Het is zo makkelijk wijzen. Je ziet dat overal gebeuren. Gaat het niet goed, is er onvrede, dan krijgt de overheid de schuld. Maar ik denk dat we toch echt dichter bij huis moeten gaan zoeken naar het antwoord op de vraag waarom het inmiddels al zo lang duurt. Kijk eens in de spiegel! Als we ons met z’n allen aan de afspraken hadden gehouden (en nog steeds) dan had ons land er nu een stuk beter voor gestaan. Maar wij Nederlanders, wij weten het altijd beter helaas.
Is denk ik iets psychologisch: zolang je zelf niet iets merkt van een maatregel, dan heb je niets te klagen. Voorbeeld: ik heb weinig te maken met zorg, ziekenhuis enz, dus de tekorten in de zkh raken mij niet persoonlijk. Niet dat ik mijn kop in het zand steek, maar omdat ik er persoonlijk geen hinder van ondervind, vind ik het niet de moeite waard om daar aandacht aan te besteden. Nu merk ik er wel iets van en dan word ik kritisch.
Kijk naar het niveau van de besmettingen nu en de bezetting van de ziekenhuizen, waar denk jij dat er momenteel nog veel ruimte is om grijzer te gaan dan het nu is? De maatregelen nu zijn niet zwart-wit. Weet je wat zwart-wit zou zijn? Iedereen 'in zijn kot', niemand verlaat zijn huis behalve voor de meest essentiële zaken. Je kan zeker discussiëren over bepaalde maatregelen, en voor of tegen bepaalde beslissingen zijn. Ik ben bijvoorbeeld een hele grote voorstander van het openhouden van de scholen (zoals hier in België gelukkig grotendeels gelukt is), maar snap dan ook dat daar andere 'offers' tegenover staan. En eerlijk, met 'zo kan het toch niet langer' en de emotionele tirade in de openingspost, zie ik niet veel ruimte voor een volwassen debat over de voor en tegens van bepaalde maatregelen.
dit is een mythe die vaak als tegenargument wordt genoemd. Uit onderzoek blijkt echter dat een heel groot deel van covid-patienten helemaal GEEN klachten heeft. Daarnaast is er ook nog een grote groep die heel milde klachten heeft, waarbij je gewoon normaal blijft functioneren. (zoals bij een paar dagen niet lekker zijn) De percentages verschillen nogal, maar hier een studie die zelfs met 86% van besmette personen geen klachten https://www.news-medical.net/news/20201009/86-percent-of-the-UKs-COVID-19-patients-have-no-symptoms.aspx hier een artikel dat zegt dat de inschattingen tussen 5 en 80% liggen. https://www.cebm.net/covid-19/covid-19-what-proportion-are-asymptomatic/ Daarnaast is er een groot grijs gebied, tussen het virus helemaal vrij rondlaten, en de maatregelen nu wat versoepelen. Ik vind dat er kritischer moet worden gekeken naar een beter balans zoeken tussen een 65 plusser met allerlei comorbiditeit (diabetes, overgewicht, etc) eindeloos behandelen, en de belangen van (onschuldige!) kinderen en adolescenten tegen elkaar afwegen. De gewone zorg zou gewoon door moeten gaan, de Covid zou anders moeten worden afgewogen als je het mij vraagt, waarbij alle andere, enorme negatieve effecten op andere groepen zwaarder worden meegewogen
Ik denk ook wel eens aan al die landen waar armoede de maatstaf is en probeer het dan een beetje in perspectief te plaatsen We hebben hier zoveel luxe. Die pandemie is wereldwijd. Genoeg landen waar bijv het onderwijs en de zorg een chaos is, waar oorlog is (centraal Afrika momenteel, je hoort er amper over), waar mensen elkaar aan de lopende band besmetten omdat er geen beschermingsmiddelen zijn, waar zuurstofflessen op de zwarte markt tegen torenhoge prijzen worden verkocht en dus alleen de rijken zichzelf kunnen helpen. En hier maken we ons druk over de kou op school en of ons kind wel een skibroek aanmoet ja of nee. Of dat we niet naar de kapper kunnen of naar de Action. Ja alles is relatief inderdaad...
Nou, de meesten houden zich toch aan de maatregelen? En daarom voelt het ook als een straf omdat iemand anders zich er niet aan houdt. Dus dat je de schuld krijgt van het gedrag van iemand anders. Ik werk al 11 maanden thuis bijvoorbeeld. Waarom worden er dan nog steeds zoveel op het werk besmet? Hoeveel is niet te voorkomen (omdat ze bijvoorbeeld in de zorg werken, dus veel contact met mensen), maar vooral: hoeveel wel. Ik zou die mensen graag een spiegel willen voorhouden.
Snap ik, denk dat dat voor veel mensen zo werkt, maar als ik heel eerlijk ben, ben je dan toch eigenlijk te laat?
De meesten? O, daarom sta ik al sinds een half jaar weer in de file. Omdat iedereen vanuit huis werkt. En zo nog legio voorbeelden. Nee hoor, we doen een mondkapje omdat het moet, maar verder zie ik een wereld van verschil met toen het allemaal nog spannend en nieuw was. Ik geloof oprecht (?) dat iedereen hier op het forum thuis werkt, maar het straatbeeld laat toch echt iets anders zien. En zolang we het niet m’n z’n allen doen, kan het kabinet nog zo hard roepen, maar dan gaat dit nog wel even duren.
Ik ben ook een mens, er hoeft mij niet steeds uitgelegd te worden dat mensen de situatie kut vinden. Ik vind ze ook kut, mijn kinderen ook, mijn ouders ook, mijn grootmoeder ook, mijn alleenstaande vriendinnen ook. Daarmee ben ik mijn openingspost ook begonnen: het IS kut. Dat is de schuld van een virus, niet van de maatregelen. En daar moet begrip voor zijn, er moet geluisterd worden naar mensen die het zwaar hebben. Er moet aandacht zijn voor jongeren,voor kinderen, voor alleenstaanden, voor eenzame ouderen,... Daar hoef je me allemaal niet van te overtuigen. Nu meer dan ooit moeten we zorgen voor elkaar. Maar bovenstaande mensen mogen geen argument worden in een discussie om maatregelen los te laten voor daar ruimte voor is, want de gevolgen daarvan zijn desastreuzer dan de situatie waarin we nu zitten.
Maar wat is luxe? Ja, we hebben eten, een dak boven ons hoofd en internet en een telefoon? Maar is dat allemaal echt zo belangrijk? Een deel van de kinderen krijgt nu onvoldoende onderwijs (een basisrecht!), en nog belangrijker, sociale relaties en fysiek contact mag nog maar heel beperkt. Fysiek en sociaal contact is essentieel voor de mens! Een baby overlijdt zelfs zonder fysiek contact. Dus zitten we eigenlijk wel in zo'n luxe positie??
En waarop baseer jij je dan dat dat een mythe is? Ik weet dat er veel mensen geen symptomen hebben, maar dat zijn niet de mensen die zich laten testen en dus ook niet de mensen die in de statistieken opduiken. Asymptomatische testen beperken zich tot mensen die uit een rode zone terugkomen, en hoogrisico contacten. Het gros van de mensen die zich laat testen heeft dus wel klachten. Maar in ieder geval, als het een mythe is dat het loslaten van de maatregelen zou zorgen voor een complete ontwrichting van onze maatschappij, dan zie ik daar van jou graag een bron van. Indien je die niet hebt dan is het een kwestie van opinie en heb ik vandaag geen zin in de zoveelste welles nietes discussie dus dan laat ik het er hier bij.
Er kan best onderzocht worden of er ruimte is voor versoepelingen, maatwerk, die geen of minimale gevolgen hebben voor de ziekenhuisbezetting. Dat is m.i. het doel: kijken wat er mogelijk is zonder dat de zorg het niet meer aan kan. Ik denk best dat die ruimte er is. Je moet misschien iets creatiefs bedenken, maar ik zou willen dat daar wel voor open wordt gestaan. Met z/w bedoel ik dat de maatregelen nu voor iedereen gelden. Dus niemand mag meer dan 1 persoon op bezoek hebben. Horeca helemaal dicht (dus kroeg én ruim restaurant). Zwembaden voor álle activiteiten dicht. Het is alles of niets.
Hmm ja, daar kan ik me ook wel weer wat bij voorstellen. Ik vind dat ook anders dan overal tegenaan schoppen. En als het voor jou werkt moet je dat ook vooral blijven doen natuurlijk. Normaal gesproken mag ik ook graag weten waarom iets zo is, maar nu bevalt de rol als schaap mij prima. Iedereen gaat er natuurlijk op een andere manier mee om. In ieder geval fijn dat het voor jou op deze manier rust kan geven.
Ik denk dat er elke dag eindeloos onderzoek is naar of versoepelingen mogelijk zijn? En wat bedoel je dan precies? Wie mag er dan wel op restaurant en wie mag er dan wel bezoek? Een deel van die 'zwart-witte' maatregelen komen trouwens ook voort uit het feit dat bedrijven anders naar de raad van staten trekken (dat heet hier zo, geen idee wat het equivalent in NL is) om een rechtzaak tegen de overheid aan te spannen. Zo is de overheid hier verplicht geweest om vakantieparken terug te laten openen omdat hotels ook open zijn. Dierentuinen zijn terug open omdat musea terug open gingen. Toen de restaurants open gingen, gingen allerlei café's gewoon ook eten op het menu zetten, etc...
Ik bedoel dat er per restaurant gekeken kan worden hoeveel gasten er zouden kunnen zijn. Nu was het hier 30, ongeacht de aard van de horeca. Dus grote Van der Valk en klein knus bistrootje. Waarom niet zoveel mensen per vloeroppervlakte met altijd de ruimte om de tafels heen. Kijk je First Dates? Dat gaat nu in NL heel mooi coronaproof. Van die rechtszaken klopt. Maar angst voor rechtszaken is toch een heel verkeerd uitgangspunt. Kom op zeg. Als het alternatief is alles dicht, dan moet je je concullega's het toch gunnen dat voor hun wat meer mogelijk is? Dan is er tegelijk meer geld beschikbaar voor jouw branche als steunpakket. Maar ik vind wel dat er naar alle branches gelijkwaardig gekeken moet worden. Maar als ze komen met een goed plan, waarom dan niet proberen? En dan dus niet de alles of niets, maar meer met maatwerk. Een klein museumpje met smalle paden kan misschien maar 5 bezoekers per uur krijgen, maar het Rijksmuseum wel meer.
Misschien een beetje flauw...maar niet flauwer dan het origineel... “Het is voor een paar weken” zeiden de overheid en de media... Maar die weken werden maanden. En die maanden worden nu bijna een jaar. “Je doet het voor de ander” zeiden ze. Zeg eens, voor wie doet u het? Voor de ondernemer die straks weer veilig open kan en zijn vaste klanten nog heeft? Voor de oude man die in het verpleeghuis wordt verzorgd door verpleegkundige die niet op hun tandvlees lopen? Voor het kind dat opa en oma nog veilig kan knuffelen? Voor de oude vrouw met oorlogstrauma, die niet opnieuw liefhebbenden weggerukt ziet worden? Voor de jongen die helaas veel stress kreeg van de maatregelen, maar straks nog wel les kan krijgen van zijn favoriete chronisch zieke docent? Voor alleenstaanden die met deze maatregelen veilig op bezoek kunnen gaan bij vrienden en familie? Voor de amateursporter die nog heerlijk buiten kan hardlopen, fietsen en thuis een workout kan doen? Voor de jongeren die hun toekomst plannen nu wel door kunnen gaan omdat de oudere generatie (die hun toekomst faciliteert) geholpen worden in de ziekenhuizen wanneer ze ziek zijn? Voor de jonge vrouw die helaas zojuist ontslag heeft gekregen maar nu misschien wel een leukere baan in de zorg kan krijgen? Voor de dame met COPD, die erge benauwdheidsklachten krijgt van het mondkapje, maar hem toch maar draagt uit angst voor onbegrip, maar van Covid nog benauwder wordt? Voor de jongeren die ook nu mogen exploreren, grenzen mogen ontdekken en eigenlijk gewoon jong mogen zijn? Voor de dove puber die met de mondkapjes meer moeite heeft communiceren, fit gewoon kan aangeven en weer verder kan communiceren? Ik begrijp het. U doet het voor de kwetsbare ouderen. U doet het voor het zorgpersoneel. U doet het voor de toekomst van de jongeren. U doet het voor uzelf. Zodat wij allemaal niet ziek worden. Zodat sommige niet doodgaan. Zodat sommige niet overwerkt raken. Zodat wij straks allemaal weer mogen genieten van alles wat het leven te bieden heeft: b.v.: de winkels, die dankzij overheidssteun er nog zijn. de knutselclub die weer doorgaat. de kleinkinderen die weer langskomen. de gezelligheid die er weer is. de vreugde die er weer is. de quarantaine die voorbij is. de isolatie die voorbij is. Om uiteindelijk het leven weer te vieren met elkaar. En ja het kost moeite? Het zijn nare regels. Het is vervelend die anderhalve meter. Het zijn rot mondkapjes. Het is maar een dagje uit die er anders uitziet dan gewend. Het is niet leuk om in quarantaine te moeten. Het is vervelend een wattenstaafje diep in je neus. Het is klote die isolatie. Het is piep een lockdown. Het is rot voor de eigenaar van winkels. Het is een uitdaging om affectie anders in te vullen. Het is maar een restaurant met een goede take away. Het zijn vrienden die gelukkig ook wel eens van teams gehoord hebben. Het is vakantie die er wat anders uitziet. Het is een coronacoupe Het is maar sociaal contact die gelukkig door kunnen gaan. Het zijn maar de feestdagen die we fijn konden vieren. Het is een knuffel die je alleen van je huisgenoten krijgt. Het zijn bedrijven die creatief moeten zijn. Het is de gelukkig de economie maar. Het is maar een vaccinatiepaspoort, die al langer bestaat. Het is maar de kinderopvang die waar nodig doorgang kon vinden. Het is maar een school die in aangepaste vorm thuis moet Het is een avondklok die, wees eerlijk je eigenlijk nooit belemmerd. Het is zo mooi dat we dit samen doen! Het is voor onze vrijheid, gezondheidszorg, kwetsbare, liefhebbende, toekomst van onze kinderen, voor ons zelf... © Welkom in 2021