We wilden er graag 3. Na 4 jaar mmm uiteindelijk een zoon mogen krijgen. Spontaan zwanger van de tweede, wat een geluk! Maar hij is voor de dood weggehaald bij zijn geboorte. Het was nog spannend wat de rest schade zou zijn. We zijn er goed mee weggekomen, maar met name mijn man heeft er een enorme deuk aan overgehouden. We hebben nog 3 jaar geprobeerd spontaan zwanger te raken van de derde, maar dat is niet gelukt . Nu samen besloten dat het goed is zo en we genieten van ons geluk dat we wel hebben gekregen.
Wij hebben nu een zoon van bijna 11. De wens voor een 2de was er al even. Na een zwaar traject van bijna 3 jaar eindelijk in verwachting van de 2de. Het zullen er dus 2 blijven, helemaal prima. Vroeger wilde ik er altijd 3.
Wilden er altijd graag 3, en hebben er ook 3 mogen krijgen. Nu bezig voor een 4e kindje, omdat we nog liefde genoeg over hebben. ❤️
Vroeger toen ik jong was dacht ik altijd dat ik er wel meerdere wilde. Maar eigenlijk vanaf dat oudste er was, leek het ons mooi om er twee te kunnen krijgen, gelukkig kwam jongste er toen ook bij. Ik heb er uiteindelijk wel drie gekregen, maar eentje was niet voor mezelf maar voor een ander ♡.
Ik wou er 3 en heb er 3. Lange tijd leek het dat het er 2 gingen blijven en dat vond ik wel moeilijk. Aan een 4de denk ik nooit.
De derde kan elk moment geboren worden. Ik wilde altijd 4 kinderen, waarom weet ik eigenlijk niet... dat heeft gewoon altijd zo in mijn hoofd gezeten. Nu ben ik wel op zo'n leeftijd dat het sowieso niet meer gaat gebeuren, maar deze zwangerschap vind ik zoveel zwaarder dan de vorige 2, dat ik echt niet meer wil. Nooit verwacht dat ik dat zou zeggen, aangezien ik voor deze zwangerschap altijd heb geroepen dat ik altijd wel zwanger zou willen zijn, omdat ik het altijd zo mooi vond
Wij wilden allebei graag 3 kinderen. Tijdens de zwangerschap van de 3e kreeg ik de wens voor een 4e. En mijn man ook. In mijn hart is zeker nog plaats voor een 5e, maar mijn verstand wint het op dit moment nog.
3 maar heb er 2. Maar ja... it takes two to tango. Man wil niet. Begrijpelijk als mantelzorger, vol tijd werker, mijn eerdere bbz waar ik voor de dood werd weggehaald, traject voor nr 2 en de bevalling waarin het zo slecht ging met hem en hij direct na geboorte levenloos werd en weer terug kwam maar opstartproblemen bleef houden en nog steeds kampt met eet en ontlastingsproblemen en elke 2 uur nog voedingen in de nacht t is heel heel zwaar
Ik dacht dat ik er geen kon krijgen. (PCOS, zou hulp nodig hebben en na 8 jaar een relatie nog niks) Dus had ik de hoop laten varen. Tot mijn huidige man in beeld kwam. Binnen 3 maanden was ik zwanger (onverwachts) van een zoon en nu afgelopen april hebben wij een dochter mogen verwelkomen. Mijn geluk kan niet op dus. Ik heb toch een wens voor een 3e maar we gaan zien wat 2021 brengt. Lukt het, dan lukt het. Zo niet dan ben ik ook gelukkig met deze 2 gezonde schatten.
Altijd de wens gehad voor een groot gezin van 4. Wens bijgesteld naar 2 toen ik besloot alleenstaand mama te worden. De 1ste is een medisch traject van bijna 4 jaar er gekomen. Voor de 2de nog bezig. De kans is klein dat het nog gaat lukken Mocht het niet lukken. Dan eerst hier wat dingen op orde brengen: ander huis, rijbewijs etc. En dan wil ik voor pleegmama gaan.
Heb er een, wilde er altijd 3. Ben voor mijn gevoel ook nog niet compleet. Ben al sinds mijn zoontje geboren is alleenstaande mama. Na al die jaren is er nog steeds geen partner in beeld en nu (Covid19) kom ik nog minder mensen tegen dan ik al deed. Anonieme donor zie ik zelf niet zitten..