dingen loslaten waar je geen invloed op hebt..

Nee daar ben ik heel slecht in. Gelukkig is mijn man daar heel goed in dus kan die wel altijd zo met me praten dat ik het na zo een gesprek me weer (voor even) beter voel.

 

Ik ben nog steeds van de kaart dat ik vorige week niet ben aangenomen ... moet je nagaan hoe goed ik in loslaten ben

Sterkte

 

Ik herken het. Ik denk dat dit vooral een eigen leerproces is. Die je zelf moet doorgaan. En een proces in vertrouwen hebben dat de ander ook zijn eigen leerproces heeft. Dus dat als jij je zorgen maakt over de ander, je tegen jezelf zegt: die persoon gaat nu door zijn eigen leerproces. Daar kan ik niks aan veranderen. Het enige wat ik kan doen is laten weten/blijken dat ik er ben voor hem/haar. En dat je het dan 'los laat'. Mediteren helpt hierbij. Door iedere dag +/- 10 min te mediteren leer je om meer bij je eigen kern te komen. En om even afstand te nemen van al dat andere. En als je dat lukt (gaat wel een maandje mediteren overheen) lukt het ook steeds beter op het moment zelf. Dat je inziet he ik mag er nu afstand van nemen ipv er vol in mee gaan/ de redder spelen etc

 

Ik ben er ook heel slecht in. Ik wil en moet overal invloed op hebben en als dat niet lukt word ik heel onrustig en druk in mijn hoofd.

De laatste tijd is het ook héél erg. Ik zit mezelf ook flink in de weg steeds

 

Sorry niet leuk natuurlijk. Ik like je berichtje

 

Like niet omdat ik het leuk vind maar me zo goed kan vinden in je omschrijving.

 

Herkenbaar, heb je daar ook iets aan? Ik ben veel te vroeg bevallen van mijn twee zoontjes die na een strijd in de couveuse zijn overleden en dat is zo onverwachts gebeurd, ik heb niets voelen aankomen, dat ik niets meer vertrouw... Corona tijd is echt slopend voor mij, want ik voel mij ook nog eens overal verantwoordelijk voor.

Tips die ik je kan meegeven zijn:
- schrijf in een boekje aan het einde van de dag wat allemaal goed ging, dit kan je zelfvertrouwen vergroten.
- geef je zelf 15 minuten om ergens over te piekeren en zoek daarna afleiding, ga je weer piekeren, dan zoek je de afleiding weer op, bij mij helpt een boek lezen, of even bellen met een vriendin/ familie.
- probeer een moment op de dag echt even voor jezelf te hebben en je gedachten te resetten.

veel sterkte, hopelijk knapt je hond snel weer op.

 

Herkenbaar, ik ben echt een ster in mezelf gek maken! Na veel mensen te hebben verloren en veel heftige situaties te hebben meegemaakt waarin ik totaal geen controle had ben ik een hele tijd super angstig geweest. En nog met vlagen, maar van extreme angstaanvallen met vooral extreem verdriet dat er iets gebeurd met mensen waar ik van hou of dat ik zelf bijvoorbeeld dood ga, is het nu weer redelijk onder controle. Bij vermoeidheid of hormonen wat lastiger soms.

Na een aantal emdr sessies om wat situaties te verwerken heb ik vooral de boodschap gekregen om mij vast te houden aan datgene wat er nu is, en niet te zoeken naar wat mis zou kunnen gaan. Heel moeilijk, maar ik ben het als soort van mantra gaan gebruiken. Dus telkens wanneer zo’n situatie ontstaat in mijn hoofd probeer ik weer op een rijtje te zetten wat NU de situatie is. (Bijvoorbeeld, vanochtend wakker geworden, met dochtertje geknuffeld, met gezinnetje ontbeten, met hondje gewandeld). Al die dingen waren er blijkbaar vandaag, en daar heb ik wederom een dag van mogen genieten. Me druk maken om een onzekere situatie kost heel veel energie, en die probeer ik op die momenten juist te stoppen in de dingen die ik wel heb en die er wel zijn.

Daarnaast heb ik 2 mensen in mijn leven die mij op zulke momenten weer met beide benen op de grond zetten. De een is heel goed in de situatie relativeren, de ander in perspectief bieden. Die weten er altijd voor te zorgen dat ik het wat kan loslaten

Sterkte!

 

Ik kan het eigenlijk heel goed. Door alles wat ik heb meegemaakt heb ik juist tot in mijn vezels geleerd dat niets maakbaar is, controle een illusie is en dat je maar marginaal invloed uit kan oefenen. Dus ik kan heel makkelijk alles loslaten waar ik geen invloed op heb. Dat kan ik doordat ik geleerd heb dat loslaten niet betekent dat het je niet interesseert, verre van, maar dat je accepteert dat je niets kan veranderen aan de omstandigheden.

En in loslaten zit ook heel veel liefde want dan ben je er nog steeds, maar dan ben je er voor de volle 100% omdat je niet voor bijvoorbeeld 50% met je gedachten bij je eigen stress bent.

Wat mij veel geholpen heeft is cognitieve gedragstherapie en dan vooral het 'wat als' spelletje tot het einde spelen. Het leven geeft je soms onmogelijke kaarten maar gek genoeg heb ik geleerd er altijd mee te kunnen spelen, en toch uiteindelijk weer gelukkig te worden.

 

Goede tip dat laatste. Ga ik ook de volgende keer doen als het zich aan dient

 

Dan heb je het nu denk ik ook niet zo makkelijk...

Als je er iets over kwijt wilt, mn PB staat altijd open.

 

Ik lees veel dezelfde reactie... Dat jullie heftige verliezen hebben meegemaakt. Zal dat de oorzaak zijn? Ik zelf heb mijn broer door zelfdoding totaal onverwachts verloren en binnen een half jaar nog een familielid door zelfdoding. Vanaf toen ontstond bij mij wel dat stuk van: nergens meer op durven vertrouwen... anderzijds leerde ik hierdoor juist ook weer wel om soms vol te vertrouwen op dingen en los te laten. Het vliegt bij mij zeg maar 2 kanten op. Sommige dingen denk ik: waar maak je je druk om? En laat ik volledig los. Bijv mijn dochter. Maak me nooit over ook maar 1 ding zorgen bij haar. Maar anderzijds heb ik dus wel weer met anderen... Dat ik me te druk maak om een ander omdat ik die wil helpen. Teveel doordenk, beredeneer, en soms ongevraagd advies geef.

Ik vraag me af: is dat omdat we dan te heftig/plotseling mensen hebben verloren? En dus het 'leven' niet meer vertrouwen? En daardoor teveel de controle zoeken?

 

Lief dank je wel! Andersom geld dat ook!

 

Wat vreselijk dat dit je is overkomen. En sterkte in deze extra zware tijd

 

Ik denk dat het een combinatie is van je karakter en wat je mee maakt. Ik was altijd al een gevoelig persoon, vaak op zoek naar bevestiging, als je dan, terwijl je zorgvuldig bent, iets overkomt wat een enorme impact op je leven heeft, dan kan dat je zo onzeker maken.
Ik zou graag met situaties om willen gaan zoals @Juul75 omschrijft. Ik heb ook cognitieve gedragstherapie gehad, maar het toepassen valt voor mij niet mee.

Maar er zijn ook genoeg mensen die anders met situaties om gaan. Dat zie ik ook om mij heen. Ik ga altijd gelijk uit van het ergste scenario, terwijl dat piekeren mij nog nooit iets heeft opgeleverd.

 

Hier als één/twee van de heftigste dingen in m'n leven al op jonge leeftijd m'n vader verloren, een jaar nadat m'n ouders onverwachts gescheiden waren.

Ik herken je verhaal heel erg, maar ik denk zelf dat het meer te maken heeft met de personen om je heen.
Zo maak ik me over onze oudste ook nooit zorgen, maar komt denk ik ook grotendeels door z'n leeftijd: ik moet m ook gewoon loslaten omdat ie wel ruimte móet krijgen om te groeien.
Maar m'n moeder daarentegen, die na de scheiding van m'n vader alleen achterbleef.. tsja, dat is dan weer het andere uiterste. Daar maak ik me soms iets teveel zorgen over.
Al is leeftijd natuurlijk niet het enige ding. 'De aard van het beestje' is misschien nog wel van grotere invloed.
M'n moeder zit gewoon heel bijzonder in elkaar met een eigen gebruiksaanwijzing, waardoor ik me soms zorgen maak.
Onze oudste is een kind wat doorgaans lekker in z'n vel zit, sociaal is, vriendjes heeft etc.
Daar hèb ik ook praktisch niks om me zorgen over te maken.

Heftig die zelfmoord van je broer en ander familielid

 

Wellicht helpt het om je eens te verdiepen in gedragspatronen. Dit heeft mij heel erg geholpen vorig jaar toen ik aan het revalideren was. Ik herken ook heel erg in veel dingen wat mensen hier schrijven.( wat vreselijk verdrietig wat sommige mensen hebben meegemaakt). Altijd druk in mijn hoofd, dingen niet los kunnen laten, aan het malen en doemdenken.
Ik beschrijf het nu erg abstract maar waar het in het kort op neerkomt is dat je leert te herkennen wat bepaalde gedragspatronen van je zijn en wat je er kan doen of wat je helpt om niet iedere keer in dezelfde valkuilen te komen qua gedachtes. Het richt zich dus puur op het mentale aspect. Wat hier ook al benoemen wordt, uitschrijven van die gedachtes. Hoop dat je er wat aan hebt.