Oke maar woman neem van mij aan dat dit echt een gevaarlijk spel is en dat het voor een buitenstaander makkelijker is (wij dus) om er objectief naar te kijken. Je zegt dat het levelen met je man minder ging en dat het tegenwoordig stukken beter gaat. Dat zegt toch ook wat? Steek alsjeblieft je energie daarin en verspil je energie niet in een of andere vent die jou opzadelt met een idioot bericht dat mij als een schreeuw om aandacht in de oren klinkt. Sorry maar nu krijg je ook mijn directe zwanger-brein-mening hoor . Let it go, bepaal voor jezelf of je idd echt wilt dat het je niks doet. Doet het je toch meer? Ook dat is oke, mits je beseft waarom. Is het puur een stukje aandacht? Ga eens goed met je man praten en vind dat stukje aandacht bij hem. Ik vind dit super zwart wit en niet hard. Weet je wat hard is? Het besef van kinderen wanneer ze door krijgen dat er spanningen tussen hun ouders is. Zeker als je later oud genoeg zijn om te begrijpen waarom. Mijn man en ik hebben wel eens tegen elkaar gezegd dat we ons absoluut voor kunnen stellen dat er ooit iemand in ons leven komt waar we ons bijv aangetrokken tot voelen. Ik bedoel, we zijn sinds mijn 15e samen. We zijn niet blind natuurlijk. Waarom zouden we. Het gaat erom wat je ermee doet. Als je 100% gelukkig bent met je huwelijk sta je er niet voor open lijkt me. En anders ga je gewoon het gesprek aan met je man of partner. Niks raars aan, maar wel eerlijk, direct en vooral: nuttig. Een goed gesprek, wat de reden ook is, kan erg verhelderend werken
Waar is hij dan volgens jou per se jaloers op? Heeft ie vaker last van? Waarvan? Jouw man doet nu in deze kwestie toch niets fout?
er is dus iets wat hem dwars zit. Investeer in de communicatie tussen jullie en praat hierover in een open en eerlijk gesprek.
Ben er niet op ingegaan want ik wil niet dat er iets tussen mijn man en mij in komt te staan. Kost me wel zelfbeheersing omdat ik af en toe snak naar iemand die snapt hoe ik denk. Dat is wat ik thuis nog steeds mis en nooit ga vinden. Maar dat weten mijn man ik allebei. En daar zit zijn jaloersheid in. Ik kan met mijn man niet alles delen wat er in mijn hoofd omgaat. 1. Omdat hij dat niet bijbeent en dan gillend gek van mij zou worden 2. Omdat ik erg open-minded ben en zo goed als nooit iets of iemand direct veroordeeld. Zo open-minded dat hij daarvan terug schrikt. Ik denk niet in hokjes, gewoonten oid.
Als je contact blijft houden met hem en geen standpunt inneemt dan ga je inderdaad het risico lopen dat ze je dingen kwalijk gaat nemen, want dan ga je dingen in stand houden. Als je nu per direct het contact verbreekt. Geef je een duidelijk signaal af naar hem toe en kan zij nooit boos op je worden.
Dan zal je voor jezelf moeten bedenken wat je wil. Doorgaan met investeren in je relatie, ondanks gebreken, of iemand zoeken die jou wel kan geven wat je nodig hebt. Maar pas op! Die ander heeft ook gebreken. Want niemand is perfect. Het is aan jou om te kijken wat je wil met je leven. En blijf eerlijk tegenover iedereen.
Oke maar dit is toch iets waar jullie samen aan kunnen werken of kunnen accepteren? Niet bijbenen als in: we communiceren op een ander niveau? Dat je niet in hokjes denkt vind ik los staan van de liefdesverklaring van een andere man. het een sluit het andere niet uit. Ik snap wel dat je man dit dwars zit. Zoals ik en de meesten hier al vaker hebben gezegd: investeer in de communicatie met je man. En heel eerlijk: heb je geen goede vriendin met wie je ff lekker kan bijkletsen, je ei kwijt kan 4 ook ff lekker kan "klagen"? Je moest eens weten hoevaak ik mijn man wel niet ff zat ben. Zeker nu. Maar dan pak ik lekker de telefoon of ga ik echt iets voor mezelf doen. Is heel normaal hoor!
Als je die man niet wil blokken zegt voor mij al genoeg. Ik vind je reactie van je man dan ook niet zo gek, waarom wil je die 'kennis' blijven volgen? Blijf het bizar vinden dat als je weet dat iemand getrouwd is en hij is zelf ook getrouwd je zulke berichtjes gaat sturen. Ik zou niks tegen zijn vrouw zeggen. Ik heb hetzelfde meegemaakt met een ex collega, ik heb hem gelijk geblokt en alles aan m'n man laten lezen. Wees vooral open en eerlijk naar je man en blok die 'kennis'.
Oh en als een andere vrouw naar me toe zou komen met de mededeling dat mijn man haar de liefde verklaard zou hebben, dan zou ik hun beide hoofden eraf bijten, denk ik.
We hebben al eens samen zo'n traject gedaan. En sindsdien gaat t een stuk beter maar dit zal altijd blijven. Zeker heb ik vriendinnen maar daarmee vaak t zelfde probleem. Iets voor mezelf doen is wel hard nodig ja. Ga elke week wel een avondje naar een vriendin toe. Heb nu 1 vriendin waar ik wel echt heel veel mee kan delen gelukkig. Ze woont helaas ver weg.
Tijd alleen dan? Een hobby die volledige focus vergt? Iets anders waarbij jij je hoofd kan legen en je energie letterlijk in kan stoppen? Denk aan iets moois maken, schilderen, gaan schrijven, een taal leren, iets ontwerpen, lekker wandelen in de natuur, een eigen projectje?
Nóg geen excuus voor die liefdesverklaring en waarom je er zo van baalt Even zonder gekheid want ik heb overal een weerwoord op, dat weet ik: ik denk dat je gewoon goed zelf nadenken en bepalen wat je wil en of je de eventuele kern van jullie probleem, die aan tafel komt door de liefdesverklaring, aan wilt/kunt pakken. Of dat acceptatie de oplossing is. De liefdesverklaring staat hier los van en wekt alleen maar irritatie op. Je merkt dat dit nu al een beetje tussen jullie in staat
Niet zo gek toch.. er wordt even medegedeeld dat iemand interesse heeft in zijn vrouw. En zijn vrouw vind het allemaal prima, wilt er niet meer over praten en wilt het contact behouden...
Hahaha Eigenlijk moet ik ook gewoon niet zeuren, heb n hartstikke leuke, lieve, knappe en vlotte man die ook een hoop dingen voor mij en de kids doet die een andere man niet zou doen. Dat ene puntje blijft gewoon knagen en af en toe gebeurt er dus iets waardoor t weer pijnlijk boven komt. Heb gewoon ff een schop onder mn kont nodig denk ik.
Contact helemaal niet behouden hoor. Direct afgekapt. En snap m daarin best. Maar andersom had t van mij niet zo hoeven gaan.
Klopt! Maar mij gaat t vooral om t.principe. in zo'n geval zou hij van.mij contact mogen houden. Maar omdat ik andersom weet dat hij daar anders over denkt heb ik t direct afgekapt. Anders gezegd: de kans op een vriendschap heb ik voor mn man opgegeven
Nee zo moet je dat niet zien, de kans op een vriendschap heeft die andere man vergooit door verliefd op jou te worden. Jouw man doet niets verkeerd.