@Baileyy: Omdat onduidelijk was hoe het nou precies zat en er vanuit school ook de vraag was of ze haar nou aan het overvragen waren (en van ons uit juist de vraag of ze niet ondervraagd werd) en of ze haar op de juiste manier begeleidden ed. Zonder dergelijke onduidelijkheid/vragen, hadden we haar niet laten testen. De jongste is dan ook niet getest, bij haar is er zowel vanuit ons als vanuit school geen vraag mbt oorzaak en/of begeleiding ed. Zij doet het prima met de aanpak zoals school die aanbiedt (versnelt en nu compacten en verrijken en verdiepen ed).
Wij hebben ook nog niet laten testen, maar gaan dit wel doen ergens dit voorjaar. Dat heeft een aantal redenen: - ik heb het nodig om in te zien hoe slim mijn zoontje is, ik lijk het niet te geloven zolang het niet zwart op wit staat ofzo. Nu kan ik nog doen alsof het nog meevalt. - mijn zoontje is waarschijnlijk uhb en de vraag is hoe uitzonderlijk. Vanuit de specialist die ons begeleidt is het dus ook een soort nieuwsgierigheid. - voor school hoeft het niet, maar het kan ook wat extra handvatten geven. Nja, we gaan dus proberen te testen dit voorjaar. Maar als het niet lukt (die kans is heel groot) is er geen man overboord en hebben we genoeg informatie voor de komende tijd.
Onze zoon had als peuter en kleuter een ontwikkelingsvoorsprong, met name op het gebied van taal en logisch & abstract denken. vanaf de 2e helft groep 3 begonnen de problemen met automatiseren. Hij maakte de 'zon'-boekjes van VLL foutloos, maar haalde het tempo niet bij het lezen van woordrijtjes. (Zien we nu trouwens ook weer bij de jongste ) Als je een gesprek met onze zoon voert, denk je; "Dit is een slim kereltje." En dat zeg ik niet alleen als moeder, dat krijgen we ook vaak terug van anderen. Veel mensen in onze omgeving zitten in het onderwijs of hebben er op de één of andere manier mee te maken. Dus die hebben er wel kijk op. Maar zie je dan vervolgens zijn rapport of CITO-uitslagen, dan rijmt dat totaal niet bij de indruk die je van hem krijgt. Daar komt bij dat zijn welbevinden vaak onder druk staat. Hij onthoud van een dag alleen de dingen die mis gingen Ziet overal beren op de weg. Staat gewoon behoorlijk negatief in het leven. Wij wilden dus duidelijkheid: is hij HB maar is er sprake van problematiek waardoor hij onder zijn kunnen presteert, ook tot frustratie van hemzelf? Of lijkt hij HB en wordt hij dus constant overschat en zorgt dat voor frustratie. Het eerste blijkt dus het geval te zijn. Hoogbegaafd, met kenmerken van faalangst en ADHD. En daar hoort een andere aanpak bij, dan bij een kind dat overvraagd wordt. Maar welke aanpak dat dat precies is... tja, daar zoeken we nog een beetje naar.
Onze beide kinderen zijn vanaf de start al niet heel gelukkig op school. We moeten als ouders steeds 'zeuren' om pluswerk en overleg. School doet principieel niet aan doortoetsen, ze zien dat beide kinderen voorlopen, maar hebben geen idee hoe ver. Pluswerk is geen maatwerk maar methode plusboeken als eenheidsworst. Dochter van 5 krijgt geen structureel levelwerk bij de kleuters. Gedragproblemen namen toe, veel emotionele uitbarstingen. School ging roepen dat zoon sociaal en emotioneel achter loopt. Zoon van 7 roept dat hij dood wil, dochter van 5 is er van overtuigd dat ze dom is, zegt dat ze niet van zichzelf houdt en dat de andere kinderen haar niet leuk vinden. Beide kinderen hebben amper aansluiting met leeftijdsgenoten. De reden van testen was de behoefte van de kinderen in beeld krijgen, om te zorgen dat ze beter in hun vel komen te zitten. Volgens ons ligt de sleutel daarvoor bij school, maar zonder onderzoek krijgen wij daar geen voet aan de grond tot nu toe. We gaan nu een laatste poging doen of met de testuitslagen school in beweging komt, er worden nu wel ineens deskundigen ingeschakeld. Maar als dit niet snel verbetert dan is de test ook de toegangssleutel tot HB onderwijs of een houvast bij het zoeken naar een andere meer geschikte school.
Het kan indd ingewikkeld zijn. Zolang de kennis maar aanwezig is om het onderscheid zo goed mogelijk te kunnen maken. Ja ik zou er ook niet aan willen gaan staan om 30 kleuters (of andere leeftijden) te begeleiden. Daarom is praten denk ik ook heel belangrijk. Niet alleen het horen van de ouder, maar ook het uitleggen waarom de juf een bepaalde visie heeft. Al vind ik het wel heel lastig om zulke gesprekken te voeren. In het gesprek gaat het mij allemaal te snel, dan blijft het achteraf hangen en kom ik beter tot een mening met onderbouwing. Ik mis daar zelf nog vaardigheden die het makkelijker hadden kunnen maken. De school voor mb/hb kon niet omgaan met dat lagere deel?
Die konden helemaal niet met haar omgaan. Ze hadden voornamelijk oog voor het cognitieve en minder voor het sociaal-emotionele stuk. En in het cognitieve deel vond/vind ik ze vrij star; ze hebben een bepaald aanbod en dat is het. Dat een kind ook wat anders nodig kan hebben dan dat standaard aanbod, dat was kennelijk lastig te begrijpen, laat staan er wat mee te doen. Ze heeft ook meerdere keren pech gehad met de klas en met de leerkracht, dat hielp ook niet. Nu zit ze op een school die als eerste prioriteit heeft dat ze goed in haar vel zit en dat werkt voor haar veel beter.
Wat zonde zeg dat ze daar zelfs zo star kunnen zijn. Fijn dat het nu in ieder geval een stuk beter gaat.
Ik denk dat ik daar ook herken wat ik eerder schreef/bedoelde: een school heeft een bepaald aanbod en de mogelijkheden zijn niet eindeloos. Er is ook een grote groep die het goed doet op die school en er is evengoed een groep waarvoor de school waarop ze nu zit totaal niet werkt. Behalve dat een school iets ‘moet’, is het dus ook zoeken naar iets wat aansluit bij je kind, omdat de mogelijkheden van een school ook eindig zijn. En dat is soms best lastig.
Ik heb bij mijn kinderen ook altijd gemerkt dat 'saai' niet per definitie te makkelijk betekent. Ze vinden het ook saai om oefeningen te doen om te automatiseren maar dat is wel belangrijk. Mijn dochter heeft zulk soort opmerkingen ook gekregen. Die mensen snappen haar echt niet. Maar los van of dat reguliere werk op niveau is, want dat is natuurlijk belangrijk; rekentijger is heel wat anders. Dat zijn meer denkpuzzels/ hersenkrakers, dus dat is in die zin ook wel een 'extraatje' op het reguliere werk. Het reguliere werk zorgt voor de leerdoelen en het automatiseren. Rekentijgers zijn de hogere denkorde opdrachten Dat kan niet de methode vervangen.
Nee, maar je kunt (moet!) voor Rekentijgers en dergelijke wel tijd vrij maken door een deel van de regulier stof uit de methode te schrappen. In een methode heb je, grofweg, 5 categorieën aan werk: - aanbieden van nieuwe stof / nieuwe strategieën - inoefenen van nieuwe stof / strategieën (zorgen dat je het snapt en gaat onthouden) - automatiseren (geleerde strategie steeds sneller uitvoeren, zonder meer over elke stap te hoeven nadenken) - memoriseren: dingen uit je hoofd leren, zoals 10-vriendjes, tafels, lxb=inh, lijdend voorwerp = wat + gezegde + onderwerp) - herhalen van eerdere leerdoelen zodat ze niet wegzakken Ook voor hoogbegaafde kinderen, is het aanbieden van een nieuwe strategie belangrijk. Vaak wel met een kortere uitleg. Maar dan wel weer met controle of ze de juiste strategie toepassen en niet een zelfbedacht trucje, waarmee ze later in de knel komen. Dus bijvoorbeeld cijferend optellen (groep 6) is meestal een som als 428 + 692 onder elkaar. Maar goede rekenaars, doen dat uit hun hoofd en leren dan nog de strategie niet. Dus bij hun check ik dan met een som als 387.950,75 + 173.092,37 of ze het echt op de juiste manier doen. Want dat redden ze meestal niet meer uit het hoofd. Maar het inoefenen kun je vaak flink inkorten. Waar andere kinderen bijvoorbeeld 4 lessen steeds een stuk of 20 opdrachten nodig hebben om de stof goed in te oefenen, kun je bij een HB-leerling vaak al toe met 2 of 3 lessen van 10 opdrachten. Automatiseren en memoriseren moet je doen, maar wel even kijken naar het kind. HB en automatiseren is geen heel gelukkige combinatie. Maar er zijn kinderen bij wie de stof wel vlot geautomatiseerd is. Dan heb je veel minder opgaven nodig om het te onderhouden. Bij kinderen bij wie het niet geautomatiseerd is, is het echt heel belangrijk om uit te leggen waarom het nodig is. En dat ook zichtbaar te maken. Bijvoorbeeld door al te laten zien waar je dat verderop in de leerstof nodig hebt. Hetzelfde geldt voor memoriseren. Interessante feitjes onthouden ze vaak feilloos. Maar de tafels... pfff: saai! Kinderen die bij ons in de middenbouw bijvoorbeeld tegen die tafels aanlopen, roep ik vaak als bovenbouwjuf even bij me. En dan laat ik zien hoe we vanaf groep 6 keersommen als 128 x 47 onder elkaar uitrekenen. Ze hoeven de strategie niet te onthouden, maar moeten wel zien dat dan in één som in feite 6 tafelsommen zitten. En dat het verrekt onhandig is, als je dan dus de tafels niet kent. Dan ben je héél lang met je werk bezig. Zelfs als de juf een deel van de les schrapt. En dan blijft er dus simpelweg minder tijd over voor de leukere dingen, zoals de rekentijgers. Ook een deelsom zoals 896 : 7 laat ik dan even zien, wat ook in deelsommen zitten tafels. En als je de de tafels niet kent zit je bij elke deelsom voor elke tussenstap héél lang te denken en te zoeken. Dit werkt niet bij alle kinderen even goed hoor. Maar er zijn wel een aantal kinderen die er daardoor hun nut van gaan inzien en dus toch hun schouders onder dat saaie memoriseren en automatiseren gaan zetten. En onze ervaring is dat als ik dat als HB-specialist en bovenbouwjuf even met zo'n kind doe, dat dat dan meer indruk maakt dan wanneer de eigen juf het laat zien. Herhalen van eerdere leerdoelen: herhalen is de koning van onthouden. Maar HB-kinderen kunnen met veel minder herhaling toe. Leerkrachten moeten echt (gaan) snappen, dat rekentijgers en ander verrijkingswerk geen 'toetje' is. Het is geen beloning voor als een kind zich eindelijk door 100% van de opdrachten heeft geworsteld. HB-kinderen kunnen met 40 of 60 % van de reguliere stof toe (sommigen nog minder of toch iets meer) en moeten daarna juist leren plannen, doorzetten, omgaan met mislukken etc. Dáár zijn die rekentijgers e.d. voor.
Wij hadden gisteren een leuk momentje om het nut van de tafels te laten zien. In het spel Risk kies je per beurt tussen aanvallen of nieuwe legers krijgen. Dat aantal nieuwe legers moet je uitrekenen aan de hand van hoeveel landen je al veroverd hebt. Dat bleek toch wel heel lastig en dat was met de tafelsommen op te lossen, konden we mooi uitleggen als hij de tafelsommen goed leert, hij dat zelf ook snel uitrekent. En waar wij vooral tegenaan lopen is niet zo zeer dat ze niet bereid zijn om het onderwijs aanbod aan te passen, maar vooral dat de juffen gewoon echt geen idee hebben wat HB eigenlijk echt inhoud. Ze lijken nog zo overtuigd van het beeld van de briljante leerling, ze kunnen weinig met het minder perfecte gedrag. Ze hikken dan wel aan tegen aanpassingen op basis van gedrag en dat is zo jammer. En de aanpassingen zit geen theorie achter tot nu toe, elk kind met pluswerk in de klas heeft het zelfde pluswerk en er zit geen ondergrens aan wat ze daarvan verwachten. Werk 20 minuten in rekentijger. Maar als het kind daarvan 19 minuten buiten kijkt en 1 som maakt dan is daar geen consequentie voor.
@tupp Wat een fijne uitgebreide uitleg weer Ik bedoelde 'extra' ook zeker niet als bovenop al het reguliere. Alleen dat rekentijgers niet alleen moeilijker is of zo, maar echt een andere functie heeft. @missle Ik snap dat je een andere school overweegt!
Ik moet trouwens wel zeggen dat de juf van de plusklas het wel snapt, maar dat is 1,5 uur per week als er geen corona is en haar invloed is beperkt. Ze doet wel echt haar best voor onze zoon en dat waarderen we ook heel erg, maar het totaalplaatje klopt gewoon niet op deze school.
Wij zijn ook bezig met het automatiseren van de tafels en doen dat vooral wandelend (we wandelen wat af, naar de supermarkt, door het park, naar de speeltuin etc) of springend op de trampoline. Zoontje krijgt rijen met sommen en hij kan ze wel, maar niet als hij stil zit met een papiertje voor zich. Dus ik noem de som op, hij springt, geeft het antwoord en ik schrijf het op. Voor nu werkt het, dus is het prima.
Ik vind het zo mooi om te zien hoe blanco en soms zo logisch jonge kinderen naar dingen kijken. Mijn zoontje zit in groep 3 maar leest al heel goed. Het zonboekje vindt hij leuk maar is in 10 min af dus ik had gevraagd om iets erbij van begrijpend lezen oid. We kregen een stencilpakketje met korte tekstjes met wat vragen. Dus ik leg hem dat voor. Hij, oke, wat moet ik doen? Ik: dit is een verhaaltje, dat ga je lezen en dan zijn er wat vragen bij. Hij: oh dat lijkt wel een beetje op nieuwsbegrip! (Gezien van zus) Na het lezen van de tekst gaan we naar vraag 1. Hij (oprecht verbaasd): maar hoe moet ik dat nou weten? Ik leg uit: de antwoorden kun je vinden in het verhaal, dus je moet in de tekst kijken. Hij (nog verbaasder): huh? Oke....maar dan is het toch veel te makkelijk...?? Uhm ja, zo kun je het ook bekijken. Begrijpend lezen is eigenlijk net als rekenen met het antwoordenboek erbij. Je moet alleen even zoeken naar de antwoorden. Nou hij vond het te makkelijk
@tupp Wederom een heel duidelijk uitleg van hoe e.e.a. inderdaad in elkaar steekt. Wat betreft testen (@owly ) Zoontje is niet getest en dat zijn we ook niet van plan. Hij is wel al meermaals geobserveerd door externe HB specialisten etc. Zowel zij als ik zien het nut van het laten doen van een intelligentie test niet in omdat er concreet niks zal veranderen. Ik ben zelf een UHB'er en afgaande op wat zoontje laat zien valt hij ook in die categorie. Wat ik bedoel te zeggen is; zo'n test is leuk.. dan rolt er een 145+ score uit, maar geen duidelijkere handvatten voor hoe e.e.a. in de praktijk soepeler te laten verlopen. Thuis loopt alles grotendeels nog steeds op rolletjes. Ik heb een veel beter beeld gekregen van wat werkt en wat niet, wat voor reacties verschillende aanpakken oproepen. Er is ook een veel duidelijker beeld ontstaan van zijn onderwijsbehoeften. Naast het basis aanbod van school heb ik vanalles en nog wat aan materiaal liggen waar hij ook dagelijks aan werkt. Bovendien heb ik de ruimte om op momenten dat er heftige weerstand is (bijvoorbeeld bij het tegenkomen van iets nieuws dat niet 1,2,3 lukt/ fout gegaan is) hem te kalmeren en hem erdoorheen te praten. Dit laatste gaat met horten en stoten maar elke keer dat hij uiteindelijk weer voor rede vatbaar is en mijn uitleg waardeert, accepteert en ermee aan de slag gaat is toch een kleine overwinning. Zoontje moet echt leren dat het geen schande is om niet alles meteen te snappen en dat een fout maken absoluut geen reden is om meteen is zak en as te zitten. Maar omdat hij op school standaard onder zijn niveau werkt zijn zulke situaties hem onbekend en raakt hij compleet in paniek die ene keer dat een oefening wél een uitdaging blijkt. Ik heb het idee dat we vooruitgang boeken en zoontje zit veel lekkerder in zijn vel. Het heropenen van de scholen had wat mij betreft dus nog wel even op zich mogen laten wachten.
@zigzag Ik heb bij een gespecialiseerd bureau laten testen en daar zaten echt wel goede tips en handvaten in het verslag. Daar zijn er nu ook van overgenomen in het opp. In het geval van mijn dochter was die 145+ score wel nuttig. (Ze is in groep 8 getest dus ging ook snel naar een nieuwe school) De uitslag met verslag heeft geholpen dat de school inziet dat er problematiek door de zeer hoogbegaafdheid ontstaat. Zonder dat verslag zou de focus ergens anders op zijn gelegd en had ik ze niet makkelijk kunnen overtuigen. Al blijft het zoeken hoor om het in de praktijk te laten werken.
@zigzag Als je niet hoeft te testen omdat er dingen duidelijk zijn en je weet waar het vandaan komt is het niet altijd nodig. Bij ons was het juist nodig om hulp in school te krijgen. Het gefrustreerd raken wanneer het fout is zakt nu inderdaad ook wat af door het thuiswerken. Je zit er op wanneer hij hey even nodig heeft. Ik vroeg laatst ook aan hem, is de grond onder je voeten weggezakt, dus een foutje of mis typen is niet zo'n ramp. Met een flauw geintje komt het nu snel goed alleen op school toppik dat hij dat nu ook vol kan houden. Dus eigenlijk aan de ene kant fijn dat hij kan gaan vooral voor het sociale maar aan de andere kant die zelfstandigheid en het leren leren waren we nu heel hard mee op weg
@owly misschien is het handig om de leerkuil eens met hem te bekijken en te bespreken? Dat helpt hier enigszins om te begrijpen dat je door een ‘dal’ moet om er vervolgens sterker uit te komen.
We zullen die er eens bij zoeken, bedankt! Hij is zooooooo eigenwijs. We koppelen we steeds terug. Hij kan heel goed rekenen, hij zit nu in gr 4 maar maakt redactiesommem van midden 5. Het automatiseren daar in tegen is minder vlot. Op school deed het eigenlijk niks zei hij zelf. Nu moest hij elke dag oefenen en opdrachten maken van het rekenen en gaat er langzaam op vooruit. Elke keer als het iets beter gaat zeggen we ook je maakt nu de kilometers. Wanneer iets fout is kan hij de opdracht verbeteren en weet hij als nog hoe het moet, we geven dus aan dat het ondanks er soms wat fout gaat je er toch wat van leert. Net zo als je hoeft niet de beste te zijn maar je moet wel je best doen.