Wat een ellende zeg. Kan je man niet tijdelijk bij een POH ggz terecht voor wat ondersteunende gesprekken? Wachtlijsten in de GGZ zijn al jaren dikke ellende ivm het uitkleden van de zorg maar nu is de wachttijd minimaal een half jaar en kan soms zomaar een jaar zijn. Veel sterkte.
Wij gaan in de praktijk Covid vaccins zetten en dit gaat nog een hele lange weg worden. Ik denk dat we zowat een jaar nodig zullen hebben eer dat de groep die normaal voor de griepprik wordt opgeroepen 2x aan de beurt is geweest. De moed zakt me aardig in de schoenen. Ik voel vooralsnog weinig urgentie vanuit de overheid voor het zetten van de covid vaccinatie. Ze nemen de tijd zzz...zzzz
Super fijn! Hier blijkt er helaas ook erg weinig te kunnen. Wat er was, ging online verder en dat paste echt totaal niet. Alternatief is er nog niet gevonden. Ik herken wat dat betreft wel wat Amarens schrijft. Toch geloof ik dat veel niet van personen zelf hangt (al heb je die mensen echt wel) wat er kan en niet kan, maar ook veelal van allerlei bureaucratisch gedoe ed. En ik geloof ook niet dat iemand geholpen wordt met/door cynisme en naar anderen wijzen ed... Ik denk dat begrip - alle kanten op - nog het meest helpend is. En dat is steeds verder te zoeken. Ergens logisch, want iedereen heeft zijn/haar eigen dingen en het is voor iedereen (!) zwaar. Het uitzichtloze helpt ook echt niet mee, een 'lichtpuntje aan de horizon' maakt vaak zo'n groot verschil. En ja, voor sommige mensen is het (veel) zwaarder dan gemiddeld. En de wachtlijsten in de hulpverlening zijn idioot lang...wij zijn al meer dan 3 jaar aan het zoeken naar passende hulp en het tempo gaat nu niet ineens omhoog sinds Corona... Doorploeteren dus. En ondertussen gun ik het de mensen waarbij het wel goed gaat! En ik snap ook dat zij niet altijd begrijpen hoe het is als het anders is (en dan bedoel ik niet bv. Youtan, want ik denk dat die dat wel begrijpt). Zo werkt dat nou eenmaal vaak bij dingen die je zelf niet meemaakt. En gelukkig maar voor die mensen, toch?
O, wat grappig, ik denk er heel anders over. Ik kijk juist uit naar het vaccineren, juist omdat we dan de 60- 65-jarigen gaan doen en denk echt wel dat we over een maand of 2 profijt gaan zien van de al toegediende vaccinaties.
Nee, het doel heiligt de middelen absoluut al maanden niet meer. En degene die dit wel vinden, zijn wat mij betreft blind voor wat er gaande is (en dan heb ik het niet over complottheorieën maar over het kapot maken van de samenleving, de jeugd, de economie etc).
Ik vraag me af hoe dat zou zijn als ze alle regels afschaffen. Dit los van of ik er een mening over heb. Ik denk dat er dan ook (grote) problemen zouden zijn. Andere problemen, maar niet minder groot,
Ja het is echt een chaos alles bij elkaar. Mijn schoonvader is 81 en die heeft er 1 gehad. Mijn schoonmoeder is 78 en die moet nog wachten. Ook zo lekker krom. Ik ben zelf dokters assistente in een gezondheidscentrum en ik moet hem weer op een GGD locatie gaan halen ( wanneer weet niemand, ooit, nooit, ik weet niet
Het vaccineren vind ik geen punt maar logistiek is het op de praktijk heel onhandig. Ik had het liever anders gezien maar ja het geldplaatje vinden ze belangrijker.
Ja wij zijn maar een kleine praktijk. De eerste ronde zijn ongeveer 80 mensen. Dat lukt prima in een weekje gewoon op de praktijk. Daarvoor gaan we niet een sporthal huren ofzo
Nee joh, als je je vaccins binnenkrijgt, mag je jezelf ook vaccineren! Dus dat duurt geen eeuwen meer.
Om heel eerlijk te wezen, denk ik gooi de boel maar geleidelijk open. Wel met in de winkels weer een max van klanten. Wij houden ons aan de regels voor mensen die in de risico groep vallen, maar er zijn mensen die in die groep vallen maar lak hebben aan de regels. Verjaardag wel vieren met een groepje binnen want ik wordt maar 1x ?? jaar, ik wordt ook maar 1x 35, mijn kinderen worden ook maar 1x 9 en 11, haren door een vriendin in de krul laten zetten, mijn haar is een perfect corona kapsel. En zo zijn er nog wat dingen wat er gewoon gebeurd, maar ik moet mij wel laten vaccineren want ik kan ze besmetten . Hou je zelf ook aan de regels dan.
Nou ja, dit inderdaad. Als je ziet hoe groot de problemen in de zorg zijn MET maatregelen, wil ik niet weten hoe dat eruit zal zien ZONDER maatregelen. En dat heeft dan uiteindelijk ook weer een ontwrichtend effect op de samenleving. Dan krijg je denk ik ook dat grote groepen mensen niet naar de horeca en winkels e.d. durven. Dus alsnog inkomensverlies daar, maar geen recht op compensatie want ze zijn toch gewoon open. Ik geloof ook niet zo in een gescheiden samenleving. Mijn ene oma is een vrouw van 89. Zij heeft minstens 2 keer per dag iemand van de thuiszorg over de vloer. En daarnaast nog de huishoudelijke hulp die wekelijks komt om te poetsen en 1x per week boodschappen brengt. Daarnaast nog de slager die maaltijden brengt. Nou ja, de huishoudelijke hulp en de slager kunnen afstand houden. Maar de thuiszorg niet: die helpen haar sowieso met steunkousen aan en uit doen. En 1 of 2 keer per week helpen ze haar met douchen. Dat kan gewoon niet op 1,5 meter. De andere oma woont in een verpleeghuis, waar natuurlijk ook de nodige verpleegkundigen rondlopen. Die naast hun werk een gezin hebben, met misschien een partner die ook buitenshuis werkt of schoolgaande kinderen. Dan komen mijn ooms & tantes en mijn ouders ook nog periodiek langs. Natuurlijk, anders vereenzamen de oma's. Maar de ene oom & tante hebben ook contact met hun studerende kinderen. En mijn ouders weer met ons en hun kleinkinderen. Terwijl wij niet thuis kunnen werken en de kinderen gewoon naar school gaan. Hoe zien die mensen van Herstel NL dit voor zich? Hoe zorg je ervoor dat mijn oma geen contact meer heeft met mensen die zich in 'de vrije samenleving' begeven. Moeten mijn ouders dan kiezen tussen hun moeders of hun (klein-)kinderen? Moeten de medewerkers van verpleeghuizen en thuiszorg geïsoleerd gaan leven en hun partners en kinderen thuis laten? Het lijkt leuk bedacht. Maar het is natuurlijk volslagen kansloos. En weet je, ik weet dat mijn oma's een mooie leeftijd hebben bereikt na een prachtig leven. De ene oma dementeert en de andere vind het zelf eigenlijk wel mooi geweest, zo onderhand. Dus als ze gaan, dan is dat ook prima. Maar in alle eerlijkheid: liever niet aan corona. Toen mijn ene opa overleed, was hij alleen. Toen mijn andere opa overleed, waren alle kinderen er. Ik denk dat veel mensen toch het gevoel hebben: als ik ga, dan omringt door geliefden. En iemand die m'n hand vasthoudt. En ik kan zeggen: ook voor de rouwverwerking van de nabestaanden, is het echt beter als je tot het laatste moment nabij kunt zijn. Als je nu hoort hoe veel mensen die corona hebben zijn overleden; alleen. Of dat er een keuze moet worden gemaakt en bijvoorbeeld maar één kind erbij mag zijn of alleen de partner. Vreselijk. Dan hoor ik mensen zeggen "Het maakt niet uit waar een 90plusser aan dood gaat, of dat nu corona is of wat anders. Want er gaan toch niet veel levensjaren verloren" Nee, er gaan misschien niet echt veel (mooie) levensjaren verloren. Maar je verliest wel iets anders wat ook heel belangrijk is. Dus alleen daarom al, zou ik mijn oma's graag beschermen tegen corona. En hoop ik dat ze nog zo lang overeind blijven, dat als het einde nadert we op een warme en waardige manier afscheid kunnen nemen en samen kunnen rouwen.
Los van corona, blijf ik de GGZ in Nederland een vreemd iets vinden. Onze zoon heeft wel een tijd op de wachtlijst gestaan voor zijn onderzoek. In het voorjaar aangevraagd, in het najaar getest. Na de uitslag hebben we weer een maandje moeten wachten. Maar nu heeft hij bijna elke weer eek afspraak bij de orthopedagoog. En wij als ouders elke maand. Terwijl onze zoon vaak niet lekker in zijn vel zit, maar gelukkig ook elke dag wel goede momenten heeft. Er zijn zelfs een hoop dagen dat hij een groter deel van de dag blij is dan ongelukkig. Ik weet dat er kinderen / jongeren zijn die er veel erger aan toe zijn en ook al heel lang. En daar is dan niets voor. Ik kan dat niet bevatten. Wellicht komt dat doordat onze zoon wat lichtere ondersteuning nodig heeft. Terwijl kinderen met heel zware problematiek niet genoeg hebben aan een uurtje (eigenlijk 3 kwartier) per week. Maar dan nog voelt het krom. Onze zoon heeft hulp nodig hoor, nu, maar zeker ook met het oog op zijn toekomst. Ik moet er niet aan denken als hij zo de puberteit in gaat zoals hij nu is. Maar het is bij hem (nog) niet zo urgent als bij kinderen die bijvoorbeeld al suïcidaal zijn of die eetstoornissen hebben die echt uit de hand lopen. Dus het voelt wel dubbel. Ik ben blij dat onze zoon deze hulp en begeleiding krijgt. Maar het maakt me heel verdrietig om te weten dat anderen die het misschien wel harder nodig hebben, het niet krijgen. Hoe is het toch mogelijk dat dit in een rijk land als het onze, nog steeds niet goed geregeld is??? (Retorische vraag, ik ken een deel van het antwoord.)
Maar er is ook nog een middenweg. Het lijkt wel of er niet verder wordt gekeken. Tuurlijk is het niet verstandig om alles maar los te laten en doen alsof corona er niet is. Ik geloof dat er veel meer kan in aangepaste vorm. Er is voor zoveel mensen nu totaal geen uitzicht. De routekaart die ooit is gemaakt is al lang geleden verdwenen. Waren het eerst de opnames die telden, was het daarna het R-getal en zijn het nu de besmettingen. En alles wordt op de Britse variant gegooid . En ik wil niet zeggen dat dat onzin is hoor, maar 3 maanden roepen pas op voor de 3e golf helpt niet om de 3e golf te voorkomen. En alle kinderen die komende week met stralend lenteweer in quarantaine zitten, vanwege een besmetting in de klas, zonder ook maar een snotneus te hebben.....dat vind ik pas echt zorgelijk!