Volledig eens. Ik vind dat je het u allemaal enorm aantrekt. Zo een diepe vriendschapsband hadden jullie wss nog niet? Of is er toch meer?
Eens! In de openingspost wordt gesproken over “een kennis die ik amper spreek”. Vraag me dan wel af hoe TS daar dan een vriendschapsband mee aan het opbouwen is. Ik krijg geen band met mensen die ik amper spreek.
En ts zoals je het beschrijft zou je dus best bevriend willen zijn met een andere man die verliefd op je is, maar doordat je man dit niet wil heb je de vriendschap verbroken? Ik zou ff heel goed naar mezelf in de spiegel kijken nu, klinkt nl alsof je het wel fijn vindt de aandacht. En wat hoopte de andere man nu te bereiken door aan te geven dat hij verliefd op je is?
Nope, niet helemaal. Vrienden zat. de pijn voor mij zit erin dat ik niet vaak mensen tegenkom waarmee ik op dit level kan praten. Ieder ander had me waarschijnlijk niet zoveel kunnen schelen. Maar helaas dus. En wat aandacht betreft: houd daar juist niet van en ben helemaal geen flirt oid. Weet mezelf vaak geen houding te geven. Dus op die manier aandacht: nee dank je. Dit is trouwens niet de eerste keer dat me zoiets overkomt dus tis ook niet zo dat ik er nog nooit mee gedeald heb. Als het me om de aandacht zou gaan zou ik wel aandacht vragen, geen probleem. Zie om me heen genoeg bezette vrouwen die flirten maar ik doe daar niet aan mee. Dus kort: aandacht: niet nodig. Vrienden: genoeg. Eens een echt goed gesprek voeren met iemand waar ik niet steeds alles uit moet leggen of 2x zeggen, dat wel graag.
Ik herken dat laatste wel hoor, dat je daar behoefte aan hebt. Heb ik ook omdat ik gewoon vaak op een ander niveau zit dan anderen/vriendinnen (zou me ook niets verbazen als ik ASS heb), andere humor/dingen leuk vinden/snelheid van denken. Ik praat vaker fijner met een man. En omdat dat het andere geslacht is kom je soms weleens in precaire situaties terecht ja, niet ideaal maar ik accepteer mezelf en ook dat ik daar weer uit moet zien te komen.
Er was geen kans op vriendschap, want die andere man is verliefd op jou en de laatste die daar wat aan kan doen is jouw man.
Ik begrijp echt dat het naar is. Maar kom op zeg. Prioriteiten. Wat is nou belangrijker? Jouw man is hier niet de schuldige he. Dat is die getrouwde vent die zijn gevoelens uitsprak naar jou, een getrouwde vrouw.
Door jouw houding snap ik de houding van jouw man héél goed. Wat als jij wél jaloers zou zijn en dit gebeurde andersom. Zou jij dan geen twijfels hebben? Zou je niet denken dat er wel meer speelde?
Nou dat idd. Ik ben totaal niet jaloers, dus toen ik de openingspost las en verdere reacties vroeg ik mij af waar haar man in godsnaam zich druk om maakte, maar er speelt veel meer dan vage kennis krijg ik nu het idee en dan begrijp ik zijn reactie wel.
Ik vind het wel apart dat je verder met niemand in je omgeving een gesprek op niveau kunt voeren, heb je dan niet gestudeerd en daar vrienden aan overgehouden? Ik snap ook wel dat je man jaloers is, daar lijk je hem reden voor te geven, tenminste ik krijg al de indruk dat je je man niet goed genoeg vindt, ik kan me best voorstellen dat hij ook die indruk krijgt en dan geef je hem reden om onzeker te zijn, toch?
Laten we vooral niet te ver uit de bocht vliegen. We kennen de persoonlijke situatie van TS niet en we doen veel aannames. Aan de andere kant, sorry Ts, je geeft hier ook wel aanleiding voor. Ik vind je posts ook anders overkomen. Begrijp ook dat dit makkelijk is, zo achter een scherm online. Maar het komt allemaal wellicht wat anders (ongelukkig?) over dan je bedoelt. Volgens mij zijn er genoeg handvatten gegeven waar je mee verder kunt. Aan jou de vraag of je dit ook wilt.
En trouwens, knappe man zou je hebben als de hele situatie hem niets zou doen. Onverschilligheid zou ik dat dan noemen.
Vooral dit stukje vind ik zo vreemd. Het is gewoon een kennis die je amper spreekt... Tot niet veel later: Een persoon waarmee je echt heel goed kan praten
Maar dat was natuurlijk nooit alleen een vriendschap geworden. Die man is blijkbaar verliefd op je en jij zou dan zeggen nee dank je laten we gewoon vrienden zijn en daar zou hij dan akkoord mee gaan? Ik gok dat het meestal niet zo werkt, die verliefdheid blijft hangen of de vriendschap loopt stuk. Ik vraag me ook af hoe verschillend jij en je man dan zijn. Gaat het om opleidingsniveau? Maar je bent getrouwd dus dat je geen gesprek kon voeren wist je al, en toch vond je hem leuk
Toch wil ik hier even op inhaken, namelijk dat het met een collega nog ‘gevaarlijker’ kan zijn dan in je vrienden of kennissenkring. Ligt misschien ook aan het beroep dat je uitvoert maar in sommige beroepen ben je zo verschrikkelijk kwetsbaar en weten alleen je collega’s hoe je je moet voelen en heb je aan 2 woorden genoeg, daar waar je bij je vrienden of partner 10 woorden nodig hebt. Ik was die collega en ik was die andere vrouw. Mijn man was die collega en was die andere man. Één van ons had ook een gezin dat daardoor stuk ging en één van ons had een huwelijk dat stuk ging. Wat ik wel beaam hier is dat, als je in zo’n situatie terecht komt, je je heel veel dingen moet afvragen mbt jezelf en je relatie en dan vooral naar iedereen eerlijk moet zijn. Woorden als ‘lef hebben’ en ‘omver schoppen’ en ‘verloochenen’ zijn vaak makkelijk gezegd voor een buitenstaander. En daarmee bedoel ik niet dat het voor de ‘schuldige’ wordt goedgepraat, maar er komt zoveel meer bij kijken vaak dan dat je hoort ziet of leest van een ander. Is dat een reden om vreemd te gaan of te flirten of whatever? Nee absoluut niet. Maar het is al moeilijk genoeg voor ALLE betrokken partijen, zonder dat iedereen er nog even een plasje overheen doet.
@Iertje81 ik denk dat vooral eerlijkheid in zulke gevallen zo belangrijk is. Hoe dan ook, er zal iemand gekwetst worden. Maar als eerlijkheid dan ook nog ver te zoeken is, kunnen dingen zo verschrikkelijk dubbel hard aan komen later. Dat geldt voor alle gevoelige kwesties waar families bij betrokken zijn (in mijn jeugd ging dit om een nieuwe vriend van mijn moeder, die idd elders een gezin had). Dat gezin werd idd verwoest en was gekwetst, maar ik ook doordat mijn moeder zo veel loog..). Eerlijkheid is key
Zet ergens een oproepje waarin je vraagt om leuke meiden doe op jouw niveau kunnen meepraten als je er echt zo ontzettend van baalt. Hij vast niet de enige waarmee je dit kan. Verder kan ik me niet voorstellen dat ik me zo druk zou maken om zomaar een kennis die ik amper spreek en waarmee ik verder geen band mee heb. Ook niet als die paar korte gesprekken fijn zouden zijn geweest.
Ja is helemaal waar wat je zegt maar ik ben de eerste in de rij die zal aangeven hoe verschrikkelijk moeilijk eerlijk zijn in zo’n situatie is. Ik heb het geprobeerd; echt. En ik ben ook heel ver gekomen met eerlijkheid maar sommige dingen heb ik echt niet verteld. Maar daarin speelde mee dat mijn ex al zo diep in die enorme put zat, dat ik hem er niet nog dieper in wilde douwen. En achteraf had ik eerder eerlijk moeten zijn en dat zit in m’n spreekwoordelijke tas die soms als lood om m’n nek hangt en die ik altijd zal moeten dragen. En dat zeg ik niet om zielig te doen of begrip te vragen, maar dat is wel hoe het in elkaar steekt.