Haha Bridget Jones taferelen. Misschien zet ik die ook nog wel aan zo. Lekker ff potje mee janken. Allll byyyy myyyseelfff!!
Wow die lijken veel op elkaar!! Leuk allemaal poezen mensen Hier is het ook vechten om mijn schoot en bij mn vriend weigeren ze te gaan liggen
Ah meid toch ik leef zo met je mee. Nog even wachten tot de eerste echo en dan stuur ik paar engeltjes jouw kant op
Dankjewel. M'n moeder vroeg laatst nog of ik een nieuwe zwangerschap beter aan dacht te kunnen na m'n therapie. Ik heb eerlijk gezegd dat ik dacht van niet. Ik voelde me sterk en zat goed in m'n vel, maar als je eenmaal weer zwanger bent komt alles keihard terug. De hormonen, de hoop, het verdriet, de angst. Geen houden aan.
Herkenbaar!!!!! Ik heb er nog niet veel, en ze zitten vooral rechts op m'n voorhoofd haha, maar die rondom m'n mond kan ik zo mooi verstoppen
Ik geloof je direct, daar heb ik zelfs al last van 1 mk, laat staan 4. Maar je hebt zo weinig invloed en je zult het toch moeten doorstaan die eerste weken he
Ahh Heel begrijpelijk hoor in jouw situatie. Vooral een beetje lief voor jezelf zijn inderdaad. Lekker eten bestellen als koken even te veel is.
Dikke knuffel voor jou!!! Ik hoop heel hard dat je in augustus je eigen gezonde kindje mag vast houden!
En nou zit ik door jullie lieve berichtjes weer te huilen... Ik wil geen debby downer zijn in dit topic trouwens, het spijt me als het zo overkomt. Vind het alleen zo fijn om m'n zorgen te kunnen delen met vrouwen die het begrijpen... Oh, wat die worst betreft... Ik was de laatste tijd juist helemaal gek geworden op pepercervelaat. Kwam er na heel veel pepercervelaat snacken vorige week ook vrij laat achter dat dat niet meer mag...
Wij hebben ook een poes maar die zit al en nog een paar weken in een bench omdat ze geopereerd is vanwege een gebroken pootje. Ze mag er dus helemaal niet uit, dus ook niet op schoot. En omdat ze de hele dag in haar kattenbak ligt te rollen durf ik het ook niet helemaal aan om d'r te aaien enz. Ben benieuwd over een paar weken als ze eruit mag of ze dan ook op schoot komt.
Ach meid als je op een online forum waar geen mens je kent, al niet zonder oordeel je zorgen zou mogen uiten zou er toch wel iets gruwelijk mis zijn met de mensheid. Ik ben door je verhaal juist heel meelevend en ben erg benieuwd wat de komende weken jou (ons) gaat brengen
Bij mij is het om heel iets anders, ben zwaar depressief geworden in mijn vorige zwangerschap. Tijdens en erna heel veel therapie gehad. En nu pas durfde ik het weer aan om zwanger te worden, mijn zoontje is nu 5,5jaar. Maar je kan zoveel regelen van te voren maar nog geen idee hoe je je echt gaat voelen als je zwanger bent of in mijn geval weer depressie tegemoet gaat. Die angst op herhaling zal er altijd zijn, die angst is bij mij ook niet minder geworden in 5 jaar. Gewoonweg omdat niemand kan voorspellen hoe het nu zal verlopen. we zullen er dus op dit moment een weg in moeten vinden helaas
Deel wat je wil delen!! Is alleen maar goed om het kwijt te zijn! Vooral doen!! Ik vind Debbie Downee echt heel erg grappig trouwens
Ik heb medicatie gehad maar daar ben ik nu alweer bijna 2 jaar vanaf gelukkig, maar dit heb ik wel nodig gehad om eruit te komen. Ben pas 1 jaar geleden depressievrij verklaard. Maar ben nu nog in behandeling voor angstklachten die ik over heb gehouden van mijn depressie. Voor mijn zwangerschap trouwens nooit depressief geweest dus kwam nogal uit de lucht vallen. Loop nu bij een psycholoog maar als ik 3 maanden zwanger ben mag ik overstappen naar een andere psycholoog icm een kwetsbare zwangerengroep. Alleen toen ik de intake had zeiden ze dat alles op een laag pitje stond ivm corona dus geen idee of ik in die groep ga komen. Trouwens de eerste psychiater waar ik kwam toen ik nog zwanger was zei dat ik 80% kans had op herhaling bij een volgende zwangerschap. Maar niemand kan dit bevestigen
Dat hoop ik ook heel erg. Maar zelf zwanger worden was mijn enige optie om nog een kindje te krijgen. Ik heb alles onderzocht van draagmoeder tot adoptie maar ik kom nergens voor in aanmerking. Dus nu is het met alle hulp proberen om er een betere zwangerschap van te maken.
Heftig meid, heel veel kracht gewenst. Hopelijk herken je nu op tijd symptomen en krijg je dan ook optijd adequate hulp!! We zijn wel een stelletje hier he? Ieder zijn eigen rugzak. Ik ben blij dat we het hier aan elkaar kwijt kunnen. Al is het maar als emotieloze lettertjes op een telefoonscherm
Ik vind het wel fijn zo. Merk aan mijzelf dat ik wel behoefte heb aan mensen die zwangerschap niet zien als iets wat je makkelijk effe doet. Voor mij is het niet vanzelfsprekend en voor meer van jullie niet. In mijn vorige zwangerschap vond ik dat eigenlijk het moeilijkst, iedereen ging er vanuit dat je happy bent. En in mijn geval was het wel heel erg zwart. Maar meer vrouwen hebben onzekerheden of gewoonweg vervelende kwalen.