En hoe zit dat bij jezelf? Jij wel een wens en zou je ook weer durven? Of dezelfde visie als je man? Jeetje zeg wat een verhaal, klinkt als een hele zware tijd en wat pittig dat jullie dat hij de bevalling hebben moeten meemaken...dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ik werkte vandaag thuis en m’n man ook, we gingen samen wandelen tijdens de lunch en ik heb toen toch de stoute schoenen aangetrokken en hem ernaar gevraagd hoe hij zou reageren als ik graag een derde zou willen. Nou die deur zit helaas toch een stuk dichter dan ik dacht...hij noemde zo ongeveer elk praktisch bezwaar op wat ik zelf ook al had bedacht of ergens had gelezen. Ondanks dat hij zei: mocht het ooit per ongeluk komen dan is dat zo, was het wel een duidelijke nee. Hij heeft o.a. het gevoel dat hij bij een derde nog veel meer voor z’n gezin moet leven, daar hij mij minder eenvoudig ‘even’ alleen laat met de kids (hij gaat bijv weleens voor 1 van z’n hobby’s een paar dagen op vakantie met vrienden). Nu denk ik dat dat wel losloopt, nou ja, alle bezwaren kan je natuurlijk weerleggen, maar de kant die hij uitlegt snap ik ook wel... Dus nu heb ik een probleem erbij. Mocht ik wel besluiten dat mijn kinderwens voor een derde er echt is, dan is het een zware klus om te kijken of ik manlief kan overtuigen en hoe het gesprek nu ging...als dat zo blijft...maak ik geen schijn van kans. Toch ben ik wel blij dat ik zijn mening heb gehoord, ook al was het niet wat ik wilde horen.
Dankjewel! Overigens heb ik het mijn zus en beste vriendin verteld en die reacties waren heel leuk (wel beetje in shock) maar prima. Al voorzie ik nog wel wat andere reacties (overigens niet dingen als we gaan niet op 3 passen hoor! Mijn ouders polsen er steeds naar die vinden het juist leuk denk ik maar ik heb ook een bewust kinderloze vriendin en die vind 2 kinderen al een belasting voor de aarde dus die derde snapt ze vast niet haha) en snap ik ook wel ik heb ook vaak geroepen, 3? Jeetje 3? Wat heftig Maar ik denk niet dat iemand zich zorgen maakt of we dit wel of niet kunnen dus buiten verbazing of “ik moet er niet aan denken zelf” zal het wel meevallen uiteindelijk. Mensen zijn nu in elk Geval wel mega verbaasd want deze calculeren ze niet in. Dat is ook best grappig
Je jongste is ook nog wel erg klein hè? Wij hebben niets voor niets 3 jaar lang gezegd nee. Maar de jongste is nu 3,5 en ze zijn zoveel zelfstandiger. Zindelijk, zelf dingen doen. 2 kleintjes vonden wij ook pittig (baby en peuter) pas nu komt er ruimte die er eerst dus ook niet zagen. Mijn man (en ik zelf ook) gaan ook regelmatig paar dagen alleen weg. Maar mijn beste vriendin met 3 kinderen doet dat ook. Het is inderdaad iets meer geregel maar het kan wel. Eerst zagen wij dat ook niet (wij beide niet) een maar gek genoeg kwam er ineens een turn. Ik heb gewoon 3 jaar lang gezegd we hoeven nu niks te besluiten. Wellicht dat dat al voor je helpt...
Jammer dat de deur toch wat dichter zit @Frummels. Lijkt me zo verwarrend als hij ondertussen wel zegt dat het welkom is als het toch zou gebeuren. Je zou denken dat hij (en andere mannen met hem) dan toch iig zelf actief meedenken over anticonceptie. Ik heb trouwens toch ook wel eens gedacht of we die derde wel echt moesten doen, maar durfde nooit echt met man over die twijfels te praten, omdat ik dan bang was dat hij dat aan zou grijpen voor een definitieve nee. Het was alsof ik zelf niet meer mocht/kon twijfelen, dus werd er zelf stelliger in. Ik heb dat ook gezien bij een vriendin die een tweede wilde, waarbij haar man dat niet wilde. Zij wist op een gegeven moment ook niet goed wat ze nou zelf echt wilde. Heel lastig. Als het je lukt zou ik proberen om erin te staan zoals @Mapje zei, dat je niet nu de beslissing hoeft te maken. Voor mij was het nog wel een beetje zo dat ik het nu of nooit wilde. Dus niet net zelfstandig en dan terug de luiers in. Maar misschien was ik daar wel op terug gekomen als het zo gegaan zou zijn.
Ik weet niet precies hoe het werkt en of ik er wel voor in aanmerking kom. Lijkt mij wel, want mijn antistoffen zijn zo aan de hoge kant dat een baby het niet zou overleven in mijn buik denk ik. Daar kan vast geen bloedtransfusie tegenop. En daarnaast kan het na 3 maanden na de geboorte nog last hebben van bloedarmoede omdat die antistoffen tot 3 maanden in het bloed van de baby blijven zitten. Dus ik zou eerst willen weten of we er voor in aanmerking kunnen komen
Op zich is het nu niet zo gek natuurlijk, al snap ik dat je iets anders had willen horen. Je kindjes zijn nog klein en je zit volop in de tropenjaren. En mannen zijn sowieso wat praktischer ingesteld. Ik lees in ieder geval geen signalen dat hij een nee never nooit niet bedoelt, eerder een nee, nu (liever) niet. Het kan zomaar zijn dat ie over een jaar (of 2 of 3) wat minder bezwaren ziet. Bij ons was het eigenlijk ook zo, ik had een sterke wens, hij dacht aan precies wat jouw man beschrijft. Daarnaast liep onze relatie niet goed en dat is ondanks een wens natuurlijk nooit verstandig om dan aan (nog) een kind te beginnen. Bezwaren genoeg dus. Maar toen wij weer goed op de rit zaten en de oudste 2 op school (6,5 en 4,5) werd zijn ‘nee’ toch een ‘ja’ Ik zeg niet dat dat bij jou ook gebeurt natuurlijk, maar inzichten en wensen kunnen veranderen.
Hè @Eppo82 wij zaten samen in groepje bij mijn tweede en jouw 4e (juli 2017) Ik had toen een andere naam en ik twijfelde over de derde toch? Bijna 6 weken zwanger nu
Oh en mijn man is minimaal 1 keer per jaar 1,5 week alleen met vakantie, gaat prima hoor, ook met 4. (Nu mis ik het zelfs dat ie niet gaat ivm Corona. ) En een weekendje samen weg lukt ook nog wel.
Hi! Ik breek even in. Zie je berichtje over PGD. Ik zit zelf in een PGD traject (zo’n 2,5 jaar nu) en er is bij MMM clubs ook een PGD topic. Mocht je vragen erover hebben, mag je altijd contact opnemen! Genoeg vrouwen met kennis hierover
Mijn man wilde aanvankelijk ook geen 3e Uiteindelijk hebben we besproken dat ik niets extra van hem zou verwachten (hij kan blijven doen wat hij al deed) Toen is de 3e gekomen en hij gaat nogsteeds regelmatig het hele weekend weg enzo en het gaat prima. En uiteindelijk zorgt hij natuurlijk ook net zo goed voor de derde als ik. Ik zag van tevoren al geen practische bezwaren en die bleken er ook niet te zijn. Inmiddels is totaal onverwacht nr 4 op komst...
Geen idee... als zoon wel een zeldzame aangeboren darmafwijking heeft is de kans dat een volgend kindje het krijgt ook verhoogd dus ik weet t nu gewoon nog niet. We zitten nog in de medische molen met de jongste en dat is loodzwaar. Ik zou echt graag nog 1 willen maar t is een rot aandoening dus dat zou wel voor mij streep erdoor zetten....