen. Ook daarop heeft ze alleen commentaar en weet ze het zelf beter.
ik heb besloten het zo te laten. Eerlijk, onze vriendschap was al erg bekoeld door haar nieuwe relatie. Kreeg geen contact meer met haar. Er zijn afgelopen jaar al een paar andere situaties geweest waarin in teleurgesteld ben geraakt door haar. Ik ben daarom ook hierin mn verlies. Heb zelf een nieuwe besteld en besloten dat ik haar niks meer uitleen. Zij kan deze houden (weggooien lijkt mij beter gezien het gesmolten plastic). Ik ga haar vandaag dit vertellen. Ben benieuwd hoe ze reageert. Dat een ding waar ik zuinig op ben nu niet meer te gebruiken is (en mij een nieuwe kost) is erg jammer. Dat ze er niet eerlijk over wilde zijn heeft mij veel meer gekwetst.
Ik zou ook dit exact zo tegen haar zeggen, niet boos, gewoon als mededeling. Ze zal er waarschijnlijk niets mee doen maar misschien blijft het hangen om ooit als een stukje reflectie te helpen. En jij hebt recht op jouw gevoel hierin en mag dat uien.
Dat is zonde zeg, vooral voor haar zelf. Maar het vreet energie voor de omgeving natuurlijk. En die kinderen zijn zo wel een beetje kinderen van de rekening aan het worden. Oh eigenlijk heel sneu Wat je in je volgende post zegt zou ik ook doen. Het is jammer dat het zo is gelopen. Maar haar van problemen moet je niet jouw problemen maken. Zeker niet als het zo opstapelt.
Nou dat snap ik. Dat is ook kwetsend om er over te liegen . Denk ook dat dit de beste keuze is. Knap van je! En uit dit ook zo tegen haar, je mag best even je gevoel over de situatie uiten. En niks meer uitlenen aan haar.
Wat een bizar verhaal! Ik snap nu wel dat je dit niet over je kant laat gaan! Hier zou ik ook duivels van worden. Het begon heel klein maar hij is nu gewoon niet meer te gebruiken! Ik zou zeker de bon foto graveren en vragen om een vergoeding.
Ik denk dat je dit inderdaad het beste kan doen. Iedereen kan wel zeggen dat je (ex)vriendin een nieuwe voor je moet kopen maar uit welke ruif dan? Haar uitkering? Het zakgeld van de kinderen dat ze waarschijnlijk niet eens krijgen? Het opzij gelegde geld van haar zoon van 18 dat eigenlijk was bedoeld om wiet van te kopen? Je hebt geprobeerd haar te helpen en anderen hebben dat ook gedaan, maar ze pakt de hulp niet aan. Dat lukt ook niet; hulp als je daar zelf niet achter staat. Het moet vaak eerst met een enorme knal helemaal misgaan en pas dan zijn mensen sterk of wijs genoeg om zich te laten helpen en daar zelf ook iets in te doen. Het is vervelend dat je een nieuw apparaat moet kopen, maar op deze manier vertrek je wel met opgeheven hoofd uit deze vrij bijzondere relatie met de eer aan jezelf.
Ik zou er eerlijk gezegd klaar mee zijn. Van een kale kip valt niet te plukken, niet dat ik dat zou willen. Maar de manier waarop alles verlopen is zou mij niet meer in staat stellen om iets van contact te willen. Speelgoed wat over is breng ik met liefde naar de speelgoedbank. Puzzels die ik uit heb mogen naar het bejaardentehuis. Baby spullen die over zijn gaan ook in bakken. Het gaat dan echt niet om mijn vrijgevigheid. Maar om het gebrek aan respect. Dat zou ik denk ik nog het aller ergste vinden.
Sommige mensen zijn gewoon niet meer te redden. Alleen jammer dat ze zich al voortgeplant hebben. Ik vind het goed hoe je het nu gedaan hebt (wilt doen) Je kunt er bakken energie in steken maar dat gaat je zeer waarschijnlijk toch niets brengen dus afsluiten en opzouten met dat soort mensen.
Ik vind het gewoon erg jammer. We waren altijd zulke goede vriendinnen. Vertelden elkaar echt alles, deden veel samen. Maar ze is zo veranderd sinds de scheiding. En nu met haar nieuwe vriend is er eigenlijk geen contact meer te krijgen. Ik ben zelf erg loyaal in vriendschappen, en kan me dit dan ook niet voorstellen. Maar goed, iedereen heeft z'n eigen beleving en denkwijze.
Daar kan ik me iets bij voorstellen. Je hebt toch ook goede herinneringen, en dat wil je ook niet zomaar wegdoen. Heb hetzelfde hoor: erg loyaal in vriendschappen. Maar jammer is het dan wel dat het door wat voor reden verandert. Maar er zit ook daar toch wel een grens in. Het moet wel van twee kanten komen. Soms werkt dat door omstandigheden even iets anders, maar die indruk krijg ik hier niet. Hoe was het ook al weer in dat liedje van Frozen? Let it go... Maar leuk is anders.
Ik heb haar gebeld. Ze nam gisteravond nog op. Heb uitgelegd hoe ik me er onder voel en geprobeerd om het bij mezelf te houden. Niet verwijtend of boos te doen. Ik denk niet dat ze het snapt. Ze deed wat lacherig zo van, ja die kids van mij ook, ze zijn niet makkelijk. Ik heb gezegd dat ik zelf ern nieuwe koop. Dat zij deze kan houden en zelf maar moet beslissen wat ze er mee doet. Ik vraag geen vergoeding, maar zou het wel op prijs stellen dat ze haar verontschuldigen aanbood. Ze reageerde daar op dat ze dan haar verjaardagsgeld wel aan mij zou geven. We zijn op dezelfde dag jarig. Ik wist niet goed hoe ik daarop moest reageren. Was wat verward na het gesprek.