Jaja al terug thuis. Ik blijf toch nog eventjes onder de vleugels van het MOC team. Ik had niet het gevoel dat ze denken dat het echt foute boel is maar ze gewoon kort op de bal willen spelen. Dus geprikt en eind deze week wss resultaat.
Hier ook hashimoto. Ik herken jullie klachten over gewicht niet zo. Ik ben goed ingesteld met medicijnen en probeer zo gezond mogelijk te eten en drinken en sport elke dag/om de dag (verschilt soms). Weet niet of het aan mn sporten ligt, aan mijn goed ingesteld zijn of wat dan ook, maar ik heb een vrij stabiel BMI van 20 a 21. Dun haar heb ik wel en ik heb het altijd vreselijk koud. Mijn man vindt het niet grappig hoe koud mijn handen en voeten ondanks alle sokken en pantoffels altijd zijn. Hoeveel schildklierhormoon slikken jullie per dag? Ik zit op 175 (een roze en een blauwe Thyrax). Dat schijnt best veel te zijn maar van minder word ik strontsjaggerijnig. Ik huil dan om niets en verander volgens mijn man dan in een draak Mijn nieuwe internist vond een waarde van 0,01 ook te laag, maar zodra ik minder met de medicatie.. Poe ik heb het geprobeerd maar dat is humeurtechnisch echt niet te doen. Risico op lange termijn is dan hartkloppingen en botontkalking als ik wel deze dosering blijf gebruiken. Dus ik moet 1 dezer dagen mijn botontkalking laten checkeb. Als die oké is voelt het voor mij helemaal niet als noodzaak om dat irritante advies van die internist op te volgen als ik alleen maar nadeel ervaar met minderen van mijn medicatie...
Ik voel me juist verschrikkelijk bij een waarde van 0.01. Hartkloppingen, zweten, moe, angstig. Echt heel naar. Overigens wordt hier ook gezond gegeten en heb ik altijd heel veel gesport. Was ook nooit te zwaar tot ik (achteraf) sk problemen kreeg. Met een waarde van 0.01 is het overigens juist vrij logisch dat je niet aankomt, omdat je dan juist "te snelle " waardes hebt.
Wat naar als je je zo zou voelen met zo’n waarde. Ik heb met deze waarde juist dat ik mij fijn voel. Ik heb geen hartkloppingen of andere klachten. Ik heb er dan ook een vrij stabiele FT4 bij van tussen de 19 en 21, soms een uitschieter naar 23. Op het moment dat ik minder met mijn medicijnen dan ga word ik intens verdrietig, lui en prikkelbaar. Mijn nieuwe internist heeft mij al een paar keer verzocht te minderen (terwijl mijn oude internist meer ‘op gevoel’ werkt > hoe je je bij de medicijnen voelt is leidend) maar zelfs met om de twee dagen een kwartje blauwe minder komen die ellendige gevoelens al terug. Dankzij dit topic dacht ik er aan om ff op te zoeken wanneer ik die botscan krijg (brief had ik wel geopend maar had het nog niet in mn agenda gezet haha) en gelukkig was die afspraak nog niet geweest. Ben benieuwd wat uit die scan zal komen. Ik denk nl dat het wel oké is (ondanks pre ovarieel falen en dus een verhoogde kans op botontkalking naast de schildkiershit) omdat ik wel ook oestrogenen slik én dus zo veel sport. Hardlopen schijnt die botdichtheid goed te houden. Maar mocht mn botdichtheid wel belabberd zijn dan heeft de internist een extra punt om mij toch opnieuw - ondanks hoe ik mij daar dan bij voel - om mij te laten minderen. wbt ‘te snelle waardes’: eens hoor. Ik zie dat zelf echter als goed ingesteld zijn omdat ik mij top voel bij deze waardes. Ik ben ook nooit gaan aankomen, ook niet toen ik jaren terug een TSH van 31 had Lucky me. Al voelde ik mij toen wel vreselijk ellendig. Mijn grote liefde hardlopen ging toen ook voor geen meter.
Ohohoh, dit doet me echt zoveel als ik dit lees! Het is alsof ik het zelf geschreven heb Hier ook de hele schildklier verwijderd ivm Graves én ook de oogziekte waarvoor ik nog steeds een operatie moet... Wat me opvalt is dag heel veel mensen zich gewoon niet beseffen dat je met een schildklieraandoening eigenlijk nooit meer de oude wordt, want alles wordt geregeld door die vervelende hormonen helaas. Ik heb inmiddels contact met een medisch psychiater om me te helpen met het verwerken van de diagnose. Hoewel deze al 7 jaar geleden vastgesteld is, is de manier waarop heel moeizaam en traumatisch geweest en heb ik nog steeds moeite met wie ik ben geworden en wat ik niet meer kan. Het gaat wel stukken beter gelukkig en ik ben ook erg blij met haar hulp! Fijn om hier lotgenoten te vinden die schildklieraandoeningen begrijpen
Bijkomen is ook maar een bijwerking e. Waar jij het koud hebt, zal de andere verdikken of vermageren . Soms moet je wat geluk hebben met uw bijwerkingen e .
Mijn man vindt die koude tengels van mij geen geluk hebben Maar idd: ik ben zelf wel blij met mijn gewicht
Kousen aandoen e . Mijn gewicht is ook oké hoor MAAR ik kan wel op korte tijd plots enorm veel bijkomen. Maar dat zijn in mijn geval dan wel geen blijf plakken kilos (ik eet ook niet anders dus het kan ook niet echt) . Eens dat alles erug wat in orde is, dan verdwijnen die wel. Beter plots bijkomen met reden, dan enorm afvallen zonder reden e
Sokken aan maakt bij mij geen verschil. Ik heb zelfs zo’n oude wijven elektrische voetenwarmer aangeschaft en zelfs dan heb ik nog ijskoude pootjes Het enige dat wel werkt is... Hardlopen. Ik heb zojuist 15 km gedaan en nu heb ik weer even tijdelijk warme voetjes. Maar voor dat het straks etenstijd is zijn het weer ijsklompjes. Doen jullie eigenlijk veel aan sporten? Ik heb het idee dat mij dat echt fit houdt. Zodra ik stop met sporten worden mn schildkierklachten altijd meer voelbaar.
Thanks @Beheer ! Ik wilde even checken hoe het met jullie ging. Ik al best lang 'stabiel' voor mijn gevoel, zeker een paar maanden onafgebroken. Als het goed gaat ben ik geneigd om te vergeten hoe ik me voel als het weer slecht gaat. Maar daar kreeg ik een paar weken geleden een herinnering aan! Volgens mij een ontsteking, want mijn keel was dik en sponzig, helemaal opgezet, ik leek wel een pelikaan. Pafferige kop, dikke ogen. En toen kwam de moeheid en de kou en de pijntjes enz enz. Werken en concentreren werd weer moeilijker, lopen werd moeilijker, doorslapen ging niet. Nu weer aan de beterende hand, gelukkig. Hebben jullie ook dat episodes? En wat doe je er dan aan? Ik heb geleerd om dan gewoon te chillen. Vroeger ging ik mezelf pushen, maar dat werkt niet.
Ik heb vanaf de start tot ze er uit ging épisodes gehad. Van extreem grote lobben tot eerder kleine. Je weet het snel e, als het niet juist zit.
Stom (klierig...) ding, die schildklier... Ik ben al jaren aardig ingesteld, maar dan nog gaat het af en toe op en neer. Op zich ook logisch, normaal regelt je lijf dat zelf met warm of juist koud weer, veel of juist weinig inspanning, enz. Als je medicijnen slikt, moet je dat aanpassen natuurlijk 'handmatig' doen. (Ik slik naast T4 trouwens T3, zonder voel ik me bagger.)
Hier sinds 1 jaar een trage schildklier. Loop nog bij de huisarts. De moeheid is minder, akeloge gevoel in mijn hoofd en altijd ijskoud met klappertanden. Heel vervelend! Ook ben ik vaak strontchagrijnig. Hoe regelen jullie de medicijnen en qua dosering? Hoe weet je wanneer je aan moet passen? Hier in september laten prikken en toen was hij goed. Nu vorige week en blijkt hij ineens te snel. Gebruik 75 mg levotheroxyne. Vorige week nog 100. Hoe kom je bij een internis? EN hoe weet je waar het vandaan komt?
Ik slik nu 1.5 jaar medicijnen en ben ook nog niet goed ingesteld. Ga van het ene uiterste naar het andere uiterste. Internist kom je via een verwijzing van de huisarts, maar dat doen ze niet zomaar heb ik het idee. Een stap van 25 naar beneden is wel heel veel trouwens? Ik bouw af of hoog op met 6.25 of 12.5, maar zelfs 12.5 kan bij mij enorme schommelingen veroorzaken. Ik ging met 100 en tsh van 0.01 naar 88 en tsh van 6. Prikken is weten ben ik bang, want mijn gevoel zit er te vaak naast.
Hi lotgenoten, hier ook Hashimoto en trage schildklier. Werd ontdekt bij OFO. TSH was 25. Achteraf een verklaring voor jarenlange vage klachten. Vrij snel goed en stabiel ingesteld met Euthyrox (ene dag 88 andere 75 en een pillendoosje is hier de uitkomst). Qua gewicht nooit problemen (ben al jaren 50kg bij 1.59cm) en ben zó blij dat mijn stemmingswisselingen sinds ik medicatie slik weg zijn! Ik heb wel nog vaak steenkoud (man wordt gek van mijn koude voeten in bed) en wenkbrauw haren zijn op meerdere punten uitgevallen (oplossing microblading). Mijn haar is in de loop der jaren minder geworden, maar nog steeds een volle bos. Ben begonnen met biotine (en een berg andere vitaminen). Hoop dat dit helpt. Als de verhalen hier lees mag ik echt niet klagen. Wat een klote ziekte. Sterkte voor iedereen! Op de vraag hoe je bij een internist komt? Via je huisarts. Ik stond onder controle van een internist en nu huisarts. Mocht ik zwanger raken, word ik direct weer bij een internist onder controle geplaatst.