Wanneer ben je compleet? Onze wens voor een 3e is erg groot Maar ik zie zelf obstakels. Fietsen met 3 kindjes lijkt mij heel lastig Ik durf ze niet op de fiets en een bakfiets vind ik ook niet fijn. Soms vind ik 2 al druk. En ben elke zwangerschap erg ziek geweest. maar nog 1x alles mee maken lijkt ons zo geweldig de jongste is 2 misschien moeten we nog even een jaartje wachten? We zijn allebei nog jong. Wanneer zeg je nou en nu ben ik er over uit?
Is fietsen echt jouw enige obstakel voor een 3e kindje? Als jouw wens voor een 3e zo groot is zijn daar vast wel oplossingen voor te vinden.
Nou, er bestaan toch ook z'n ding voor achter de fiets. Dus fietsen hoeft geen obstakel te zijn... Maar alles nog eens mee maken, als dat het enige puntje is, zou ik niet voor nog een kindje kiezen. Maar als er in je hart echt nog ruimte is voor nog een kindje... En juist die wens er nog is zeg ik ja hoor. Hier hebben we vier... En ik kan nu wel zeggen dat we compleet zijn... Maar ik zou nog wel eens zwanger willen zijn en ook nog wel eens willen bevallen, maar ik wil gewoon geen kindje meer. Dit is voor mij een teken dat wij compleet zijn!
Voor mij is dat het gevoel niet meer te willen. Ik vind baby’s heerlijk. Maar ik wil zelf niet meer de onrust, krampjes, tandjes, consultatiebureau, zindelijkheid ed. Daarnaast vind ik het praktisch met drie kids genoeg. Tafel vol, auto vol, en armen vol Ik geniet van het kleine, maar vind het nu ook lekker dat ik m’n eigen leventje weer een beetje terug heb. Maar het is vooral het gevoel; ik ben klaar met kindjes krijgen
Dan zie ik het punt niet zo. Dan zou ik of voor een bakfiets gaan of gewoon een paar jaar niet fietsen
Haha ja bakfiets hebben we geprobeerd was niks Maar een paar jaar niet fietsen is ook geen optie Ik zit met school afstand
Compleet? Voor mij vanaf het moment dat ik alleen maar kon denken 'gelukkig hoef ik niet meer!' als ik een zwangere buik zag, 'schattig, maar gelukkig heb ik er geen meer!' als ik een baby zag. Bij iedere fase die ik achter mij liet: he, gelukkig, dit heb ik voor het laatst gedaan. Niet lang daarna werd opnieuw zwanger raken mijn grootste nachtmerrie, want ik wil echt, echt, echt niet meer... Als de wens groot is, gaat een praktisch probleem als fietsen je niet tegenhouden... En het 'ziek zijn' in zwangerschap had ik er voor over, hoe heftig het ook was. Het scheelde de derde keer dat ik er beter op voorbereid was en mijn verwachtingen niet te hoog waren.
Maar fietsen kan toch sowieso niet tot ze 10 maanden ofzo zijn? Hoe doe je het dan met school? Ik weet niet hoe oud je oudste nu is, maar voor een baby er is ben je minimaal 9 maanden verder, dan nog 10 maanden tot het kindje op de fiets mee kan. Tegen die tijd kan je oudste vast zelf fietsen, ook als hij/zij nu 3 zou zijn. De tweede op een aanhangfiets of zelf fietsen als dat qua afstand te doen is, de derde voorop. Op je vraag wanneer je je compleet voelt, ik had dat na de derde. Het voelde af. Bij mijn man nog niet. Gelukkig werd ik onverwachts zwanger (Wat eindigde in een miskraam maar daardoor was ik zo aan het idee van een vierde gewend dat we er voor gegaan zijn), anders weet ik niet zeker of de vierde er was gekomen. En we zijn allemaal stapelgek op haar. Het voelt voor mij niet completer ofzo, maar ze voegt wel vreselijk veel toe. De interactie tussen de rest en haar is fantastisch.
Ik begrijp het heel goed als iemand twijfelt over het wel of niet krijgen van een derde, maar je gaat de beslissing van een extra mensje op aarde toch niet laten afhangen van of je ze wel of niet op de fiets mee krijgt? Sorry maar daar gaat toch niet het krijgen van een extra kind om? Gaat het niet om iets anders onderliggend waar je over twijfelt?
Dat is het punt waar ik dus nog heel erg mee worstel. Wil ik echt nog graag een kindje of wil ik het gewoon allemaal nog eens mee maken? Ik ben er nog niet helemaal uit. De vorige keren was voor mij heel duidelijk dat ik nog een kindje wilde. En nu...weet ik het nog niet zo goed. Op het moment zeg ik: ja, wij zijn compleet. Maar ik vraag me af of ik daar over 3 jaar (als de jongste naar school gaat) nog zo over denk. Dan ben ik 37 jaar en gelukkig nog niet te oud om een kindje te krijgen (al zei ik eerst dat ik na mijn 35e geen kinderen meer zou willen).
Hier hetzelfde. Ik voelde me gelijk compleet na de geboorte van de 3e. En nu 8 jaar later denk ik wel eens hoe het zou zijn met nog een baby'tje, maar weet ik ook dat het zo goed is en klaar. Ik heb 3 ks gehad en vind mijzelf ook te oud nu.
Ik wilde graag nog een derde, het enige wat ons tegenhield was dat we dan een nieuwe auto moesten. We besloten om er toch voor te gaan, 2 maanden na zijn geboorte hebben we een andere auto gekocht. Ik voel me nu echt compleet, soms als ik een zwangere zie denk ik wel 'wauw wat mooi' maar ik weet dat ik zwanger zijn niks aan vind en nog een newborn zie ik echt niet zitten. Als ik een newborn zie ben ik blij dat ik het allemaal gehad heb. We kijken nu uit naar de vrijheid straks als ze wat groter zijn, leuke dingen doen, vakanties. Niet meer vast zitten aan flesjes, slaaptijden enz..
Dit. Tussen onze 2de en 3dde zit 7 jaar en in al die tijd zag ik zwangeren als iets mooi en zie hoe schattig, oh leuke naam om te onthouden,.... Nr 3 was er en klaar. Mijn zus heeft een babytje nu en ben alles behalve jaloers. Integendeel zelfs, ik ben vreselijk blij dat ik daar niet meer middenin zit
Mijn zus heeft een babytje nu en ben alles behalve jaloers. Integendeel zelfs, ik ben vreselijk blij dat ik daar niet meer middenin zit[/QUOTE] haha heel herkenbaar. Leuk bij anderen.
Ik maak me daar erg druk om omdat ik het kindje mee moet krijgen Voor anderen klinkt dit misschien heel stom Maar ik weet echt niet hoe ik dit moet doen Ik heb geen rijbewijs en wel een fietskar Dan zou de oudste of middelste gewoon op mijn fiets moeten maar hoe?’