Zwanger en hulp man

Hier bijna 38 weken zwanger. Ik ga nog wel eens alleen met ze naar buiten, want man is wat dat betreft luier dan ik, maar verder doet hij heel veel en doen we ook veel samen. Ik zou eens met je man in gesprek gaan.

Doe jij buiten je zwangerschap om ook het merendeel in huis?

 

Lijkt mij dat afruimen van een tafel niet afhankelijk moet zijn van het aantal uur werk. Hij eet toch ook van die borden en uit die pannen? Hij maakt zich er makkelijk vanaf en jij hebt dat waarschijnlijk lang toegestaan. Tijd om te praten samen!

 

Ik geef dat echt wel duidelijk aan aan m'n man als ik rust nodig heb. We hebben geen standaard andere taakverdeling omdat ik zwanger ben, de dagen dat ik me goed voel doe ik gewoon wat ik anders ook zou doen.

Maar er zijn ook dagen dat ik echt voel dat ik even moet gaan liggen, en dan neemt hij vanzelf wat meer over.

 

We verdelen het gewoon. In principe geef ik gewoon aan wat ik kan/niet en vraag het anders. Ik voelde mij rete goed En deed alles prima zelf tot afgelopen vrijdag: ik verga van kaakbot ontsteking en dus echt de hele dag behalve paar uurtjes als pcm werkt kan ik niets ik lig te slapen of op de bank. Dan neemt hij het over.
Verser al lange tijd door grote buik moelijk bukken etc dus vaatwasser /bad /kind school op en af doet mijn man. ik ruim op, kook etc. Nou wat ik kan wat ik niet kan vraag ik hem.

Wat ik denk zorgt of kan zorgen voor wat ruzies wie en wat Dan laat Ik het zo, kids x niet in bad doen is niet erg of een keertje pizza eten.

ik slaap meestaal in ochtend uit als Kids op school zitten dat kan ik er de dag tegenaan...

 

Ik ruim gewoon zelf op gelijk of ik laat het staan en doe later of ik vraag het hem direct. Moet niet zo moelijk zijn Ik doe wat ik kan en anders zeg ik gewoon wat ik verwacht of hij daar zit heeft of niet boeit mij niet eigenlijk verder.. ik vraag het gewoon maar eigenlijk doe ik dat liever zelf opruimen etc dan is snel en netjes gedaan en geen gedoe!
Wat hier helpt is her routine dus we doen elke dag hetzelfde dan verwacht hij dat van mij en ik van hem. Voorheen gingen om en om zwemles zaterdag 6.30 van jongste heen. Nu dus zei doe jij dat want ik trek het niet meer: hij doet dat. Ik sta iets later met oudste op en helpt haar naar hockey, als hij komt dan neemt hij hond en haar mee naar hockey. Hij halt ook op. Afspraak is dat hij dan mag even bijslapen op de bank als kids in bad zijn (hij maakt bad ook nu schoon want ik krijgt maagzuur van bukken) maar dat ik dan stand by sta als ze ruzie maken in bad etc..
ochtend brengt hij meiden naar school- ik laat hond uit.
Een beetje verdeling van wat jij kan nog en hij is logish. Straks hebben we baby en dan is nog lastiger dus Ergens moet je middenpunt vinden

 

Je moet het ook uit handen durven geven en accepteren dat het anders gaat dan jij het zelf doet
Als hij de vaat niet direct wil doen, prima! Gewoon zelf lekker laten staan

Man werkt voltijd en doet veel thuis. Als ik kook, doet hij de kinderen in bad. En zichzelf haha, hij zit met beide kinderen in bad.

De afspraak is: kook je? Dan doet de ander de vaat.
En iedereen kan zelf wel even bord en glas op aanrecht zetten: ook de kinderen kunnen meehelpen.

Ik doe de was, maar hij moet wel zelf zijn kleren binnenstebuiten in de wasmand doen en zijn schone was zelf in de kast inruimen.

We hebben gewoon afspraken gemaakt: als hij geen onderbroeken heeft omdat ie niets in de wasmand doet? Niet mijn probleem
(Maar man zet zelf ook de was aan als hij ziet dat de wasmand vol zit, ja daar schrok ik zelf eerst ook van haha).

Als ik zwanger ben doet hij bijna alles omdat ik zeer beperkt ben. Hij doet t gewoon heb in ons eerste jaar samenwonen een keurige lijst gemaakt over hoe je de wasmachine bedient, wat witte was, lichte was , donkere was en dat 60 graden alleen voor de handdoeken is. Hing naast de wasmachine
(Had zijn moeder ook, geniaal idee!)

Maar vraag en accepteer het dat hij het anders doet: anders is niet gelijk erg

 

Ik zit met mijn bekken. Mijn man doet nu op moment bijna alles in het huishouden. Wat ik eigenlijk heel erg vind want ik ben normaliter een echte bezige bij. Ik breng ons dochter nog wel naar bed. Kost me heel veel moeite maar dat is iets wat ik echt wol blijven doen " zolang het nog kan " al zijn we dat stadium eigenlijk ook al vet en breed voorbij..

 

Mijn man doet vrij veel, maar alleen als ik het aangeef en vraag. Betekent wel dat niet alles direct gebeurd, maar dat geeft niet. Ook doet hij dingen anders dan ik maar ja dat betekent niet dat het dan gelijk niet goed is.

 

Afspraken maken en accepteren dat hij het anders doet dan jij zou doen. Ik doe de was bijvoorbeeld in de machine en hang het aan de lijn, man haalt af en legt alles in de kasten. Hij vouwt het niet op zoals ik zou doen, maar prima. Hij doet ook alle boodschappen en dat betekent dat hij soms een andere versie koopt dan ik zou doen. Ook prima. Stofzuigen doen we gezamenlijk, andere schoonmaakzaken ook. Man brengt ene kind naar bed en ik het andere. Hij brengt vaak naar opvang en ik haal ze. Veel is zo gelopen, maar daar ben je zelf ook bij. Ik vind het belangrijk dat we ongeveer evenveel doen. En dat jij wat meer doet in de tijd dat je thuis bent en hij werkt, dat snap ik. Maar het is niet dat jij dat verschil in werkuren totaal aan het huishouden hoeft te besteden.

Hoeveel uur werk jij en hij eigenlijk?

 

Ik denk dat je gewoon even met je man in gesprek moet en zeggen dat het je allemaal wat zwaar word. Als hij normaal gesproken niks hoeft te doen is hij het ook niet gewend en weet hij ook niet wat er gebeuren moet. Ik vraag veel aan mijn man en hij doet nu ook de was en als ik het zwaar heb dan lig ik op de bank en dan doet hij alles. Als het wel gaat dan doe ik wat meer. Wij stemmen het gewoon een beetje af op hoe ik me voel. Als ik niet zwanger ben dan doe ik alles in het huishouden, dus ik moest hem ook echt wel vertellen wat ik normaal allemaal doe, want weet hij veel

 

Mijn man is gelukkig erg behulpzaam en pakt huishoudelijke taken ook uit zichzelf op. Dit is altijd al zo geweest en wij hebben nooit afspraken hoeven maken over wie wat doet, we doen het gewoon samen. Hij doet de dingen soms anders dan ik ze zou doen maar is dat dan niet goed of minder goed? Absoluut niet!

Nu met deze zwangerschap waar ik al vanaf het begin ziek van ben doet hij eigenlijk alles in huis en rondom onze andere twee kids. Het enige wat ik doe is de was, dat is echt niet zijn ding maar als het moet kan hij het wel. Heb ik een keer een betere dag en lukt het om wat in het huishouden te doen dan is dat mooi meegenomen en scheelt hem dat weer.

Ik denk dat je echt even goed in gesprek moet met je man. Geef duidelijk aan hoe je je voelt en dat de zwangerschap zwaarder wordt en je hulp van hem nodig hebt. Accepteer dat hij het anders zal doen dan jij. Je man zal je (waarschijnlijk) met alle liefde helpen maar als jij altijd alles doet en niks uit handen geeft dan heeft hij nu natuurlijk ook geen flauw benul van hoe het werkt in een huishouden en daar zul je hem bij moeten helpen.

 

Ik deed doordeweeks alles zelf tot 37 weken. Man was 5 dagen, 4 nachten van huis.
Hij hielp daarna met het douchen en op bed leggen (als die er was)
Maar ik verwachtte niet veel van hem en vond hem vooral erg in de weg lopen.
Ik voelde me lichamelijk ook prima dus het was ook niet nodig.

Maar als jij je lichamelijk niet goed voelt mag je best verwachten dat die je helpt er als die er is.

 

Zeer hormonaal, als een vat buskruit dus en ik zou er echt niks meer om gaan doen aangezien het niet voor de lol was dat ik lag. En dan maar een dag niet in bad, al kunnen ze op die leeftijd veel zelf (hier tenminste wel).

Ik had deze keer geluk door corona, scholen dicht dus ik kon met de kinderen naar boord en daar kan ik 4 mannen om hulp vragen en daarna ging het vo halftijds dus kon een tienermeisje uit het dorp wekelijks komen schoonmaken. Door bekkenpijn kon ik niet veel.

Mijn prioriteiten als man er niet was: eten . blik soep met brood kwam wekelijks terug, net als dat pizza vaak op het menu stond. Geen dingen die veel aandacht nodig hadden. Evt rauwkost erbijof fruit na etc. Of voor 2 dagen koken.
Kinderen aangekleed en wel naar school.
Kleding gewassen. Als je wat mist in je kast pak je het maar van het rek

 

Daar heb je het, je moet het kunnen loslaten. En ook op die bank ploffen. En dan zeggen; zometeen maar even samen opruimen. En als hij dat niet wil, laten staan tot de volgende dag. Heeeel erg moeilijk, ik kan er ook niet tegen maar als je altijd alles maar doet, wordt het ook verwacht! Ik loop hier vandaag ook al alles te doen, heb een paar dingen gevraagd en hij zei doe ik morgen wel. Nou, als het morgen niet wordt gedaan ga ik ook eens even wat dingen niet doen zoals zijn werkkleren wassen. Dat is soms nodig en daarna als ik wat vraag wordt het wel weer gedaan.

 

Hoi onze oudste zijn ongeveer even oud zie ik.
Duidelijke afspraken maken hoor...mijn jongste is nu alweer een maand...en ik kan je zeggen het word nog pittiger.. je moet nu echt samenwerken..en ook je rust pakken...ik weet dat dat lastig is...maar probeer het toch maar.

 

Wij doen veel samen wat betreft ons dochtertje (naar bed brengen, met z'n 3en een verhaaltje lezen en in bad doen etc.), ook nog nu ik 38 weken zwanger ben, maar ik doe in huis wel het meest aangezien ik niet werk. Op weekdagen kook ik bijvoorbeeld altijd, maar hij helpt wel gewoon met de tafel dekken en afruimen wat ik ook niet meer als normaal vind. Ons dochtertje slaapt nog 's middags dus als zij gaat slapen ga ik ook altijd even liggen dus dan heeft hij daar geen 'last' van in de zin van dat hij dan de zorg alleen heeft. Als iets niet gaat dan vraag ik het aan hem en dan neemt hij het eigenlijk altijd zonder zeuren over.