Mijn 14 jarige zoon met ASS, vind het allemaal zo moeilijk. Hij is moeilijk aan zijn werk te krijgen. Snapt niet waarom , een jongen van de zorgboerderij die op praktijkonderwijs, wel naar school mag. En hij kader groen op speciaal voortgezet onderwijs niet. Ik zag hem vastlopen en sinds vanmorgen heb ik een huilend kind dat alleen nog maar sorry zegt. Sorry dat ik geen huiswerk maak, sorry dat ik moet plassen en het is allemaal mijn schuld. Hij denkt nu dus werkelijk dat de hele lockdown zijn schuld is. Heb meteen contact opgenomen met school, ik ga het gevecht tot het maken van huiswerk niet meer aan, wat gemaakt wordt is mooi maar we lopen nu echt vast. Gelukkig bied school hem nu 1 dagdeel school per week aan en mag hij maandag naar school. Maar mijn hart huilt, we moeten de zwakkeren beschermen maar ondertussen gaat mijn kind ten onder
Ik herken je zo. Hier zoon van 10 met adhd en ass. En hij is alleen maar depressief en boos. Hij mist zijn vriendjes ook heel erg
Dikke digi knuffel. Ik zou de verwachtingen naar hem op zo ongeveer 0 zetten. Schoolwerk? jammer dan. Wat ontspant hem? wat geeft hem rust? Mijn jongens zijn een stuk jonger, maar bij hen werkt het heel goed als er gewoon zo veel mogelijk vast ritme in zit. Dus wij staan hoe dan ook om 7 uur op. Wij gaan dan direct ontbijten. Kwart over 8 is naar de wc en spullen klaar zetten en inloggen. Kijk hoe je een dagindeling kan maken. Dit is gewoon zo ontzettend kl*te.... stomme corona Heb je nog hulp van een organisatie? Logeren of zorgboerderij oid normaal? Hier blijft de opvang voor kinderen die ZIN krijgen open.
Wij houden een strak schema aan 7: 30 opstaan ( normaal geen problemen mee nu krijg ik hem er met moeite uit) Ontbijten 8:30 schoolwerk. Ze krijgen via Google agenda te lezen wat ze moeten maken. Geen online lessen bij vragen kunnen ze mailen maar zijn wiskunde juf antwoord dat rustig 4 dagen later. 10:00 pauze tot 10:30 10:30 tot 12: 00 uur weer schoolwerk 12 tot 12:30 pauze En dan tot 14 uur weer schoolwerk. Hij gaat 1 x per twee weken een zaterdag naar de zorgboerderij en elke woensdag loopt hij stage in een dierenspeciaalzaak. Die dagen loopt het goed. Maar het schoolwerk klopt gewoon niet in zijn wereld 1 het hoort op school thuis en niet in huis. 2 ze zouden op woensdag geen huiswerk krijgen ivm stage. Toen gingen we in lockdown en kunnen de meeste klasgenoten niet stage lopen en krijgen ze dus wel huiswerk. 3 op school hebben ze 3 dagen wiskunde ( hij heeft discalculie en dus is wiskunde gewoon moeilijk) en nu krijgt hij elke dag wiskunde.
Hele dikke digitale knuffel! Wij houden ook een strakker schema. 7.45 uit bed, ontbijten. Om 8.30 starten met schoolwerk. Hij red het nu wel beter dan de eerste lockdown. Ik zou contact houden en hulp vragen aan school. Op maandag naar school is fijn maar de rest van de week wat verwachten school? Ik hoop echt dat hij snel naar school mag!
Hier ook een kind dat vastloopt. Mijn dochter is 7 en is ook niet aan haar huiswerk te krijgen. Ze is alleen maar boos en gefrustreerd en schopt overal tegenaan. Heb je juf al gecontacteerd en ze mocht vandaag een halve dag naar school. Helaas werd ik gisteravond binnen een paar uur erg ziek. Ik wacht nog op de uitslag maar ik kan het wel raden: Corona. Dus geen school. Kind diepbedroefd. Nu kan ik haar niet meer helpen en mag ze niet meer dicht bij me komen. Papa mag haar absoluut niet helpen. Ik zit ook met m’n handen in het haar. Ben me er al op aan het voorbereiden dat ze een jaar over moet doen.
We wachten nog op officieel bericht maar zijn leraar heeft on al laten weten dat hij op maandag en dinsdag van 8:30 tot 12:30 naar school mag, op woensdag dus stage ( van 9 tot 18 uur) dan houden we de donderdag en vrijdag over, maar dat gaat vast goed komen.
Ik zou, als ik Corona had, niet mijn kind bij mij weg houden. Sowieso eigenlijk niet te doen toch, bij een kindje van 7. Daarnaast lijkt het mij erger dat ze een week niets aan haar mama heeft en diepbedroefd is, dan dat ze Corona krijgt. Ze gaat toch niet naar school, dus verder verspreiden kan ze het ook niet. En de kans dat zij ernstig ziek er van wordt is nihil.
Wat ontzettend moeilijk voor haar en voor jullie. Wij zeiden gisteren ook nog tegen elkaar, heb liever dat hij nu lekker in zijn vel zit, dan maar een jaar over. Is beter dan hoe het nu gaat.
Wij hebben ( in maart al) besloten dat wij, mochten we corona krijgen, niet in afzondering ( of wat de juiste benaming is) gaan. Dochter zou het misschien wel trekken. Maar mijn zoon absoluut niet en ook mijn man niet.
Allereerst een dikke digitale knuffel. Ten tweede herkenning. En ik denk dat het jouw zoon nog moeilijker uitleggen is vanwege zn ASS. Hier een jongen van 8 die het ongelooflijk moeilijk heeft en de scholensluiting moet echt niet lang meer duren hoor. Zo ongelooflijk frustrerend dat de heropening van scholen niet prio nummer 1 is. Wat we moeten doen?? Geen idee, ik ben wanhopig.
ik vraag mij ook elke keer af wat ik kan doen.... Zou graag Rutte aan zijn oren naar mijn huis willen slepen en dan hier de boel draaiende laten houden Maar mijn jongens hebben een flink aanpassingsvermogen en zullen dan hoe dan ook nauwelijks iets laten zien . Dat komt er wel weer uit als ze alleen bij mij zijn...
Ik heb in november corona gehad en ben niet in isolatie gegaan. Mijn kinderen zijn allebei ziek geworden. 1 dag koorts en hoofdpijn, daarna nog een paar dagen wat moe maar dat was het. Kinderen zijn (over het algemeen) er veel minder ziek van als volwassenen. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Je bent 2 dagen voor je klachten beginnen al besmettelijk dus het kan goed zijn dat je haar al besmet hebt.
En gewoon zo een aantal gezinnen doen. Kijken of hij dan snapt wat de lockdown voor verschillende mensen inhoud. Ik denk namelijk dat er veel meer groepen zijn, buiten de zichtbare groepen, waarvoor de lockdown gewoon ontzettend zwaar is. En ik weet dat er veel mensen zijn die het zwaarder hebben dan ik.... Maar ik zie ook wat het met mij doet.
Ja ik vraag mij serieus af of hij de middelen nog reeël vindt als mijn zoon hem uitlegt dat hij liever alleen nog maar slaapt en niet meer wakker wil worden (of pas als alles normaal is).
Wat kan je je als moeder slecht voelen als je ziet dat je kind het zo moeilijk heeft. In de eerste plaats zou ik zeggen. De situatie is wat ze is. Er is een pandemie en die brengt onzekerheden, veranderingen,... met zich mee waar sommige kinderen echt veel last van hebben of aan onderdoor gaan. Dit is gewoon een heel nare situatie. Je hebt nu natuurlijk de maatregelen waardoor alles anders is. Maar als die maatregelen er niet zouden zijn, zou de pandemie wel nog bestaan en zouden er ook onzekerheden en veranderingen zijn die kinderen moeilijk kunnen plaatsen (mijn juf wordt ziek en ik krijg een andere, veel vriendjes worden ziek en de groepen worden samengezet of gesplits, de angst dat iemand die ik graag zie ziek wordt,...). Het is gewoon een zeer moeilijke periode voor deze kinderen met of zonder maatregelen. Ik denk persoonlijk dat het "minder erg" is dat het schoolse ontwikkelen nu stil staat. De schoolse achterstand die ze oplopen is m.i. "makkelijker" recht te trekken. Ze verliezen een schooljaar (of misschien 2), maar zij zullen daar niet de enigen in zijn en op een mensenleven is dit niks. Tijd heelt daar de wonden. De emotionele 'achterstand' is zwaarder en berokkent meer (blijvende) schade denk ik. Ik zou dus altijd focussen op dat emotionele. Wat heeft mijn kind nodig om zich weer wat goed te voelen? Is dat structuur? Is dat sociaal contact? Als dat fysiek moeilijk is, misschien dan digitaal. Ga de strijd niet aan om dat schoolse. Misschien komt de zin daarin vanzelf terug als hij zich beter voelt? Of niet. Ik weet hoe frustrerend en verdrietig het als mama is. Maar overtuig jezelf en je kind ervan dat het allerbelangrijkste nu is om hier samen door te geraken. En zelfs als dat betekent dat je af en toe niks doet, of je verveelt, of taarten bakt ipv schoolwerk maakt, of huilt, .... Dat maakt niet uit, je kan niets fout doen nu, want niemand weet wat ze moeten doen, niemand heeft dit ooit al meegemaakt! Je moet niet altijd flink zijn, je moet niet zorgen dat je geen leerachterstand oploopt, je moet hier door. Een dikke knuffel voor al die verdrietige mama's en die dappere kids!
Wat ontzettend fijn dat hij toch 2 dagen naar school mag, voor deze kinderen is het al zo moeilijk als er iets anders loopt en dit is nu nóg moeilijker. De dagen dat hij niet naar school kan zou ik geen druk leggen op zijn schoolwerk maar hem laten doen waar hij ontspannen van word. Hier is dat bijvoorbeeld gamen. Onze oudste 18 met ASS mag gelukkig nog 3 dagen per week naar zijn werkplek anders was het ook een hoopje ellende geweest!
Onze dochter is 8 en ik herken dit wel. Maar ik moet zeggen dat ik de strijd niet aan ga. Wat ze maakt aan schoolwerk, maakt ze. En de rest komt wel. Ik vind het namelijk belangrijker dat ze lekker in haar vel zit en het gezellig is in huis. Ze vermaakt zich buiten het schoolwerk prima thuis. Wat hier eerder gezegd wordt dat schoolwerk maken niet thuis hoort, dat heeft onze dochter precies zo. Beterschap!