Ohhhhh Ik ben mijn beste vriendin verloren, zij wou niet meer verder. Nooit, maar dan ook nooit zou ik haar keuze egoïstisch noemen. Zij had zoveel pijn. Zoveel pijn! In haar hart..in haar hoofd. Het ging niet meer, ze heeft zo hard gevochten. We kunnen het ons niet voorstellen, die keuze. Gelukkig ook maar.
Lieve @Kameleonn, heb nog vaak aan je moeten denken. Je bent zeker geen slecht mens en ook jij verdient geluk in je leven, zeker na alles wat je hebt meegemaakt. Zoals andere dames al zeiden, het één hoeft het ander niet per se uit te sluiten hè. Je kan m.i prima nog je vriend blijven bezoeken/verzorgen wanneer je in een nieuwe relatie zit (maar misschien heb ik als buitenstaander ook heel makkelijk praten?). Maar hoe je hier uiteindelijk invulling aan geeft is natuurlijk aan jou. Wat een enorm sterke vrouw ben je! Jammer dat er nu een discussie op gang komt, lijkt mij niet erg respectvol naar TS toe.
Dit idd. En helpt het voor jou @Kameleonn miss ook om bijv. met een therapeut te praten om je verwarde gevoelens meer te begrijpen en een plekje te geven? Een slecht mens ben je absoluut niet. Kom nou toch zeg! Je mag best gemengde gevoelens hebben. En het ís toch ook gewoon een verademing om even in een hele andere wereld te stappen? Het een sluit het andere niet uit. Dat je contact met een andere man hebt, wat er ook uit voort mag komen, betekent niet dat je niet meer van de vader van je dochters houdt. Jij hebt niet voor deze situatie gekozen, dat moet je echt goed onthouden. Die keuze is voor je gemaakt, hoe verdrietig ook! Helaas door je vriend, dat maakt het extra beladen. Ik zou je vriend niet egoïstisch noemen (streven naar eigen voordeel), want het lijkt me enorm zwaar. Niemand maakt bewust voor zn lol die keuze, volgens mij ben je dan echt wanhopig en zie je geen uitweg meer. Maar het effect, de uitwerking van die keuze is wel deels egoïstisch vind ik (bij de uitleg van de term 'egoisme' hoort ook: verwaarlozing, yen koste van het geluk van anderen). Dan kan ik niet helemaal ontkennen als ik dit zo lees. Sterkte en kies voor je geluk! Jij hebt de regie over je eigen leven!
Lieve to, ik snap je gevoel maar ben ook blij voor je. Na alles verdien je geluk, hoe moeilijk dat ook is. Dat je van je vriend houdt betekent niet dat je je leven moet opofferen.. echt niet. En dat is makkelijk gezegd door ons, maar misschien heb je dat juist nodig. En dat je iets voor een ander voelt doet niets af aan wat je hebt meegemaakt, en wat jouw vriend (heeft) mee(ge)maakt. Sta jezelf toe om te leven <3
Heel erg naar dat je die gedachten hebt gehad, gelukkig ben je er nog. Maar je gezin achterlaten is hoe dan ook toch egoïstisch. Ik denk makkelijker dan wanneer je partner overlijdt door pech.
Misschien is de keuze dan niet egoïstisch, maar de daad wel. Daarbij is er ook voldoende hulp om eruit te komen als je dat echt wil.
Ja precies: je denkt. Je weet dus helemaal niet hoe je in die situatie reageert. Een partner verliezen door zelfdoding is verschrikkelijk. En niet iets waarbij je gemakkelijk doorgaat met leven. Helemaal in het geval van @Kameleonn. Het moet vreselijk zijn om elke keer wanneer je je partner ziet geconfronteerd te worden met het feit dat hij niet meer is wie hij was. En prima dat jij het een egoïstische keuze/daad vindt. Je goed recht. Ik vind dit topic alleen niet de plaats om dat te blijven herhalen. Als je een beetje fatsoen hebt, vind jij dat ook. @Kameleonn: je verdient alle geluk van de wereld. Je bent een geweldig sterke, lieve vrouw en een prachtig mens❤️.
Ik ben het eens met de anderen. Je bent absoluut geen slecht mens! Jij verdient geluk! Misschien een idee om het met een psycholoog of maatschappelijk werker te bespreken?
Zij was 25 jaar m'n bestie. Lief en leed gedeeld. Er was bij iedereen verdriet, ongeloof, verslagenheid. Maar geen boosheid. Omdat we haar hebben zien vechten, keihard. Ze was een uitblinker in sport, op school. Een superslimme meid. Maar dit gevecht kon ze niet winnen. Het leven was ondraaglijk geworden. Ik moet wel zeggen dat ik me kan voorstellen dat als er kinderen bij betrokken zijn, de emoties wellicht iets anders kunnen zijn. Ik kan daar uiteraard niets over zeggen, godzijdank.
Ik heb respect voor je, na alles wat je meegemaakt hebt, kom je zo sterk en eerlijk over! Ik wens je deze liefde van harte toe!
Verwachten van iemand die zo kapót gaat van binnen, die het echt echt echt niet meer aankan ondanks de eventuele hulp dat die persoon krijgt, die geen dag meer ziet zitten, die dag in dag uit aan het strijden is met het leven en die er elke keer weer als verliezer uitkomt gewoon maar doorgaat zodat jij als nabestaande niet achter blijft kan toch net zo goed als egoïstisch beschouwd worden?
Oh absoluut ben ik helemaal met je eens. Dat maakt de positie van TO ook zo moeilijk. Degene die achterblijft kan niet echt door... en dat is enorm verdrietig, moeilijk en wellicht en frustrerend.
We hebben nog elke dag contact. Voorlopig wil ik niet afspreken, daar voel ik me niet goed genoeg voor. Hij komt door het vele appen wel steeds meer te weten over mij, mijn vriend, onze dochters…. dingen die ik liever pas later wilde vertellen, maar op een of andere manier gaan die gesprekken vanzelf. Waar ik dacht hem af te schrikken appt hij gek genoeg elke keer terug. Laatst op de sterfdag van onze dochter stuurde hij zelfs een lief appje, vind ik toch vrij bijzonder. Ik had het goed begrepen als hij het contact had verbroken na wat ik hem allemaal verteld heb en doordat ik me slecht voel voorlopig niet kan afspreken. Maar hij is er nog en geeft mij de tijd die ik nodig heb. Of het nou een vriendschap is of meer, het is een heel fijn lichtpuntje.
Wat fijn dat je zo'n goede vriend gevonden hebt! Hij is er voor je. Superfijn! En de tijd zal leren dat of er meer in zit, maar volg vooral je gevoel, zoals je nu doet. Succes!!
Sluit mij aan bij de rest. Je hebt nog een heel leven voor je. En in dat deel moet je gelukkig zijn. En je dochters willen ook een gelukkige mama. Veel succes!