Zij kwamen met 39+1 (met 39 begon de bevalling) & 39+4. Maar het is nu echt nog zo stil terwijl ik bij de jongens al wel echt serieus gerommel had van te voren, ik verwacht niet dat deze baby binnen nu en 2 dagen komt. Al zou dat wel perfect zijn met oppas
Goeiemorgen dames, daar ben ik weer! Vandaag de 41 weken aangetikt, waarvan ik niet had verwacht die ooit aan te tikken haha (had altijd het gevoel dat hij eerder zou komen uit zichzelf, maar volgens mij denkt iedereen dat altijd ) Gister zoals jullie weten bij de gyn geweest ivm intake voor inleiding. Ze vond het een goed plan om in te leiden. Er is gevoeld, en tot tegenstelling van woensdag, was gister mijn baarmoedermond in iedergeval helemaal verweekt en zacht, maar helaas nog geen ontsluiting te voelen (die harde buiken hebben dus waarschijnlijk wel echt wat werk verricht). Ze vroeg aan mij wat ik zelf wou qua tijd. Op dat moment zei ik dat ik het prima vond om morgen (zondag) een ballonnetje te plaatsen. Ze verwachtte aan hoe het voelde dat dat ballonnetje wellicht al genoeg ging doen (en dat hoop ik dan ook ten zeerste!!). Voor nu staat anders de inleiding voor aanstaande maandag gepland, met 41+2. Nou komt natuurlijk de hele grap van de eeuw: ik ben thuis gekomen en ben gaan nadenken roflmao, omdat het in twee dagen zo veranderd is, moet ik het niet nog extra de tijd gunnen? Ik vind het zó ontzettend moeilijk want aan de ene kant denk ik; wat als hij net van plan is uit zichzelf te arriveren de dag erna? Maar tegelijkertijd denk ik ook; des te langer tot de 42 weken wachten, des te meer er bekend word qua complicaties en meestal wordt het dan ook wat gevaarlijker. Dus ja. Wat wil ik nou echt.. geen idee Merk dat ik hieromtrent ineens een stuk onzekerder ben dan dat ik erin stond met de geplande keizersnede, waar ik voor de volle 100% in ging. Ik snap dat niemand deze vraag voor mij kan beantwoorden, maar ik vraag mezelf gewoon heel erg af of ik dan toch niet wat langer moet wachten, omdat ik nu wellicht de keuze voor m’n kindje aan het maken ben. Ik hoop ook zó dat die ballon uit zichzelf wat bij me aanwakkert en het vanuit daar overneemt, want ik zit echt niet te wachten op wee-opwekkers.. Help
Oja, de vk komt vandaag trouwens eerst nog bij me thuis langs om proberen te strippen, maar aangezien ik gister (nog) geen ontsluiting had, verwacht ik daar eigenlijk maar niks van
Fijn dat de voorweeen in ieder geval wat hebben gedaan! Hopelijk lukt het strippen vandaag en geeft dat het laatste zetje!! Ik begrijp je punt hoor. Ik werd met precies dezelfde gedachte wakker. Ik ben dan nog geen 41 weken, maar omdat die andere 2 wel pas met ruim 41 weken kwamen en ze nu ook pas met 41 weken wat willen gaan ondernemen.. Ik zou zeggen, doe wat voor jou goed voelt. Overleg het zo met de vk wat zij verwacht, misschien als het strippen vandaag wel lukt dat je het nog een dagje langer kan afwachten? Maar als dat niet goed voelt zeker niet doen! Succes en sterkte met afwachten!!
Dan snap ik dat het tegenvalt als je nu over de 40 weken heen gaat! Hopelijk duurt het niet te lang meer .
@margarethd lastig zeg! Kan me beide kanten voorstellen. Zou het inderdaad vandaag ook even met je verloskundige bespreken. Fijn dat de harde buiken in ieder geval al wat gedaan hebben. Echt een rollercoaster zo voor je deze dagen. @Mammavantwee ben nog maar 39+4 dus mag echt nog niet klagen. Had alleen niet verwacht dat deze het langst zou blijven zitten terwijl ik deze zwangerschap echt veel zwaarder vind. Heb de knop omgezet dat het nog een paar dagen duurt, nog maar even genieten van m'n dikke buik.
Ik snap dat je twijfelt @margarethd... Hier drie keer ingeleid en er gebeurde bij mij echt niets op het ballonnetje of breken van de vliezen, ondanks dat ik vaak al wel 1 a 2 cm had voor het plaatsen. Ik had echt de maximale dosis opwekkers nodig en zeker de laatste keer, baalde ik daarvan, ik wilde zo graag eens natuurlijk bevallen of iig dan zonder opwekkers. Maar ja, dat er in een paar dagen echt wel wat veranderd is van binnen, zou mij ook aan het twijfelen brengen!
Ik snap wat je zegt, maar ik zie dat bij jou de termijnen nog best wel vroeg waren. De gyn legde mij gister uit dat normaal als iemand bij bijvoorbeeld 38 weken ingeleid moet worden, er vaak nog helemaal niks door het lichaam zelf “gedaan” is, waardoor het veel meer moeite kost om het op gang te brengen. Ze vertelde wel dat ze dat in mijn geval niet verwacht. Dus ik hoop niet mee te hoeven praten over jouw ervaringen .
@margarethd snap heel goed je afweging, weet als geen ander hoe stront zat je het kan zijn en dan heb jij ook nog eens die keizersnede gepland gehad wat niet doorging. Wat een toestand. Maar als ik puur eerlijke mening mag geven, moet je verder ook niks mee doen haha maar je vraagt erom, ik zou het kind de tijd gunnen. Bij m'n eerste ook vroeg begonnen met rommelen qua strippen etc vanaf 41 maar die bleef zitten tot 41.4,toen was hij er kennelijk klaar voor. De tweede deed niks wat dus toen met 41.6 vliezen gebroken en was ze er met welgeteld 1 uur. Alleen ze waren beide 6 a 6.5 pond dus ik had er toen wel vrede mee en dat houd ik nu ook in m'n hoofd dat ze die laatste weekjes bij mij gewoon nodig hebben.. Bij mij op de praktijk, en ook op de afdeling verloskunde waar ik werkte hebben ze echt zoiets van tussen 37 en 42 is binnen de tijd dus geef het kind die tijd. Nogmaals, ik weet hoe enorm kak over tijd lopen is, kon elke ochtend wel grienen als er weer niks was gebeurd. Toen 't er eenmaal was dacht ik, man man wat heb ik over die laatste 2 weken nog me druk gemaakt.. Probeer dat deze ronde in m'n achterhoofd te houden en kijken of ik er wat relaxter in kan staan Maar meid dat is echt verdraaid moeilijk, bespreek het nog is met vk ook mbt risico 's of zij die ook echt gegrond vind en volg je gevoel!!! Dikke knuffel
Ik ga vandaag als de vk komt voor proberen te strippen het er nog even met haar over hebben. En zo zie je maar, 100 verschillende meningen. Heb net ook even keihard bij m’n allerliefste vriendlief uitgehuild. Hij snapte het uiteraard allemaal, maar zegt vanaf de buitenkant te zien dat ik echt aan het opraken ben, ook emotioneel (hormonaaaaal). Ik moet zeggen dat ik weer ontzettend veel harde buiken heb, en ook wat krampen dus laten we gewoon met z’n alle ALSJEBLIEFT hopen dat het uit zichzelf gewoon lekker doorzet en ik me druk heb gemaakt om helemaal lekker niks .
Ik duim voor je! Ik zit een beetje met hetzelfde probleem. Hier zit er ook geen schot meer in. Ik ben nog niet zover als jij, maar als het aan het ziekenhuis had gelegen was de baby er al uit en ik mag eigenlijk ook niet over de 41 weken. Ik zie dat inleiden echt niet zitten, maar ja eventuele risico's ook niet. Aan de andere kant kan de situatie plotseling zomaar veranderen. Dus ik wacht het zo lang als verantwoord is af. Sterkte!
Zo lastig hè.. Mijn vriend zegt ga gewoon op je eerste gevoel af, en dat was aankomende maandag inleiden. Maar hetgeen wat me heeft doen gaan twijfelen is dat het gister toch ineens verweekt allemaal voelde en dat er dus wel al wat aan de gang is.. Vk moet trouwens nog steeds komen voor kijken om te strippen dus daar hoop ik natuurlijk in eerste instantie het allerhardste op! Willen jullie plz allemaal voor me duimen meiden
Was het bij je dochter trouwens heel anders gegaan dan? Met wat voor termijn was zij gekomen, en zonder inleiden dus?
Ik hoop het echt voor je en ik ga heel hard duimen! Hier heeft 2 x strippen nu helaas niks geholpen. Mijn dochter kwam spontaan met precies 41 weken. Op 40+4 zat alles nog potdicht dus ook strippen niet mogelijk.
@margarethd Bij mij had het al flink gerommeld voor de inleiding maar het breken vd vliezen was voldoende om vanzelf op gang te komen. Ik heb de laagste dosis opwekkers gehad. Je weet het niet van te voren, laat het op je af komen! Luister naar het team om je heen en probeer zo goed mogelijk te ontspannen en het te "ondergaan" dan komt het echt goed! Succes!
Hoe is het hier? Bij mij weer alles rustig. Merk helemaal niks meer. Geen bruin-/slijmverlies en geen voorweeën meer. Frustrerend hoor....
Lieve meiden! Ik had even tijd voor mezelf nog nodig gister. Strippen kon echt niet, voelde ontzettend ongunstig van binnen. Het was wel lichtjes verweekt, maar dat was het dan ook wel. De baarmoedermond tuit was nog helemaal vingertop lang etc. Geen strippen mogelijk dus.. Echt een héle heftige rotdag en nacht achter de rug. Na heel veel wikken en wegen (ja, serieus de hele dag én nacht) tussen ik ga het wel doen en toen weer ik ga het niet doen, tot aan een kwartier voor tijd dat we weg moesten roflmao, ben ik uiteindelijk toch gegaan, omdat ik echt ook nog wou overleggen met de verloskundigen daar. Ik heb al m’n zorgen en gedachten met haar gewisseld, inclusief tranen, en ze vertelde me eigenlijk gewoon heel eerlijk: het wordt wel tijd dat hij eruit gaat komen. Lang verhaal kort, ze wou het eigenlijk niet zo zeggen, maar ik kon proeven dat ze zoiets had van; ik zou het wel echt doen, met kijk op komende complicaties ook. Uiteraard wil ik doen wat voor hem het beste is, daarvoor lag ik daar ten slotte ook. Het was voor mij vannacht echt mijn gevoel die zei; als ik naar mijn gevoel luister wil ik dit gewoon echt niet, ik heb echt geen reden om niet op mijn lichaam en mijn kindje te vertrouwen, en tegelijkertijd wil ik gewoon niet extra kans op complicaties. Het was dus kiezen tussen verstand en gevoel. Ik denk dat je op gegeven moment ook naar experts moet luisteren. De doorslag was voor mij door drie dingen: -verloskundige in ZH gaf aan dat het wel echt tijd word dat ie eruit komt -ze vertelde dat ookal zou ik wachten op natuurlijk aanwakkeren, dat je dan als nog kans hebt op wee opwekkers (dit is waar ik namelijk het bangst voor was -ze had nóg een keer gevoeld op mijn verzoek (omdat ik zeker wou weten dat het niet voor niks zou zijn), en ze vertelde zelf ook nogmaals dat het echt niet gunstig voelde op dat moment Hoe lang wil je dan op gegeven moment nog doorgaan moet je jezelf nog afvragen. Het gaat er uiteindelijk natuurlijk om dat ie veilig en wel in je armen komt te liggen, en dat maakt niet uit op wat voor manier. De ballonkatheter zit er nu in, en heb meteen echt krampen. HOPELIJK zet het uit nature door, maar ik ga me nergens meer op vast pinnen. Kamer met bad is gereserveerd voor me voor morgen (dat is weer fijn aan het van tevoren weten), en moet om 5.30 morgen bellen of er nog steeds plek is, zo ja, 6.30 in ziekenhuis zijn. Nou meiden. Ik weet nog steeds niet wat ik er allemaal van moet denken en of ik de juiste keuze heb gemaakt, maar dat weet je nooit. Ik doe wat ik denk dat goed is, en ik laat het maar over me heen komen. Dit was mijn levensverhaal weer