Nou.. Mijn zusje en ik hebben elkaars kinderen ook in de draagzak en draagdoek gehad. Dat is toch niet zo raar? Mijn nichtje had een hekel aan de kinderwagen en zat heerlijk in de draagzak. En in het bos/zachte ondergrond is een kinderwagen niet altijd handig. Dat je haar liever niet alleen met je baby laat staat daar los van vind ik. Ik zou er dan wel op letten dat ze een goede ergonomische heeft. En niet zo'n bungelzak van babybjorn bijvoorbeeld. Verder mag je best je grenzen aangeven maar stem dat ook af met je vriend. Misschien heeft hij wel andere signalen afgegeven omdat hij zich er niet zo druk om maakt, en ben jij straks degene die in hun ogen moeilijk doet.
Zou geen officieel gesprek aangaan hoor eerder tussen neus en lippen door. Jullie zijn de ouders dus probeer de rest een beetje los te laten en geniet het is zo een bijzondere tijd die eigenlijk maar even duurt. Een 1e is echt hysterisch haha maar als jij tussen neus en lippen door antw geeft als hun wat zeggen en anders niks zeggen en beslissen als jullie kindje er is. Hormonen doen ook een hoop en versterkt ook. En misschien ben je als je kindje er eenmaal is een moeder Leeuw die der kindje beschermd Komt echt goed laat je niet gek maken.
Pfoe, hier zou ik ook niet tegen kunnen. Ben dan ook niet bijzonder goed in het "delen" van mijn baby. En ook mijn kleuter heeft nog nooit ergens alleen gelogeerd. Ik zou je vriend dat gesprek met schoonfamilie laten doen.
Dankjewel voor je reactie. Ik vind het zeker niet raar dat je dat met jou zusje gedaan heb. In principe vind ik het ook niet raar als familie het kindje in een draagzak doet maar vind ik eigenlijk wel dat het vanuit ons moet komen of in ieder geval overlegd wordt. In dit geval is er niks met ons overlegd en is het ook niet een draagzak die wij zelf uitgekozen hebben en zegt ons gevoel dat we het niet willen. Ze heeft een, en ik bedoel er echt niks verkeerds mee, goedkope draagzak gekocht want ze heeft ook niet veel te besteden. Mijn vriend en ik hebben allebei geen goede band met haar en daarbij haar psychische toestand. Mijn vriend is bang voor conflicten want hij denkt op veel punten er hetzelfde over als mij maar vind het moeilijk om dit kenbaar te maken. Ik ben alleen bang als we nergens iets van zeggen er straks dingen gekocht, angeschaft worden en daarmee verwachtingen zijn die wij niet na komen en we dan krijgen van ja ik heb er geld aan uitgegeven en nu is het voor niks. wij hadden net verteld dat we zwanger zijn en zijn moeder had al besloten dat ze 2x per week op gaat passen en het kindje dan blijft logeren want anders slepen we zo met het kindje. ik heb geprobeerd door te zeggen nou daar hebben we het nog wel over, we weten nog niet hoe het allemaal gaat lopen en we moeten nog even aan het idee wennen dat we ouders worden.
Dankjewel voor je reactie. Haha gelukkig ben ik niet de enige. Ze bedoelen het allemaal heel goed maar ze verstikken ons hiermee. Ik lig er gewoon wakker van. Mijn vriend gaat het liefst elk gesprek uit de weg met hun want als mijn schoonmoeder en schoonzusje hun zin niet krijgen zetten ze het op een janken en daar is mijn vriend heel gevoelig voor. die wil geen ruzie of conflicten. We hadden net verteld dat we zwanger zijn en mijn schoonmoeder had al bepaald dat ze 2 dagen op gaat passen en het kindje dan blijft slapen want anders slepen we er zo mee( ze woont op 30 min afstand). En ze verwacht eigenlijk een beetje dat als ht geboren is een maand later al te logeren of voor oppassen komt. Schat van een mens maar dit is echt niet fijn.
Jullie kind, jullie keuzes. Dan maar ruzie! Je kan toch niet zelf beslissen dat een kind blijft logeren, zonder de ouders te bevragen?! Dan moet de boodschap zoiets worden als: "we vinden het heel leuk om te zien hoe enthousiast jullie zijn en we snappen dat jullie ook graag tijd met de kleine willen doorbrengen. Wij weten alleen nu nog niet hoe we de eerste weken/maanden willen gaan invullen. Mogelijk kiezen we ervoor ons eerst te focussen op een basis voor ons drieën. Jullie kunnen erop vertrouwen dat we jullie niet zullen vergeten" En echt, beter ruzie dan je kind meegeven uit soort schuldgevoel. Dan is het maar duidelijk wie de ouders zijn.
Dankjewel voor je reactie en begrip. Doet mij goed. Dat stukje over de boodschap ga ik zeker gebruiken. Dankje. Ik had moeite met de woorden te vinden maar dit klinkt goed.
Hier is ook al 100x aangeboden om mijn meisje te laten logeren maar ik ben er nog laaaaaaang niet klaar voor. Ze krijgt nog ongeveer elke 3 uur de borst en ik ga niet extra zitten kolven om haar bij iemand te laten logeren plus we kunnen toch nergens heen nu door corona. Ik zou het gewoon een beetje aankijken, als je kindje straks geboren is blijft het de eerste maanden toch dicht bij jou. Geloof me, je voelt dan vanzelf of je iets wilt of niet hoor. Ik zit soms bij visite ook met haar in mijn armen en dan geef ik haar ook niet af als ik voel dat ze moe is of jengelig, dan hou ik haar lekker bij me ipv haar verdrietig te maken door haar aan iemand anders te geven. En ik pak haar ook weer terug als ze begint te huilen bij iemand anders ook al zeggen ze van 'oh ik kan dit wel, ik kalmeer haar wel' maar je moederhart laat dat toch niet toe. Je gaat dan vanzelf meer op je strepen staan hoor het is je eigen vlees en bloed. Met de draagzak is het straks misschien juist wel leuk als je kleine een half jaar is ofzo kan je baby ook zelf zijn/haar kopje goed omhoog houden en lekker kijken en ben jij misschien blij dat je even je handen vrij hebt Wiedje lijkt me idd ook niet zo handig.. mijn meisje is nu 4,5 maand en is er nu wel uitgegroeid, die ligt nu al in haar ledikantje dus een wiegje gaat niet altijd erg lang mee.. en die eerste maanden wil je je baby toch niet afgeven voor een avondje logeren, dat is nog veel te vroeg (vind ik). Ik moet er niet aan denken haar nu een nacht bij iemand te laten haha. Pas als IK er aan toe ben. Zo moet je gewoon denken, als JIJ er aan toe bent!
Dankjewel voor je reactie. Fijn om jou ervaringen te lezen geeft mij ook wat moed haha. Goed om te weten van het wiegje. Wij waren zelf al van plan om die over te slaan en meteen een ledikant aan te schaffen. Het gaat er ons denk ik meer om dat we nergens bij betrokken worden en dingen al besloten worden. Ik ben bang dat als we nu niks aangeven er verkeerde verwachtingen komen of mensen dus onnodig spullen aanschaffen. Mijn vriend vind is niet ons probleem wij hebben er niet ongevraagd om dat te kopen Wat betreft de draagzak. Ik ben er zeker niet op tegen , alleen willen wij het liever beperken tot ons zelf en als een ander het in de draagzak mee zou nemen dan wel in die van ons of 1 waar we inspraak in hebben gehad en oke vinden. Nu heeft mijn schoonzusje zonder overleg een goedkope draagzak gekocht. Vind dat ook beetje raar maar dat zal vast aan mij liggen. Het lijkt wel een draagzak voor poppen. We hebben geen goede band met haar en vertrouwen ons kindje gewoon niet aan haar toe zonder iemand erbij. Nu moeten wij straks gaan vertellen dat we het niet willen en breekt vast de oorlog uit. Ik ben zelf ook bang dat het stiekem gebeurd als wij weer moeten werken en mijn schoonmoeder dus oppast. Nogmaals bedankt
Precies dit! Hoe lief het ook allemaal is bedoelt: Mijn nekharen gaan er echt totaal van overeind staan, haha Ik ben ook zwanger van ons eerste kindje en ben niet van plan om andere mensen/familie na de geboorte over onze grenzen te laten gaan. Die periode is al lastig genoeg als nieuw gezinnetje.. Je hebt genoeg te leren en wennen met z'n drietjes
Dankjewel voor je reactie en gefeliciteerd met je zwangerschap. Het is een leuke en spannende tijd. Ja bij mij ook. Weet echt dat ze het goed bedoelen maar wordt mij soms iets te gek. Ene kant wil ik een gesprek aan gaan andere kant denk je gaat je gang maar en als het zover is hoor je het wel dat het niet gaat gebeuren. Had je maar moeten overleggen. Moet nog even leren voor mezelf op te komen haha
Hoe lief het ook bedoeld is, ik zou hier niet tegen kunnen Ik zou zeggen; ‘volg je gevoel’, dat is altijd goed. Je hoeft immers geen uitleg te geven waarom je iets wel of juist niet wilt. Het is jullie kindje. mijn kinderen hebben ook nog nooit ergens gelogeerd. En betreffende de draagzak; een baby vindt het heel fijn om gedragen te worden en zo de geur van de vader/moeder te ruiken en de hartslag te horen. Ik persoonlijk Zou het dan moeilijk vinden als een ander met mijn kindje zou lopen , dus dit zou ik zelf niet toelaten. Dus mijn advies zou zijn; probeer niet over je grenzen te laten gaan. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld vasthouden na de geboorte. Als je je new-Born niet door iedereen vastgehouden wilt laten worden, lekker niet doen. jullie moeten aan elkaar wennen als gezinnetje en dat is het belangrijkste. Ik ga zelf ook niet bij een oom of tante op schoot zitten
Wil jij wel dat schoonmoeder oppast? Volgens mij vertrouw jij haar niet én je geeft aan dat je het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen. Zou daar eerst eens samen over praten, want oma kan het wel willen/opeisen, maar wat vinden jullie? Anders kan je beter gastouder of Kdv regelen. Overigens had schoonmoeder hier ook een ledikant staan, eiste nooit iets op, maar makkelijk was het wel als de kids moe waren en wij lekker daar zaten. Pas na een jaar ging dochter eens logeren, zoon eerder oma heeft een tijdje opgepast.
Ik heb niet alles gelezen, maar wel ervaring met moeilijke schoonfamilie. Wij hebben op voorhand bij de intake kraamzorg aangegeven dat we bang waren dat schoonfamilie uit het niets op de stoep zou staan en ook zou blijven plakken. De kraamhulp gaf meteen aan dat we een codewoord af konden spreken zodat als ik om een perenijsje vroeg zijn de visite de deur uitzette. Als je je schoonouders spreekt zou ik gewoon eens verzuchten dat het allemaal wel veel is wat er op jullie af komt. Inderdaad een ledikantje adviseren (het liefst dezelfde als bij jullie thuis want die is niet eng) onder het mom "lijkt me super fijn dat ze hier haar middagslaapje kan doen". Is meteen een stille hint dat er voorlopig niet gelogeerd wordt. Mijn schoonouders passen niet op, dat voelt voor mij niet prettig. Za vast achter mijn rug om over gesproken worden, maar ik weet zeker dat ze daar dingen zou krijgen waarvan ik niet wil dat ze het krijgt. Dus ik bedank vriendelijk voor het aanbod en regel iets anders. Misschien is het over een paar jaar anders, maar met het kleine hummeltje wat het nu nog is durf ik het niet aan. Terwijl ze al wel bij mijn ouders geslapen heeft en een vriendin bij ons thuis en nacht heeft opgepast. Ik zou vooral adviseren om met je partner om tafel te gaan en samen te kijken naar toe jullie er over denken. Zitten jullie op 1 lijn tav oppas, logeren, iemand die de baby meeneemt voor een ommetje etc. En als dat gebeurt hoe lang, wie wel en wie niet etc Zou kijken of jullie in ieder geval een 'plan' kunnen maken voor de eerste 6 maanden, dat geeft misschien mentale rust. En als je er dan na de bevalling anders over denkt gooi je het plan overboord, dat is ook een skill die je jezelf snel vaardig maakt als nieuwe mama Bewaak je eigen grenzen, channel your inner mamabear.
Oh, ik kan hier dus niet tegen. Vooral die draagzak. Nee, dat zou ik ook absoluut niet willen. Jullie hebben het voor het zeggen! Het is jullie kind, niet dat van je schoonzus of schoonouders. Ik zou het, dan in eerste instantie op een nette manier duidelijk maken dat dat hem niet gaat worden.
Je moet zelf nog het wiel uitvinden met je kleintje, dus neem de tijd die je nodig hebt. Mijn moeder en ik zijn na de geboorte van onze eerste meer dan een half jaar uit elkaar geweest omdat we afwijkende opvattingen over opvoeding hadden. Uiteindelijk heb ik mijn poot stijf gehouden. Nu krijg ik wel de steun van d'r die ik nodig heb en ze dramt niet meer eigenwijs haar wil door. Helaas is het bij ons wel de omgekeerde wereld: hier werd juist direct gezegd dat er geen vaste dagen werd opgepast, terwijl ze dat bij mijn zus wel deed (en die had nota bene een tweeling!). Wat ik wil zeggen: volg je eigen weg en laat je niet leiden door schuldgevoelens naar een ander toe. Voel je niet verplicht dingen te doen waar je niet achter staat.
Wiegje: vind ik ook onnodig. Zijn ze zo uitgegroeid. Sowieso vind ik een babykamer onzin, tenzij ze echt oppasoma wordt. Maar voor bezoekjes of evt een keer logeren echt niet nodig. Bedje kan handig zijn maar dat kan ook een campingbedje zijn. Verschonen kan ook op tafel etc. Ik weet niet of je borstvoeding wil geven? Zolang ik dat geef gaan ze niet logeren tenzij echt noodzakelijk (ziekenhuisopname van ander kind bijvoorbeeld). Ik ga niet kolven voor hun plezier. Draagzak: niet ergonomisch = sowieso nee. Verder zou ik het ook niet bij allemaal willen als baby nog klein is. Mijn zus heeft mijn draagdoek keer geleend, toen was mijn dochter al 2 jaar, dat voelt toch anders dan wanneer ze nu de baby zou dragen. Helemaal nadat ik zelf met haar ben uitgegleden 2 weken geleden en voorover viel (goed afgelopen, alleen ik had pijn door wegdraaien om C te beschermen en klap opvangen)
Dankjewel voor je reactie. Ik was bang dat ik er alleen zo over denk. Ik vraag mij af hoe ik het aan moet geven dat we het niet willen, beste was op het moment dat ze zei een draagzak om te wandelen maar ik wist niet hoe mijn vriend er in stond. gelukkig hetelfde als mij maar op dat moment wist ik het niet. Zou er wel grappig uitzien, nu nog bij iemand op schoot gaan zitten haha. Dankjewel voor je advies
Liever niet maar mijn vriend vind dat zij ook recht heeft om op te passen want ik heb geen bewijs. het is mijn gevoel, mijn vriend ziet het anders. Mijn moeder gaat ook een vaste dag oppassen. Mijn schoonmoeder trekt zijn schoonzusje altijd voor en geeft haar haar zin. ik ben bang als die kleine daar is dat die dan alsnog in de draagzak gaat maar er niks tegen ons gezegd wordt. mijn vriend geloofd dit niet, Ik vind het ook lief van der dat ze een kamer vrij maakt voor de kleine maar niet op deze manier. ze zei meteen dan kan het blijven slapen als ik 2 dagen oppas. dit hebben wij zelf nooit gezegd maar ging ze vanuit omdat mijn vriend en ik allebei moeten blijven werken. zou fijn zijn als ze overlegd wat ze koopt
dankjewel voor je reactie en advies. Daar zit ook een 'probleem' , zij wil alles zelf uitzoeken en via martkplaats aanschaffen terwijl wij liever inspraak hebben maar ja het is haar huis en geld en ze weet wat ze doet. Mijn vriend is heel erg van we zien het allemaal wel is nog lang niet zover en wat ze kopen zonder overleg is niet mijn probleem. Wij verwachten dat we de eerste maanden tot een jaar niet willen laten logeren tenzij er een noodgeval is. Over veel dingen zitten we op 1 lijn alleen weten we allebei niet zo goed hoe we dit over moeten brengen. Hij vindt dat als mijn moeder oppast of de kleine daar logeert het dan ook bij zijn moeder moet. Mijn zusje wil ook graag wandelen met de kleine maar geeft aan dat dat is als wij er aan toe zijn en gewoon in de kinderwagen. Mijn schoonfamilie zijn moeilijke mensen die van een mug een hysterische olifant maken en janken als ze hun zin niet krijgen en mijn vriend is daar heel gevoelig voor. Gelukkig heb ik nog even de tijd maar merk dat ik er erg mee zit.