Wat fijn @Loveischocola! Het einde in zicht en dan straks een gezond kindje in je armen... @Lindavvv, wat ontzettend sneu van je kat. Sterkte meis... Het afsluiten van dingen kan zo helend zijn. Wij zitten nu in die fase, ik heb zojuist alle kaartjes in het geboortemandje van Mason gedaan en de deur van de babykamer weer open gedaan. Alles steeds meer "normaal". Als alle sneeuw weg is kan ik ook weer fatsoenlijk werken. Merk dat ik wel echt de behoefte weer heb aan "normaal". Ook al hadden we het advies gekregen te wachten tot na de 1e menstruatie hebben we toch al weer gemeenschap gehad. Ik miste het zo ontzettend, die intimiteit tussen ons! Mijn man miste het ook en ik vloeide al bijna een week niet meer, dus we hebben even van elkaar genoten. Geen idee of het rondom een eisprong was, daar gaan we vanzelf wel achter komen. Mocht ik van deze actie zwanger zijn dan is het meer dan welkom iig.
Oef.... Hier nieuws wat even binnenkwam... De oudste dochter van mijn man is 17 en kwam vandaag met de melding dat ze zwanger is. Ze weet nog niet of ze het wil houden, maar als ze dat wel doet worden we eerder opa en oma dan (weer) papa en mama. Dat deed wel even zeer. Overigens was haar moeder er ook heel vroeg bij (19) en was zijzelf ook niet gepland, dus ze heeft t niet van een vreemde (slordig pilgebruik).
Pfoe.. nee joh. Jeetje kan me goed voorstellen dat die wel even binnenkwam. T is überhaupt al lastig vind ik zelf om nu mee te krijgen als iemand zwanger is ook al gun ik t ze van harte! Maar dit is wel even een tandje heftiger..
Ja precies... Plus dat we sowieso in een enorm heftige periode zitten natuurlijk, het verlies van Mason nog vrij vers, mijn moeder is hard achteruit gegaan, zou via revalidatiecentrum naar verpleeghuis gaan, maar is in het ziekenhuis besmet geraakt met Corona. Nou en nu dit erbij, heb de halve nacht met t kind liggen appen omdat ze zo verdrietig en in de war is en dr moeder niet met dr wil praten tot t kind weg is. Ze mag van dr moeder ook niemand om hulp vragen. Ze voelt zich in de steek gelaten, gedwongen en vernederd. Dr stiefvader heeft er geen goed woord voor over, die noemt haar lui en dom en wil er niks mee te maken hebben. Dus ze wil sowieso hier komen wonen als ze t kindje wel laat komen. Je laat zo'n kind niet vallen, maar het had niet ongelukkiger uit kunnen komen. Ik heb zelf ook de halve nacht gehuild, hoe moeten we dit nu weer doen?
@Heidezicht Wat onwijs heftig zeg, voor jullie en ook voor zo meisje wat nu juist haar moeder nodig heeft. Wat ben jij liefdevol voor haar ❤️ Echt super ondanks dat het juist heel zwaar voor je is om in zo situatie te staan. Is er nog een vriendje in het spel bij haar? Het is wel vaak zo dat tienermoeder die dochters krijgen dat die dochter ook tienermoeder word.
Ik doe mijn best voor haar... Haar vriendje is nog in het spel. Ook 17 jaar oud. Beiden 1e jaar MBO en beiden geen bijbaantje, spaargeld of enige vorm van inkomen. Ik heb vannacht dus heel veel met haar gepraat. Mijn man en ik hebben aangegeven dat we haar steunen, ongeacht welke keuze ze maakt, maar dat ons advies is om dit kindje niet te laten komen met daarbij onze argumenten. Klopt, ik hou mn hart vast voor de jongste (nu 14 en nog niet seksueel actief), die is ook heel slordig met de pil. Beiden hebben hier meer dan eens gestaan "welke dag is vandaag? Oh zaterdag... hmm ik heb woensdag mn laatste pil genomen, oeps". Klein stukje wat er bij mij nu bij zit is dat ik bij mezelf dingen herken van toen ik net zwanger was van Mason, dus ergens hoop voel zelf ook weer zwanger te zijn (technisch zou het kunnen), maar niet durf te hopen uit angst teleurgesteld te raken.
Ik hoop voor haar dat ze de juiste keuze kan maken waar zij zich goed bij voelt.. Is niet te vergelijken en ik was ook wat ouder.. Ik was 20 toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van m'n dochter E. Niet samen met de papa en die maakte ook heel erg duidelijk dat hij er niet op zat te wachten. Heeft al 2 zoons ( inmiddels nog een dochter erbij gekregen na mijn dochter). Ik woonde nog thuis bij m'n vader en stiefmoeder en 3 jonge broertjes. Was als de dood dat ze me het huis uit zouden zetten terwijl ik pas net weer terug was. Afspraak gemaakt bij de abortuskliniek om te doen wat hij wilde, eenmaal daar gekomen en het gesprek te hebben gehad met de arts van daar er toch wel achter gekomen dat ik het niet voor mezelf zou doen maar voor hem. Dus thankgod er niet mee door gegaan. Tegen hem verteld en heb het alfabet achterstevoren naar me toegeslingerd gekregen en nog meer dingen, was zo bang. Met 10 weken uiteindelijk tegen m'n stiefmoeder verteld of naja verteld.. hoefde maar te zeggen dat ik wat moest vertellen maar het m'n mond niet uitkreeg en ze raadde het al. Verklaarde een hoop dingen. Mn vader en zij stonden achter m'n keuze, wat die keuze ook zou zijn. Ook al waren/zijn ze tegen abortus ( christelijk ), was het voor mij toen helemaal duidelijk dat ik de juiste keuze had gemaakt om ermee door te gaan. Overigens is m'n stiefmoeder toen wel weer gelijk aan de pil gegaan, want zij waren blijkbaar net gestopt om voor nog een kindje te gaan. Mn jongste broertje was 4. Heb zoveel steun en liefde gehad gekregen van hun en nog steeds. E. Heeft een speciale band met hun, voor mn broertjes voelt ze als een 'zusje'. Heb bij m'n vader gewoond tot ze ruim een half jaar was. Heb m'n huidige vriend leren kennen toen ze nog geen 2 maanden was dus we zijn toen samen gaan wonen. Heb tot op heden niks gehoord van de biologische vader, heeft nooit naar haar omgekeken of iets en zit daar ook niet op te wachten. Anyway.. moreel van het verhaal.. dat jullie er zo voor haar zijn hoe moeilijk het ook is voor jullie zal haar heel erg helpen! Ik denk aan jullie
Bedankt voor je verhaal. Wij hebben ook gezegd dat zij de keuze moet maken die voor haar goed is. Dat wij advies geven, maar achter haar staan bij elke keuze die ze maakt. Wat ik cru vind van moeders is dat ze zelf 19 was toen ze zwanger werd van mn stiefdochter en zelf alle steun van haar ouders heeft gehad. Hoe ze nu doet kan ik dus echt niet plaatsen.
Is t ook.. juist zij zou zich moeten kunnen plaatsen in de situatie van haar dochter. Ze weet hoe t is en voelt.
Zo denken wij ook. Maar t enige wat wij nu kunnen is er, hoe zwaar ook voor onszelf op dit moment, voor haar zijn. Op t gedrag van haar moeder hebben wij geen invloed.
Even een positieve update... Vandaag nacontrole in t AMC gehad en de afwijking (uterus bicornis) die ze gevonden hadden bij de manuele placentaverwijdering blijkt echt minimaal te zijn en geen invloed te hebben op het zwanger worden of zwanger blijven... Ook was er geen restweefsel te zien, dus we zijn helemaal goedgekeurd. Dat was wel een opluchting, had er echt spanning voor door die slecht nieuws flow waar we de afgelopen tijd in zaten, maar dit is iig een flinke opsteker!
Met zo baarmoeder afwijking is kans op vroeggeboorte en stuitligging wat groter. Bij stuitligging mag er dan geen draaipoging gedaan worden. Hier hartvormige baarmoeder. Dit kindje ligt net als zijn broer in een stuit!
Klopt, maar ze zag alleen echt een minimaal deukje bovenin. Gaf aan dat als ze het toen niet gevoeld hadden dat ze het er op echo nooit uit had gehaald zo mild. Overigens gaf ze aan dat de kans op vroeggeboorte na een opwekking met korte zwangerschapsduur ook iets vergroot is en dat ze adviseert om in het ziekenhuis onder controle te gaan als ik weer zwanger ben.
Als het goed is mag dat. Als ik zwanger ben mag ik sowieso eerst naar de vk. Daar vitaliteitsecho en termijnecho, via daar ook de NIPT, dan 13 weken echo (GUO) in t AMC, voor e 20 weken echo (ook GUO) mag ik in t AMC of naar t streekziekenhuis, bevallen adviseert ze in t ziekenhuis, streekziekenhuis mag gewoon. AMC is voor ons 20 minuten met de auto, streekziekenhuis 5 minuten. Dus iig voor de bevalling ga ik t liefst voor t streekziekenhuis.
Kreeg geen meldingen meer. @Heidezicht wat een schrik zeg van je stiefdochter. Ik hoop dat ze, een voor haar, juiste keuze kan maken. @bozoe hoe gaat het met jou? Ik ben 19 januari bevallen. Meteen contact gezocht met ons ziekenhuis om weer IUI op te starten. Ik ben daar donderdag 2 weken terug geweest voor een gesprek. Op de echo was een eitje van 24mm te zien. Wij hebben er thuis meteen gebruik van gemaakt dat ik mijn eisprong had. Verwacht niet dat het nu opeens spontaan is gelukt. Ik kan aankomend weekend mn menstruatie doormailen en dan mag ik waarschijnlijk starten met IUI. 10 maart hebben wij onze eerste afspraak sinds de bevalling in het AMC. Ik ben benieuwd wat we daar allemaal te horen krijgen.
Stiefdochter heeft besloten de zwangerschap af te breken. Is boos dat zowel wij (haar vader, moeder, partner van moeder en ik) als haar schoonouders niet alles voor hun gingen regelen en betalen en ze dus zelf verantwoordelijk werden voor hun kindje. Daardoor is het in haar ogen onze schuld dat ze abortus pleegt (heeft vandaag de 2e pil ingenomen als het goed is). Nu wil ze bij vage kennissen ver weg gaan wonen. Opstandig pubergedrag wat we aan aantal jaar terug ook hadden en waarbij veilig thuis toen ingeschakeld is om haar "in t gareel" te houden. Die zijn inmiddels ook weer ingeseint en kunnen ingrijpen als ze niet bijdraait. Ondertussen ligt mijn moeder in het ziekenhuis, zou vandaag thuis komen om thuis te sterven, maar is niet doorgekomen in overdracht van artsen en dus gebeurt er nog niks en blijft ze voor vooralsnog onbepaalde tijd in het ziekenhuis. Vreselijk deze onzekerheid. Spannend nog @Iemand1991! Wie weet dat je een extra bijzonder wondertje hebt straks...