Mijn man zei niet zoveel. Verslagen. Dat is misschien nog de beste omschrijving. Letterlijk in shock... Maar ik ben blij dat ik het eindelijk gezegd heb. Nu werken we tot woensdag avond langs elkaar heen en zien we elkaar nauwelijks/niet. Maar goed voor ieder om even z'n gedachten op een rij te zetten. Ik weet dat hij dat nodig heeft...en ik misschien ook wel.
wat goed dat je het hebt verteld! En logisch dat je man zo reageerde natuurlijk. Zo was jou eerste reactie ook denk ik alleen heb jij al een paar dagen eraan kunnen wennen. Die tijd heeft hij nu ook nodig inderdaad. Ik denk inderdaad wel dat het goed is dat hij bij het telefoon gesprek is. Dan kan hij ook luisteren naar wat de gyn er over zegt en zelf vragen stellen die hem op dat moment te binnen schieten
Nou... We hebben dus gepraat en elkaar 2 dagen niet gezien. En tot mijn verbazing, opluchting en vreugde wil mijn man het kindje ook graag ♡ Ondanks dat hij geen kinderen meer wil(de) Maar dit is wel echt de laatste! Alleen nu begint voor mij de miskraam angst weer. Meer miskramen dan goede zwangerschappen gehad en nog nooit 2 goede zwangerschappen achter elkaar. Steeds wel 1 of 2 miskramen er tussen... Normaal laat ik bij 6 weken altijd op eigen verzoek een echo doen bij een bureau maar dat mag nu vanwege de lockdown niet... Vrijdag telefonisch afspraak met de specialist...
Wat fijn hoe je man gereageerd heeft zeg!! Nu hopen dat er vrijdag een positief gesprek met de specialist volgt.
Wat een fijne reactie van je man! Die spanning is in ieder geval weg. Wat zal deze week lang voor je duren!
Succes vrijdag, overleg misschien kan je wel een vroege echo krijgen ivm meerdere miskramen en ook omdat je je zorgen maakt.
Een vitaliteitsecho kan de vk gewoon doen als er medische noodzaak is. En met meerdere miskramen zou jij daar ook onder vallen lijkt mij!
Ik ben sowieso medisch door vroeggeboorte, miskramen longembolieen etc etc Het zkh heeft gebeld, morgen telefonisch en maandag de echo
@Simmy Ik las zo even je verhaal! Heftig allemaal. Snap dat er veel op je af komt. Maar ben erg blij dat je samen met je man tot de keuze mag komen dat je het toch graag wil behouden. M’n hart maakte een sprongetje. Zelf ben ik faliekant tegen abortus. Al begrijp ik heel goed de nood van jou! Ik zou het alleen nooit over m’n hart kunnen verkrijgen om een leventje (hoe klein ook) maar met een kloppend hartje te aborteren. (Misschien krijg ik nu heel veel tegengas, weet ik, maar ik wilde m’n mening graag kwijt) Sterkte met alles!!!