Hier vandaag 4dpo. Volgende ronde doen ik even niets (geen ovulatie testen of tempen). Wilde nu vooral weten of m'n lichaam het nog doet. Wel een laat ei voor mijn doen, CD 18 ipv 14 a 15. Al twijfel ik of niet weten wanneer mijn ei was bevalt. Lijkt mij ook wel erg lastig ofzo.
Dames bedankt voor het warme welkom! @Fringe: van harte gefeliciteerd! Die is zeker duidelijk hahaha @ALJ: Ik vind sneeuw niet erg als het maar blijft liggen zoals nu. Kou is ook niet erg daar kun je je tegen kleden. Als het maar niet zo vies gaat waaien en of regenen nu. Want dan krijg je dus vieze gladde papperige sneeuw of ijzel. Hier kun je je nog prima door voortbewegen ook met de auto met gepaste snelheid. En ja winterbanden zijn ook wel een pre haha. Hoop dat deze keer je symptomen wel op een zwangerschap wijzen. Wie was er zo slim om te bedenken dat pril zwanger zijn en een begin van de menstruatie dezelfde symptomen moesten hebben @wolkje1994: beetje mosterd na de maaltijd haha, maar zoals je inmiddels weet hoort de test streep minstens net zo donker te zijn als de controlestreep of zelfs donkerder dan de controlestreep. Ik hoop dat die snel komt. Ik las in dat andere topic dat je zei dat je cyclus 27-28 dagen was. Normaal zou je dan denken dat je op CD 13/14 je eisprong hebt dus had je test al positief moeten zijn. Maar als je een kortere LF hebt van bijv 10 dagen dan zal je eisprong pas op dag dag 17/18 zijn en dan klopt het dat je nog geen positieve ovulatietest hebt gehad. Die twijfels zijn hier ook hoor. Ik wacht al een jaar totdat mijn man er klaar voor is. En nu gaan we er voor en bekruipt mij ineens het gevoel van, kan ik het echt wel. Komen we er wel door als ik weer een nieuwe depressie krijg. Hoe gaan we dat dan doen met 3 kids, want met 2 was al heftig. En kan ik het uberhaupt wel aan om voor 3 te zorgen. Op een slechte dag denk ik nee ik kan het niet en waar begin ik aan! En op goeie dagen denk ik ja we gaan er voor, want ik mis een kind naast mijn kindjes, ik mis een fietsje naast de fietsen die er al staan enz! Het is logisch om te twijfelen want je kan niet meer terug dus moet je 'het wel zeker weten'. Juist supergoed dat jullie er over praten, want soms kun je dingen veel groter maken dan ze zijn en kan je partner je juist weer in de normale denkwijze resetten haha. De zogenoemde beren op de weg. @beauscret: elke baby heeft weer zijn eigen dingetjes en uitdagingen. En inderdaad sta je er bij een volgend kindje anders in omdat je weet hoe heftig alles kan zijn. Maar er zit ook een voordeel in. Je bent namelijk minder makkelijk uit het veld te slaan door anderen. Je hebt al leren vertrouwen op je eigen mama gevoel en wuift sneller adviezen van anderen weg als die niet goed voelen, waardoor je toch weer wat minder onzeker bent. @Flowertje27: aah nee wat vreselijk rot meis. Hoe is het vandaag? @Mommy2020: he bah dat schiet ook niet op zo! Hoe is het nu bij jou vandaag? Oh lees net dat het is doorgebroken! Fijn, dan kun je in elk geval weer verder. Wachten op niks is zoo frustrerend @Krily: als het zo wisselend is kan ik me voorstellen dat je toch wel ovutesten gaat gebruiken. Ik zou het zelf persoonlijk erg zwaar vinden die onzekerheid en regelmatig sex hebben voor het geval je je ei mist ofzo.
Ik heb gister op google gezocht: ben ik een goede mama? Zoveel onzekerheid ineens, doe ik het wel goed voor mijn kleintje? Kwam wel op een heel fijn artikel uit, en wat topics met bemoedigende reacties. Dat deed me goed. Wat je zegt klopt ook @Stokstaartje86 je hebt al de nodige ervaring en met liefde aandacht eten en wat slaap worden ze echt wel groot. Ik ben gewoon niet zo'n baby mama merk ik. Heel schattig enzo, maar ik wil gewoon dat ze lekker kunnen kletsen, lopen, etc. Wss roep ik dat ik de babytijd mis als ze eenmaal ouder zijn haha, maar ik merk echt aan mezelf dat huilen zonder te weten wat er is me erg onzeker maakt. Mja, om dan geen kindjes meer te maken omdat je de babytijd niet zo leuk vind.. nee. Ik kom deze tijd wel door en hoe sneller achter de rug hoe beter. Denk ik dan! Ik ging mijn uitgerekende datum bekijken gisteren, en dat valt precies op mijn verjaardag. Wel heel grappig, mocht het zo zijn.
Toch even heel lastig... digitale knuffel meid ! @Stokstaartje86 zal zo de foto uploaden. Denk nu zeker een positieve te hebben. Snap ook gelijk wat er bedoelt wordt. En bedankt voor je eerlijke bericht. Je hebt ook zeker gelijk, mijn vriend heeft ook aangegeven mij meer ‘me time’ te willen geven bij een volgende kindje in het eerste levensjaar... Dit was er niet na de geboorte van L vanwege zijn bizarre werktijden, we hebben ook al oplossingen bedacht. Ik moet dan ook meer vertrouwen... Wat betreft mijn slaapgebrek nu. L heeft vannacht doorgeslapen. Alsof ze even wilde laten dat het goed zit. Zelf ben ik bang dat ik vanaf de positieve zwangerschapstest weer energie moet inleveren. Slaat natuurlijk nergens op. Komt gewoon door mijn angst die ik overgehouden heb na een pittige zwangerschap van L. Maar ‘fijn’ om te lezen dat ik niet de enige ben met beren op de weg. Hoe ga jij er mee om wat betreft de depressie die je hebt gehad ?
Ik merk ook dat ik nóg meer geniet nu L ruim 1 jaar is. Al genoot ik ook van de babytijd. Maar kan je begrijpen. haha stel ronde 1 is raak dan valt de uitgerekende datum ook rond mijn verjaardag. Zou wat zijn joh
Ik denk dus dat deze positief is? Vanavond dus maar gezellig maken! echt een fijn groepje zo met elkaar. Vind het fijn dat iedereen zo open is over gevoelens enz!
@ bevalling: hier ging de eerste bevalling prima totdat ik na een uur persen nog geen kind had en ze op dezelfde plek bleef zitten. Toen moest ik met persweeën naar het ziekenhuis en is ze geboren met een knip en een vacuumpomp. Ze wilden mij een prik zetten om de placenta los te laten, maar ik wilde kijken of het zelf kwam. Maar het was hun beleid. Nu ben ik er boos over want GVD het is toch mijn bevalling? Je gaat toch geen net bevallen labiele vrouw onder druk zetten met protocollen. Dus ik heb toen toestemming gegeven omdat ik dacht heb ook geen zin in discussie. Bij ons was vooral na de bevalling bij de oudste traumatisch. Slecht drinken, afvallen. 24 uur kolven en met fles geven wat ik niet wou maar moest van de VK (je denkt dat ze er verstand van hebben dus doe je het toch maar). Niemand die voor me opkwam qua kraamzorg/lactatiekundige. Angst voor tepelspeenverwarring door die 24 uur fles. Kon volgens de VK niet maar ik had daarna een kind wat helemaal niet meer aanhapte aan de borst. Tepelhoedjes, productie weg, bijvoeden (1x met KV daarna gelukkig al weer borstmelk). Osteopaat i.v.m. vacuumpomp. Slechte adviezen van lactatiekundige, na 3 weken aanmodderen een week lang volledig uit BV fles gehad. Steeds slechter slapen en meer huilen, bleek verborgen reflux. Nog een poging en lukte het om volledig aan de borst te komen. Na een week weer slecht drinken. Weer osteopaat, maar hielp niks. Manueel therapeut (kiss syndroom heet nu HCFS), maar volgens de osteopaat kon dat niet. Wel grappig dat zijn behandeling steeds niet hielp en die van de manueel therapeut wel. Bleef lastig gaan en geen denderende groei dus weer verder zoeken. Lipbandje en tongriempje dan...volgens de lactatiekundige niets aan de hand, ik bleek volhouden en bij de derde die er wel verstand van had bleek het dus wel te strak en te kort. Wat een verschil! De voedingsmomente gingen steeds slechter, korter en huilen na 2x zuigen. Weer zoeken. Groei slecht. Koemelkallergie dan, nee dat kon bij BV aldus de KA. Was stress wisselwerking van moeder en kind. Grappig wel dat als ik op dieet was ze de sterren van de hemel dronk en als ik koemelk gebruikte ze weigerde en het op een huilen zette. Zelfs in lichte mate als de verpleegkundige de fles gaf bij opname. Daarna toen we al deze problemen getackelt hadden, had ik een heerlijk kind en vrolijk kind dat goed groeide. En na een paar maanden toen de darmen hersteld waren ineens een complete curve omhoog is gegaan qua groei. Korte versie: Wij hebben alles zelf moeten uitzoeken. Alle hulpverleners hebben ons in de kou laten staan. Niemand geloofde ons op een enkeling na. We weten nu dus precies waar we wel en niet moeten zijn voor welke dingen. Het was een harde, hele harde les. Maar ik ben zo hard op mijn eigen moedergevoel gaan vertrouwen. de bevalling van de tweede was wel heftig. Ik moest in het ziekenhuis bevallen i.v.m. te hoog BMI, dan je medisch poliklinisch. Erg jammer want ik wilde graag thuis in bad bevallen en dat was de eerste k eer ook al niet gelukt. Kans op herhaling van vacuumpomp was 5% en toch was ik er bang voor. En dus kon ik me niet goed ontspannen en langzame ontsluiting en veel pijn doordat ik niet mee kon gaan in de flow van mijn lijf. In bad in het ziekenhuis is niet gelukt. Weer kindje vast, nog hoger dan de vorige keer, weer vacuumpomp (die ze er eerst nog niet op konden zetten zo hoog zat ze nog). Ik dacht dit wordt een keizersnede, maar daar was de gyn het niet mee eens en sprak me even zeer duidelijke taal toe haha. Toen was hoofdje eruit en was er paniek, want schouder zat vast en moesten mijn benen in de nek. Gelukkig kwam ze toen weer vrij! Dat had wel even anders af kunnen lopen. Daar heb ik wel een tijdje last van gehad. Na de bevalling zag ik meteen weer symptomen van KISS, dus na een week op controle en bleek het goed. Alles ging goed, maar toch zat ik te wachten op het moment dat alles mis ging (trauma van de eerste wat boven kwam). Ik had alleen nog maar een borstontsteking gehad op dag 4 waarvoor opname in het ziekenhuis met antibiotica. Toen ze 4 weken was kwamen er wat problemen en mindere groei. Maar nu wisten we wat te doen en waar we moesten zijn. Controle bij de manueel therapeut en zat ze toch vast. Ik had zelf gezien dat het lipbandje te straks was dus hup, op controle. Ja hoor en ook weer de tong. Hmm ze lijkt pijn te hebben bij liggen, naar de huisarts vragen om ranitidine. Gelukkig fijne huisarts en die wou het 2 weken proberen. En het hielp. Alles was prima en ging goed. Geen koemelkallergie, maar ik kon me toch niet herinneren dat de oudste zo'n witte tong had de hele tijd. Bleken we al 10 weken met spruw rond te lopen...oeps. Ja die hadden we nog niet eerder gehad dus geen ervaring mee haha. Poeh minstens 10 weken mee bezig geweest om dat weer weg te krijgen. Ik heb na beide kids een postnatale depressie gehad... de tweede nog erger dan de eerste. Daar ben ik zelfs 3 jaar mee zoet geweest. Ik probeer het nu zo te zien dat alles wat we hebben meegemaakt alleen maar voordeel kan opleveren voor een volgend kindje. En tuurlijk ben ik bang voor weer een depressie, maar we weten wat we moeten doen. We hebben nu van te voren al contact met de pop poli en hopelijk levert ons dat kortere lijnen en snelle hulp op na de bevalling. We doen er alles aan om de kans te verkleinen van tevoren en dan zien we dan wel weer wat er op ons pad komt. sorry voor het lange verhaal en dan heb ik nog niet eens alles verteld
niets is zo frustrerend dat je niet weet wat er aan de hand is. Dat is ook bij een volgend kindje zo. En weet je DAT is juist wat je een goede mama maakt. Want je wilt niet dat je kindje verdrietig is dus doe je ALLES om dat op te lossen. En als ze blijven huilen voelt het alsof je faalt omdat je het niet op kunt lossen. Maar dat betekent niet dat je geen goeie mama bent, of dat je geen baby mama bent. De mijne zijn nu 4 en 7 jaar en soms vraag ik me ook echt af wat doe ik mezelf aan...weer niks kunnen weer overal mee slepen, weer niet weten wat er aan de hand is weer enz enz enz. En toch wil ik een baby
Deze ziet er goed uit. Heb je nog testen om te kijken hoe de test vanmiddag/vanavond is? Morgen zal de test waarschijnlijk weer lichter zijn Veel plezier vanavond
me-time is echt belangrijk hoor! En wat fijn dat je man je er in steunt en dat gaat doen. Als je het niet nodig hebt prima, maar als je het wel nodig hebt is dat ook prima. Al doet de moedermaffia je geloven dat het slecht en egoïstisch is. Maar weet je als jij goed voor jezelf zorgt kun je ook beter voor je kindjes zorgen. Ik heb tegen mijn man gezegd toen we voor de eerste gingen dat ik ook echt tijd voor mezelf nodig ben. Dat had ik toen namelijk al dat ik het af en toe fijn vond om even alleen te zijn en dat dat als een kindje er is dat niet ineens anders is. En elke zwangerschap is anders. Ik had bij de eerste 2 weken misselijk en maagzuur en bekkeninstabiliteit. Bij de tweede 3 maanden lang misselijk en spugen en maagzuur en vreselijke bekkenpijn. Maar door niet eigenwijs te zijn en door te lopen geen bekkeninstabiliteit. En toch allebei dames haha. Dus het hoeft niet per se zo te zijn dat het weer een zware zwangerschap wordt
deze begint er zeker op te lijken al vind ik hem wel een beetje meer pennenstreep achtig omdat er een lichter lijntje naast zit, maar je bent op weg. Dat zeker. Gezellig maken is altijd goed, dan ligt er al vast wat op voorraad hahaha
ik vind eigenlijk wel dat elke leeftijdsfase zijn charme heeft. Had ik nooit verwacht, ik was vroeger voor ik mama was dus bang dat ik alleen de baby tijd leuk zou vinden, omdat als ik oudere kinderen zag ik die nooit leuk vond haha. En bij de tweede was ik er van overtuigd dat ik nooit zoveel van een tweede kind kon houden als van mijn eerste. Mijn moeder en schoonmoeder zeiden al dat het niet zo werkte en inderdaad zo werkt het niet. Je houdt van allebei evenveel haha. Gek wat je brein allemaal met je doet
NOD: * Mommynumber2 - 28 jaar - 2e kindje - ronde 1 - 26 januari * Mommy2020 - bijna 33 jaar - 2e kindje - ronde 2 - 5 februari * Flowertje27 - 27 jaar - 1e kindje - ronde 2 - 5 februari * DMOM - 32 jaar - 4e kindje - ronde 2 - 9 februari * Fringe - 32 jaar - 2e kindje - ronde 3 - 10 februari * ALJ - 34 jaar - 3e kindje - ronde 12 - 12/14 februari * Beausecret - 29 jaar - 2e kindje - ronde 2 - 14 februari * Anja1986 - 34 jaar - 1e kindje - ronde 1 - 15 februari * Krily - 26 jaar - 2e kindje - ronde 1 - 16 februari * xMeliisz - 30 jaar - 3e kindje - ronde 3 - 21 februari * Schorpioen86 - 34 jaar - 2e kindje - ronde 2 - 22 februari * wolkje1994 - 26 jaar - 2e kindje - ronde 1 - 24 februari * Stokstaartje - 34 jaar - 3e kindje - ronde 1 - 27 februari * Annelies03 - 33 jaar - 1e kindje (4e totaal) - ronde 6 - 27 februari * BloemNH - 28 jaar - 1e kindje - ronde 12 - 1 maart * noukie 1992 - 28 jaar - 2e kindje - ronde 5 - 3 maart Later starten: Zwanger / uitgerekend * MDvD96 - 24 jaar - 2e kindje - 30/09/2021 Afspraken:
Ik moet om 14:40 bij de huisarts zijn. Heb echt een slechte dag vandaag en zit mezelf enorm in de weg, ik ben zó bang voor een BBZ. Eigenlijk voel ik aan alles dat het zo is, het bloedverlies, gelijkblijvende testen, (of licht stijgend, want ik voel me misselijk en borsten doen zeer, ruik sterk) en omdat ik in het verleden een eileiderontsteking heb gehad is de kans vrij aanwezig Ben altijd bang geweest dat dit me in de weg zou komen te zitten. Bleh lig het liefst hele dag in bed. Zo bang dat ze me eileider moeten gaan verwijderen... Heb zo ongeveer ieder forum gelezen en daar krijg ik al helemaal geen hoop meer van. Sorry voor het depressieve berichtje
Als het goed is komen Vandaag die van sensitest binnen! @Stokstaartje86 zo wat periode voor jullie zeg na de zwangerschappen. Goed hoe jullie je eigen gevoel hebben gevolgd!
oh meid snap helemaal dat je jezelf zo voelt ! Is toch niet gek! Gelukkig kan je vandaag bij de huisarts terecht, maar misschien stomme vraag? Bij onze verloskundige kan je voor zulke klachten gelijk daar terecht om het te checken . Succes vanmiddag meid!