@Iertje81 wat fijn dat hij donderdag eindelijk geholpen wordt, hopelijk gaat het hem maar vooral ook jou heel veel rust opleveren.
De middelste sinds donderdagmiddag verkouden is met flink koorts, gelukkig negatief getest en blijkt een oorontsteking te hebben (oudste dus vrijdag thuis gehouden in afwachting van toen nog de uitslag). Vervolgens onze jongste nu koorts heeft en snot verkouden en wij ons nu moeten laten testen met de standaard kwaaltjes van allergie, om het echt uit te sluiten. Dus oudste moest vandaag vanuit school weer naar huis want jongste was pas wakker toen hij al op school zat en verwacht dat het erop neerkomt dat hij volgende week wel weer eens richting school gaat. Aangezien jongste nauwelijks kan drinken en slikken, krijgt bv, heeft ze wel andere neusdruppels gekregen via de huisarts. Nu dus een jengelende peuterpuber, een jengelende baby en een puber die zich zorgen maakt.
Ik had kleding besteld en zag achteraf pas dat ik het postcode verkeerd had ingevuld (laatste cijfer een 6 ipv een 7), postcode opgezocht, die bestaat niet. Was een beetje bang wat er zou gebeuren, maar hij kwam gelukkig net binnen.
Dat m'n zusje vandaag de geslachtsbepalingsecho had van de 3e (heeft al 2 meiden) en ze het ons pas dit weekend wil vertellen. Ze wil taarten bakken en dat rondbrengen naar de familie. Dat is natuurlijk prima, maar ik ben zó nieuwsgierig !! Ik wil zo graag shoppen voor de baby!! Heb haar gewoon over koetjes en kalfjes geappt, heb me in kunnen houden om niet door te vragen
Precies wat ik ook dacht! Anders was het wel: ‘O, weer een meisje. Nou ja, whatever, ja hallo zus? Je raadt het nooit’ Haha grapje @Magnolia29
yep! Haha @Vaasje kondigden toendertijd met haar dochtertje (via fb) ook aan dat ze later in de week nieuws had en niet kon wachten om het te delen. Ja, dan weet je het al natuurlijk
Toen wij hoorden dat ons 4e kindje een 3e meisje werd, hebben we het ook extra lang geheim gehouden om de spanning op te voeren. De meeste mensen dachten toen ook dat het een jongen zou worden
Gisteren mijn moeder te eten. Hadden we het over huisdieren. Mijn opa en oma (papa's kant) hadden een hondje en als ze kwamen logeren, moesten onze poezen altijd naar boven. ONZE poezen. In hun EIGEN huis Mijn vader was daar zo zat van dat hij zei dat hij het niet meer deed waarop mijn oma zei: 'dan kunnen we niet meer komen.' Zei mijn vader: 'nou dan kom je toch niet?' Ik weet nog dat we allemaal met samengeknepen billen op de bank zaten, want onze mond viel open. Zo was mijn vader Zegt mijn moeder opeens out of the blue: 'Jeetje Ier, kun je je voorstellen dat hij volgende week alweer 4 jaar geleden is overleden?' Ja Jezus, dat is zo. Ik kan bijna niet geloven dat ik er dit jaar nog niet bij heb stilgestaan. Misschien wel omdat ik zo met Luc en mezelf en mijn werk bezig ben. Normaal voel ik me er half februari al rottig over. Ik zei tegen haar: 'goed dat je het zegt. Ik moet dan een vrije dag opnemen.' Want de dag van mijn vaders overlijden is de dag dat we bij mama zijn, met dekens op de bank liggen, de godganse dag eten wat we willen en dat tamelijk ongezond is en voor niemand open doen of opnemen als de telefoon gaat. Die dag kruipen we in een bubbel en niemand mag ons storen. Bijna weer die dag dus...
Dat mijn man afgelopen maandag bijna is opgelicht met een verkooptruc via MP en dat zijn oplettende echtgenote daar even een stokje voor heeft gestoken En dat het nog zo koud is buiten terwijl het heel mooi weer zou worden vandaag.