@mari83 bij jou kids valt het leeftijdsverschil ook reuze mee. Mijn kids zijn nu 12,10 en 3 en dan over een paar maandjes de baby erbij Mijn oudste was dus 9 kara toen de derde getiren werd het gaat hier prima qua leedtijdsverschil, alleen maar makkelijk
Ik durf het niet aan. Ben bijna 39 en risico op handicap oid neemt gewoon toe met de jaren. Maar ik ben dan ook gezegend met 2 kinderen.... Snap als je rond deze leeftijd voor de 1e gaat, dat je het wel doet. Speelt ook mee dat ik jaren met verstandelijk beperkte kinderen heb gewerkt en ik zag wat een impact dat op een gezin kan hebben.... Succes met beslissen!
Ik zou er niet meer aan moeten denken. Die fase is geweest en dan begin je weer opnieuw. Met de oudere kinderen kan je tal van activiteiten ondernemen en ze zitten in dezelfde leeftijdsfase. Moet er iedere keer een thuisblijven of de baby/peuter op sleeptouw nemen (met alle spullen die daarbij komen). Het is niet alleen uitstapjes of vakanties maar ook in het dagelijks leven met school, sporten en clubs van de andere 2 en speelafspraakjes.
Ik gooi ook nog even mijn mening erin: ik stem voor! Als dit is wat je echt wil Ik had mij ook allang neergelegd bij het feit dat ik maar 1 kindje mocht krijgen. Man is een stuk ouder en heeft volwassen kinderen en nog 1 er tussenin. Maar hé, toen hij ineens na 5 jaar toch week in de knieën werd bij het idee van nog een kindje van ons samen, zei ik geen nee Over 3 weken komt onze kleine man en ik word kort daarna 36. Wat betreft het leeftijdsverschil, ze zijn allemaal gek op elkaar, ook die volwassen types. En onze dochter, oh die heeft er zoveel zin in en ze heeft grootse plannen met de baby! Ze heeft ook echt wel wat zorgen gehad, maar met haar 5 jaar hebben we die ook uitgebreid kunnen bespreken. En ik vind het zelf heerlijk dat ze met deze leeftijd zo zelfstandig is. Ik heb net zo kunnen genieten van deze zwangerschap (meer nog eigenlijk), als toen ik zwanger was van haar Ik ben benieuwd of jullie al een knoop hebben doorgehakt! Een jaar geleden stond ik ineens voor diezelfde keuze en ook al ben ik weleens ‘s nachts wakker geschrokken door de gedachte ‘o jee, waar zijn we aan begonnen! Weer in de luiers! Weg vrijheid’ ben ik heel blij dat we ervoor zijn gegaan Hoewel, vraag het me na 4 weken, 7 slapeloze nachten en een gemalen foef nog eens
Ik ben net 39 en mijn kids zijn 8 en 9. Ze krijgen het allemaal heel bewust mee en vinden het geweldig. Ik wilde altijd al graag een derde, maar manlief had meer bedenktijd nodig. Vorig jaar januari besloten ervoor te gaan samen en aankomende mei verwachten wij onze derde.
Dus bij de jongste was je 33 en als er nu nog een kindje komt 38 en dan ben je opeens een "oude" moeder? Doet die 5 jaar het echt?
Als het echt een droom is/grote wens... zou ik er persoonlijk ook voor gaan! Een echte grens bestaat natuurlijk niet .. Ik zou t anders vinden (denk ik) als je de 45 gepasseerd bent oid ... En dan meer met ; dat ze later je kind plagen met ; hey je oma komt je ophalen oid Qua leeftijdsverschil broertjes/zusjes zal dat vast wel loslopen! Ik zou zeggen, go for it!!!
Ja, dan zou ik er nog voor gaan. Mijn moeder was net zo oud als jou toen ze in verwachting raakte van m'n zusje en mij. Een tweeling . Maar ik zie m'n moeder niet als oud, tussen m'n oudste zus en ons zit 12 jaar.
Ik zou naar je gevoel luisteren. Als jij en je vriend er allebei enthousiast over zijn en zin in hebben, zou ik me door die leeftijden echt niet tegen laten houden.