Hoi! Ik ben op zoek naar ouders die de afweging hebben gemaakt om rond 5-6 jaar 'al' met ADHD-medicatie te beginnen. De afweging valt me niet licht, maar hoor graag jullie ervaring. Ik hoop dat mijn kind er mee geholpen kan worden. Het is niet mijn bedoeling om alle symptomen "weg te toveren"
Hier met 6. Behoorlijk heftige beslissing, maar blij dat we het gedaan hebben. Hij had al een jaar speltherapie achter de rug en met meerdere partijen overlegd dat hij een extra "hulpje" nodig had. Gelukkig is hij nog steeds helemaal zichzelf, maar de scherpe randjes eraf. Hij is wat kalmer en minder impulsief en het allerbelangrijkste zoals hij het zelf verwoordde: " ik kan weer blij zijn mama". Hij heeft heel diep in de put gezeten. Alles vloog hem zo aan dat hij alleen maar kon huilen.
Hier later begonnen, ook toen vond ik het een hele lastige afweging. Achteraf denk ik dat eerder beginnen haar veel leed had kunnen besparen... Helaas werd bij haar de diagnose pas later gesteld en vervolgens wilde ik (natuurlijk?) eerst andere dingen geprobeerd hebben ipv direct over te gaan tot medicatie. Tot nog toe is de medicatie echter het enige wat haar op enige manier helpt... Succes met het maken van de afweging!
Oudste zoon heeft medicatie sinds zijn zesde. Een lastige beslissing maar wat een goede keus was dat! Kreeg er een heel ander kind voor terug, nauwelijks meer driftbuien ipv 5-6 per dag, concentratie een stuk beter en hij zei zelf ook eindelijk een rustig hoofd te hebben.
De oudste was op 1,5 maand na geen 6 toen wij begonnen. Kinderarts wilde eigenlijk pas vanaf zijn 6e, maar was net voor de sinterklaas. Heb toen zelf gezegd, als hij te vroeg was geboren had hij het wel gehad. Daar gaf zij mij gelijk in. Wij hadden een hele fijne sinterklaas en kerst. Scherpe randjes waren er vanaf. En niet onbelangrijk, hij zei zelf dat hij eindelijk niet meer druk was in zijn hoofd.
Mijn jongste dochter was 5 toen ze de diagnose en ook vrijwel meteen medicatie kreeg. Ik vond de beslissing eigenlijk uitermate makkelijk. En dan in ons geval juist voor thuis en school als ‘bijzaak’. Maar mijn dochter heeft naast adhd ook hechtingsproblematiek als gevolg van wat ze mee heeft gemaakt voor ze bij ons kwam wonen. En die combinatie is verre van ideaal (understatement). Dus wij zaten met een dermate explosief kind dat zonder medicatie de situatie thuis nauwelijks houdbaar was.
Hier is onze zoon ook met medicatie gestart toen hij rond de 5,5 was. We kregen een recept voor 5 dagen mee en na 1 dag zei hij al: mama, mijn hoofd is nu zo rustig. Toen was het voor mij goed.
Mijn jongste (7 jr) krijgt sinds een maand of 2 medicatie, omdat we diagnose niet eerder hebben gekregen (lang leve wachtlijsten) en ze zit nu sinds een paar weken ook op een dosering die echt iets doet. Alles gaat makkelijker en beter en dochter is echt een 'leukere' meer ontspannen versie van zichzelf. Ze is er zelf ook erg blij mee. ("Mama, nu heb ik veel meer lieve lucht in mijn hoofd, niet meer zoveel stoute lucht. Dan kan ik ook veel meer lieve dingen doen!") Terugkijkend met het verschil dat ik nu zie, dan zijn de meeste gedrags- en opvoedproblemen die wij de laatste 2 jaar hebben ervaren (en die waren heftig! Alles was strijd) te wijten aan de complete chaos in haar hoofd, waardoor er echt geen ruimte was voor andere dingen. Ik ben nu erg nieuwsgierig wat het op haar schoolse resultaten gaat doen (groep 3 was moeizaam, nu in groep 4 gaat het beter). Mijn zoon (dan wel geen adhd, maar wel aangehikt tegen dat vraagstuk medicatie of niet) krijgt medicijnen sinds hij 5 jaar. Beste beslissing ooit.
Ik ben zelf geen ouder maar heb me wel heel erg verdiept in ADHD bij kinderen. Er is een vooraanstaande kinder psychiater die mee heeft gewerkt aan een nieuwe handleiding/brochure met tips, Monique Verburg. Zij is voorstander van eerst heel veel andere mogelijke oorzaken en invloeden proberen te reduceren/verbeteren alvorens medicatie te overwegen Zij weet meer op dit vlak dan de gem ha of kp. Lees deze eens, misschien heb je er wat aan Overigens wil het niet zeggen dat als een kind na gebruik van medicijnen zegt, ik voel mezelf rustiger, dat dat dus daarom per definitief de beste optie was. Adhd medicijnen geven namelijk hetzelfde rustige en heldere effect met verhoogde concentratie effect bij volwassenen en wordt daarom ook in sommige landen misbruikt door mensen als drug die helemaal geen adhd hebben (bv bij studenten in de vs die beter willen scoren bij toetsen) Belangrijk dus om eerst Alles te hebben geprobeerd alvorens medicijnen te overwegen, misschien staan er in onderstaand document nog aspecten waar je onbekend mee was. Succes!! https://www.kenniscentrum-kjp.nl/nieuws/brochure-ouders-adhd/
Bedankt voor het meedenken maar dit stadium zijn wij al jaren voorbij dat dit nieuwe informatie voor me zou zijn, en dan nog. Ik vind dit (als inmiddels vrij ervaren ouder van kind met ADHD en zelf ook ADHD) een folder voor mensen die zeggen "mijn kind is wat druk ik wil graag pillen". Het stoot me wel heel erg tegen de borst dat in deze folder benoemd wordt dat er als je ADHD hebt er iets MIS met je zou zijn. En de nadruk wordt gelegd op het woord stoornis. Ik vind namelijk niet dat er iets MIS is, als er bij iemand met bijv ADHD iets mis is, dan valt dat voor mij onder "Anders zijn mag niet" en dat vind ik erg kwetsend. Er is namelijk niets MIS met mijn kind (de eerste die hem dat zou laten voelen of zegt waar hij bij is daarvan bijt ik zijn hoofd er persoonlijk af!). Edit: qua stoornis zou ik misschien nog iets zien in executieve-functie-stoornis (maar ook dat dekt de lading niet helemaal). Maar er zijn ook zoveel mooie dingen aan neurodiversiteit die ik absoluut geen stoornis vind
Ik snap het meedenken, maar ik vind dit altijd zo'n typische dooddoener. Ik ken geen ouders met kinderen die een duidelijke diagnose hebben gekregen die niet al jaren alles aan het proberen zijn (voor en na diagnose) en vreselijk worstelen met het vraagstuk medicatie of niet. Juist misschien wel omdat er snel veroordelend wordt gereageerd, dat het 'lekker makkelijk' zou zijn van ouders die dat wel doen. Medicatie is een hulpmiddel die zonder de rest (goede begeleiding, training ed.) echt geen wonderen gaat verrichtten. En soms zelfs nodig is, om überhaupt de begeleiding en training te laten binnenkomen.