Bij de vorige lockdown zijn er bij mijn zoontje in de klas drie kindjes begonnen. Die gingen meedraaien vanaf het moment dat ze vier werken. Een van die jongens ging van het kdv naar de bso. Zit bij ons ineen (kleinschalig agrarische kinderopvang).
Toch niet de hele dag? En niet alle kinderen kun je achter een scherm zetten, die van mij stuitert de hele dag. Wij hebben dan nog mazzel dat we allebei een vitaal beroep hebben en niet thuis kunnen werken. Ik moet er niet aan denken thuis te werken met een erg actief kind. Ik snap echt wel dat dat zwaar is, en daar mag best even over geklaagd worden. We doen het er allemaal maar mee, natuurlijk, maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is. En van mij mag er dan lekker even geklaagd worden hoor. Succes dus iedereen!
Dankjewel.!! Dat vind ik echt een lieve reactie. Ik ben helemaal niet zo'n klager. Ik werk keihard, zorg alleen voor mijn kinderen en ga al jaren maar door en door. De eerste lockdown was een druppel. Daarna ben ik omgegaan, ik kón niet meer, echt niet meer... En inmiddels ben ik weer opgekrabbeld, heb ik wéér keihard gewerkt, als moeder, als werknemer en aan mezelf. En nu dit weer.. het is me echt heel zwaar gevallen, en ik heb er de hele nacht van wakker gelegen. En ik gun iedereen alle hulp van de wereld, maar ja ik ben best verdrietig dat ik en mijn kinderen geen hulp krijgen. En dan is het soms fijn om daar even over te mogen klagen, omdat ik gewoon niet weet hoe ik het dit keer weer moet gaan doen.
Die redenering is wel erg kort door de bocht. Ik werk thuis, ik ben desondanks aangemerkt als vitaal beroep maar dat beroep kan ik echt no way daadwerkelijk uitvoeren als mijn kinderen (1,5 en net 3) thuis zijn. Dus heb ik recht op noodopvang en daar ga ik ook gebruik van maken. Ondanks dat ik het begrijp dat het rete moeilijk is voor mensen die daar niet voor in aanmerking komen. En dat dat zelfs oneerlijk voelt. Maar het helpt niemand als ik dan ook maar geen gebruik ga maken van de noodopvang. (Overigens gaan wij maar de helft van de gebruikelijk uren inzetten omdat we de rest wel op een andere manier kunnen oplossen.)
Precies dit. Er bekruipt mij een beetje het gevoel dat ik als gebruik-makend-van-de-noodopvang me daar schuldig over moet voelen, puur omdat een ander ervan baalt dat hij/zij buiten de regeling valt...
Hier ook thuiswerken en man niet. Vorige keer alles op alles gezet om geen gebruik te hoeven maken van de noodopvang. Avonden, nachten, weekenden, uurtjes bij elkaar gesprokkeld. We hebben nu besloten om vol gebruik te maken van de noodopvang. Ik vind het heel vervelend voor ouders die dat niet kunnen vanwege hun beroep, maar dat betekent niet dat ik het niet zou mogen.
Daar ging het niet over. Als je recht hebt op opvang, dan heb je er recht op. Zo simpel is het. Heb je er geen recht op zul je dus net als heel veel andere mensen het moeten zien te regelen en dat is dus niet door je ziek te melden. Tenzij je ziek bent natuurlijk, dan is het wat anders.
Daar ging mijn uitwisseling met mamadiamantje wel over. Zij heeft er recht op omdat haar man een vitaal beroep heeft. Al is ze thuis aan het werk ze trekt het niet. En dus wil ze zich dan ziek melden. En dat is dus niet nodig. Ze kan gebruik maken van haar recht op opvang.
Herkenbaar. Hier ook. Ging er zelf bijna aan onderdoor. En mijn jongste heeft er erg onder geleden. Die heeft school echt nodig. Dus ja, ik heb het hier nu ook aangevraagd.
Niet doen hoor! Wat ik zelf wel een ingewikkeld ding vind trouwens is dat ik nog geld toe ga krijgen ook. Ik ga vragen aan de opvang of ik gewoon kan betalen voor de opvang die we afnemen (maar ik vrees dat dat administratief waarschijnlijk ingewikkeld gaat zijn en ze daar dus niet voor kiezen).
We bedoelen eigenlijk hetzelfde Aanvulling van mij erop is meer. Als je geen recht hebt op opvang en dan ziek melden, dat vind ik te voorbarig
Hoho. Niet in de slachtofferrol nu en over mijn mening spreken zonder mij te taggen Zoals ik aangaf, als je recht erop hebt dan heb je recht erop. Zo simpel is het en hoef je niet over andere opplossingwn überhaupt te denken. Ik had dat even gemist. Heb je geen recht op noodopvang en dan op voorhand roepen dat je je dan ziek meldt, daar heb ik moeite mee ja.
Je moet doen waar je recht op hebt. Alleen je ziek melden terwijl je niet ziek bent... dat vind ik nogal wat richting je werkgever toe. We moeten er met zn alle wat van maken. Schouders eronder en even doorzetten. En sla inderdaad op de momenten dat je man er wel is de laptop open. Je krijgt een hoop meer gedaan met een positieve instellingen
Natuurlijk! Je hebt er recht op, dus ga je het gebruiken. Dat is toch gewoon vast gelegd Edit; jullie gebruiken het dus zoals de bedoeling is. Zoveel mogelijk zelf oplossen en aanvullen de noodopvang.
Wij hebben er vorige keer ook geen gebruik van gemaakt, terwijl ik denk dat we er wel voor in aanmerking komen. Ik voel me toch te bezwaard om noodopvang aan te vragen... Stom he? De ouders die er gebruik van maken, is hun goed recht. Ik irriteer me dan wel weer aan de ouders die op het schoolplein roepen: 'oh niks aan de hand joh, die van mij mogen gewoon lekker naar de noodopvang' Lekker dat inlevingsvermogen naar anderen toe...
Vorige keer hebben wij het geld dat wij terugkregen aan een goed doel gestort, voelde niet goed om dat op de spaarrekening te storten. Dat gaan we nu weer doen. Misschien een ideetje?
Ik snap het, ik had dat eerst ook hoor, bijna dat je je schuldig voelt dat je er gebruik van maakt. Maar inmiddels ben ik daar wel klaar mee. De regeling is er, voor ons gezin is dat voor iedereen het beste dus voor de dagen dat we het echt niet geregeld krijgen, maken we er dankbaar gebruik van. Ik hoor dus serieus geen enkele ouder in mijn omgeving die dit soort dingen roepen. Nu ken ik ook weinig anderen in cruciale beroepen dus dat verklaart het waarschijnlijk haha.
Ooh. Ik voel me geen moment schuldig. Maar werk in de kinderopvang, dus kan hem niet alleen thuis laten haha.